Hai allemaal! Op dit moment zit ik nog in het " kinderwens " gedeelte van het forum. Nog niet helemaal zeker of ik wel zwanger ben.. Maar dat terzijde.. Mocht ik zwanger zijn / of worden komende tijd, zit ik met een grote angst. Mijn eerste zwangerschap is geëindigd in een vroegtijdige bevalling ivm een niet-levensvatbaar kindje. Ons zoontje had een trisomie 9, waardoor hij niet levend ter wereld zou kunnen komen. Mijn tweede zwangerschap is (op veel angst na) best goed verlopen. Op de bevalling na, maar dat weer terzijde. Ik ben nu erg bang voor de zwangerschap! Begrijp me goed, ik wil het heel graag! Maar het is niet niks wat je meemaakt en de angst zit er voorgoed in. Deze zwangerschap ben ik begeleid in een medisch centrum, met veel controles e.d. Deze gaven mij een zeer goed gevoel. En tóch ben ik nu aan het twijfelen wat ik moet doen, mochten wij nog een kindje krijgen.. Wie heeft dit ook meegemaakt, (of iets vergelijkbaars) en is ook bang?? Liefs, MamavanK
hier ook bang. De 1e zwangerschap veel stress gehad door een gebroken bekken in het verleden, bang voor bevalling, ischias gehad enzo. Toen met 33 weken een vruchtwaterpunctie want ons kindje zou trimosie 18 of 13 hebben.. pff gelukkig was dit niet zo en achteraf bleek alles goed! Toen keizersnede gehad en zwaar herstel, huilbaby.. nu is onze dochter dus anderhalf en ik wil ook wel een 2e, maar durf ook niet!!
Ik heb dit niet gehad mbt zw-schap, maar wel met bevallen. Onze oudste is met een spoedkeizersnee gehaald na een zw-schap van 40 weken+1 dag. Er is geen wee aan te pas gekomen. Daarna moest hij met spoed naar het Sophia omdat hij aan de beademing moest. Na 2 dagen vroegen ze me wat ik wilde doen als hij zou overlijden (pardon) en uiteindelijk heeft hij 8 weken in het zkh gelegen omdat hij een langdurige infectie had opgelopen door het infuus. Behalve zw-schaps suiker was er niets bijzonders aan de hand en de artsen hebben geen idee wat de oorzaak geweest is. Inmiddels is hij 13 jaar en hebben we nog 2 zoons, maar iedere keer was ik weer bang voor de bevalling. En als ik nu weer zw mag raken, dan weet ik dat dat ook weer zo zal zijn. Ik denk dat zulke dingen zoveel indruk maken dat je ze nooit helemaal kwijt raakt, maar ze hoeven niet de rest van onze keuzes te bepalen. Sterkte en ik hoop dat je snel zw zult zijn van een gezonde, mooie beeb.
Bedankt voor jullie reactie.. Ik ben bij de tweede zwangerschap ( van mijn gezonde dochter ) ook bang geweest, maar was toen wel gerust na een prachtige 20 weken echo, waarop te zien was dat ze gezond was. (Zover ze dat met een echo kunnen bepalen) Ik ben vooral bang, dat als ik nu naar een verloskundige ga, dat ze dingen over het hoofd zien. In mijn eerste zwangerschap hadden ze achteraf gezien namelijk op de 9 weken echo al de kenmerken van de trisomie moeten zien. Nu het ons is uitgelegd, kunnen zelfs wij duidelijk de afwijkingen zien. Ik zou aan de ene kant dus dolgraag naar het medisch centrum gaan voor begeleiding, maar aan de andere kant zou ik ook weleens de "normale" weg willen bewandelen.. Pff.. Af en toe weet ik het even niet meer. Ik ben met mijn 17 jaar gewoon erg met mijn neus op de feiten gedrukt en dat was heel zwaar.. Ik hoop dat ons nog zo'n mooi klein wondertje gegund is, in volle gezondheid. Liefs
Nou ik heb dat ook ben namelijk erg onzeker over deze zwangerschap. Begin dit jaar hebben we een mk gehad en ik voel me nou zo onzeker. Het kindje voel ik nou ook nog niet, daar baal ik dan ook een beetje van. En over drie weken hebben we de 20 weken echo.