Ik weet niet zo goed waar ik dit moet plaatsen. Maar wil het wel graag van me afschrijven. Sinds deze maand zjn wij 2 jaar bezig voor een kindje. 2 Miskramen achter de rug. 1 van 5 weken in november 2009 en 1 van 8w3d in mei 2010. De laatste was een emotioneel zware gebeurtenis. Maar het is achter de rug en we gaan er weer voor. Tot afgelopen zaterdag. Mijn vriend deed als tijdje beetje vreemd over onderwerp baby´s. En zaterdag kwam het hoge woord eruit. Hij wil niet meer. Hij vind ons nog te jong en wilt liever nog aan de toekomst werken. Nog opleiding doen ofzo. Dit komt voor mij heeeeeel hard aan. 2 jaar lang ervoor gegaan. Hij wilde het nota bene! Ik had laten weten dat ik het graag wilde maar hij heeft de knoop toen doorgehakt dat we er officieel voor gingen. Ik begrijp dit dus helemaal niet. Ik heb hem wel verteld vanwege het lange ontpillen van mij dat ik echt niet meer aan de pil wilde. Dus gaan we nu maar met condoom doen dan. Ergens begrijp ik misschien zijn punt wel. Ik ben zelf nu 22 en hij 23. Maar ja dat had ie ook van te voren kunnen weten. Dit is zo´n grote beslissing. En ik ging er echt voor. En nu dit. Weet het echt even niet meer....
Hee meid, Kan me voorstellen dat het hard aankomt hoor! Zeker als je al 2 jaar bezig bent en al 2 keer een moeilijke periode hebt gehad . Is hij eigenlijk niet gewoon bang voor nog een teleurstelling? Misschien heeft hij ook wel meer moeite gehad met de miskramen dan je denkt en ziet hij er tegenop dat dat eventueel weer kan gebeuren. Blijf er in ieder geval veel over praten. Helaas kan ik je niet verder helpen. Heel veel sterkte!
wat moeilijk meid! kan me voorstellen dat dit heel hard aankomt.....! Hopelijk kunnen jullie , als de emoties wat zijn gezakt , er weer eens goed over praten!? Sterkte!
Lijkt mij er ook eenbeetje op dat hij onzeker is en bang voor nog zo'n teleurstelling. Wel erg vervelend voor je! Ik zou er eens over praten met hem en eens vragen of hij niet gewoon bang is voor nog zo'n teleurstelling. Even een vraagje, ik zie in je banner dat je 2 dagen over tijd bent.... Wat nou als het raak is? In ieder geval succes en ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Liefs en dikke knuf van Adorable
Bedankt voor de reacties! Ja praten doen we wel maar hij geef als enig argument dat hij nog eerst wil werken aan de toekomst en dat hij vind dat we beide weinig levenservaring hebben nog. Niemand heeft een opleiding tot vader of moeder gevolgd. Het is 1 van de grootste veranderingen in je leven, iets waar iedereen voor komt te staan als je voor het eerst een kindje krijgt. Ik denk dat hij gewoon bang is dat hij het niet kan ofzo. maar dat gevoel zal je ook hebben als je 30 bent..
Ik ben inderdaad overtijd. Als het raak is zou het tuurlijk hartstikke gewenst zijn. Maar helaas is het niet raak. Heb vandaag een test gedaan maar die was negatief. Dus afwachten maar weer.
Wat vervelend zeg Maar ik kan me voorstellen dat hij misschien denkt, laat maar even zitten, tijd genoeg. Zijn jullie er erg intensief mee bezig, met zwanger worden? Want bij mijn eerste werd mijn man daar ook een beetje gek van. Dus op een gegeven moment zei ik er niks meer over, en als ik wist dat ik een eisprong had, verleidde ik hem gewoon haha
Ik kan me voorstellen dat het hard aankomt voor jou. Zeker na je miskramen wil je er weer vol tegenaan. Uit ervaring kan ik zeggen dat een miskraam, zeker van 8+ weken, zeer veel impact kan hebben op mannen. Mijn man vond het vreselijk, maar kon er weinig over praten. Hij vroeg zich hardop af of we er eigenlijk wel mee door moesten gaan. Niet dat hij geen kindje wilde, maar hij wilde niet dat ik steeds zo veel moest lijden (ook vanwege de mmm waar we inzitten). Een rationeel argument (studie, carriere) is dan een goede 'mannelijke' oplossing. Probeer niet te pushen, ik weet dat dat moeilijk is. Probeer te blijven praten en probeer uit te zoeken of de argumenten die hij nu gebruikt ook de echte zijn. Misschien heeft alle ellende hem juist doen beseffen dat jullie inderdaad nog heel jong zijn en beter nog even kunnen wachten. Sterkte in ieder geval met alles!!!
Nee we zijn er niet super mee bezig. Natruurlijk bekijk ik wel een beetje wanneer ik een eisprong heb ofzo, maar niet dat we constant alleen maar daar aan denken. Ging juist heel ontspannen allemaal. Ik wil in ieder geval gewoon geen pil meer slikken met die hormonen. Maar toch stiekem hoop dat hij snel bijdraait.
hey, ik wilde je ff laten weten dat ik met je mee leef, zelf zijn mijn man en ik beide 20 en wij willen graag een kind, ik vind jullie absoluut neit te jong om zwanger te worden hoor. ik hoop voor je dat je vriend nog weer omdraait en toch verder wil. liefs miranda
Bedank voor de lieve reacties. @ merah: Bedankt. Aan jou reactie heb ik veel. Zo kan ik er van een andere kant tegenaan kijken. Ben er nog steeds behoorlijk verdrietig van. Maar begrijp zijn kant wel steeds meer. Het is alleen zo jammer....
Ik herken het wel, mijn man wilde indertijd ook niet. Zag overal beren en spoken en als we nu terugkijken zeg ik weleens tegen hem, joh die beren en spoken zijn nu vele malen meer aanwezig als toendertijd. Je bent nu eigenlijk in de meest vruchtbare leeftijd met kans op de minste complicaties, maar een raad: laat het geen breekpunt tussen jullie worden.