Bedankt dames voor bovenstaande reacties. Dat doet me toch wel goed om te lezen. Op zich begrijp ik het wel hoor. Het idd een beetje hetzelfde als dat gezegd/gedacht wordt over adhd dat je dan alle dagen druk bent. Want dit is natuurlijk ook niet helemaal zo, maar wel makkelijk/kort omschreven. Alleen alle dagen heel druk, klinkt wat minder zwaar dan zonder geweten. Dus die omschrijving doet me niet zoveel maar geen geweten.. tja dat steekt. Ik zelf heb adhd, maar de ene adhd-er is de ander ook niet. Er zit echt verschil in. De enige manier om erachter te komen of je adhd hebt, is door uitgebreid onderzoek.
@Djellybelly: als jij meer aan de ADD-kant zit, kan het idd heel goed zijn dat dat vroeger nooit herkend/gezien is. Dat hoeft niet te betekenen dat je het niet hebt: juist als je steeds meer dingen zelfstandig moet gaan doen/zelf verantwoordelijk voor wordt, wordt vaak zichtbaar of je er al dan niet last van hebt. Mijn man (34) is afgelopen jaar pas gediagnosticeerd met ADHD. Ik dacht het al wel een tijdje, maar dan zei ik weer dat ik met mijn hulpverlenersblik teveel erin legde... Maar goed, toen onze dochter maar niet door ging slapen en mijn man dingen op moest gaan vangen omdat ik daar te moe voor was, werd toch wel pijnlijk duidelijk dat hij dat niet kan. Eerder ving ik blijkbaar onbewust toch een heleboel op. En ook zijn ouders herkenden het niet, (willen daar ook niet zo naar kijken, ze vinden toch dat ik heb gepusht zodat hun zoon nu een stempeltje heeft gekregen), maar zijn moeder heeft ook gewoon veel opgevangen. Mijn man is niet heel erg druk, (desondanks dus overigens wel ADHD), maar heeft wel een verleden van impulsiviteit/schulden en agressie. Bij ADD zie je vaak dingen als dromerig zijn/veel dingen die langs je heen gaan, slechte concentratie, rommelig/chaotisch. Die variant komt bij vrouwen meer voor. Overigens stelt een psychiater vast of jij symptomen in die mate hebt, dat er sprake is van ADHD, want zo'n beetje 90% van de nederlandse bevolking voldoet aan een heel rijtje symptomen. Bij een psychiatrische diagnose zoals ADHD is het namelijk niet zozeer de vraag OF je bepaalde symptomen hebt, maar IN WELKE MATE. Het moet dus zodanig duidelijk aanwezig zijn in je leven, dat er sprake is van AD(H)D.
ok ik zal het ff een beetje uitleggen ik ben naar psyQ doorgestuurd door mijn huis arts ivm een angst stoornis en ben dus voor een gesprek geweest en uit de vragen die zij stelde kwam bij haar dus de gedachten omhoog dat ik iets van ADHD of ADD zou hebben, vandaar dat ik die test gedaan heb. Nu kreeg ik dus gister een brief binnen dat ik meerdere verschijnselen heb van ADHD en of ik in december langs wil komen met mijn man en mijn vader(waar ik niet echt contact mee heb, en hij weet niks meer van vroeger). Ik moet ook mijn rapport kaarten ergens vandaan toveren als ik die nog heb(nooit gedacht dat ik die nog nodig had. Maar ik belde dus mijn vader op gister en die zei dus dat ik vroeger niet echt de symptomen had die ik op noemde maar pas sinds de laatste jaren vooral sinds mijn moeder is overleden(ik was toen 19 toen zij overleed nu 25). Maar goed nu heb ik dus een afspraak staan en wil er eigelijk mijn vader niet bij hebben, en twijffel dus heel erg omdat ik me dus niet zo veel kan herrineren van vroeger. ok sorry voor het verhaal maar hoop dat jullie het zo een beetje snappen?
@ Djellybelly: Is er ook geen oom of tante waar je close mee was die weet wat voor type kindje je vroeger was?
@bonnie1 ik heb toevallig een oud meester een berichtje gestuurd via hyves, misschien dat hij mij kan helpen. Familie gaan we helaas niet meer mee om door omstandigheden.
ik zie niet in waarom er perse iemand buiten je man mee zou moeten gaan als jij dat niet wilt. de hulp is vrijwillig toch? misschien is het voor hun handiger om feedback over vroeger te hebben. maar als jij het niet wilt hebben dan gebeurd het gewoon niet.mij lijkt dat ze er niks op tegen kunnen hebben als je hem thuis laat.
Ik heb ADD, en juist wel een geweten, ik ben juist heel gevoelig voor wat anderen voelen en wil altijd anderen helpen(vaaak ten koste van mij zelf. Ik heb een paar weken geleden de diagnose gekregen. Het probleem bij ADD is, dat alle prikkels die er zijn ongefilterd binnen komen, waardoor je alles ongefilterd hoort en ziet, voelt en ruikt, al die prikkels kun je niet in het juiste vakje stoppen, met als gevolg 1 grote chaos in je hoofd, en natuurlijk in je leven. ik ging dat compenseren door alles heel goed te willen doen, en had altijd het gevoel dat ik gefaald had! Ten 2e wordt de stof dopamine niet voldoende aangemaakt, dopamine zorgt ervoor dat je dingen gaat doen die je niet leuk vind. Het gevolg van deze 2 is dat je niet weer waar je moet beginnen, en hoe je moet beginnen, hele schema's bedenkt hoe je er dan wel komt, en aan het eind van de dag nog niets gedaan hebt, of alles wat je niet moest doen en doodmoe zijn. Anderen zijn erg verbaasd en geloven me niet als ik het vertel, maar sinds een paar weken gebruik ik medicatie die mij enorm helpt.
Volgens mij ligt het aan je leeftijd of je wel of niet ouders en partner er bij betrek. Ik heb alles alleen gedaan, mijn ouders weten niet eens dat ik hiermee bezig ben, en manlief bleef ook heerlijk thuis.