Vandaag heb ik bij 13 weken mijn eerste echo gehad. Op de echo was te zien,dat ons kindje het met 9 weken en 2 dagen heeft opgegeven. We zijn erg verdrietig en leven in onwerkelijkheid. Zo krijgen we gisteren nog cadeautjes van anderen en nu kunnen ze de kast in. Woensdag moet ik naar het ziekenhuis voor onderzoeken en kijken we wanneer de curretage plaats zal vinden. Ik heb er niets van gemerkt, geen bloedverlies, krampen e.d. We hebben nog twee mooie foto's gekregen van ons kleintje, maar wanneer ik ernaar kijk wordt ik zo verdrietig dat ik hem/haar over 6 maanden niet vast kan houden. groetjes Franka
Hoi Franka, Jeetje, wat ontzettend rot voor je. Ik begrijp je helemaal, heb hetzelfde meegemaakt drie weken geleden en ben inmiddels gecurreteerd. Ik wil je heel veel sterkte wensen en geef toe aan je gevoel (als je wil huilen, dan huil lekker). Het is allemaal heel heftig en ik hoop dat je weer snel het geluk mag vinden en dat dan alles goed gaat. Liefs Marie
Hey Franka, ik wil je heel veel sterkte wensen bij dit immense verdriet over dit kleine wonder met zoveel impact, sterkte! flyke
Wat erg meid! Weet wat je doormaakt. Ik wens jullie heel veel succes de komende tijd. Veel liefs Neeke
Heel veel sterkte, ik hoop dat je dit snel een plekje kunt geven en dat als je weer zwanger wordt dat je dan er 9 maanden van mag genieten. Liefs Jolie
Hallo Franka, Heel triest allemaal.Ik heb afgelopen vrijdag een mk gekregen in een zwangerschap van 6.5dagen.Ik ben er ook helemaal kapot van terwijl een dag ervoor nog alles goed was bij deVK met de echo.Ik heb het wel gemerkt en nog steeds veel bloed verlies met stolsels.Ik heb dit nooit mee gemaakt. Het is allemaal zo onwezelijk,kinderwagen e.d gekregen/gekocht mn kids waren ontzettend blij dat ze een broertje of zusje bij kregen en dan..........is het over en voorbij.Ik kapot van verdriet ik voel me leeg en in de steek gelaten.Pijnen van pijn en pijn van verlies. Sterkte, Debjo
Het is nog steeds zo onwerkelijk allemaal. Vanmiddag moeten we naar het ziekenhuis en horen we wat de volgende stappen zullen zijn. Mijn verstand zegt 'haal het dan maar snel weg' maar mijn gevoel wil het absoluut nog niet loslaten. Ik kan mijn banner nog niet eens veranderen, omdat ik weet dat het nu nog steeds in me zit en het was toch een klein mensje. Op de echo was dit ook duidelijk te zien bij 9 en een halve week (hoofdje, armpjes, romp). Maken ze vanmiddag eerst nog een echo, maar waarom? We weten toch al wat de uitslag is en dan mogen we weer naar ons dode kindje kijken? Jullie woorden doen me in ieder geval wel goed. Ik lees jullie verhalen en weet dat ik niet de enige ben die dit doorstaat. Op dit forum krijg je tenminste ook niet alle bekende woorden die je op dit moment nog niet kunt gebruiken (o.a. "jullie zijn nog jong (28 en 31)" , "anders was er misschien ook iets mis geweest" etc) We kunnen er een top 10 met meest rare reacties van maken. Ik laat het vanmiddag maar weer over me heen komen. Groetjes Franka