Ja, ik ben donor. Ik heb van dichtbij meegemaakt hoe belangrijk een donor is, mijn zusje heeft op de lijst voor een levertransplantatie gestaan en zal die in de toekomst waarschijnlijk alsnog moeten. Als ik andere mensen kan redden, zoals iemand anders straks mijn zusje redt dan doe ik dat graag. Mijn vriend heeft het liever niet, maar hij begrijpt mijn keuze. Zodra ik 16 was, heb ik me opgegeven. Ik heb wel een aantal uitzonderingen omdat mijn vriend dat graag wilde, mijn huid en ogen moeten ze intact laten.
ja natuurlijk! Waarom? Waarom niet?? ik heb er toch niets meer aan als ik er niet meer ben en dan kunnen ze beter iemand redden die nog te redden is!!
helaas valt het niet mee.... dat ze respect loos met je lichaam omgaan. ik heb in de uitvaart zorg gewerkt en als je ziet hoe ze met jou en je familie omgaan dan zullen van velen de mening bij gesteld worden gok ik zo. als dit veranderd dan ben ik de eerste die mijn codicil laat omzetten.
Ja alles wat niet zichtbaar is mogen ze gebruiken, ik heb er niks meer aan en ben alleen maar blij als een ander ermee gered kan worden.
zo geregeld via digiD dus dat was sowieso fijn en daarnaast heb ik gezien dat het levens kan redden. Ik zou zelf ook gered willen worden als het nodig is of als de mensen waarvan ik hou het nodig hebben. Dus vind ik dat dan ook bereid moet zijn het mijne af te staan als ik er toch niets meer mee kan, maar er wel een ander mee kan helpen.
Ja ik weet het maar al te goed, maar omdat zij dat zo doen wil het nog niet zeggen dat je daarom maar niet moet doen. Bedoel, het is niet zo dat je het voelt. Daarbij is het ook een manier om het werk te kunnen blijven doen voor degene die dat dagelijks uitvoeren. Ze gaan er idd makkelijk mee om. Een levenloos lichaam laat zich ook als een zoutzak gaan, dus dat werkt ook niet altijd mee. Ik relativeer dit gedeelte en dat moeten degene die dagelijks met deze kant van het leven te maken hebben ook doen.
Ja vind ik ook, helemaal mee eens. Ik vind dan ook dat je een nier moet weigeren als je hem nodig hebt van een ander. Maar das mijn mening.
Mijn naasten mogen de beslissing nemen, dus mijn man. Ik heb hem gezegd dat ik donor wil zijn en ga er vanuit dat hij in die richting zal handelen. Ik weet alleen niet hoe het zal zijn als het moment daar is (krijgen zowel hij als mijn zoontje de kans om voldoende afscheid te nemen bijv.?) dus daarom wilde ik het niet vastleggen. Mijn man heeft precies hetzelfde gedaan.
ja ook de organen van mijn kinderen want als mijn kinderen doodziek zijn dan wil ik ook graag een donororgaan voor hen ontvangen
Ja hoor, heb er ook totaal geen moeite mee. Mijn lichaam gaat voorbij en als er nog iemand iets aan kan hebben, graag! Als ik al geloof in een 'afterlife' o.i.d (ben ik nog helemaal niet uit) zal het ongetwijfeld om de ziel gaan... Dus ja, van mij mogen ze alles hebben!
Ja ik ben al sinds mijn 12e donor. Als ik dood ben heb ik er toch niks meer aan, mijn lichaam wordt dan toch verbrand dus dan help ik liever andere mensen met de organen die ze nodig hebben.
ben al jaaaaaaaaaaaaaaaaren donor als ik iets mankeer wil ik ook graag geholpen worden en als ik dan geen codicil heb vind ik dat je ook niet geholpen hoeft te worden je wilt een ander toch ook niet helpen? daarom kies ik voor ja alleen mn hoornvlies wil ik niet kwijt waarom? ik heb daar een heel naar gevoel bij en mn mannetje precies t zelfde maar voor de rest alles
Weet je dat je dat kan laten registreren bij de donor-registratie organisatie? Dan weten ze indien dit nodig is, ze aan wie moeten vragen wat te doen. Dat kan verschil uitmaken, tijd is in dat soort gevallen erg kostbaar. Misschien n idee?
Ik lees het meer dus even voor de duidelijkheid.. ik kon op een formulier aangeven of ik bijvoorbeeld wilde dat mijn familie hierin alle keuze heeft, of uberhaupt enig zeggenschap in heeft ja/nee. Maar ook als ik het definitief niet zou willen. Dus wat je ook kiest, het invullen van een donorformulier kan altijd en helpt altijd als de nood aan de man is. Dat scheelt procedures, ingewikkelde vragen en telefoontjes als jij op sterven ligt. Tot zover mijn pleidooi voor het invullen van het formulier. Ik heb m dus ingevuld. Ja, ik ben donor, Nee, ik wil niet dat iemand anders daar een beslissing over neemt. Afscheid nemen op een waardige manier kan dan altijd nog, heb ik mij laten vertellen. Het bezwaar van mijn moeder is: wat als je alleen hersendood bent, maar nog wel gevoel hebt? Mijn antwoord is.. so be it. Dan ga ik 99 van de 100 procent toch al dood en anders wordt ik zwaar gehandicapt. Mocht je dan pijn kunnen lijden (wat ik mij af vraag, want dat wordt toch ook verwerkt door de hersenen??) Dan ben ik er ook snel vanaf. Ik help liever iemand nog jarenlang verder leven.
zoals ik geboren ben ga ik ook weer heen. en aan mijn lichaam hebben ze niets: ik rook, ik eet vet, ik snack veel (brie, doner, gyros, chips), ik drink op zijn tijd en mijn huid zit vol stiemen . en mijn hart is niets meer waard na al die jaren stress!!!! Nee ze kunnen werkelijk niets van mij gebruiken. ** edit** overigens heb ik van kleins af aan wel gezegd (en dat meen ik ook) dat ik mijn lichaam alleen af wil staan aan kindjes, want kindjes hebben de toekomst. klinkt heel cliche maar dit is mijn gevoel.)
Nee, als je hersendood bent is er niets meer wat nog werkt, je lichaam wordt dan alleen nog door machines gaande gehouden. Die toestand is onomkeerbaar. (zie NTS Donorvoorlichting | Zoek mijn vraag) Nog een duidelijke site: Sprookjes en feiten over Orgaandonatie Ja, ik ben donor, al sinds mijn 18e ofzo. Zelf zal ik ook ooit een donororgaan nodig hebben, maar ik heb mijn codicil ingevuld toen ik dat nog lang niet wist. Alles wat na mijn dood nog bruikbaar is mogen ze hebben. Ik heb er dan niks meer aan, en het kan voor een ander een werkelijk enorm verschil maken in kwaliteit van leven!