wij willen er ook 1.5 a 2 jaar tussen hebben. Ben nu met de nuvaring gestopt (heb maar 3 maanden gebruikt na de bevalling). Eerst ff 2 keer mijn cyclus afwachten en in juni gaan we er voor. Vind het wel spannend. Het is nu ook opletten, want anders ben ik al eerder zwanger dan verwacht
hoihoi dat is altijd moeilijk, ik weet nog dat ik altijd graag 3 kinderen wilde en dan 2 jongens en een meid (heb je natuurlijk niet voor het zeggen als t maar gezond is he, maar toch) maar mijn v riendlief vind 2 genoeg. daar heb ik me inmiddels bij neergelegd (laten we eerst maar eens zwanger zien te worden van de 1e maar goed) en we hebben al gezegd dat er tussen de 1e en de 2e zond 3 a 4 jaar verschil tussen mag zitten..of het moet nu heel lang duren voor ik zwanger kan raken natuurlijk maar als alles normaal verloopt dan liefs marieke
Ach ja ik weet zelf ook niet wanneer ikzelf er weer voor wilde gaan.. heb nu die kriebels nog niet.. maar wil zeker geen 5 jaar meer wachten.. De afgelopen zwangerschap was erg heftig, ook zeker voor hem. En de bevalling vond hij een hel (zal maar niet vertellen wat ik ervan vond ) Ik denk dat dat ook erg meespeelt.. Nou ja ik ga gewoon de discussie zo af en toe aan.. en we zien wel waar het schip strand. Tuurlijk kun je zoiets niet plannen maar de tijd dat je ervoor bezig bent, vind ik al spannend. Groetjes Kalush
wij wilden ook altijd graag als onze zoon 2 was, voor een 2e gaan. Helaas gooide een depressie die ik overgehouden heb aan de zwangerschap (en waarvan de huisarts vermoedt dat het blijvend is) roet in het eten. Onze zoon is nu bijna 3, we willen heel graag een 2e, maar eerst moet ik mezelf maar weer goed voelen. Waarschijnlijk kan ik nooit meer zonder medicatie. heb al vanalles geprobeerd; homeopatisch, van de med. af, niets wil. Ben zelfs een poosje van de med. af geweest en toen ook met de pil gestopt, maar de depressie komt terug (serotonine tekort in de hersenen). Ben nu net sinds een week op med. waarmee ik van de huisarts ook zwanger mag worden. Als ik goed reageer op die med. dan gaan we er weer voor en anders moeten we helaas de wens op een 2e opgeven. hoe moeilijk dat ook is. ik vond het zelf al moeilijk om mijn "ideaalbeeld" (onze zoon 2 en voor een 2e gaan) op te geven. Maar nu zijn we allang blij, dat als ik me weer goed voel, we uberhaupt voor een 2e mogen gaan. Dan zit er maar wat meer leeftijdsverschil tussen. Soms lopen de dingen anders dan je zelf had voorzien. Het doet me soms wel pijn als ik mensen zo "makkelijk"weer aan een 2e zie beginnen. Voor mij is dat dus absoluut niet makkelijk. Mensen beginnen ook weer te vragen wanneer er weer een 2e komt, alsof dat zo vanzelfsprekend is. Misschien komt er helemaal geen 2e. Maar ondertussen kwetst het me wel als ik zulke opmerkingen krijg. Dus om een lang verhaal kort te maken; het leeftijdsverschil maakt me nu niet zoveel meer uit, we zijn allang blij als er nog een 2e mag komen bij ons.
Grappig dat je dat zegt. Ik ken een man die heeft de bevalling van zijn kind ook als erg heftig beleefd en is daarna ook soort van depri geworden en is aan de medicijnen. Hij zei altijd; ik hoef er niet meer bij. En laatst had hij gezegd: nou als m'n kindje 3 is is het toch ook leuk om er nog 1 bij te krijgen? Die draait dus ook helemaal bij!