Pfff, heb even tips nodig over het slapen van onze dochter van 1,5, het is echt al 2 weken drama hier! Even kort de achtergrond, ze was nooit al echt een goede slaper, heel vaak wakker 's nachts, soms wel 6x eruit om de speen weer te geven maar dan sliep ze meestal wel weer door. Af en toe nadat ze 1 was momenten dat ze echt niet wilde slapen en de hele boel bij elkaar krijst zodat we haar maar in het logeerbed namen en ze doorslaapt (niet heel veel gedaan maar af en toe). Vanaf 14 maanden ging het beter dus we waren opgelucht maar het is nu al 2 weken elke nacht raak... Inslapen gaat, over het algemeen, goed en ook overdag slapen is geen probleem (uurtje of 2-3 meestal). Soms huilt ze heel even als je wegloopt maar valt dan wel gewoon in slaap... Maar dan, als ze wakker wordt 's nachts, of 's avonds want er is geen peil op te trekken hoe laat, gaat ze van jammeren tot steeds harder huilen. Meestal is ze de speen kwijt en voorheen voldeed het dan om ze snel mogelijk de speen te geven en zo mogelijk ongezien weer de kamer te verlaten...nu pikt ze dat echter niet meer want op het moment dat ze ons gezien heeft mogen we gewoon niet meer weg...Krijst de hele boel bij elkaar als we weglopen en houdt dus ook niet meer op totdat we er weer zijn. CB zegt dat als we zeker weten dat er niets aan de hand is we de 10-minuten regel moeten proberen, dus laten huilen, na 10 min kort kalmeren, weer weg etc etc etc. Dit hebben we dus een paar momenten geprobeerd (als ze echt 's avonds wakker wordt) maar ik vind het zo moeilijk! Als ze ons gezien heeft en we gaan weg dan is het echt zo'n drama, en heb ook niet echt het idee dat ze er rustiger van wordt...Bovendien zijn we allebei snotverkouden, ben ik zeer pril zwanger dus doodmoe en trek ik het nu gewoon echt niet om midden in de nacht zo lang wakker te zijn om bovenstaande uit te voeren. Als ze dus midden in de nacht wakker wordt proberen we de speen te geven maar als ze dan na 10-15 minuten nog niet rustig is pakken we een matras, leggen die naast haar bed en gaan daar dan liggen, ze slaapt dan meestal in 1x weer door... Gisteren lag ze om 1930 in bed, begon om 2145 al te jammeren, en toen te krijsen, zijn we tot 2300 bezig geweest met het 'laten huilen' en toen viel ze in slaap. Om vervolgens om 3 uur weer wakker te worden! Grrr, dus maar weer op de matras ernaast. Ook weten we niet helemaal zeker of er echt niets aan de hand is, maw, of we haar kunnen 'laten huilen'. Ze heeft waarschijnlijk vorige week oorontsteking gehad (bij doc geweest maar zag nu niets meer), is snipverkouden en er komen 3 kiezen door... Zijn dat nu redenen om het dan niet te doen of moeten we gewoon doorzetten? Pfff, we weten het dus even niet meer... Is ze ons aan het uitproberen omdat ze wel goed slaapt als we ernaast liggen? Doen we daar dus goed aan of verergert dat de boel alleen maar? Zou ze echt ergens last van hebben en dus extra behoefte aan 'troost' en moeten we het laten huilen dus even laten? Het is echt zo moeilijk allemaal vooral omdat ik echt doodop ben, als ik fit zou zijn zou ik het misschien beter trekken om een paar nachten te investeren maar ik heb mn twijfels of het wel gaat werken bij haar. Wat zijn jullie ervaringen en wat denken jullie van de situatie? Thanks!!!
Heel herkenbaar je verhaal. Hier was het net zo en vooral toen de kiezen doorkwamen. Ons zoontje wilde ook echt bij ons zijn en liet het anders duidelijk merken. Wij hadden op een gegeven moment wat gevonden dat werkte. Wij proberen Thijs op zijn kamer te troosten. Als dat niet werkt nemen we hem even mee naar ons bed. Hij ligt dan hooguit 20 minuten tussenin en daarna kunnen we hem zonder moeite weer terugleggen in zijn eigen bedje. Toen de kiezen door waren, werden de nachten weer normaal. Laten huilen vind ik geen optie, Thijs is dan echt overstuur en ik ben dan zelf ook zo gestresst dat helemaal niet meer slaap. En van kiezen hebben ze echt heel veel last. Ik zet dan boeken onder het bed zodat het wat schuin staat en er minder druk op de oren komen. Paracetamol kan je wel geven als ze pijn heeft.
Jeetje, wat moeilijk voor jullie! Wij hebben ook dit soort periodes gehad maar niet zo heftig als jij het beschrijft. ook was ons zoontje ook wat jonger toen. Waar ikw el achter ben gekomen is dat ze heel snel wennen aan bepaalde dingen en het heel moeilijk weer afwennen. Wat betreft dat matras ernaast zou ik dus echt niet te vaak doen. Anders lig je straks elke nacht ernaast en daarbij geef je haar het idee dat ze jou nodig heeft om in slaap te vallen. Ik denk dat je beter kan investeren in haar de rust en het vertrouwen te geven dat ze het zelf kan. Wat dat betreft sta ik ook achter die 10 minuten regel van het CB, heeft hier uiteindelijk goed geholpen maar duurde wel 4 ( heeeleeee lange moeilijke) nachten. In het begin raakte ie ook alleen maar overstuur als we kwamen om hem een aai over zn bol te geven en weer weggingen maar uiteindelijk werd het huilen steeds minder en korter en na 4 nachten dus niks meer en sliep ie door. Ik denk dat je dit dus weer zou kunnen oppakken,m maar doe dat dan wel als je dochter niet meer verkouden is en/of kiesjes doorzijn. Ze zal jullie nu echt nodig hebben plus ze is niet lekker heeft troost nodig enz. Ik zal ook iig paracetamol geven dan wet je in ieder geval dat ze niet wakker wordt van de pijn.
Oh, jouw verhaal is mijn verhaal! Zo herkenbaar! Wat ik altijd deed / doe is 's avonds een duidelijk ritueel inbouwen. In bad, slaapkleding aan, melk drinken, tanden poetsen, luier controleren, naar boven / bed, in de slaapkamer de knuffels gedag zeggen, in bed leggen, verhaaltje voorlezen, liedje zingen, dikke zoen geven en bij het verlaten van de kamer het muziekdoosje aan doen. Inslapen gaat meestal goed. Soms hoor ik haar nog heel even. Na een aantal uren wordt ze huilend wakker. Eerst laat ik haar huilen. Dan ga ik kijken en speentje / muziekdoosje doen. Dan ga ik weer naar beneden. Als ze echt overstuur is, haal ik haar even uit bed maar blijf op haar kamer. Na even knuffelen en luier controleren leg ik haar weer in bed, huilend of niet. Meestal valt ze dan weer in slaap. Maar als het echt lang duurt, krijgt ze een beetje drinken. Daarna valt ze direct weer in slaap. Dat weten we maar we willen niet dat ze hier aan went. Sommige nachten ben ik er 3 keer uit. Ik weet niet anders. Persoonlijk zou ik nooit naast haar op een matras gaan liggen. Dan wordt het wel heel gezellig. Troosten op de kamer en dan weer weg vind ik beter. Maar ik weet, je kunt kapot zijn na vele slapeloze nachten. Sterkte! Bij ons is het steeds een fase.
Heb het nu al met ons zoontje, ligt nu al bijna 1,5u in bed te krijsen (ik ga tussenin wel even kijken en hem weer recht leggen en onder de dekens) Maar wil ook niet slapen. Hij slaapt soms bij ons in bed (vannacht weer 2x in slaap gevallen nadat ik hem eten had gegeven) In het begin nooit problemen gehad, maar nu wil hij blijkbaar niet anders meer... Zo moeilijk om vol te houden, maar hij moet toch echt slapen! Hij houdt het echt lang vol... Weet ook niet wat ik nu moet doen.
Op 18 maanden is er weer een periode van hevige verlatingsangst, waarschijnlijk heeft je dochter daar last van. Wat wij met onze zoon deden, was er gewoon aan toegeven. Lekker bij ons nemen, want daar had hij op dat moment behoefte aan. En zo had iedereen het meeste rust. Na enkele weken voelde hij zich weer lekker in zijn vel en ging hij weer slapen als vanouds. Geen enkel probleem mee gehad. Je dochter is nog een klein kindje, en heeft haar ouders soms nog heel erg nodig. Ik zie niet in wat er mis mee is die behoefte bij haar te vervullen. Het gaat echt vanzelf weer over. Aan de mama van Maxim van 4 maanden heb ik eigenlijk hetzelfde te zeggen: neem dat mannetje toch lekker bij je! Hij is nog zooo klein, en hoort helemaal niet alleen in zijn bedje te liggen huilen (ook niet als je er geregeld naartoe gaat). Je schrijft zelf dat je het moeilijk vindt, wel volg je hart dan. Als moeder heb je het mijns inziens maar heel zelden mis. Als hij eerder wel gewoon alleen ging slapen, zit hij nu waarschijnlijk in een moeilijke fase (sprongetje) en gaat het binnenkort weer zoals tevoren. En anders leert hij het wel, dat alleen slapen. 4 maanden is nog klein hoor.
Maar hij maakt zich echt boos dan hoor, klinkt niet als iets nodig hebben. Hij wordt dan echt kwaad, het is daarmee dat ik hem laat huilen... Hij is na 1,5u eindelijk in slaap gevallen een uurtje geleden...!
Hier ben ik het dus helemaal mee eens! Biedt je kindje comfort/geborgenheid als deze dat nodig heeft.... Ik snap eigenlijk niet zo waarom een kindje dat zo jong is per se op een eigen kamer moet slapen. Iets Westers?
Maxim slaapt nog bij ons op de kamer hoor (moet er snachts nog meerdere malen uit om hem eten te geven en is anders echt niet te doen) Hij bleef anders sowieso tot 6mnd op de kamer. Heeft tot 3mnd bij ons in bed geslapen omdat hij er behoefte aan had! Nu wil hij gewoon niet meer apart omdat hij af en toe nog bij ons in bed ligt. Terwijl na zn nachtelijke voedingen dat geen probleem is.
Hej was niet specifiek gericht op hou hoor Meisje89! Sorry als het zo overkwam. Had het in het algemeen over jonge kindjers!
We hebben hier exact hetzelfde meegemaakt nadat Timo een oorontsteking heeft gehad. Tijdens het ziek zijn hebben we hem wat vaker uit zijn bedje moeten halen om hem te troosten en meneer verwachtte dat dus ook na zijn ziekteperiode. Toen hebben we met pijn in ons hart de tip van het CB toegepast (we gingen dus na 10 min. huilen naar hem toe, gaven speentje, aai over zijn bol en zeggen: "ga lekker slapen" en dan gelijk, heel resoluut weglopen zonder om te kijken. Elke 10 min. (wij zetten de kookwekker), weer hetzelfde en je gaat zo door tot ie door heeft dat het geen zin heeft om te blijven huilen, want je gaat wel kijken, wat wel fijn is en hem gerust stelt, maar je gaat ook weer weg. Na 2 avonden (en een keer tot 2 uur lang laten huilen en om de 10 min. gekeken!) was het over en uit... Timo sliep weer heerlijk. Ik vond het heel lastig om te doen, tot een collega moeder het volgende tegen mij zei: als je zeker weet dat hij niets mankeert (en dat weet je dus doordat hij wel lekker gaat slapen als je erbij bent), dan heb je niet alleen jezelf, maar ook hem ermee als je dit niet doorbreekt. Een kind heeft namelijk behoefte, maar vooral RECHT op ouders die duidelijk grenzen stellen. Niet omdat de ouders dat zo nodig of leuk vinden om te doen, maar omdat het kind dat gewoonweg zelf niet kan. Het is voor je kindje bovendien ook niet prettig om elke keer wakker te worden en een strijd te moeten gaan leveren om ervoor te zorgen dat je bij hem komt en blijft. Des te beter dus als hij weet hoe het echt werkt en daardoor binnen het bekende en vertrouwde speelterrein veilig kan blijven leven (en slapen). Heel veel succes! Nadia
dit klinkt als ons verhaal nu. het is hier al een paar weken aan de gang, gisteravond heeft het de hele avond gehuild. Sliep heel eventjes en werd toen weer wakker. Hij viel uiteindelijk in slaap om 23.45 en sliep toen gelukkig door tot 6.00 uur. SPeen gegeven en toen tot 8.30 Het is moeilijk en ik zou er zo graag elke keer heen gaan, maar hij krijgt het zo snel in de gaten dat wij elke keer komen. Hopelijk is het een fase
mijn dochter heeft het ook regelmatig. eigenlijk zodra ik het licht uitdoe en wil slapen begint het gemekker. dan troost ik haar,controleer of ze haar speen nog heeft. en als ik het zat ben krijgt ze een flesje. of ze mag even een kwartier naast me maar dan begint ze te dollen. het zal wel weer een fase zijn denk ik dus maar...
God wat een discussie weer! Kinderen die zo klein zijn, die hun ouder(s) zo hard nodig hebben uren laten huilen en krijsen in bed? Kom op zeg..! Ts doe wat je hart je ingeeft & probeer een weg te vinden die voor JULLIE werkt en goed voelt!
Je geeft zelf aan dat oorontsteking had, snipverkouden is én er komen 3 kiezen door. Genoeg reden voor een kindje van 18 maanden om pijn te hebben 's nachts. Je bent zelf ook verkouden en je bent net zwanger dan kan je man toch op het matras slapen in haar kamer? Als de kiezen door zijn en de verkoudheid over kan je opnieuw kijken naar de situatie. Maar waarschijnlijk slaapt ze dan alweer een stuk rustiger.
@lovelyDK Gefeliciteerd met de verjaardag van je zoontje! Ik zie het net aan je banner. (Even offtopic)
Thanks allemaal voor de reacties meiden, zoals ik al gedacht had erg verschillend Het is gewoon een erg lastige situatie, aan de ene kant wil ik mijn kindje niet laten huilen maar aan de andere kant wil ik ook niet dat ze zou wennen aan deze situatie als het niet echt nodig is... Als ze haar zin nu niet krijgt gaat ze ook helemaal los en dan is er echt niets aan de hand dus ik vind het moeilijk in te schatten of ze echt ergens last van heeft 's nachts, of dat ze huilt om onze aandacht te krijgen... Gisternacht in ieder geval weer eens een paracetamol gegeven en Chamodent en ze sliep tot 7.15h! Gaf toen even een kik maar vond de speen weer en lag nog even rustig tot 8H, heerlijk!!! (Had vorige week ook al een paar dagen paracetamol gegeven maar toen werd ze wel wakker om 2H...) Vind het nu dus alleen lastig om in te schatten of ze echt pijn heeft, en de paracetamol dat dus onderdrukt, want hoe lang moet ik dan door blijven geven? Ben zelf al niet echt van de medicijnen dus wil haar ook niet onnodig teveel geven ze maar... En wat ik nog steeds raar vind, stel dat ze pijn heeft 's nachts, waarom gaat ze dan zonder morren weer slapen als ik naast haar op de matras ga liggen? (en overdag slapen gaat over algemeen ook goed) Als je echt pijn hebt dan blijft dat dan toch of zie dat verkeerd? Ik vind het ook geen probleem om af en toe naast haar te liggen als ze dat nodig heeft en hoop echt dat het een fase is waar ze dan weer uitkomt want met een tweede op komst wil ik wel dat ze tegen die tijd goed slaapt natuurlijK! In ieder geval bedankt voor jullie adviezen, we zijn niet de enige en dat scheelt soms al om te horen!