Combinatietest met slechte uitslag!

wij hebben ook een combinatietest laten doen en de nekplooimeeting was heel goed maar mijn bloedwaardes waren niet geweldig nu had ik nog een mooie uitslag maar door de slechte bloedwaardes werd deze een heel stuk omlaag gehaald.ik had te weinig HCG hormoon in mijn bloed maar ben inmiddels 33 weken zwanger en ons kindje doet het geweldig heb wel een paar extra echo's gehad om het kindje goed in de gaten te houden omdat het een groeiachterstand zou kunnen hebben en heb een verhoogd risico op vroeggeboorte maar vooralsnog ziet het er allemaal super uit en heb de 33 weken al gehaald dus alls het kindje nu zou komen is het nog niet zo'n drama.Ik zou het gesprek met de gyn even afwachten.

 

mijn nicht heeft ook deze meting laten doen tijdens haar zwangerschap. 4 maanden in angst gezeten dat ze een down kindje zou krijgen. bleek een kern gezond kind! ik ga deze test nooit doen, tenzij ik 40 ben en zwanger.

 

Tjah, dit is precies een reden da ik deze test niet zou doen. De kans is nog steeds heel erg groot dat het een gezond kindje wordt terwijl ze nu een stressperiode in zal gaan en nog eens een vruchtwaterpunctie gaat doen met alle risico's van dien.
Verder er geen ervaring mee, maar hoop dat alles goed komt!

 

Ooh wat akelig en schrikken zeg. Ik zou ook het gesprek even afwachten en dan verder denken.
Maar zoals hiervoor al geschreven wordt zou ik alleen omdat het een kansberekening is de test niet snel doen.
Sterkte ermee.

 

Ik ken 2 gevallen waarbij beide stellen te horen kregen dat ze een kans van 1 op 5 hadden op een kindje met down. Het ene stel besloot het hierbij te laten en hebben geprobeerd de rest van de zwangerschap nog te genieten, maar het blijft je natuurlijk continu achtervolgen.
Het andere stel besloot vervolgonderzoeken te laten doen, maar die mislukten continu en een duidelijke uitslag kregen ze niet. Omdat puncties risicovol zijn, besloten ze uiteindelijk ook te stoppen met de vervolgonderzoeken en gewoon af te wachten. Het heeft wel enorm veel stress opgeleverd en ze hebben de roze wolk nooit gezien.

En wat denk je? Beide stellen kregen een kerngezond kind!!!

Ik zou die combinatietesten NOOOOOOIT doen. Sommigen zeggen "ja, maar ik zou het wel willen weten als mijn kindje Down zou hebben". Nou, mijn collega heeft een kindje met Down en ik heb het er met haar over gehad. Ze zei dat ze blij was dat ze dit van te voren niet geweten had, omdat ze dan de hele zwangerschap in de stress gezeten zou hebben. En je voorbereiden op een kindje met Down kun je niet, omdat het in vele gradaties voorkomt. Als je gaat googlen op Down dan kom je allemaal horrorverhalen tegen over hartafwijkingen etc, terwijl dat helemaal niet het geval hoeft te zijn.

Maargoed, uiteindelijk is het ieders keus, maar wij doen het dus absoluut niet.

Ik hoop voor je vriendin dat het uiteindelijk allemaal goed blijkt te zijn, maar kan me voorstellen dat ze zich nu veel zorgen maakt.

 

Wij hebben ook heel bewust gekozen om de test niet te doen en ik ben inmiddels 39 jaar.
Mijn zwangerschap verloopt tot nu toe steeds volgens het boekje, weinig klachten, goede resultaten met de echo's etc. Dus ik geniet volop van mijn zwangerschap. Een kindje met Down syndroom krijgen zou absoluut een grote schrik zijn, maar geen onoverkomelijk drama. Ik heb zelf jaren geleden gewerkt met kindjes met Down toen ik als vrijwilliger met ze ging zwemmen en ik heb er toen alleen maar van genoten. Het is voor mij geen ver-van-mijn-bed-show in elk geval.
Mijn moeder was 41 toen ik geboren werd en ik was een waar kadootje voor mijn ouders. In die tijd waren de meeste testen er nog niet, en wist je niet eerder of alles helemaal goed was als het kindje daadwerkelijk geboren was. Natuurlijk is het goed dat ze er nu wel zijn, maar voor mij hadden ze absoluut geen meerwaarde. Wij hebben inmiddels ook 2 miskramen achter de rug en na de laatste mk duurde het meer dan een jaar voordat ik weer zwanger werd, dus wij zien dit ook als een prachtig kado, iets waar we toch eigenlijk niet echt meer op gerekend hadden. (ik wilde voor mezelf niet ouder zijn dan 40 dus we waren bezig met de laatste rondes zeg maar).
Ik wilde juist nu niet die spanningen van de testen omdat het je zo onzeker kan maken en je niet meer voluit kan genieten van de zwangerschap. Daarnaast blijven het altijd kansberekeningen (zelfs als er geen verhoogde kans wordt gemeten kan het nog een kindje met Down zijn) en zit er aan een vruchtwaterpunctie altijd een risico.
Al met al voor mij redenen om alles maar te nemen zoals het komt... daar voel ik me het allerbeste bij.

 

Ik had een minder goede uitslag van de combitest (1:125) door mijn bloedwaarden in deze zwangerschap, maar ben nu ook inmiddels 36 jaar. Ik heb een vruchtwaterpunctie laten doen en de kans dat er daardoor iets mis gaat is vele malen kleiner dan de kans van 1:61 van je vriendin dat je een kindje krijgt met een chromosomen afwijking. Ik heb bewust voor al deze onderzoeken gekozen omdat wij de keus wilden hebben om in een zo vroeg mogelijk stadium wel of niet verder te gaan met de zwangerschap. Wij heben 2 gezonde kinderen waar we ook rekening mee moeten houden. Er zijn veel afwijkingen (en vooral down) die ze helemaal niet kunnen zien op de echo's hoe graag de meeste dames dat hier ook wensen te geloven. Ik heb het daar uitvoerig over gehad met mijn gyn zowel in NL als in Zwitserland en ze waren beide zeer stellig dat ik gewoon een vruchtwaterpunctie moest doen om alles uit te sluiten. Ik heb daarover geen stress gehad, het voelde goed. De punctie was echt heel geod te doen ondanks mijn fobie voor prikken en andere medische ingrepen. Moet er wel eerlijkheidshalve bij zeggen dat ze in Zwitserland al na een dag de eerste uitslagen hebben dus gestress met wachten is er niet bij. Alles blijkt helemaal in orde te zijn. Ik heb nog 3 andere vriendinnen die in het zelfde schuitje hebben gezeten onlangs en ook bij hen bleek alles goed.