Hoi mama's! Eventjes een klein vraagje: Lucas schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. Het is echt niet meer normaal, het resoneert gewoon en doet zeer aan je oren. Met name uiteraard als ie het ergens niet mee eens is, te lang moet wachten, iets 'moet' wat hij niet wil (zoals liggen om luier te verschonen), iets niet mag hebben, nou ja... jullie kennen het vast wel Ik probeer het te negeren, maar aan de andere kant denk ik ook: ja hallo kleine man, ik wil gewoon niet dat je zo tegen me 'praat'! Dus als het me echt te gortig wordt, zeg ik er wat van. Het heeft alleen zo weinig zin, omdat hij er toch overheen schreeuwt. Ik probeer hem wel met een rustige stem te corrigeren, uiteraard niet het slechte voorbeeld te geven Hoe kan ik hier nou het beste mee omgaan? Gewoon flat out negeren? Moeilijk!!
Poeh, lastig. Ik zou wel laten weten dat het niet mag door rustig te zeggen 'Nee, dat mag niet'. Probeer het aankledn interessant en gezellig te houden door liedjes te zingen en speelgoed te geven. Of kleine spelletjes 'Waar is je voet gebleven? Broekspijp aan en kiekeboe!' en 'Hoe groot is.... zoooo groot, kind doet handjes omhoog en jij snel de trui/romper aan'. Nou ja, zo gaat het hier, succes ermee!
Ik zou wel zeggen dat je het niet fijn vind als hij zo schreeuwt, maar er verder niet te veel op ingaan, want dan krijgt hij nog de aandacht die hij wil. Dan gewoon verder gaan en zn gedrag negeren.
Hier hetzelfde hoor. Roan kan er ook wat van, hij doet het al een hele tijd. De ene keer negeer ik het en de andere keer ga ik gewoon tegen hem fluisteren en blijf heel kalm. dat vind hij dan zo raar dat hij vanzelf rustig wordt. Ik ben zelf nogal druk en heb een harde stem dus ik denk dat hij het wel een beetje van mij heeft...
Hier ook! Ik praat dan altijd maar rustig tegen hem dat hij niet hoeft te schreeuwen, en leg uit dat we niet doof zijn en vlakbij zitten o.i.d. Of met een 'stenge' nee o.i.d. als dat niet helpt. Maar voor de rest probeer ik het een beetje te negeren (of dat goed is weet ik ook niet) maar ik denk dat als ik dat schreeuwen aandacht ga geven hij het blijft doen. In mijn ogen is negatieve aandacht ook aandacht.
Ja idd, dat was ook mijn idee: negatieve aandacht is ook aandacht... maar ja.. soms gaat ie gewoon echt te ver vind ik! Een korte en krachtige 'NEE' stopt het schreeuwen hier voor 5 sec. dan kijkt ie heel verbaasd en gaat vervolgens 'vrolijk' verder.... misschien idd de schreeuwmomentjes proberen luchtiger te maken door hem af te leiden met liedjes ofzo... eens kijken hoe dat werkt! Andere tips zijn ook zeker welkom!
Ik reageer op een gegeven moment streng met 'en nu is het genoeg' (niet zelf schreeuwen dan), maar ik kijk dan heel streng bij. Soms helpt het, soms niet. Voor de rest negeren.
Ja inderdaad, afleiden of echt streng kijken en dan vooral niet de fout maken die ik weleens gemaakt heb.. als hij dan zo verbaasd kijkt, gaan lachen Ik kan er soms gewoon niks aan doen.. vind zijn gezicht dan zo grappig dat ik moet lachen. Dan moet ik me echt even omdraaien Anders denkt hij helemaal dat het wél leuk is..is ook weer niet de bedoeling
Ik zou in ieder geval nooit zijn zin geven als hij schreeuwt, want als het geschreeuw op sommige momenten wel beloont wordt zal hij het op andere momenten ook blijven doen lijkt me?
Allereerst een geruststelling, het hoort bij de leeftijd... Zodra ze 1 zijn worden het kleine draakjes... Even kort corrigeren en verder negeren, negatieve aandacht is ook aandacht.... Verder is het aftasten.... ieder kind is anders. Onze oudste gilde heel hard en heel hoog, vreselijk!!! maar ze is nu bijna vier en sinds een half jaartje doet ze dat niet meer... Het is een lange fase, van dreumes naar peuterpuber maar daarna wordt het wat rustiger.... succes. ik heb nu nog een peuterpuber en een bijna dreumes dus..... ik mag nog even hihi
ik kreeeg mijn zoontje helemaal stil door hem na te doen, door aaaaaaaaaaaaaaaaaaaa naieeeeeeeeeeeee, te schreuwen. dan lacht hij ff en hij is rustig en stil voor de komende uren. 'mama kan het ook, maar ze praat wel normaal,nu jij' zei ik dan!
maar dat zal ik je niet aanraden natuurlijk, want ik weet niet wat voor n jongen jij hebt.die van me is vrolijk en heeft gevoel voor humor, hij schrikt dus helemaal niet wanneer ik zoiets geks doe.
Hier lachen ze ook in een deuk als wij ze nadoen met gillen. Maar dan vinden ze het juist een leuk spelletje en komt er geen einde aan
adi; ja n paar keer soms gillen dus, maar dan moet je t afsluiten door te zeggen "mama kan het dus ook heel goed, maar ze praat wel normaal, nu jij'
Dat kan Lucas op zich ook wel, maar wel als hij in een 'happy state' is, zeg maar. Als hij zo loopt te schreeuwen, is hij meestal boos, ongeduldig, geïrriteerd, etc. Ik weet niet of het dan echt zou helpen om er tegenin te schreeuwen . Misschien wel voor mijn frustratie ? @ elmo: 2,5 jaar dit geschreeuw? OMG.... en idd, het draakjestijdperk is echt begonnen, ik hou mijn hart vast voor de peuterpuberteit
mamamarije: tsja, hier ging het over van de ene in de andere fase maar dat zijn wel meiden, weet niet of dat scheelt... Mijn jongste is een zoon die is nu al rustiger dan mijn meiden waren toendertijd dus misschien zijn die fases ook sneller over bij jongens???
och... I hope so! hij is wel behoorlijk vinnig vind ik, maar ja... kan hem niet vergelijken natuurlijk en ik denk dat we ons gewoon beter kunnen voorbereiden op heftige jaren zeker met een kleine op komst! hihi
ja, mijn zoontje schreuwde ook wanneer hij helemaal niet happy was natuurlijk. hij doet dat niet meer.maar goed, het kan weer beginnen. zo haal je ze uit die boze stemming, als hij in staat is om dat te begrijpen dat t n grapje is. zo koppel je 'schreuw' los van zijn frustraties. maar goed, ik kan dat niet echt aan raden, je kunt zo je kindje ook echt laten schrikken, wat niet de bedoeling is.
ja je gaat tropenjaren tegemoed waarin je soms gewoon meer moet overleven maar de rust volgt dan ook weer sneller...