Hallo Dames, ik zal me even voorstellen ik ben Lesley 24 jaar oud. Ik moet me verhaal gewoon kwijt. Ik en mijn vriend waren sinds een half jaar bezig zwanger te worden (we gaan 5 jaar met elkaar) ik was na ongeveer 8 jaar gestopt met de pil. Ik vond het zooo spannend en hield me er echt TE veel mee bezig. Ik ging elke dag googlen en uitrekenen wanneer ik ongeveer mijn eisprong zou kunnen hebben, dit was ook moeilijk omdat ik nog helemaal geen regelmatige cyclus had, ik begon met 40 dagen toen 36, 33 toen weer 39.. ik heb zelfs ovulatietesten gekocht die het nog spannender maakten, af en toe vroeg ik me zelf af of dit soort spanning uberhaupt wel goed voor me was. Ondertussen ging het niet meer zo goed tussen mij en me vriend en was het voor een korte tijd uit (in hoeverre je het uit kan noemen) we hielden nog veel van elkaar en hadden ook nog regelmatig sex. We hadden gewoon even ieder tijd voor zichzelf nodig. Deze tijd die ik voor me zelf had deed me echt goed..ik dacht ook helemaal niet meer aan zwanger worden. Op 26 Áugustus werd ik de laatste keer ongesteld en op 14 November kwam ik er achter dat ik zwanger was. Ik meteen uitrekenen hoelang ik dan al ongeveer zou moeten zijn, 12 weken dacht ik! Ik naar de Gyn, me datum gegeven van me laatste ongesteldheid en ook zij zei dat ik dan ongeveer 12 weken zou moeten zijn. Ga maar even liggen, dan kijken we wat de echo zegt. En wat mijn grote verbazing betreft... ik was pas 7 weken! Ik heb dus begin oktober mijn eisprong gehad, dik een maand na mijn ongesteldheid. Grappig, ik dacht dat ik me lichaam zelf zo goed kon. En daardoor dat ik in die tussentijd een tussenbloeding had van 2 dagen dacht ik dat dat me gewone menstruatie was, niet dus! Op het moment dat ik ongsteld werd (26 AUG) was ik zeer ongelukkig door de situatie met mijn vriend en pas tegen begin oktober waar alles weer duidelijk leuker begon te worden en ik me weer echt gelukkiger begon te voelen is mijn eitje dus gesprongen.. ik denk dat het ook heel veel met psyche te maken heeft en dat het allemaal in je hersenen begint! Groetjes
gefeliciteerd met je zwangerschap! en je vriend is er ook helemaal blij mee of zijn jullie nog van elkaar af?
gefeliciteerd en fijn dat het gelukt is! het heeft alles met je psychische toestand te maken (wanneer er geen biologische aanwijzingen zijn natuurlijk) en dat heb ik zelf ook ervaren. na 5 jaar toch zwanger geraakt (zonder hulp/dokters enz) en nu een gezonde zoon van ruim 4 maanden! het kwam op het moment dat ik het zwanger raken losliet en zei: we zien wel! en het zat ook lekkereder in onze relatie...denk dat dat een heel belangrijke factor is! geniet ervan!