Ik heb een vraag aan een (kinder)psycholoog of iemand die daar meer verstand aan heeft. Mij zoontje van 5 is zeer onaangenaam op school, is brutaal en wil niet luisten naar de leerkrachten. Is nu al CLB ingeschakeld... Heb net hevig ruzie gehad met mij vriend, Hij vind dat het mij schuld ids etc... Ik ga nu niet alles uitleggen, want daar gaat het niet over. Mij mening is dat dat kinderen nemen voorbeeld van de ouders en ander volwassene. Heb mij vriend gevraagd om anders tegen over me praten en niet constant me te berispen, verwijten dat ik alles niet goed doe, me kleineren en constand in de bij zijn van de kinderen zegen, dat ik "mij mond moet dicht houden", ik "heb niets te willen" etc.Toe ik mij vriend erover aanspraak, werd hij woest en ging me tegen de wand deuwen - dat hebben zij helaas ook gezien gebeuren.... maar gaat het nu niet over... ( Ik wil zoek geen medelijden, begrijpen jullie me wel goed. Dat is mij probleem en die ga ik zelf oplossen) Wat er mij vraag is: is het mogelijk dat de kinderen zien hem dat doe, en later vertonnen zo gedraag tegenover andere mensen, in dat geval tegenover leer krachten... Is het dat mogelijk de oorzaak? Wie heeft hier meer verstaand van? Groetjes! Sima
Ik heb er geen verstand van ( in die zin dat ik er geen opleiding in heb gehad) maar het lijkt mij wel dat je kind(eren) dit zien en overnemen. In mijn ogen leren kinderen de meeste van hun vaardigheden door ze na te doen van een volwassene.
Dat lijkt me een zeer belangrijke factor. Sommige dingen liggen genetisch, maar 70% is toch wel aangeleerd gedrag. En ze leren van de volwassenen om zich heen. Dan heb je het ook nog over een zoon, die vaak een man als rolmodel nemen. Verder vraag ik me af, of je wel bij zo'n man wil blijven.
Nou vraag ik mij ook af, Zoals ik zo lees, lijkt het wel alsof het vaker voorkomt. Maar verder geen tips, Hoop dat jullie hier samen uit komen.
dat vind ik ook, maar mij vriend wil niet van weten, en ik moet hem niets zegen of verwijten.Hij kreeg woede aanval en dan gaat de hel los. Hij zeg dat zij zo onbeleefd zijn, omdat ik niet consequent ben... maar ik leer hun niet om tegen iemand te schreeuwen, brutaal zijn, arrogant etc. Ik probeer altijd letten op wat ik zeg, hoe ik me gedraag in bijzijn van de kinderen... ik besef dat ik een voorbeeld ben en zij pikken alles wat zij zien. Hij let er niet op, zij zien alle ruzies, schreuw, en geweld... Dat is toch niet goed? of ben ik gek?
sammen komen we niet uit, een van ons moet het huis verlaten... ik was bijna buiten gezet met de kinderen, maar dat pik ik niet. Het ziet er naar uit dat hij gaat weg.
Dat is inderdaad niet goed. Het lijkt me uberhaupt niet goed als de ouders niet op 1 lijn zitten. Dat geeft verwarring voor de kinderen. Als ik het zo lees, ben je niet tevreden, en vandaar dat ik je nogmaals de vraag stel: waarom blijf je bij deze man? Je kan hem de schuld geven, maar ook jij hebt je verantwoordelijkheid en kan van hem weggaan met de kinderen (hoe moeilijk ook). Maak een statement!
Je vriend laat zich dus niks zeggen en heeft dus een grote mond als ik het goed begrijp? En je zoon doet dus eigenlijk precies hetzelfde tegen de leerkrachten toch? Lijkt mij echt dat je zoon je vriend nadoet helaas...
Tuurlijk zien ze dat en daarom heeft school dus ook CLB in geschakeld. Meis jij doet het ze niet voor maar laat ze wel zien dat jij accepteert wat je vriend met jouw doet. Met andere worden dan krijgen ze mee van met mama kan je wel solllen. Als je er echt wat aan wilt doen is er maar een advies pak je kinderen en weg wezen bij die man.
Heb het niet in eigen handen, door de miskoop van een huis en blunder van de notares, zit ik in de schuldbemiddeling, moet nog 3.5 jaar uitzitten... tot jan 2014. Wel ben ik vandaag beetje toegetakeld en van k** wijf en kl*** wijg uitgemaakt (in de bij zijn van de kleine kinderen), dus samen zijn, is geen optie....
Wegwezen meid! Al ga je naar een blijf van mijn lijf huis, daar kunnen ze je helpen (ik heb er met mijn moeder ook gezeten) ook met die schuldbemiddeling.
Helemaal mee eens....kinderen kopieeren het gedrag van hun ouders. Ik ben nu bezig met een cursus kinderpsychologie en zie in mn boeken dit vaak weer terug komen. Mn ex en ik hadden ook geregeld ruzie, niet waar zij bij was, maar vanuit haar bedje kreeg ze echt wel wat mee helaas. Sinds we uit elkaar zijn, is ze een stuk rustiger geworden. Wij alledrie eigenlijk De keus was voor mij makkelijk...de gezondheid (psychisch in dit geval) van mijn kind gaat voor alles! Ik wil niet dat mijn kind groot gebracht wordt tussen ruzieende ouders. Succes en sterkte met je beslissing!
Ik heb hier geen fam, geen vrienden, en waar moet ik naar toe met 5 kinderen? op zaterdag middag? huis staat op zijn naam, auto ook... ik kan niet naar mij ouders zo 1500 km in de sneuw storm.
Welke regio woon je? Wij zijn toen midden in de nacht vertrokken naar een blijf van mn lijf huis, dus daar kun je altijd terecht.
Blijf van mn lijf-huis? En volgens mij vangt het leger des heils ook moeders met kinderen op (weet het niet zeker, maar dacht laatst zoiets gelezen te hebben op dit forum)
Het hoeft niet op stel en sprong. Je kunt ook een plan bedenken, en dan van de week je biezen pakken.