Vandaag een kleine teleurstelling, waar mijn man echt niks om gaf, ach komt maandag dan wel. Maar ik zat maar te snikken op de bank en het stopt ook niet he, als ik eenmaal huil is het net of de water kraan open staat! Ik huil niet vaak, maar ik merk dat sinds ik zwanger ben, de hormonen niet echt mee helpen haha Eenmaal aan het huilen is gelijk een hele tijd huilen! En het ging ook echt om helemaal niks verder, een tegenvaller qua nieuwe vloerbedekking leggen in de babykamer, die er nu dus niet ligt omdat de deur er blijkbaar uit moest, wat we niet wisten. Nu komen ze maandag, maar omdat ik al vanaf 8u vanmorgen zat te wachten, en dat ei pas om 10 voor 5 aan kwam kakken en het vervolgens dus niet eens afgemaakt heeft of even hielp met de deur, zat ik van teleurstelling te snikken op de bank. En mijn man vergeet soms even, dat het ook komt door de hormonen, dan snapt' ie echt niet waarom ik zo'n verdriet heb. En meestal heb ik na 5 minuten al geen verdriet meer, maar zit ik nog steeds te snikken! Zucht Wel fijn om even mijn verhaal van me af te schrijven hoor. Zit nu al ruim twee weken thuis na een harde val, met de baby was alles goed gelukkig, met mij iets minder, maar de beeb is het belangrijkste natuurlijk. Maar dan zit je thuis, mag niet lopen, echt gek werd ik ervan hoor. Normaal ga ik altijd een stukje lopen, gewoon voor de frisse lucht en nu zit ik dus al twee weken binnen. Dat helpt ook niet mee. En echt nestel drang heb ik niet, geloof ik, maar het kriebelt wel. Ik wil dingen af hebben en in huis hebben. Soms slaat de paniek gewoon een beetje toe, lijkt Maart niet dichtbij, maar in weken wel. En er moet nog zoveel. Mijn man is de rust zelve en ik kan daar dus helemaal niks mee. Ik wil gewoon klaar zijn en voorbereid! Wat kunnen we toch mutsen he? Als hormoon op pootjes!
Yep hihi, het lijkt de laatste dagen telkens erger te worden, bij de kleinste dingen springen de tranen in mijn ogen
Wat ik vooral moeilijk vind, is het soms duidelijk maken aan mijn man. Het is een lieverd hoor, en hij houdt dan ook best rekening met me enzo, maar soms snapt ie' het natuurlijk echt niet haha Ik zei gister nog tegen hem, junior zit in mijn buik, dus de hele dag denk ik aan niets anders dan dat ik met zijn tweetjes ben en dus sneller denk: ooooh dit is niet af, dit moet nog, dit nog en en en en oh ja dit nog bestellen.... pfffff Of nu al gaan nadenken over hoe het over een aantal jaar zal zijn ofzo (hoe het junior zal vergaan, of wat voor karakter hij heeft en of ik wel een goede mama zal zijn) haha En dan ja, is het soms ineens teveel en als er dan iets lulligs voorvalt, komt echt alles eruit
ja ik heb gemerkt dat het sowieso moeilijk is voor mensen te begrijpen dat je constant ermee bezig bent, vroeger als ik zwangere vrouwen hoorde praten dacht ik wel eens; hou nu maar eens op over die baby. Maar nu dat ik zelf zwanger ben realiseer ik me dat het onmogelijk is als er een klein mensje in je leeft om er niet mee bezig te zijn. Maar mannen hebben natuurlijk veel meer momenten dat ze het gewoon vergeten, en inderdaad wij zijn constant bezig met het voorbereiden, ben ik dit niet vergeten ben ik dat niet vergeten, hoe doe ik dit hoe doe ik dat.
Ja nou inderdaad. Ik heb wel eens dat ik ineens denk, 'maar ik weet helemaal niet hoe ik dit of dat moet doen?!' of 'Maar hoe weet je nou of...' etc ... En mijn man heeft dan zoiets van, kalm maar hoor, komt vast goed, je gaat het heel goed doen! Toch best heftig allemaal hoor, en dan die hormonen er bovenop, naja, goed excuus om eens lekker te snotteren bij een film ofzo. 8)
Herkenbaar. Wij moeten nog een week wachten op het behang en daar werd ik gisteren helemaal naar van. We moeten nog schilderen en hier moet de vloer van de babykamer ook nog gelegd worden, dus we hebben nog zat te doen. Natuurlijk weet je dat je dat heus wel redt in de tijd die je nog hebt, er vanuit gaande dat de baby niet veel te vroeg komt natuurlijk. Ik ben 1 maart uitgerekend en hoewel dat nog bijna 3 maanden duurt ben ik soms zo bang dat we niet op tijd alles af krijgen. En mijn vriend snapt er idd ook vrij weinig van, die is de rust zelve... "Maar we hebben nog 3 maanden, maak je niet zo druk!" En hij heeft ook wel gelijk, alleen vinden mijn hormonen dat niet haha.
Wil je niet nog meer ongerust maken, maar..... ik wilde ook vloerbedekking voor de babykamer, maar mij werd verteld dat dit niet mocht?!
@Anja, nou inderdaad, nog maar 3 maanden... soms denk ik wel eens, als ie' maar niet te vroeg geboren word ofzo! Dan kom het wel heel dichtbij M78: Hoezo niet?
Knappe man of vrouw die mij zegt dat ik geen vloerbdekking mag voor de babykamer. Ik heb het hier ook omdat ik het gewoon warmer vind. Het is wel onpraktischer met spugen enzo, maar dan laat ik het wel een extra keer schoonmaken. Als je een kindje hebt met aanleg voor luchtwegproblemen zou ik wel even goed nadenken. Of het er voor over hebben om iedere dag te stofzuigen. Maar dit terzijde: Ik herken die hormonen echt super goed van de eerste zwangerschap. Nu met de tweede is het een stuk minder. Had bij de eerste nu allang het kamertje af en nu zijn we nog bezig de muren te stucen. Ook niet leuk, mar ik kan er (nog) mee leven zolang er maar progressie in zit. Ik heb mijn man gevraagd om als ik weer eens huilend het niet zag zitten of hij mij gewoon wilde troosten en zeggen dat alles goed kwam. Niet zeggen dat ik overdrijf of wat dan ook, gewoon even een arm om me heen en even een schouder om op uit te huilen. Hij heeft dit gedaan en het heeft mij zo ontzettend geholpen. En die twijfels zijn heel normaal. Het is wel even een verantwoordelijkheid die je krijgt, voor zo'n kleintje zorgen. Geen boek kan jou vertellen hoe jouw kindjes straks gaat zijn. Vertrouw op je gevoel. Dat is echt het allerbeste advies. Voor de rest, sterkte met de babykamer en de laatste 3 maanden.
@Collo; Nou inderdaad, ik heb nog even gegoogled, maar kan er niks over vinden, behalve dan dat het onpraktisch is qua spugen of inderdaad lastig is met asthma bv. Nu ja, ik heb het in geuren kleuren aan mijn arts vertelt toen we er voor gingen kijken en die zei ook niks hoor. Onze baby kamer is heel koud, dus we moeten wel, ik zie het niet zitten om een houten vloer te houden daar dat totaal de warmte niet binnen houd.. Ik zei gisteren toevallig ook tegen mijn man, laat mij maar gewoon huilen, want na 5 minuten ben ik al niet verdrietig meer om iets maar blijft het gewoon stromen. Gelukkig is het een lieverd en laat me gewoon lekker huilen met een stevige knuffel op zijn tijd Ik kan me voorstellen dat je met een tweede wat relaxter met de tijd om gaat inderdaad, en op zich kan ik meestal ook wel relativeren, de baby komt eerst bij ons te slapen en dat is allemaal af, dus die kamer die komt wel. Ik denk dat de tegenvaller voor mij was, dat ik in mijn hoofd al aan het inrichting was en dat ging niet door. Balen natuurlijk, maar ja, doe ik het morgen haha Jij succes met de laatste loodjes En bedankt voor je reactie!
Dat met de babykamer herken ik ook heel erg, met 20 weken was alles al gedaan volgens mij, verven, meubels in elkaar gezet. Toch ben ik blij dat ik zo vroeg ermee ben begonnen, volgens mij meteen na de 12 weken echo. Ik ken ook genoeg mensen die pas in hun zwangerschapsverlof gaan klussen, dat zou ik echt niet trekken gewoon. Ik wil nu juist de laatste anderhalve maand veel uitrusten en mentaal voorbereiden.
Wij gaan de meeste meubels pas in januari kopen, dan is het altijd super uitverkoop hier Ik vond dat eerst een verschrikkelijk idee, maar nu kan ik er wel mee leven haha Al moet ik eerlijk zeggen, als het echt aan mij zou zijn, dan was de kamer nu klaar hoor...zou ik wel fijn vinden Maar vanaf januari gaan we los denk ik, en alles inslaan wat we echt moeten hebben.
ik ben echt een neuroot, ik wil altijd alles RUIM van te voren af hebben, soms vermoeiend voor vriendlief, maar hij is eraan gewend gelukkig
Ja, mijn man zal dat wel herkennen, ik ben ook lichtelijk neurotisch. De laatste tijd vooral omdat ik dan hier lees dat kindjes na week 27 geboren worden enzo, dan denk ik ineens, jeeeee..... dat zou zomaar kunnen. En dan zijn we nog helemaal niet klaar! Ik probeer er niet teveel bij stil te staan, en er gewoon een beetje van uitgaan dat Junior voorlopig nog wel blijft zitten, maar ja, je weet nooit. Dat maakt het wel spannend, en ik denk dat de hormonen daar ook mee aan haal gaan soms. Maar ja joh, aan het eind van de dag, als ik lekker op de bank lig en Junior een disco in mijn buik heeft dan kan ik gelukkig wel genieten. Zou er niet aan moeten denken dat je helemaal niet kan genieten door zorgen waar je toch geen hand in hebt. Dan is het een lange rit!
Ja ik ben ook echt zo'n jankerd geworden. Dit weekend is mijn vriend met de babykamer begonnen. Als dan iets niet helemaal goed ging of naar mijn idee is het te rommelig in huis, dan kan ik rustig een kwartier tranen met tuiten huilen. Ook boos worden gaat nu heel gemakkelijk. Had mijn schoonmoeder heel lief een wasje gedraaid. Had ze er een wollen zwangerschapsjurkje op 60 graden gewassen, terwijl die alleen met de hand mag. Die kan ik nu dus weggooien. Razend was ik (niet laten merken hoor, maar ik baalde zo) Wel fijn Biccy dat je vriend lief voor je is. Dat helpt dan vaak toch wel weer.
Oh dat boos worden herken ik ook erg ja, soms voel ik me dan meteen schuldig als ik mijn geduld verlies, dan ben ik namelijk bang dat de baby het voelt/merkt...maar ik kan erg opvliegerig zijn nu. Zelfs als de kat weer voor de zoveelste keer op aanrecht ergens aan zit te likken, dan schreeuw ik een beetje omdat hij dan schrikt en ervan af springt, maar dan schrik ik tegelijk omdat ik denk; oh shit hij hoort mij nu ook schreeuwen en snapt het niet... En dan word ik weer verdrietig omdat ik schreeuwde haha
Vandaag ben ik echt een monster... schreeuwen, ruzie maken, huilen, onredelijk zijn en zo ontzettend sago... Pff van mij mag deze dag voorbij zijn
@mamaloe Ja inderdaad fijn dat mn man geduldig is en gewoon lief is, zal voor hem ook niet makkelijk zijn. Ik heb dat dus ook met dat soort dingen als de baby kamer, als het dan tegenzit ben ik gelijk van slag af. Is voor mij ook wennen, want normaal huilde ik nooit eigenlijk.. @Siepie, hier ook hoor, wat een huil weekend haha ben blij als het weekend weer voorbij is.