Ik zit eigenlijk de laatste tijd best wel ergens mee. Mijn dochter is bijna 3 jaar en in principe is het een hartstikke lief meisje. Ze is niet extreem ondeugend, kan wel redelijk lief alleen spelen en maakt geen dingen stuk en soms luistert ze ook best wel aardig voor een peuterpuber Het is best een makkelijk meisje. Maar.................soms luistert ze ook voor geen meter, is ze dwars, kan ze om van alles huilen, is ze 's nachts wel 3 x wakker, roept ze de hele dag MAMAMAAAAA MAMAMAMAAAAA MAMAMAMMAMA. Gek wordt ik daarvan En het valt me eigenlijk op dat ik iedere dag wel boos op haar ben en dan vind ik dat 's avonds als ze ligt te slapen zo ontzettend zielig. We hebben nog een zoontje van een half jaar en die heeft nu ook de nodige aandacht nodig. Eerst was het een makkelijk babytje die veel lag te slapen maar nu moet hij toch ook zijn hapjes he, borstvoeding, even aandacht, even spelen. Misschien moet ik wat voorbeelden noemen wanneer ik bijv. boos ben: - pamper moet verschoond worden en ze blijft constant op het bed brengen. Ze luistert dan echt niet en uiteindelijk wordt ik boos. Dan is het huilen geblazen en dan luistert ze wel. - ze wil niet uit bad en gaat zichzelf dan heel zwaar maken en hangen zodat ik haar niet kan afdrogen. Uiteindelijk ook boos worden. Drama weer en dan lukt het dus wel. Ach en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu is mijn vraag eigenlijk. Zijn jullie ook iedere dag wel boos of aan het optreden op jullie peuter? Ben soms zo bang dat ze later een hekel aan me krijgt en terugdenkt op haar jeugd "wat had ik een k*t moeder zeg. Die was altijd boos op mij
Ja maar ik probeer er wat 'positiefs' van te maken. Bijv met afdrogen dat ze het zelf mag doen ofzo. En ze zijn gewoon hun grenzen aan het testen.. Hier ook we eens hoor, en dan hebben wij ook een 'makkelijke' peuterpuber, maar ze wíllen je gewoon uittesten. Justin is de laatste tijd van het jankerige praten.. mámaaaaaaaaaaaaaaa ik wil niet dit of dat doennnnn. Dan zeg ik ook dat ie gewoon moet praten anders luister ik niet etc.
Euhh... ja... ik ben ook wel elke dag een keer boos (helaas). Probeer wel om op tijd een timeout te nemen oid. Maar soms lukt dat niet. Erg lastig!
Ik ben ook elke dag wel een keer boos hoor, nou ja boos, ik moet elke dag wel een keer optreden. Echt boos word ik zelden. Lijkt me vrij normaal, je kind zoekt toch de grenzen. Niks mis met je hoor, en je kind denkt later echt niet, wat een rotmoeder.
Ja hoor, hier ook iedere dag wel minimaal een keer boos (vaak meerdere keren) Heb een dochter die erg ondeugend is en van uitdagen houdt. Ook heeft ze helaas last van losse handjes. Ach, het hoort bij het opvoeden. Ik heb een tijdje gehad dat mijn dochter voor mijn gevoel een groter deel van de dag op de gang stond dan dat ze in de kamer was. Nu heeft ze dagen dat ze heel lief kan zijn en ook dagen dat ze extreem dwars kan liggen (en dat zijn dan net de dagen dat ik toevallig toch al moe ben of geprikkeld) Hoort allemaal bij het opvoeden denk ik. Het is wel belangrijk dat je haar blijft corrigeren en niet toegeeft aan haar gedrag
Ach, boos zijn is niet zo'n ramp toch? Als je het daarna maar samen goed maakt en weer leuk verder gaat. Ik heb ook 1 van 3 en 1 van bijna 1 jaar....was vanmiddag een heksenketel hier (beide telefoons gingen, stukadoor kwam net voor rijden..etc. etc.). Op een gegeven moment mopper ik ook net even harder en kribbeger dan anders. Nu zitten we gezellig aan de thee met pepernootjes. Geloof niet dat het gemopper van daarstraks is blijven hangen en geloof al helemaal niet dat het hem schaadt. Het is een fase, het is een fase, het is een fase
Op zich snap ik je ook wel. Hier ook momenten dat ik boos ben op Sem omdat hij niet luistert en ik op dat moment toevallig ergen heen moet. Maar mijn man is gelukkig een stuk leuker dan mij soms. Hij maakt er een spelletje van. Voorbeeld: 's ochtends onder de douche/in bad doen. Je kan tegen hem zeggen dat hij moet douchen, maar dan zegt hij doodleuk nee en rent hij weg. Mijn man pakt hem dan op en zegt dat hij nu een vliegtuig is en dat het vliegtuig ook gewassen moet worden. Dan is het een spelletje en doet hij werkelijk alles voor je. Boos worden wil ik bewaren voor extreme situaties als hij écht niet luistert en express met dingen gaat gooien of wat dan ook. Corrigeren kan op meerdere manieren, dus ook zonder boos te worden.
Ja hoor, die fases herken ik ook wel. En soms verlies ik idd wel eens m'n geduld (nu met m'n zwangerschap wel eens wat vaker ). Ik probeer alleen niet te snel boos te worden, daar maak ik uiteindelijk vaak alleen mezelf gek mee. Time-outs werken hier het best. Ik heb m'n dochter wel eens druipnat en helemaal naakt op dr kamer gezet om 'af te koelen'. Want ze flikte het zelfde geintje wel eens als jij zei. Als ik me dan laat gaan word ik heel boos en ga ik op een gegeven moment soms ook schreeuwen tegen haar. Wanneer ik haar heel rustig op haar kamer zet, en het krijsen van haar negeer, bereik ik veel meer. Maar goed, we zijn ook maar mensen, worden volgens mij allemaal wel eens boos
Ik weet dat afleiden kan helpen, maar zelf wil ik dat liever niet te vaak doen. Ik vind dat ze ook maar gewoon moeten leren om te luisteren. Als ik elke keer ga afleiden door het leuk te maken, ofzo dan leren ze naar mijn idee niet dat ze moeten luisteren. Het is niet altijd leuk en aardig zeg maar Maar af en toe kan het wel eens fijn zijn ja, helemaal als je geen zin hebt in wéér die strijd.
Heel herkenbaar. Jille heeft dit de laatste dagen weer heel erg. Het gaat een beetje met ups en downs. Als ik dan in zo'n situatie zit, kan ik soms ook mijn geduld niet bewaren en ga ik ook wel eens schreeuwen, gewoon uit onmacht. Dat vind ik echt heel erg. Hij staat bij mij wel eens in de hoek voor straf en dan kan ik ook weer even tot 10 tellen. En als we het daarna weer goed gemaakt hebben en hij weer superlief is, vind ik het opeens wel meevallen, dan smelt ik ook weer voor hem.
herkenbaar, hier zat er vorige week ook een poedelnaakt en nat op een handdoek op haar kamer te gillen...... ik geef haar een waarschuwing met het gevolg erbij als ze door gaat of niet wil luisteren en dan is de keus aan haar......
Ik snap heel erg goed wat je bedoeld! Volgens mij moet Sasha af en toe ook denken, wat heb ik toch een vreselijke moeder! Maar soms haalt ze echt het bloed onder mijn nagels vandaan! Bv: Constant achter de katten aanrennen en staarten trekken. Op dingen gaan tekenen wat niet mag. Als ze gepoept heeft, zeg ik altijd tegen haar, mama gaat straks je luier verschonen en ze wilt gewoon echt niet dat d'r luier verschoond wordt, niet luisteren dus. Constant de benen nemen in de supermarkt of andere winkel. En het ergste is: Gooien! Met alles en nog wat, eten, speelgoed waar ze op dat moment mee is uitgespeeld, drinken, waarvan ze vindt dat het niet in de 'goede' beker zit. Hmmm, als ik dit zo opschrijf, heb ik volgens mij wel een peuterpuber! (ze kan ook wel onwijs lief zijn!!)
Ja, ik ben ook wel eens bang dat mijn dochter mij later als een moppermama herinnerd. Herkenbaar dus. Ik wordt meerdere malen per dag wel boos op haar en er zitten dagen tussen dat het wel lijkt of we aan marathon 'gang staan' doen ... Nu heb ik ook wel een pittige tante, die je uitdaagt, brutaal kan zijn, losse handjes heeft, echt overal opklimt, dingen stuk krijgt waarvan je dacht dat die niet stuk te krijgen waren en altijd links gaat als jij rechts wil, ik zeg wit, zij zegt zwart, enz enz. iig altijd het tegengestelde doet wat jij wil.... doodvermoeiend. Ik probeer toch ook positieve aandacht te geven wanneer ze bijv. lief aan het spelen is, of mij ergens mee helpt. En ik crieer knuffelmomentjes, dan komt ze naar me toe en pakt ze me heel stevig vast om even te knuffelen . Op dat moment vind ik het zo vervelend dat ik best vaak mopper...
Zooo herkenbaar. S'avonds, als hij in bed ligt, denk ik weer van waarom moet ik nou zo snel boos worden en neem me dan ook voor om de volgende dag de gezellige moeder te zijn. Maar helaas. Maar goed het is dan ook echt een extreem kindje hoor. Kan je niet echt advies geven maar alleen laten weten dat je niet alleen bent. Van de week nog zitten janken; hij was de hele dag (al dagen trouwens) zo irritant bezig. Werd helemaal gek. Todat ik brak haha. Succes iig
Nou meiden gelukkig maar dat ik niet de enige ben. Als mijn kleine 'monster' dan 's avonds in bed ligt, lief te slapen, dan ga ik naar haar toe. En geef ik haar allemaal kusjes en vind ik het zo erg dat ik dan die dag zo boos ben geworden op haar terwijl ze helemaal niet eens zo heel vervelend is. Maar soms ben ik ook gewoon zo moe en chagerijnig en kan ik weinig hebben. Ben blij dat het in ieder geval herkenbaar is voor jullie.
Ik vind dit ook zo ontzettend lastig. Ik zat laatst foto's te kijken van een jaar geleden en toen kreeg ik heimwee naar die zoete lieve onschuldige zoon van mij. Nu is het af en toe echt een draak. Pfff. En maar drammen, jammeren, huilen, gillen. Zucht. Ik probeer het voornamelijk te negeren, maar ik heb helemaal niet het idee dat het werkt. Frustrerend! En dan vraag ik me na een dag mopperen af; vindt hij me nog wel lief?
Pff ik ben ook elke dag wel een keer boos hoor, en ik vind het ook zo moeilijk en precies wat jij zegt s avonds denk ik dan aww wat zielig ik ben een slechte moeder echt erg. Mijn zoon is ook echt van het drammerig zeurderig praten nu en de hele dag NEE WIL IK NIET, en alles wat hij moet vooral niet doen. Verder is het een schatje hoor whahha en heel lief voor zijn broertje maar soms grrrrr
oohhw wat herkenbaar... Hier net ook een potje zitten janken... Ik kon me weer echt niet inhouden en heb weer veel te veel mn stem verhefd.... nu al weer spijt. Hij haalt dins de intocht van de sint het bloe donder mn nagels vandaan, luistert voor geen meter en vraagt heel irritant aandacht als de baby huilt/de fles krijgt/ of op een andere manier aandacht krijgt. terwijl ik dan met haar bezig ben moet ik hem corrigeren verhef ik mijn stem en zit ik dan met twee huilende kids.. De baby drinkt dan weer slecht en heeft daarna kramp; lekkere vicieuze cirkel ...