Zo denk ik er ook over en ik heb er geen zin in om me vantevoren er al druk over te gaan maken als het wel een negatieve uitslag zou zijn. Ik denk altijd: "dat zien we dan wel weer.." Gr. Niki
ben het hiermee eens, ik doe ook geen extra testen, we zitten niet in de risico groep, en mijn kindje is welkom, ook als het qua gezondheid wat zou mankeren....
wij laten het wel doen. op welke manier het kindje ook ter wereld komt, het is heel erg welkom. wel vind ik het prettig om me op bepaalde dingen enigzins, voor zover dat maar kan natuurlijk, voor te bereiden. je kunt dan aan het idee wennen. mijn tante heeft een downkindje en dat was niet verwacht, dat was een enorme schok, alhoewel ze zielsveel van het kind houd! het gooit wel een hoop om in je leven. als wij het vroeg weten, hebben we meer tijd om te wennen aan het idee en kunnen we ons informeren. puncties doe ik niet als het niet strikt noodzakelijk is, aangezien daar weer bepaalde risico's, hoe klein dan ook, aan kleven. denk dat het iets heel persoonlijks is voor iedereen en elk paar
Ik heb vorig jaar zelf een kindje met Downsyndroom gekregen. We wisten dit niet van te voren. Natuurlijk is het een schok om dit te horen te krijgen. Achteraf waren we desondanks blij dat we het niet voor de geboorte al wisten. We hadden namelijk net een schat van een dochtertje in onze armen gesloten. Als we het eerder hadden geweten, hadden we ons alleen maar zorgen gemaakt, helemaal met die spookverhalen die over het Downsyndroom de ronde doen. Maar even voor alle duidelijkheid: geen enkele test geeft aan of je kindje al dan niet een kasplantje wordt. Kinderen met Downsyndroom zijn sowieso geen kasplantjes, hoor. En het is heel moeilijk een beslissing te nemen over de kwaliteit van leven als je kind nog niet geboren is. Je kunt het je kind niet vragen of het wil leven of niet. Maar ik denk dat elk kind met Downsyndroom zou kiezen om leven, als je het nu aan zo'n kind zou vragen. Mijn dochtertje is in elk geval heel vrolijk en gelukkig (en wij met haar!) Over andere ernstige afwijkingen is dat misschien moeilijker te zeggen, maar Downsyndroom is ongeveer de enige afwijking die op te sporen is tijdens de zwangerschap (vandaar ook die onterechte spookverhalen over dit syndroom). Nu ik weer zwanger ben, hebben we weer besloten ons niet te laten testen, ondanks een verhoogd risico (kans op nog een Downkindje is ongeveer 1% als je al zo'n kindje hebt gekregen). Het lijkt me zwaar om nog een kindje met een beperking te krijgen. Toch zou ik mijn kind nooit laten aborteren en helemaal niet omdat het niet 'volmaakt' is. Ik zou wel graag willen weten of mijn kind gezond is. Maar alleen een punctie kan die zekerheid geven. En ik wil geen punctie vanwege het risico op een miskraam.
Wij moeten morgen voor het eerst naar de vk en zitten dus ook over deze vraag na te denken. Mijn man heeft een tante met down, dus we vallen wel in de risicogroep. Toch denk ik dat we niet gaan testen, om de redenen die hier al genoemd zijn, ik zou de zwangerschap nooit laten beëindigen. Zijn tante is nu in de 50 en geboren in een tijd dat men Down als taboe beschouwde, ze werd verstopt voor de buitenwereld en is daardoor heel veel tekort gekomen. Pas toen ze een jaar of 30 was is ze in een soort 'groepshuis' gekomen en daar is ze enorm opgebloeid en het is een schat van een vrouw. De tijden zijn enorm veranderd. Toch zijn we er nog niet helemaal zeker van, met name wat betreft 'je erop voorbereiden', maar we zullen de keuze binnenkort toch moeten maken. Ik lees hier dus graag meer ervaringen (vooral van vrouwen die wél in de risicogroep vallen/vielen). Bedankt Jolanda
Wij hebben nu goster besloten het niet te doen. Het is alleen een kansberekening. Daar kun je ook niet echt vanuit gaan. Mijn verloskundige vertelde dat er bij haar in de prakijk iemand met kans van 1:20.000 wel een kindje met syndroom kreeg en de ander met kans van 1:200 niet.. Ik heb wel meerdere verhalen zo gelezen. Ik zou het ook wel erg leuk vinden om ons kindje nog eens te zien op de echo, maar dat vind ik geen reden om de testen te laten doen. Wat als je wel in een risico groep valt? Gaan we dan alsnog vlokkentest doen en nog meer risico nemen? Nee, wij echten de kans zo klein en als het zo is, jammer dan.. maar voor mij evengoed welkom..
Bij mij zijn de bloedtest en nekplooimeting standaard gedaan. Hoefde niet voor mij, maar m'n gynae doet dat bij al z'n patiënten. Bij m'n jongste zoon was de kans op down 1:175 en hij heeft helemaal niets. Die onderzoeken en testen geven nooit 100% zekerheid hoor
Die gyn. had voor mij mn rug op gekund. Prima als hij dat wil maar ik bepaal dat lekker zelf. Het is mijn lijf, mijn zwangerschap. Niet bedoeld om jou aan te vallen Platliggertje. Ieder maakt z'n eigen keuzes en dat is prima! Ik wil alleen aangeven dat je zelf kiest en niet je arts.
Ik mocht neen zeggen hoor, geen probleem, maar ik hoefde niets extra te betalen ofzo, en de nekplooimeting is zowiezo tijdens een echo, dus dat was voor mij geen probleem. En dat bloedonderzoek was samen met onderzoek ivm immuun zijn tegen toxoplasmose en rubella en m'n bloedgroep, dus of hij er nu andere tests bijdeed of niet, het bleef me al gelijk
Hoi wij hebben geen nekplooi of bloedonderzoek laten doen, maar een vruchtwaterpunctie, dit ivm leeftijd.