Hallo dames, Ik vroeg me af of hier mama's zijn met kindjes die altijd slecht hebben geslapen en het toch goed is gekomen. Vertel mij jullie verhaal... Even in een notendop.....Mijn zoontje is nu 17 maanden en altijd al een slechte slaper geweest en is vreselijk bang om alleen te zijn. Hij valt bij ons op de bank in slaap en brengen hem dan naar bed. Meestal wordt hij rond 00.00 uur weer huilend wakker en dan nemen we hem bij ons in bed. En dan nog huilt hij vaak in zijn slaap, maar omdat wij naast hem liggen en hem een aai over zijn bol of speentje kunnen geven valt hij wel gelijk weer in slaap. Maar ben dus wel even toe aan posotieve verhalen . Groetjes, Wendy
sorry maar het eerste dat bij mij opkomt is "hoe laat je het in hemelsnaam zo ver komen?" En als hij toch al huilt als hij wel bij jullie in bed ligt, waarom zou je em dan niet in zn eigen bed laten liggen, dat maakt dan toch niet uit?
Sorry hoor maar ik vind dit wel een erg sneue opmerking!! Als je kindje zo vaak moet huilen en zo slecht slaapt, dan kan je daar zelf weinig aan doen. Ons dochtertje is nu 3 en slaapt al sinds haar geboorte slecht. Bij opa's en oma's nergens last van. Slaapt de hele nacht door. Ze gaat wel gewoon om 19.30 naar bed en is de volgende dag rond 7.30 wakker. Ze slaapt niet zo slecht als jou zoontje maar is toch wel 2-3 x per nacht wakker. Soms 1 x. En heeeeel af en toe slaapt ze eens een hele nacht door. Ik heb dus geen tips voor je. Ik hoop dat het over gaat naarmate ze ouder worden.
Dan is het goed! Ik weet namelijk zelf hoe wanhopig je je kan voelen als je kindje zo slecht kan slapen. En ik denk dat ze een beetje op goedbedoelde adviezen zit te wachten en geen opmerkingen als "hoe kan je het zover laten komen". Kwam op mij persoonlijk een beetje sneu over. Maar ja, das het nadeel van internet he. Gelukkig dat je het niet sneu bedoelde
Mama van Isabella: Bedankt. Ik vindt het fijn als iemans mij begrijpt. Ook vervelend, jullie situatie. Lexie: aan de ene kant begrijp ik jouw reactie ook wel. Zo geageerde ik ook toen ik zelf nog geen slechte slaper had. Maar dit overkomt je. Ik schreef ook "in een notendop". Zit natuurlijk een geschiedenis aan vooraf., maar daar kan ik nu niets meer aan doen
Noëlle heeft het eerste jaar van haar leven ook altijd heel slecht geslapen. Doordat wij contact hebben gehad met een babyfluisteraar wisten wij dat ze een geboorte-trauma had en veel veiligheid en geborgenheid nodig had. Wij hebben haar echter niet bij ons in bed laten slapen, maar zijn altijd naar haar toe gegaan en pakten haar uit bed en zaten dan op haar kamertje met haar op schoot. Wanneer ze dan weer rustiger werd, legden we haar weer in bed en dan sliep ze wel weer in. Tegen de leeftijd van 1 jaar, ging het al steeds iets beter met het slapen en toen ze 1 jaar was, zijn we begonnen met de Junior Rust en Slaapsiroop van Sleepzz. Dat is echt de ommekeer geweest, want vanaf die tijd ging ze in een paar weken tijd steeds beter slapen totdat ze echt de nachten door ging slapen. Bij ons is het op die manier dus goed gekomen.
@ Wendy JAAAAAAA het komt wel goed mijn dochter wou ook niet slapen en zodra ik de kamer uit ging zette ze het op een krijsen leek net of ze bruut werd mishandelt ofzo en ben heel lang ook echt radeloos geweest en idd in slaap laten vallen op de bank en daarna in dr bed leggen en nu ik leg dr in bed en loop weg en 15 min later ligt ze te slapen als een engeltje Miss is deze tip wat voor je Voor het slapen gaan zeiden we tegen (bijna) alles weltruste in haar kamertje en mocht ze zelf het lampje en de gordijnen doen verhaaltje lezen kus geven en daarna bleef zij (uiteraard de eerste 2 weken ong nog steeds krijsend) in haar bed/kamer terwijl ik geluiden maakte in de kamer naast haar (wasmachine vullen was opvouwen enz...) en om de 5 min even kijken en vooral complimentjes geven wat goed van jou dat je in je bed blijft liggen en iedere keer tijd rekken tussen de momenten waarop je even komt kijken bij ons heeft het THANK GOD gewerkt miss werkt het ook bij jullie is wat langer geworden dan verwacht maar beter iets dan niets ooowjaa je hebt dr wel geduld voor nodig
wendy.. mijn eerste kind heeft 2.5 jaar bij me gelegen 's nachts omdat dat enige manier was om nog iets van slaap te krijgen daarna kreeg die groot bed en ging die slapen als we er naast bleven liggen.. dat kon soms 2 tot 3 uur duren.. op bepaald moment heeft hij zelf knop omgezet en ging die alleen slapen. nu is die zijn bed niet meer uit te branden.. (bijna 16 hahaha).. dus oooit komt het goed..
Hoe dingen zover komen? Waarschijnlijk door zelf maanden lang enorm slaapgebrek te hebben. Hier een meisje die tot 14 maanden iedere nacht doorsliep. Daarna een drastische omslag waarin ze zo'n 8 a 10 x per nacht wakker werd. Resultaat: Wij sliepen gemiddeld 3 uur per nacht in stukjes asl we geluk hadden. mama doodmoe, papa doodmoe. Ik stond dagelijks te tollen op mijn benen, durfde geen auto meer te rijden omdat ik niet goed bij was, ging op mijn werk naar de wc om daar even 10 minuten mijn ogen dicht te kunnen doen. Nadat we werkelijk alles maar dan ook alles hebben geprobeerd (ander bed, andere kamer, warmer maken, kouder maken, homeopatische middeltjes, monitoring van het CB etcetc) zijn we bij de huisarts terecht gekomen. Die heeft haar een "hoestdrank" voorgeschreven die ook als slaapmiddel dient. Helaas werkt het niet optimaal in haar geval en komt ze nog 1 a 2x per nacht maar dit is voor ons al een hele verandeming. Helaas geen positief verhaal hier voor je maar ik weet hoe enorm zwaar het is. En als je denkt dat het echt niet meer gaat trek dan aan de bel bij je HA
ons zoontje was ook een slechte slaper, snachts heel vaak wakker worden, niet willen slapen in zijn ledikant etc etc, bij ons in bed nemen hebben wij nooit gedaan, alleen in de ochtend na 06.00 uur en als hij ziek was hij was de eerste, en ik was/ben altijd thuis, ik kon overdag bijslapen, dus elke avond kroop ik bij hem in zijn ledikant (ondertussen was ik ook met 10 maand zwanger van de 2e) ik moest ruim een uur liedjes zingen voor hij zijn ogen dicht deed, en langzaam kon ik dan uit zijn ledikant kruipen, papa erbij in was niet goed !! paste trouwens ook niet alleen mama, me 15 maand hebben wij besloten geen extra babykamer te kopen, maar een groot bed !! gewoon een 1 persoonsbed met een bedhekje ernaast,zo kan ik hem makkelijker helpen met inslaap komen en kon ook papa er bij liggen de eerste 2 weken in dat bed ( met 15 maand dus) ging hetzelfde als alle andere nachten daarna werd hij snachts nauwelijks tot nog maar 2 keer wakker, hij was altijd om 05.00 wakker, en dit werd plots 06.00 !! hem helpen hoefde plots ook niet meer, verhaaltje voorlezen en meneer wou dat we weggingen.... zo kon hij nog even lekker spelen hij kroop binnen een uur zelf weer in bed.... of viel op de grond in slaap, toen zijn zusje geboren was met 18 maand werd hij snachts helemaaal niet meer wakker, en sliep opeens tot 7 uur
Onze oudste zoon huilde al bij het naar bed gaan, sinds hij drie dagen was. Maar als hij eenmaal sliep, dan sliep hij wel door tot de volgende morgen gelukkig. Maar tot z'n tiende heeft hij elke avond gehuild bij het naar bed gaan. Nu woont hij al een paar jaar niet meer thuis, maar nog steeds heeft hij hekel aan slapen. Soms heeft hij het zo druk op zijn manier, dat hij wel eens een nacht helemaal niet slaapt. Tja... Succes met je slechte slapertje!
Hé! Ik heb helaas geen bemoedigende ervaring, maar wil wel even mijn meeleven delen. Hier een dochter van 2,5 die in haar hele leven misschien 20 keer heeft doorgeslapen. Hoe het zo gekomen is? We hebben vast van alles verkeerd gedaan, maar toch zou ik het bij ons volgende kindje niet anders doen. Tegenwoordig wordt ze meestal 's nachts nog een keer wakker. Soms slaapt ze weer in als we even bij haar blijven, maar soms lukt het echt niet en leggen we haar tussen ons in. Dan slapen we in ieder geval allemaal een beetje. Sowieso mag ze als ze om 6.00 wakker wordt bij ons uitslapen. Deze week hebben we voor het eerst geprobeerd om haar toch te laten huilen als ze 's nachts wakker is geworden (even naar haar toe, kusje geven, kijken of er niet wat is en dan toch weer weg), omdat we haar nu uit kunnen leggen waarom we dat doen en ze begrijpt dat we er echt nog wel zijn. Het is heel moeilijk, maar het lijkt te werken. In ieder geval heeft ze nu twee nachten in haar eigen bed geslapen tot een uur of 6.00/7.00. Tja... Ze houdt gewoon èn niet van slapen èn wel van bij ons zijn... Vanaf het begin was het al zo. Ze heeft als baby sowieso lang nachtvoedingen gevraagd, maar kon ook los daarvan niet alleen slapen. Hoe lang we haar ook lieten huilen, ze viel gewoon ècht niet zelf in slaap. Ik heb het geprobeerd, maar stond er niet achter om een baby'tje meer dan een uur te laten huilen. Ze had er hoe dan ook een reden voor, ook al was het maar dat ze bij ons wilde zijn en ik kon haar nog niets uitleggen. Destijds hebben we het uiteindelijk opgelost met een co-sleeper, maar op een gegeven moment kon dat niet meer en ons bed is nu voor z'n drieën te klein om lekker te slapen. Overigens zou ik rustig kiezen voor alle bedden gewoon op onze kamer, of een mega-groot samenslaapbed (ik neem tenminste nog steeds aan dat ze voor haar 16e wel zelf gaat slapen), maar mijn man is daar niet zo'n voorstander van Edit: o, ik lees ineens over een groot bed. Bij Judith hielp dat ook iets. Als ze echt niet in slaap komt, dan kan ik gewoon bij haar gaan liggen. Maar dat is natuurlijk niet zelf slapen dan... Sterkte ermee in ieder geval!
Hier ook, tot we aan de bach druppels gingen! Nu hij volgende maand 3 word werd ik het echt zat. 3 jaar lang gebroken nachten. En nu sinds 1,5 week slaapt hij weer door! en ja ook hier sliep hij bij ons in bed, maar geloof me; als de vermoeidheid zn tol eist en je zelf ook neit meer weet waar je het zoeken moet door slaaptekort ben je blij met elke 5 min slaap die je kan pakken!
Ook hier alle begrip. Oh ik weet nog zo goed hoe wanhopig ik was. Hoe ik zomaar midden op de dag in janken uit kon barsten vanwege het chronische slaapgebrek. Dat onze relatie dat heeft overleefd vind ik ook nog een wonder. Maar goed, het is wel goed gekomen. Hoe? Geen idee. Ze ging over naar een groot bed met 2 jaar, omdat haar ledikantje nodig was (wilde haar wel tijd geven voor de overgang). Ze heeft nu zelf de controle en kan uit bed komen. Doet ze niet vaak. Als ze het doet is het niet om te klieren of te dreinen, maar om te plassen oid. Wat wellicht ook helpt is dat ze nu meer kan begrijpen. We praten met haar over de dag, en wat de dag van morgen gaat brengen, om zo te helpen de dag los te laten. Zij kan ook beter communiceren wat er is en wat ze graag wil. Ze slaapt echt goed nu, had ik echt nooit gedacht tot het zo vreselijk ging.