Merk al dat wij een van de weinigen zijn die het absoluut niet willen weten. Wij laten ons verrassen bij de geboorte. Vind die spanning wel leuk! Ook voor de rest van de familie. Nu kunnen we onze mond ook niet voorbij praten. Ook hebben wij gelukkig geen moeite met het verzinnen van een jongens- en een meisjesnaam. Wij hebben voor zowel een jongetje als een meisje al een naam waar we allebei helemaal tevreden over zijn. Toen mijn schoonzus zwanger was van haar zoontje, wist ze dus ook dat het een jongetje zou worden. Ik vond het jammer dat ze dat ons vertelde. Ook vertelde ze de naam al voordat het geboren was. De enige verrassing die toen nog overbleef, was wanneer het geboren zou worden (en hoe het eruit zou zien). Vond dat best wel jammer eerlijk gezegd. En een neutrale babykamer saai? Er zijn genoeg (knal)kleuren die je voor beide geslachten goed kunt gebruiken: denk aan rood, groen, geel en zelfs blauw. Nee hoor, in verband met kleding kopen en de babykamer vind ik het persoonlijk echt niet nodig om van te voren te weten wat het wordt.
Wij weten het ook niet! Tegenwoordig weet echt bijna iedereen het. Ik vind de charme er dan vanaf gaan maar dat is mijn mening. Iedereen vraagt ook de hele tijd weet je wat het wordt? Vind het bijna vermoeiend worden steeds deze vraag te moeten beantwoorden. Het blijft voor ons een leuke verassing straks en wat het word.....als het maar gezond is toch?
Ik had een vraagje,weten jullie waar ze in omgeving Rotterdam Een geslachtecho vanaf 16 weken doen?Alvast bedankt!
Zojuist een afspraak gemaakt voor 4 februari, ben dan 19 weken ver. Wij willen het wel heel graag weten lekker nieuwsgierig, maar absoluut geen voorkeur! Zolang het maar gezond is!!!
Wij hebben 3 kinderen en ben zwanger van de vierde. Bij de eerste 2 wisten we niet wat het werd, bij de derde was ik zo nieuwschierig dat we het toen wel wilden weten, achteraf vind ik dat best jammer, de verrassing als het word geboren is zo groot als je niet weet wat het is, en dat heb ik wel gemist bij de derde. Nu willen we dus niet weten wat het word en laten we ons weer verrassen!
bij de eerste wisten we het niet wel een sterk voorgevoel die ook klopte. iik had vel kansen want had elke keer een echo (dld) en mijn arts vroeg het dus steeds want is hier vrij normaal. bij de tweede wilden we het wel weten maar niemand verteld dat we het wisten. we zijn er zelfs nog ff voor nar ned geweest want ze konden het hier steeds niet zien hij lag steeds vekreerd en wilde niet nog een paar wk wachten haah dus ff daar een filmppe gemaakt en toe was het duidelijk in beeld met zijn volle ornaat haha. later is hetons nog vaak verteld door mijn gyneacologen is toch ook wel leuk hoor. maar goed kamer was al neutraal van zijn zus. en heb er lekker nog ff wat echte jongens kleren bij gehaald
Bij ons meisje wisten we het niet, was erg leuk om in die spanning te zitten. toch denk ik dat ik het bij een volgend kindje wel wil weten, niet voor het praktische (al zijn geslachtsgebonden kleertjes wel heeeel leuk ) maar ik heb wel een klein beetje het gevoel dat ik een tijd "gemist" heb met mijn dochtertje, toen ze nog in mijn buik zat was ze "het kindje in mijn buik" als ik het geslacht had geweten had ze op dat moment echt al "ons meisje" geweest. Lastig uit te leggen maar ik denk wel dat jullie begrijpen wat ik bedoel
Ik wil het ook graag weten, ik denk zelf dat we een jongen krijgen . Als het een jongen is word zijn kamer blauw anders roze
Hier weten we voor de 2e keer niet wat we krijgen. Ik merk idd ook dat er raar op gereageerd wordt, vaak wordt er gezegd 'je weet het wel, maar wil het niet zeggen...' Wat betreft kamertje, ik kan wel zeggen dat die van ons nu echt een knalkleurtje heeft. Knalgroen wel te verstaan! Qua kleertjes was het misschien vooral praktisch geweest om te zien of ik de jongenskleertjes moet uitwassen of niet, maar dat is eigenlijk niet aan de orde. Verkeerde seizoen, Bram was een voorjaarskindje met dunne katoenen broekjes en t-shirtjes en dit wordt echt een winterkindje. Neutrale setjes zijn ook heel leuk en dan kan de visite de meiden/jongenskleertjes meenemen. Vorige keer heb ik 9 maanden gedacht dat ik een meid kreeg en mijn gevoel was dus helemaal verkeerd! Vond het toen (en nu nog) zo grappig. Nu zijn de meningen verdeeld en weet ik het zelf ook niet. We laten ons verrassen over 4-6 weken!
Ik heb voor ja gestemd. Het is makkelijk met spulletjes kopen. Wij vonden het heel leuk om te weten wat je in je buik hebt, een jongetje of een meisje. Bij de 1ste wisten we het ook en bij de 2de willen we het weer graag weten. Maar dat is natuurlijk bij iedereen verschillend. Wij konden het nog goed geheim houden. Liefs mamavanmuisje.
Wij wilden het wel weten. Kun je gericht zoeken, zowel kleding e.d. als namen. Daarnaast was ik gewoon ook veeeel te nieuwsgierig!
Mij maakt het niet zoveel uit (hoewel ik wel nieuwsgierig ben...) ik hoef het niet perse te weten, maar mijn vriend wil dat wel graag. En ook al zou hij het alleen weten dan kan ik mijn nieuwsgierigheid toch niet bedwingen Dus ja...vertel het me dan maar gelijk! Spulletjes houden we redelijk neutraal, geschikt voor beide geslachten zeg maar. Al is het wel makkelijk om een beetje te weten wat wel/niet kan. En voor de naam vind ik het wel handig om te weten, want dat gaat moeilijk worden! We hebben gelukkig nog even, want heb echt géén idee! Nog een paar weken tot de 20 wkn echo, ben benieuwd!
Wij weten het nog niet. Ik zou het misschien wel willen weten, maar m'n mannetje niet. We zijn nog maar kort zwanger, dus we hebben nog even de tijd om er over te praten en denken. Praktische argumenten spelen voor mij niet mee, er is voldoende keus in neutrale kleertjes etc... Als we het laten bepalen dan is het pure nieuwsgierigheid.
Ik heb ja gestemd, alhoewel dat niet helemaal klopt.. Bij de oudste wilde ik het eigenlijk niet weten, maar mijn man wel. Bij de 20-weken-echo was het niet te zien, omadt ze verkeerd lag. Hierbij was ook het hartje niet goed te zien, dus mochten we een week later terug. Het hartje bleek in orde, maar ze hield het geslacht nog geheim! Pas bij de pret-echo met 25 weken was het te zien en ben ik overstag gegaan...kon het toch niet hebben dat mijn man het zou weten en ik niet! Bij onze 2e wilde ik het wel weten, mede om praktische redenen, en bleek het bij de 20-weken-echo een tweede dochter te zijn!
Wij willen heel graag weten wat het wordt maar pas bij de geboorte Ten eerste zou ik mij zeker verspreken en dan weet zo iedereen wat het wordt. En ten tweede tegenwoordig kunnen ze al zoveel van te voren zien wij willen nog wel iets als verrassing houden. Anders weet je al precies ik ga van een meisje bevallen en zo heet ze vinden wij niet leuk. Wij hadden voordat we zwanger waren allang een jongens en meisjes naam en kleertjes ga ik wel kopen als het er is net zo leuk! Nu hebben we neutrale kleertje en de eerste 2 weken krijgt ons kindje of het nu een jongen of meisje is een luiertruitje met flanellen doek rond de beentjes/kontje gewikkeld dus dat maakt niet. Wij maken een kamer die voor een jongen of meisje kan maar zeker geen saai kamertje maar een Hollands kamertje met veel rood en blauw wordt echt helemaal SUPER (vinden wij )
Jaaaa! We willen het heel graag zo gauw mogelijk weten hoor en dan delen we het ook met de mensen om ons heen. Leuk toch? De naam houden we geheim. Nog 3 weken en dan weten we het hopelijk!
Ik wilde het bij alletwee graag eten, bij de eerste omdat alles al zo spannend was en ik hem of haar graag bij zijn naam wil aanspreken (omdat dat persoonlijker voor ons aanvoelt) bij de tweede heb ik een punctie gehad dus het enige positieve was dat ik wist of ze een jongen of meisje kregen dus toen was het ook welkom. Ik vind het aan een kant meer intiem, het verrassingseffect hoeft van mij niet, ik vind heel de zwangerschap al zo bijzonder dat dat niet perse nodig is voor ons. Echter als wij een derde zouden krijgen zou ik twijfelen, we hebben een jongen en een meisje, dus echt alles op voorraad hier qua kleertjes en spullen, misschien dat het wel eens leuk zou zijn om het dan wel een verrassing te houden maar mezelf kennende kan ik me dan toch niet inhouden, ik vind het ook niet zo gezellig als ik hem of haar niet bij zijn naam kan noemen, dus wat de derde betreft twijfel ik nog.
Trouwens wel grappig dat de gyn al al vroeg hoe met Dean ging (iedereen wist bij ons al de namen ook) en dat gaf ook een intiem gevoel met vrienden en familie, ze vroegen hoe het met miley ging terwijl ze nog in mijn buik zat of ze wreven even over mijn buik en zeiden; hoest met onze kleine Dean.. vond dat toch ook wel heel speciaal....