Hallo meiden, Ons zoontje is nu ruim acht maanden, en vanaf zijn geboorte is hij zo veel aan het huilen... eerst door reflux, maar daarna is hij eigenlijk nooit echt een vrolijk mannetje geweest. Als hij vrolijk is, kan je erop te wachten dat hij weer gaat huilen. Hij is zo ontevreden en dat maakt ons heel verdrietig... Verder is hij enorm druk , onrustig en echt zo'n baby de eigenlijk geen baby wil zijn: hij wilde met 4 maanden al lopen en staan, wordt woest dat hij nog niet kan kruipen enz... ook slaapt hij enorm slecht 's nachts, hij wordt heel vaak wakker, waardoor wij er steeds uit moeten en niet aan onze rust toekomen. Ondertussen ben ik door dit alles vorige week zelfs voor minimaal een maand overspannen naar huis gestuurd door m'n werk. Ik ben al een aantal keer bij de osteopaat geweest, en heb een afspraak staan 12 januari bij het ziekenhuis. Maar waarom ik dit schrijf: zijn er meer moeders die zo'n kindje hebben, en gaat dit over? Ik zou hem zo graag blij en gelukkig willen zien! En ik maak me zo'n zorgen over de toekomst, wat voor een kindje het zal worden enzo. Het breekt me (ons) echt op om hem steeds zo verdrietig te zien en het is soms moeilijk om te genieten op deze manier...
Hoi hoi, Mijn zoontje heeft het ook een beetje gehad, toen hij eenmaal kon zitten met 9 maanden ging het steeds beter en toen hij ging kruipen helemaal. Maar mijn zoontje was erg prikkelbaar, had en heeft behoorlijke verlatingsangst en kan vrij angstig in het algemeen zijn. "s Nachts is hier altijd goed gegaan. Heeft jouw zoontje pijn? Zou het de ruflux kunnen zijn? Je zal alles al nagegaan zijn natuurlijk.. Maar ik begrijp je helemaal, het is pittig zeker als je geen nachtrust krijgt, en ja het zal over gaan!! Succes meid!!
Aaron was ook erg ontevreden en gefrustreerd. Dit duurde tot hij ongeveer 10 maanden. Daarvoor kon hij dat niet en zat gewoon nooit echt lekker in zijn vel. Pas toen hij motorische gezien dingen kon zoals kruipen en staan, was het opeens een heel vrolijk kind. Natuurlijk blijven er mindere dagen bij, maar ach. Die heb ik ook . Kan hij wel al dingen zoals tijgeren? Misschien ligt het dan daaraan. Aaron wist heel goed wat hij wilde, maar kon het niet. En was daardoor dus nooit echt vrolijk. Als er verder medisch niks aan de hand is, is het denk ik afwachten. Succes! N.b. En inderdaad net als bij Piemie: hier ook een kindje die erg snel overprikkeld raakte. Ook dat nam rond die periode wat af. De nachten daarentegen zijn hier dus nog steeds met minimaal 1x er uit. Dit komt deels door tanden en deels door dromen (vermoedelijk omdat weer in een ontwikkelingsspurt zit).
ik denk dat t veel beter wordt als hij wat meer kan.. ik hoop het in ieder geval voor je, want ik kan me voorstellen dat je dit vreselijk vind.. is ie ook niet blij naar zn zusje toe? qua spelen enzo?
Bedankt voor jullie lieve reacties, het doet me wel goed om te lezen dat meer kindjes dit hebben. Want hij houdt me zo bezig, fysiek en mentaal zeg maar Lucas was de eerste maanden ook erg prikkelbaar, al is dat veranderd nadat we de reflux (denk ik) onder controle kregen met nutriton en losec. Nu is het voor hem; hoe drukker en wilder, hoe beter. Ik denk wel dat het kan kloppen dat het beter wordt als hij meer kan, en daar hoop ik ook op. Als je met hem loopt aan het handje leeft hij helemaal op! Misschien ben ik vooral bang, zo van; wat als het dan nog niet beter wordt? Hij is wel dol op z'n zusje, zij ook op hem. Hij vindt haar het leukste!
Hai meid, He wat verdrietig, ik snap dat jullie je soms zorgen maken! Maar het kan ook een soort spiraal zijn, waarin je op een gegeven moment alleen nog maar ziet wat je niet bevalt: wanneer hij ontevreden en onrustig is. En het kan zwaar zijn, als al je inspanningen om goed en liefdevol voor hem te zorgen niet beloond worden met een blij en tevreden manneke. Zou het nog kunnen dat hij gevoelig is voor bepaalde etenswaren? Onrust is ook een verschijnsel bij voedselallergie nl, het zou kunnen dat hij bijv licht gevoelig is voor koemelk. Je zou dat eens kunnen uitproberen? Of via bioresonantie laten uitzoeken, als je daarin gelooft . Ik hoop dat je toch kunt genieten van jullie knulletje! Babel
Hier ook heel herkenbaar!! Mijn zoontje was de 1e 2 weken na zijn geboorte een heel rustig en lief kind. Vanaf die 2e week kreeg hij last van reflux en dat was een hele heftige periode. Uiteindelijk met medicijnen onder controle gekregen, maar sindsdien bleef hij een slechte slaper (dag en nacht) en erg 'mekkerig'. Hij wilde ook altijd meer dan hij kon (kruipen / staan / lopen etc.) Naarmate hij ouder werd en meer kon werd hij ook wat rustiger overdag, en ging hij zelfs overdag een kort slaapje doen (half uurtje), iets later werden dit 2 korte slaapjes overdag. Ik merkte toen ook goed dat hij echt opknapte na zo'n slaapje! Toen hij 9 maanden was kon hij lopen en dat vond hij fantastisch! Hij werd toen al veel vrolijker Op zijn 1e verjaardag hebben we tegen hem gezegd: nu ben je groot en nu ga je dus doorslapen s nachts hè? En wonder boven wonder sliep hij die nacht door (was echt bijna nooit voorgekomen het 1e jaar!) en sindsdien wordt hij alleen nog wakker s nachts als hij ziek is ofzo (dus als er echt een reden voor is). Hierdoor is hij overdag nu ook veel beter uitgerust, en werd hij weer het lieve, makkelijke ventje dat hij de 1e 2 weken ook was. Hij is toen langzaamaan overdag ook beter gaan slapen. Nu is hij 15 maanden en slaapt 's nachts door en 's middags nog 2-3 uur en hij zit weer goed in zijn vel. Heerlijk, voor ons allemaal! Heb me het 1e jaar ook zorgen gemaakt over zijn toekomst hoor, maar nu niet meer! Zo, is het toch nog een heel verhaal geworden, hoop dat het bij jullie ook vanzelf goed komt!
ik herken je verhaal wel, ook een reflux kindje ze heeft nu wel medicijnen en andere voeding en dat gaat wel beter, maar soms is ze ook echt zo verdrietig tot schreeuwen aan toe ,en ook echt boos dat ze van alles wil maar nog niet kan, er zijn gelukkig ook heel veel lach momenten maar ik sta ook nog elke dag op met het idee wat gaat het vandaag weer worden. ik ga er idd ook vanuit dat zodra ze wat meer kan ze ook wat rustiger word.
Ik las de titel en 'moest' het lezen, toch zielig. Nu is mijn zoontje niet vaak verdrietig, maar ik herken wel het één en ander erin. Mijn zoontje sliep ook erg slecht 's nachts, met name inslapen dan, als hij bij mij op de arm in slaap viel en ik hem dan diep slapend weglegde, ging het goed. En las ik de reactie van Babel44 Nu ben ik zelf 6 weken terug bij een bioresonantie therapeut geweest en kwam er achter dat ik zelf allergisch ben voor koemelk en suiker en ben daar dus mee gestopt en 3 dagen later was het probleem bij mijn zoon met inslapen voorbij ! (nu geef ik dus nog borstvoeding, weet niet of jij dit doet ?) Dus ik heb mijn zoon de keer erop meegenomen naar de bio.therapeut en wat blijkt: mijn zoon is ook allergisch voor koemelk. Dus ik zou zeggen, het is het proberen waard ! Succes !
Hoi, ook ik vraag me af of dit geen voedselallergie kan zijn... Refluxklachten komen namelijk nogal eens voor bij allergie, (hier iig wel). Hier kwamen we er uiteindelijk bij 9 mnd pas achter (KMA) en dat heeft veel verschil gemaakt toen! Je kunt gewoon een bloedtest laten doen: die testen op deze leeftijd wel vaak vals negatief, (dus test zegt geen allergie, terwijl die wel aanwezig is), maar als ie wel positief test, heb je iig zekerheid. Mocht er niks uit de bloedtest komen, dan kun je idd ook laten testen bij een bioresonantietherapeut, (www.bioresonantie.nl) hebben wij toen ook gedaan en dat gaf dus wel duidelijkheid.
Oh wat herkenbaar! En helaas bij ons nog nooit over!!! Grr akelige reflux.... Maar ons meisje is ook al vanaf het begin onrustig en heel erg huilerig. Daarbij ook nog eens een ontzetten moeilijk karaktertje, zoals ik bij jou ook lees wilde ons meisje ook al heel vroeg veel meer dan ze werkelijk kon. En nog is het een bijdehand kindje! Maar nog altijd erg druk, en vooral op de dagen dat het maagzuur haar echt teveel pest! Dan word ze helemaal druk en prikkelbaar. Ze sloeg met 9 maandjes ook al gericht mensen, en dan niet op een speelse manier maar echt kwaad. Niemand mocht aan en bij haar komen, als er mensen de deur binnen kwamen begon ze al te grommen te slaan en te schreeuwen en toen was ze nog maar 9 maanden. Ik merk gewoon dat ze heel snel prikkelbaar is , maar ja wat wil je als je altijd met pijn (denk ik) leeft?! Wij zijn ziekenhuis in en uit geweest, wonen in het noorden en zijn zelfs naar Nijmegen geweest. Tsja voor ons konden ze helaas weinig meer betekenen aangezien ze ook nog eens overgevoelig is voor alles wat ze binnen krijgt! Medicatie kan ze niet tegen, zelfs zetpil reageert ze op. Alles wat ze eet valt niet lekker. Tsja ik denk een overgevoelig kind! Maar meid ik hoop dat jullie die ellende word bespaart! Want ook ik zat begin 2010 tegen een depressie aan! Ik was een zombie gelijk, ik kon niets meer hebben. Ook altijd maar dat uitleggen aan mensen waarom ze nou zo reageerde... Kinderartsen die me niet geloofden (later moesten ze wel doormiddel van slikfotos bleek ze een ERNSTIGE reflux te hebben en een vertraagde maaglediging). Maar ik zat er finaal doorheen... IK ben in april gestart met een opleiding en werk 2 dagen en loop 2 dagen stage. Hard? Ja heel hard maar dit heeft mij er doorheen geholpen en doet het nog! Als ik no 3 dagen achter elkaar thuis ben dan voel ik het weer beginnen dat ik weer kortaf word en moe moe moe! Maar goed ik hoop dat het ooit eens makkelijker word !! En als ik volgend jaar zomer klaar ben met de studie ik werkelijk op een gezonde manier kan gaan genieten!!!! Dus meid denk om jezelf, en gun jezelf ook eens een vrije dag..
Oja en nog iets!!! Laat je niks wijs maken in het ziekenhuis kom voor je eigen op!!! Ik heb er keihard voor moeten vechten , ze was 6 weekjes toen ze werd op genomen en PAS met 9 maanden zijn er slikfotos gemaakt! Ik ben er in gehard en laat mij de les nou niet meer lezen! Ik zeg wat ik denk, en als ik het er niet mee eens ben dan zeg ik dat ook op een correcte manier. Ik geef zelf aan wat ik wil en daar ben ik veel verder mee gekomen! Want ik het UMCG werd er keihard gezegd, ach ze groeit en huilt niet 24 u per dag dus we doen niets voor je! Nou dat heb ik me geen 2e keer laten zeggen!
Goh... Dat klinkt nog wel veel heftiger dan wat we hier thuismeemaken meid... Als ik dat lees denk ik weer: maak ik me eigenlijk niet druk om niks... Lijkt me ook erg zwaar als je kindje zo'n pijn en last heeft. Al zou het zo kunnen zijn dat Lucas dat ook heeft terwijl ik het niet weet. Een allergie sluit ik ook zeker niet uit, hij is astmatisch en weet idd dat reflux op allergie kan wijzen. Ik had nog nooit van bioresonantie gehoord maar ga het zeker overwegen als het zh niks opleverd! En het niet serieus genomen worden hebben we helaas ook ervaring mee, helemaal in het begin moesten we een maand wachten op hulp, we konden zelf wel psychische hulp krijgen:x vanwege onze huilbaby maar m'n mannetje, die uren achter elkaar schreeuwde van de pijn door wat later verborgen reflux bleek, moest maar wachten want het was niet levensbedreigend :x
Erg he, zodra je mama bent ben je dus overbezorgd en ontoerekeningsvatbaar, hoe verstandig je normaal ook was... Zo vroegen mijn eigen vriend en vader, allebei intelligent en analytisch, eigenlijk alleen wat er dan zou gebeuren als ik haar een tijdje zou "laten" liggen, of huilen, of ... Nou echt niet, als je kindje zielig is!
@nijntje: dat van jullie is NIETS minder erg hoor . Alleen vind je alles wat om je heen hoort erger! ZO dacht ik er ook altijd over, is het wel zo erg? Huilt ze dan zoveel? Ik werd daar onzeker van. Maar als ik alles zo terug lees wat ik heb geschreven in die tijd is het wel degelijk erg geweest.... Er is niets minder dan dat je weet dat je kindje pijn heeft of niet lekker in zn velletje zit! Bioresonantie zit ik ook nog altijd aan te denken. Maar als ik dan google dan lees ik ook wel weer negatieve dingen. En wat mij opvalt is dat ze bijna bij iedereen hetzelfde zeggen: geen melkproducten, noten, soya en citrusvruchten. Maar ze heeft een hele tijd geen melkproducten gehad, en krijgt zowieso geen fruit en noten... Nou ja meid ik wens je veel sterkte!!!!
Wat ik nog even wil zeggen over de bioresonantie, ben dus voor mezelf geweest. En ben op allerlei dingen 'getest', ook gluten, tarwe etc. En ben daar niet allergisch voor, alleen voor koemelk en geraffineerde suiker. En omdat ik dus nog borstvoeding geef en mijn zoontje naar 3 dagen ineens wel 's avonds wilde gaan slapen, heb ik hem meegenomen. En hij is ook doorgemeten en slechts alleen allergisch voor koemelk. Ik ben heel blij dat ik het nu al heb gedaan, ik ken iemand, ze heeft een zoon en die had 'altijd wat' (buikpijn, diarree ook erg onrustig als baby) en toen hij pas 8 jaar was, kwamen ze erachter dat hij niet tegen koemelk kon. Nu moet zo'n jongen van alles 'afleren' en dit hoeft mijn zoontje gelukkig niet. Er schijnt ook een 'omkeer proces' te zijn, waar je de allergie ongedaan kan laten maken, maar daar zijn wij nog niet aan toe. Als hij wat groter is, ga ik daar wel naar kijken. Zodat hij ook lekker een ijsje kan eten in de zomer...