He jammer Gwen! En wat vervelend dat je toen niet serieus genomen bent, gelukkig was het niet je eigen huisarts. Duimen voor ronde 12!
We gaan eerst kijken wat ronde 12 zal brengen. We gaan er weer met goede moed tegenaan! Nana, klopte je ongi voorspelling trouwens?
Haai! Hier geen ongi, dus mijn voorspelling is niet uitgekomen. Maar ik eet echt mijn sloffen op (hmmm....) als ik deze week niet ongesteld wordt!!! Ik hoop vrijdag op goede uitslag van zaadonderzoek; laten we hopen dat ik dan ook niet ongesteld wordt, want anders is het bij slechte uitslag helemaal zo'n ''rotdag''...... @Gwen; jeetje, wat een domme huisarts; dat ze niet weet dat een ovu-test voorspellend is....nou, dan zou ik er ook al geen vertrouwen meer in hebben. @leentje: ow, spannend, jij zit nu op het wachtbankje!!! Het zou super zijn als je inderdaad het jaar goed mag afronden!!
Spannend Nana!!! En je zit al op dag 32! Je gaat toch wel voor vrijdag testen, of verwacht je dat je cyclus langer is? En vrijdag de uitslag, dat is helemaal spannend! Wij zijn vanmorgen naar de huisarts geweest. Ze was erg begripvol, ze begreep dat we ongerust aan het worden zijn, maar ze gaf aan dat dat eigenlijk nog niet nodig is. Ondanks dat vond ze het goed dat we alvast een spermaonderzoek laten doen en voor mij een bloedonderzoek. Als we daar de uitslag van hebben, dan mogen we alvast een afspraak maken met de gynaecoloog voor over 3 maanden. Ze gaf aan dat als we over 3 maanden nog eens een afspraak gaan maken, dat we al snel 2 a 3 maanden verder zijn eer we er zitten. Voor dat we weggingen vroeg ze nog of we er veel mee bezig zijn. We gaven aan dat het de laatste tijd wel meer wordt omdat iedereen in de omgeving zo makkelijk zwanger wordt. Toen zei ze: "ik kan wel zeggen dat je dat niet moet doen, maar dat gaat toch niet." Dat is nog eens begrip hebben he! We hebben een fijn gesprek gehad. En hier is de uitslag van het spermaonderzoek er de volgende dag al. Daar hadden we niet op gerekend, omdat ik op dit forum altijd lees dat het minimaal een week duurt. Lang leve Zeeland!!! Het was een lang verhaal, maar wilde het even van me af schrijven.
Leentje: Wat mooi dat je zo'n begripvolle huisarts hebt, fijn dat jullie toch meteen wat onderzoeken mogen laten doen en dat je dan ook een afspraak mag maken bij de gyn voor over 3 maanden. Daar heb je tenminste wat aan! Nana: Spannend dat je nog niet ongi bent, heb je niet heel erg de drang om te gaan testen?
nou, hier is ronde 11 aangebroken!! Niet onverwachts, hoor...ik voelde het aankomen omdat mijn borsten niet meer zo gevoelig waren...... leentje, wat fijn dat je huisarts het zo goed aanvoelt! Wat een verschil is er eigenlijk tussen beleid van huisartsen, he?! De mijne heeft met geen woord gerept over bloedonderzoek (bij mij) en de uitslag duurt inderdaad wat langer. Ook gaf hij geen duidelijke richtlijn voor ''hoe verder na uitslag zaadonderzoek''....hmmm.......ik ga ook in Zeeland wonen , ik kom er trouwens wel's want familie woont in Middelburg (mooie stad!!!)....... ik heb trouwens wel al mijn twijfels over dat hele zaadonderzoek. Manlief was nl. vorige week even ziek (en koorstig) dus ik vraag me nu wel af of dat ook invloed heeft op zaad (dus op betrouwbaarheid van onderzoek)...zucht.....
En.......uitslag al binnen???? Volgens mij is de uitslag altijd wel een dag later bekend (zaad moet toch meteen onderzocht worden want anders is het al dood...), maar blijkbaar wordt de uitslag niet altijd meteen doorgegeven......!
@ Nana: allereerst: wat balen dat je ongi doorgezet is! Hoe voel je je er onder? Wat de uitslag betreft: We wilde het gisteren meteen langs brengen, maar het moet voor 10.00 uur 's ochtends en toen was het al 11.00 uur ofzo. Ik zou dan meteen vandaag gegaan zijn, maar mijn man dus blijkbaar niet! Snap het niet helemaal, maar hij is opeens vanalles aan het bedenken om het uit te stellen. Ik snap dat het spannend is, maar hij wilde het zelf laten doen. Gisteren had hij het over volgende week donderdag. Ik zit er echt op te wachten om op oudjaar de uitslag te krijgen (niet dus). Nu heb ik het kunnen sturen naar dinsdag, want dan is hij vrij. Laat ik meteen bloed prikken. Klinkt nu misschien of ik weinig begrip heb voor mijn man, dat is niet zo, want hij weet niet dat ik er zo over denk, maar aan jullie kan ik dat wel even kwijt he.
Als hij ziek is (geweest) of koorts heeft (gehad) kan het wel invloed hebben op de zaadcellen. Maar of dat direct te merken is weet ik niet. Nog 2 dagen en dan heb je de uitslag. Ik zou dat afwachten en daarna verder kijken. Moeilijk he!
hoi dames heb hier wat problemen met internet gehad, maar ben overgestapt dus ben weer in de lucht ik lees over HA bezoekjes gelukkig ook serieus genomen, goed hoor. en over zaad testen, spannend. en ook over ongi's dat is dan minder mooi. leentje hier ook een man die niet te springen zit....heb de potjes al bijna een maand ! in de kast maar hij trekt er niet echt aan om er iets mee te doen hihi trekt maar goed ik wacht tot januari. nana weet jij al wat? hier ongi alweer achter de rug. ben gisteren aan me klus marathon begonnen. hoop maar dat het ik het vol hou. heb de digitale ovu testen nu, rib uit me lijf maar zie het maar als een kerstkadootje voor me zelf, nu wachten op de smiley alvast fijne dagen voor iedereen
Leuk dat je er weer bent, Nijma! Houden jullie het dagelijkse klussen vol? Hoop dat je snel je ei vindt. Gisterenochtend zijn we om 8.15 (heb vakantie he !) naar het ziekenhuis gegaan om potje in te leveren. Volgende week is de huisarts met vakantie, dus als we de uitslag dit jaar nog wilde, moest het gisteren. Mijn man belde net met de uitslag en alles is GOED!!! Wat een opluchting. @ Nana: jullie krijgen vandaag toch ook de uitslag? Hoe was het? 　
Dames, ik lees mee hoor! Maar typen wil niet zo, heb weer een peesontsteking in mijn schouder........... Iedereen hele fijne en vruchtbare kerstdagen!
leentje, wat super!!! Ik ben jaloers op jullie: zo snel al een uitslag en dan nog positief ook!!! Ik ga verhuizen naar Zeeland!!! Nou , de eerste MMM-stress is bij ons een feit. Ik zal twee versies geven van wat er gebeurd is. Korte versie: er is te weinig zaad om conclusie te kunnen trekken, dus er is geen uitslag en het onderzoek moet opnieuw:x:x. Lange versie: gisteren belt manlief naar huisarts. Secretaresse kijkt of uitslag er is en zegt dat ze het niet kan lezen. Dat roept natuurlijk meteen vragen op (teken dat uitslag slecht is?????). Vervolgens zegt ze dat huisarts voor 14.00u zal terugbellen, maar dat gebeurt niet. Vanochtend belt manlief weer en opnieuw word er beloofd dat huisarts terugbelt. Deze belt om 14.15u (manlief begon zich al op te vreten..) met de mededeling dat er te weinig zaad is. Manlief vertelt me dat hij dat al dacht: het was vorige week vrijdag koud en hij was ook wat gestresst om op tijd te kunnen komen. Bovendien is het potje nogal irrirant gemaakt om goed te kunnen mikken volgens manlief. Hij kwam al met een idee: ''een condoom'' ingang. Gaan we patent op aanvragen.. Zucht geen uitslag dus ..het wachten begint weer .....Eerst opnieuw weer afspraak maken en vervolgens.......het zal wel ergens in januari worden....Enige voordeel is dat er nu geen koorts is die het zaad kan verpesten.....
@ Djuuzie: he wat naar! Lijkt me pijnlijk. Beterschap! @ Nana: wat is dat nou??? Wat een stress hebben jullie gehad en nu weten jullie nog niks. Hadden ze dat niet meteen kunnen laten weten, aangezien ze het toch na een dag al weten. Vind het rot voor jullie. Hadden jullie ook zo'n vreselijk onhandig potje? Mijn man heeft gewoon het deksel open gedraaid, dat mocht volgens de assistente. Nou, hopelijk hebben jullie een fijne kerst samen! Maar snap dat het met goede uitslag beter geweest was. Knuffel!
ow meiden, hier zit een hele verdrietige nana.......wat een k*t-kerst......(sorry!!).......Na teleurstelling met het zaadonderzoek komen gisteren onze allerbeste vrienden vertellen dat ze zwanger zijn. Ze zijn afgelopen september getrouwd en waren (achteraf gezien) binnen een maand zwanger. Ik was zo BOOS!!!!!!!!!!!!!!!!:x Ik dacht: dit is niet eerlijk, wij zijn aan de beurt!!!!!!!!! En ik kon het het natuurlijk ab-so-luut niet kwijt op dat moment, want je wilt hun geluk niet bederven.......Ik vond het vooral heftig dat ze he-le-maal niet refereerden aan onze situatie (want ze weten wel dat we er moeite mee hebben!!!) En dan ook nog met kerst; notabene had ik ze zelf gevraagd om even langs te komen (om een spel af te geven); dus blijkbaar hadden ze het niet gepland om het op 1e kerstdag te zeggen, dus waarom niet even wachten. Ze gingen daarna meteen weer weg en wij bleven verslagen achter................HOE ONGEVOELIG IS DAT?!??!??! Het was me dus allemaal even te veel en ik heb de ogen uit mijn kop gejankt. Gelukkig konden we het delen met mijn ouders die heel lief reageerden. Van dat hele *#*&$&$-spel is natuurlijk niets gekomen. ok, na deze frustratie even een vraag: wat vinden jullie hiervan? Zeg alsjeblieft eerlijk of ik nu me te veel laat meeslepen door mijn gevoelens. Moeten we onze vrienden er nog voorzichtig en begripvol op aanspreken? Of helemaal niet? Zelf wil ik ''mijn rug recht houden'' om te voorkomen dat ik als ''overgevoelige vrouw'' bekend kom te staan.....En ik gun het hun absoluut, maar ben ook bang dat onze vriendschap onder druk komt te staan. Zij gaan lekker genieten van alles en als wij pech hebben word het voor ons alleen maar meer afizen......... ik heb er veel aan om dit even hier kwijt te kunnen. Jullie zijn de enigen die ik echt serieus neem in jullie advies. Manlief is trouwens ook erg lief/begripvol; vind het ook lastig.
*breekt in* Sorry zat even mee te lezen, en las het K*T verhaal van Nana. Ik voel met je mee meid!! Wat ik heb gedaan met een vriendin waarmee het moeilijk was, ik heb haar een mailtje gestuurd, ik kon toen, zonder te emotioneel te worden mijn verhaal kwijt, lees je mail door voor je hem verstuurd en probeer niet verwijtend te doen, maar gewoon eerlijk vertellen hoe het voor jullie voelt! Ik hoop dat je er wat aan heb, Sterke!! *breekt uit!*
hey nana jeetje meid wat een rot dag moet je gehad hebben. zeker voelt dat helemaal niet goed. en kan goed begrijpen dat je teleurgesteld bent in je vrienden. zeker als hun op de hoogte zijn vind ik mag je wat meer tact verwachten......snap dat hun andere dingen in hub hoofd hebben maar is een beetje kortzichtig als ze daar totaal niet bij stil staan toch. ik vind niet dat je daar in door schiet of zo, echt niet ik zou me hetzelfde voelen. denk wel dat je ze daar attent op moet maken, dat je van hun anders verwacht had omdat ze weten van jullie moeilijkheden, niet alleen om het zelf kwijt te kunnen maar ook om hun reactie te horen, en willicht een uitleg waarom zo? als het echt vrienden zijn moet je daar eerlijk over kunnen spreken zonder je bezwaard of een drama queen te voelen. mss hebben ze er totaal niet bij stil gestaan maar het is wel beter voor de relatie om dat dan te weten. dan kan je het tenminste begrijpen. nu zit je met zoveel vragen naar hun toe en ga je mss zelf antwoorden invullen die niet kloppen. mss beseffen ze het ook helemaal niet wat hun goede nieuws bij jullie teweeg heeft gebracht, erg naief maar kan. voor buitenstaanders zelfs die op de hoogte zijn is het toch nog altijd moeilijk om de emoties en angsten en frustraties van de gene die er in zit te begrijpen en het kan dat ze dat even uit het oog zijn verloren en vergeten zijn er rekening mee te houden....... sterkte en succes meid en een hele dikke knuffel vanuit hier
Oo meis toch! Wat een verdriet moet je hebben gehad en waarschijnlijk loop je nog steeds rond met een rot gevoel. Ik weet hoe je je voelt. Als het jullie allerbeste vrienden zijn zou ik er toch met hun over praten en uitleggen hoe het voor jullie is. Ook duidelijk maken dat je het hun met alle liefde gunt, maar dat het voor jullie pijnlijk is en confronterend en misschien nog eens uitleggen waarom. Ik heb hetzelfde gehad, een maand of 2 terug. Ik heb het toen met die vriendin besproken en aangegeven dat ik niet altijd even enthousiast zal zijn. Zij reageerde hier heel goed op en zo doe ik beter mijn best voor haar en zij voor mij. Het blijft pijnlijk, maar kan het beter van me af zetten, omdat ik weet dat ik het mag zeggen als het voor mij teveel is. Dus mijn advies is: praat met haar of met hun beide en zeg wat je voelt. Misschien deel jij zo makkelijker haar vreugde en zij jouw verdriet.
thanx meiden, ik voel me nog steeds af en toe even klote, maar het gaat wel weer beter. Ik heb ook om advies gevraagd op het ''hoofdforum'' en ben blij met alle reacties.... ik heb besloten, samen met nana-man, dat we even het laten bezinken en onze vrienden (die nu toch een weekje weg zijn) even niets laten weten. Ik denk wel dat we er op terug komen; ik sluit niet uit dat ze zelf vragen aan ons hoe het voor ons was. Ik weet eigenlijk wel bijna 99% zeker dat ze echt geen bedoeling hadden om ons te kwetsen. Het is dus vooral wat onhandigheid en eerlijk gezegd ken ik die vriend van ons goed genoeg. Hij heeft ook wel 's een relatie verbroken op een behoorlijke botte-rationele manier; zijn ex heeft me dat toen verteld en was ook helemaal ontdaan van zijn zakelijke houding. Tja.......Maar ik wil inderdaad ook met hen kunnen meeleven en ze niet krampachtig gaan ontwijken!!!!
Ha dames! Daar zijn we dan weer.. eindelijk.. want de geplande 24 december is 26 december geworden en we hebben eerste kerstdag gevierd in Dublin. Helaas.. Gelukkig zie je dan ook wel weer dat dit soort situaties verbroederd dus we hebben op het vliegveld allemaal leuke mensen ontmoet en hebben samen met 2 Nederlandse dames kerstavond "gevierd" en gegeten op 1e kerstdag. Natuurlijk anders dan je zou willen, maar gelukkig waren manlief en ik wel samen, dat scheelt natuurlijk veel! New York was verder super gaaf! We hebben een heerlijke tijd gehad. Mijn promotie en alle stress die daarmee samen hing los kunnen laten.. Super! Vanochtend weer naar de gyn geweest.. het was weer eens druk.. dus uiteindelijk afspraak bij andere arts gehad dan gepland, dan waren we het snelst aan de beurt.. Er was nog geen teken dat er een eisprong was geweest. Links zat wel een follikel van 11mm, dus nu vrijdag terug voor een nieuwe echo. Als follikel dan is gegroeid mogen we proberen 'm te benutten maar als ie niet gegroeid is, krijg ik Provera mee. En dan volgende ronde dubbele dosis Clomid. Deze gyn was bang op overstimulatie bij spuiten (had de vorige gyn als optie genoemd).. dus liever eerst hogere dosis Clomid proberen! Toen we dan eindelijk op 2e kerstdag bij mijn ouders zaten, kwam mijn jongste zusje vertellen dat ze weer zwanger is.. haar zoontje is 10 maanden, dus ik had het echt nog niet verwacht. Ik hoorde vandaag van mam dat het binnen 2 maanden raak was.. dus ik kan je gevoelens goed begrijpen Nana! Ook ik moest behoorlijk slikken om er een behoorlijk gefeliciteerd uit te krijgen. Want natuurlijk ben ik hartstikke blij voor haar.. maar ik had zo graag zelf.. nou ja, dat hoef ik jullie niet uit te leggen. Ik denk dat als je er echt mee blijft zitten, je het zeker een keer met je vrienden moet bespreken, maar ik denk ook dat hoe ze het ook gebracht hadden.. je had altijd dat verdrietige gevoel gehad (aangenomen dat ze niet wisten dat jullie net een telefoontje hadden gehad dat de zaadtest over moet). En eigenlijk wil ik (maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.. en ook afhankelijk van hoe je je op dat moment voelt) dat mensen wel blij hun grote nieuws aan ons kunnen vertellen, i.p.v. bij voorbaat verdrietig omdat het bij ons nog niet gelukt is. Pff.. ik weet niet of het een beetje overkomt wat ik wil zeggen.. en ik wil je gevoelens dus ook zeker niet afdoen als overdreven (juist niet!)..