Tsja ik heb een vraag met betrekking tot schoonfamilie aangezien ik en mijn partner er veel ruzie over hebben. We hebben een lieve zoon waar ik erg gek op ben. Helaas delen ik en mijn schoonfamilie niet dezelfde opvoeding visie. Sterker nog we verschillen totaal. Mijn man wil graag dat onze zoon een weekend bij oma en opa gaat slapen. Nu mijn zoon wat ouder is kan ik me er wel in vinden. Hoewel ik er nog steeds niet echt achter sta. Nou heeft mijn man ook nog een zusje die zelfmoordgedachten heeft die is 24 jr en zo graag wil oppassen. Zij heeft een lieve normale vriend die er dan bij is maar ik ben zo bang dat er wat gebeurd. De zus van mijn man was laatst bevallen van een gezonde zoon. Toen zijn wij op kraamvistie geweest in het ziekenhuis was de baby een paar uur oud. Toen had zijn zusje de baby vast en het ging helemaal fout. De baby moest spugen en zij houdt hem recht op zodat ie zijn eigen kots weer moest inslikken. Daarna slaat ze hem op zijn rug omdat ie het niet meteen slikkte. Vol zelfvertrouwen kijkt ze. Terwijl mijn man nog zegt misschien moet je hem terug geven. Dat wou ze niet. Mijn man is boos dat ik mijn zoon liever bij mij wil houden. Het eerste jaar heb ik alleen voor mijn zoon gezorgd. Kan iemand mij advies geven ? schoonfamilie is niet altijd mijn ding geweest.
Doen waar jij je goed bij voelt. Als jij het niet ziet zitten moet je het niet doen. Simpel misschien maar zo denk ik er wel over.
ben ik helemaal mee eens hoor! Als je er geen goed gevoel over hebt, dan niet doen. Er zal maar iets gebeuren, en dan vergeef je het jezelf nooit. Doen wat je hart je zegt, en desnoods ook het verhaal aan je man uitleggen waarom je je er niet goed bij voelt. Je speelt niet met speelgoed he, maar met een mensenleventje Succes!
Ik denk dat je eerst met je man op één lijn moet komen. Wat vindt hij van de manier van opvoeden van zijn ouders? Verschillen jullie onderling ook van opvoedvisie? Vervolgens met je schoonouders (maar het liefst door je man) bespreken wat je vervelend vindt. Dat je het heel leuk vindt als je zoon daar logeert maar dat er wel bepaalde regels zijn waaraan zij zich moeten houden. Wat betreft je schoonzusje ... tja. Lastig. Als jij het niet vertrouwt houdt het misschien al op, maar ook hiervan geldt; wat vindt je man? Bovendien hoeven zelfmoordneigingen helemaal niet te betekenen dat iemand ongeschikt is hoor, tenzij er verder ook vanalles mis is geestelijk (in de zin van psychotisch oid). Misschien moet je een keer samen een dagje op pad gaan met je schoonzus (dierentuin/kinderboerderij/zwembad). Dan zie je ook hoe ze doet met je zoon. Ten slotte ben ik het wel eens met bovenstaande: het is jouw kind en volg je gevoel, maar het is ook het kind van je man : wat vindt hij?
Schoonouders zelf lijkt me geen probleen als je kindje daar een weekend is, daaar wordt hij echt niet slechter van. Zolang er maar geen gevaarlijke dingen worden gedaan met hem. Vaste oppassen lijkt me niet slim als je zo anders denkt over alles, maar af en toe een keertje kan geen kwaad! Geen idee hoe oud jouw kindje is, maar hij is dus geen baby meer. Kan het niet zo zijn geweest dat ze helemaal geen verstand heeft van baby`s en dacht dat ze het goed deed? Ik zou haar als ze er inderdaad geen verstand van heeft haar niet op laten passen want ook bij 1+èrs kan er iets gebeuren wat deskundig ingrijpen vereist. Maar kun je niet eens iets samen doen en haar dan met je zoontje laten spelen/tutten (je kunt ingrijpen als het dan mis gaat) of een keer bij haar op visite? Overigens: heeft je kindje 2 opa`s en 2 oma`s (ik ga uit van een traditionele situatie zonder gescheiden en hertrouwde ouders) zorg dat je kindje ze wel kan leren kennen! Het zijn wel zijn opa en oma ook al vind jij ze niet zo leuk. Mijn dochter is dol op beide opa`s en oma`s en dat is toch heerlijk? Zelf had ik maar 1 opa en oma (de andere 2 wilden niets weten van mij, waren dus geen opa en oma, raar mens zeker oma sloeg mij expres altijd over zei nooit iets tegen mij).
als je als moeder een fout gevoel hebt dan moet je het gewoon niet doen! en ik snap je heel goed als ik je verhaal zo lees... die meid is nou niet echt betrouwbaar en stabiel... ik zou het ook niet doen... jammer dan... en als opa en oma het zo graag willen kan je voorstellen dat ze een weekend bij jullie thuis komen oppassen en dat jullie een weekendje weg gaan ofzo?
mja ik zou het ook niet doen als ik er echt een naar gevoel bij had then again vond ik de eerste keer dat oma oppaste ook verschrikkelijk en inmiddels past ze elke vrijdag op verder heeft ze heel goed door dat sommige dingen die bij oma/opa wel mogen thuis echt niet mogen. Daar hebben we nooit echt moeite voor hoeven doen en in 1 weekendje is je zoontje natuurlijk ook niet meteen verpest wat je natuurlijk kan doen ook.. op zaterdag zelf brengen nog bakje koffie... (als je zoontje dan erg in de stress raakt of jijzelf.. kan hij zo weer mee naar huis) en dan op zondag weer ophalen.. gewoon lekker rond koffietijd zodat je nog even kunt blijven koffiedrinken. Dat is al veeeeeeel minder lang gevoelsmatig en redelijk deel van de tijd ben je er dan zelf bij ook. en wat je schoonzusje betreft.. tja.. dat kan jij beter inschatten dan wij denk ik zou er ook geen tof gevoel bij hebben maar misschien kan ze gewoon keertje met jullie op stap? dat ze die dag oppast maar dat je wel in de buurt bent. zou dan niet meteen voor het zwembad gaan trouwens.. maar dierentuin, speeltuin.. of gewoon thuis? dan kun je in ieder geval een betere inschatting maken of ze in staat is om op een kindje te passen.
het is al vaker gezegd en een cliche misschien, maar niet doen als je er niet achterstaat. Wel lijkt het mij belangrijk dat je hier nog eens goed met je man overpraat om het uit te leggen. Het moet ook niet tussen jullie in komen te staan he?? Misschien kan iemand met zelfmoordneigingen wel op een kind passen, maar no way dat mijn kind er heen zou gaan. Waarin verschil je met je schoonouders van visie, kun je vb noemen. Misschien is het te relativeren.
Ik lig op 1 lijn met mijn familie qua opvoedingsideeen, maar mijn kids gaan niet voor de lol logeren, daar vind ik ze te jong voor. Dan lig ik er zelf wakker van, dus we doen het niet. Mijn broertje en schoonzusje willen graag onze dochter te logeren hebben, en hoewel het vreselijk lieve en zorgzame mensen zijn, vind ik dat doodeng. Misschien als ze 4 of 5 is, een keertje. (en dan nemen wij wel een hotel in de buurt). Ik zou ook eens een dagje op stap gaan met je schoonfamilie en laat zij dan de "leiding" nemen. Dan kan je kijken hoe ze het aanpakken en of het te vertrouwen is... Misschien dat je het dan aandurft.
Mijn kids gaan niet logeren, omdat een ander dat graag wilt. Ze mogen van mij pas logeren, als ze er zelf om vragen. Zou het gewoon niet doen.
Mijn zoontje is nu ook een paar keer wezen logeren, en dat ging op zich prima. Maar ik had er zelf al die keren geen goed gevoel bij, ook vanwege onderhuidse strubbelingen tussen mij en mijn familie. Ik heb nu besloten om dit niet meer te doen. Mijn zoon heeft niks aan het logeren, ik zit me op te vreten, en alleen de oppas is blij. Een kind is geen pop die je - tegen je eigen gevoel in - uitleent om anderen tevreden te stellen, zo zie ik het.
@Mikki: absoluut en zeker niet om enkel de goede vrede te bewaren ook nog anne vindt het overigens geweldig.. maarja die is inmiddels 3 en kan er ook echt zelf wat over zeggen. verder slaapt ze ook daar gewoon in een echt bed en een eigen kamer.. dat is toch anders logeren dan een campingbedje dat de rest van het jaar in de schuur staat