Jeetje Wilma wat een verhaal zeg. Echt heftig, ik kan me voorstellen dat de dokter zei dat het na twee wel genoeg was, qua zwangerschappen. @sanja, ik kan me voorstellen dat je behoefte hebt aan positieve verhalen. Ze zijn er ook voldoende te vinden hoor, alleen zo uit mijn hoofd weet ik niet of er hier vrouwenm meeschrijven bij wie het bij een tweede goed is gegaan. Maar een tweede keer is het meestal wel later in de zwangerschap, minder heftig, en jij zult vanaf nu altijd goed in de gaten gehouden worden bij een zwangerschap, dus de kans dat het weer zo gruwelijk mis gaat is aanzienlijk kleiner. @mamalbf, dat zeg je treffend. We zijn allemaal met ons leven doorgegaan, en HELLP is daar een onderdeel van maar niet het bepalende onderdeel, zo beleef ik het tenminste.
@ Sanja Ja dat was het ook, maar idd alle zwangerschappen lopen anders. En hopelijk ben jij diegeen strakjes bij wie het allemaal goed gaat verlopen, en trouwens alle meiden die nog eens zwanger raken. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je opzoek bent na verhalen van mama's waarbij het wel goed is gegaan. Ik kan je er drie vertellen waarbij het goed is gegaan die meiden hadden op het laatst wat te hoge bloeddruk, maar dat was het verder een kerngezond kindje op de wereld gezet. En ook belangrijk hele gezonde mama's ik hoor eingelijk vaker dat het goed gaat dan dat het slecht gaat. Probeer je daar ook aan vast te houden he, en het scheeld dat de artsen gewoon weten wie ze voor zich hebben. Als Als dan grijpen ze echt meteen in hoor, ik liep in het streekziekenhuis (woon in dorp namelijk haha) maar zou het niet anders willen. Pendelen gaat als volgt Je specifieke vraag Geboorte datum Volledige naam Even off topic Als jullie een willen kijken op www.wilmareints.nl dan weten jullie meteen iets meer van mij Maar ook ik kan het helemaal mis hebben, niemand mag en kan zich vast houden aan mijn voorspellingen. Wel uit ervaring hoor ik vaak dat ik het goed had of aardig dicht in de buurt zat bij hun ding, ik vind het leuk om te doen en geeft mij wat afleiding.
Daar kan ik je aan helpen hoor! Zal voor de 20ste keer mijn verhaal hier neerzetten. Mijn tweede zwangerschap zat erg dicht op de eerste: na 6 maanden bleek ik weer zwanger te zijn! Daar schrok ik erg van want ik was nog niet hersteld van de p.e. tijdens mijn eerste zwangerschap. Die werd toendertijd niet onderkend en ik liep weken met klachten, tot tijdens een CTG-controle mijn vliezen braken, en tijdens de bevalling "bleek" dat ik pre-eclampsie had. In Maastricht maakten ze daar achteraf "ernstige pre-eclampsie" van. Ik was dus heel bang dat mijn lichaam de nieuwe zwangerschap nog helemaal niet aankon. De kans op herhaling was volgens Maastricht zo laag dat ze het niet eens in cijfers uitdrukten, maar in het streekziekenhuis werd ik toch heel erg strak in de gaten gehouden. Baarmoederhalsmetingen (omdat niet zeker is dat de vroeggeboorte door de p.e. is gekomen), extra vaak controle op bloeddruk en eiwit in de urine en zodra mijn bloeddruk hoger was bloed prikken. Toen ik bijna 35 wk zwanger was kreeg ik last van buikpijn en na een week belde ik het ziekenhuis en moest ik even langskomen. Ik bleek 1 cm ontsluiting te hebben, maar ook een bloeddruk van 150/100 dus moest ik blijven om 24-uurs urine te sparen. Daarin wel wat eiwitten, maar op de grens van "normaal". Na een paar dagen mocht ik naar huis, mijn bloeddruk was weer gezakt. Maar diezelfde avond kreeg ik thuis onder de douche een soort uitvalsverschijnselen: ik zag aan één kant alleen zwart als ik naar rechts keek. Dit klinkt heel eng, maar ik was er eigenlijk heel rustig onder... Heb me aangekleed, het ziekenhuis gebeld en een paar uur later lag ik daar weer, nu meteen aan de magnesium (had alweer ruim 150/100) en de volgende morgen ben ik ingeleid, op verdenking van p.e. Achteraf is het erg meegevallen. Levi mocht na één nacht observatie op de baby-afdeling vanwege mijn magnesium bij mij op de kamer, en na drie nachten mochten we samen naar huis. Helaas moest hij na een dag terug naar het ziekenhuis omdat hij een belachelijk hoge bili kreeg, maar dat is een ander (verdrietig) verhaal. Zelf was ik na drie weken weer aan het werk (ik ben zelfstandig grafisch ontwerper en werk dus thuis en deel mijn eigen tijd in) en dat zegt wel wat. Dat doen de meeste "gewone" mama's me zelfs niet na! Maar ja, ik had ZO lang thuis gezeten (sinds november 2008 in de ziektewet door de p.e. en Levi is op 1 maart 2010 geboren, dus dat is bijna 1 1/4 jaar) dat ik DOLBLIJ was weer wat te kunnen doen.
Daphne, Ik kan me de mailwisseling op hyves naar aanleiding van dit gedoe nog wel herinneren. Het is voor mij aanleiding geweest om er niet meer te lezen en om me af te melden voor de mail. Ik ben nog wel lid. Vervelend voor je dat het zo gelopen is. Je vertrouwen in mensen wordt hierrdoor geschaadt en dat is erg jammer. Wilma, jeetje wat een verhaal! Wat heb je een hoop op je bordje gehad. Mamalbf, ja hoor, ik lees trouw mee. Met Patrick gaat het prima. Het is een echte knul. Wild en druk en met een duidelijke eigen wil.
Een positief verhaal van 2e zwangerschap... jaa kan ik bij helpen Eerste dus PE/HELLP en bij 30.1 week met spoed ks bevallen. Volgens dr Spaanderman ben ik een Fiat Panda, en als ik zwangerschap neem ik ook nog eens een zware caravan mee. Ik heb ook weinig bloedplasma, volgens mij heeft dit te maken met de stroming van het bloed (wat daardoor trager door je lichaam gaat). Je kan dit verhogen door te sporten (maar dan moet je het bijhouden, anders neemt het weer af). Tijdens mijn 2e zwangerschap volledig onder controle van Dr Spaanderman. Al snel medicatie (Calcium, aspirine, B12 injecties, al snel ook bloeddrukverlagers)... Vanaf de 33 weken begon ik te rommelen, bloeddruk bleef hoog. Heb paar keer 's nachts daar gezeten aan CTG en bloeddrukmeter omdat mijn onderdruk te hoog was. Ook nog aan het einde opgenomen voor 2 nachten. Ik ben rond de 37 weken gestript (iets erna) omdat bloed begon af te wijken. Week later was ik bevallen En echt ziek niet meer geworden!! Fay was iets te klein dus moest ook even opgenomen worden, ook had ze gepoept in vruchtwater (navelstreng om d'r nekje). Maar ze mocht eerder naar huis als ik!!! En ik mocht na veel zeuren en een bezoekje van Dr Spaanderman weg (die keek me aan, sprak een paar zinnen met me en toen gaf ie aan dat ze mochten ontslaan). Wilma, wat een verhaal, en ik vind het bijzonder dat je het hier deelt. En dat gedrag van Y, ik vind het zo vreemd. Heb zoveel met haar gesproken op MSN (echt extreem veel). Kwam haar een tijdje na de situatie tegen in het Radboud en toen vroeg ze me of we weer vrienden konden zijn... nou??? Is niet meer gelukt.
Jeetje Daphne wat een verhaal ook de tweede zwangerschap verliep niet helemaal soepeltjes, maar gelukkig niet meer zo ernstig zie geweest. En na de bevalling ook weer lekker snel naar huis, ben je wel op de normale manier bevallen? En wat betreft Y tja ... ik vind het gewoon heel erg zielig, het is echt een tekortkoming van haar zelf. kan mij dan ook voorstellen dat een vriendschap niet meer ging, best jammer want soms kan het even heel fijn zijn die uitlaapklep. Ik heb gelukkig ook heel positief wel een ander vriendinnetje leren kennen van het HELLP hyves, en daar klikt het nog elke dag mee. Ze is een jaar geleden bevallen van nummer 2 en heb haar gesteund in die zwangerschap ze had er heel veel aan, en wederzijds natuurlijk ook. mama's van twee mischien een stomme vraag maar hebben jullie die wens ook nog lang gehad om nog een kindje te willen? het is toch niet normaal dit te wensen na zoveel ellende? we zijn zo blij en gelukkig en absoluut compleet, geen kindjes meer. Maar die wens zit nog wel verstopt. Ik ga zo eens even wat doen haha. Tot gauw weer Liefs
Natuurlijk is dat normaal! Je wens om nog een kindje te krijgen heeft toch niets met het ziek worden te maken? Je wilt het misschien bovendien een keer graag meemaken op de "normale" manier. Vind daar niets geks aan. Zelf had ik niet zo veel keus, Levi was een verrassing.
Dat is lief nee dat is ook zo hoor, ik denk idd dat dat het ook is willen ervaren hoe een ''gewone gezonde zwangerschap is''. Wat leuk een heel mooi kindje als verassing, blijft het bij jullie ook bij twee prachtige gezonde kindjes?
Maar wat is een normale zwangerschap? Mijn schoonzusje had een "normale" die had het helemaal gehad, en vond het zo verschrikkelijk dat ze geen kinderen meer wilt! (En die heeft echt een normale zwangerschap gehad). Ik ben trouwens natuurlijk bevallen bij de tweede!! En snel naar huis, en snel weer redelijk fit!!! Voor mij heeft dat echt wel therapeutisch gewerkt. En de wens voor een derde, weet je.. die heb ik 9 maanden gevoelsmatig gehad, dus verstandelijk wilde ik er echt geen meer.. maar ondertussen. En toen was Fay 9 maanden, ik was ontzwangerd en weg was dat gevoel... hele rare ervaring! Maar dat waren dus mijn hormonen die spraken! En ook ik was best snel weer zwanger na Sam, er zit nu 17 maanden tussen.
Nee natuurlijk, wat is een normale zwangerschap... Maar ik bedoel eentje zonder ziek op de hc of ic te komen te liggen natuurlijk. En met je kindje gewoon na de geboorte thuis. Ik weet van een hoop meiden met HELLP of p.e. verleden dat ze dat verlangen hebben, net zoals dat meiden na een vroeggeboorte hopen op een volle 9 maanden zwangerschap. Is heel normaal om dat te voelen denk ik. Ja, Levi was de mooiste verrassing die we ooit gehad hebben! We waren toen van plan om pas over een jaar of twee pas weer aan kinderen te denken dus het was wel even slikken. Na zijn geboorte riepen we allebei heel hard NOOIT MEER, maar inmiddels ben ik daar al niet meer zo zeker van en ook papa is steeds minder resoluut. Dus je weet nooit.
Dames, bedankt voor de positieve ervaringen. Ik wist het van jullie idd al. Maar het is toch wel lekker om het nogmaals te lezen. Fijn dat jullie het nog een keer op wilde schrijven Iedereen een fijne jaarwisseling...
Oh ja, nu je dat zo opschrijft........ik droom er bijna bij weg. Ik hoef echt geen 'ouders van nu' zwangerschap, maar gewoon ene beetje minder zorgen....zeker weten dat ik geen nieuwe MK krijg, niet tot 20 wk in spanning zitten of er geen schisis is, niet tot 27 wk in spanning of je de levensvatbaar-grens wel haalt, en daarna geen spanning vanwege dysmaturiteit, en daarna bang zijn om ziek te worden.......Als er maar iets van die zorgen weg ging zou ik al een gat in de lucht springen. Vrees echter dat me dat niet gegeven is
He meid, en ik vond jou juist altijd zo positief ingesteld ondanks alles! Logisch dat je je zo voelt hoor, maar je weet het maar nooit. En als ik één ding wel geleerd heb de afgelopen twee jaar is dat verlangen mag, maar je koopt er niets voor. Dan kun je beter gewoon genieten van wat je wél hebt... Klinkt dat heel erg prekerig? Laatst opende een meisje hier ergens in dit onderdeel een topic dat ze soms heimwee had naar de tijd dat haar kindje in het ziekenhuis lag, of dat niet raar was. Ik vind van niet... Mijn kraamtijd was in het ziekenhuis en zo achteraf, na twee jaar, kan ik zelfs van die herinneringen best wel genieten. En dat is fijner dan verlangen naar iets wat er toch niet is. Nu vind ik als ik het teruglees wel dat ik een beetje klinkt als "meid, kijk naar wat je hebt, wees blij!" Zo bedoel ik het niet, ik hoop dat jullie een beetje begrijpen wat ik wél bedoel.
Haha helemaal niet prekerig hoor, zo sta ik er meestal ook in. Maar ik merk dat ik moe ben, en een drukke kerstvakantie heb, en me stilaan toch wat zorgen begin te maken nu januari dichterbij komt en de testen gaan komen en ik het weer ga proberen om zwanger te worden. Echt heel raar, die verplichte 3 maanden rust voor de testen heeft ook zoveel rust in mijn kop gegeven, dat ik zowat een paniekaanval kreeg toen ik mijn potje foliumzuur weer tevoorschijn toverde.....hmmm nu ik dat zo lees lijkt met wel alsof proberen zwanger te worden nu misschien nog niet zo'n goed idee is....probleem is alleen: ik wil graag een tweede kindje, en daar moet je wel eerst zwanger voor zijn geweest meestal
hallo allemaal, Jeetje Wilma, wat een heftig verhaal. Jouw eerste bevalling is wel een klein beetje te vergelijken met die van mij. Ik had ook PE en heb na de bevalling een fluxus gekregen met 4 liter bloedverlies, was kantje boord, en daarna nog een hellp. Gelukkig is de eclampsie mij bespaard gebleven, vreselijk eng lijkt me dat. Erg herkenbaar wat jullie schrijven over de wens voor nog een kindje na zo'n heftige bevalling. Die wens heeft inderdaad niets te maken met het ziek zijn (mooi gezegd mamavanmischa). Wij hebben de wens ook, maar voorlopig blijft het bij ons daar bij. Misschien over een jaar of twee. Ik ben trouwens erg blij dat hier op het forum iedereen elkaar respecteert en er niet van dat soort vervelendheid zoals bij de hyves is. Heb erg veel gehad aan dit forum en het heeft zeker bijgedragen aan mijn herstel. Sanja; hier nog een positief 2e zwangerschapverhaal. Een goede vriendin van mij had tijdens de 1e zwangerschap hellp wat resulteerde in een spoedkeizersnede met 35 weken. Tijdens de tweede zwangerschap buiten wat vocht helemaal geen last van PE/HEllp en met 38 weken een gezond kindje gekregen en helemaal niet ziek geweest! Vind het trouwens opvallend inderdaad dat veel van ons uit de prius een verlaagd bloedplasma als uitslag kregen. Klopt het dat ze daaraan kunnen zien dat je PE of hellp hebt gehad (dacht dat ik dat ergens had gelezen)? Groetjes en iedereen alvast een hele fijne jaarwisseling en alle goeds voor 2011!
He Juul, lees nu pas je reactie. We hebben zo'n beetje tegelijk gereageerd denk ik. Snap goed dat je even in de paniek schiet! Lijkt me ook allemaal erg spannend, die onderzoeken en weer zwanger worden. Toch jammer, als we een eigen kindje zouden kunnen krijgen en we die hele zwangerschap en bevalling over konden slaan zou ik er zo weer voor gaan. Maar helaas, gaat dat natuurlijk niet. Ik zeg voor de grap weleens tegen mijn man; de volgende doe jij. Maar even zonder gekheid, veel succes en sterkte met de onderzoeken!
Hey meid, Ja volgens dokter Spaanderman kunnen ze aan je plasmavolume zien of je pe hellp hebt gehad, Daphne heeft uitgelegd wat het precies is en hoe het weer wat hoger wordt, ik had echt geen idee hij zal het wel uitgelegd hebben die plasmavolume, maar ben een beetje vergeetachtig Jeetje een Fluxus dat is niet mis, zoiets komt er dan gewoon bij bovenop he.
MamavanMischa, jij hebt echt geluk gehad dat ze bij Levi zo snel ingrepen. Bedoel het niet verkeerd: het is niet leuk dat je die uitvalsverschijnselen kreeg, maar dit is beter dan je weer zo lang slecht voelen door ernstig ziek zijn. Eigenlijk is het maar het beste dat Levi een verassing was. Mijn zusje is ondanks de pil zwanger geworden van haar zoontje, maar nu is ze zo blij met hem. Ze is juffrouw, als dit niet gebeurd was had ze nog een paar jaar gewacht maar dit is fijner voor haar. Ze is een leuke mama. Wat leuk dat er bij jullie misschien plek is voor een derde kindje. Malaika, mijn dochtertje heeft ook een eigen willetje. Gelukkig maar. Maar ze is wel meestal lief, en als ik haar iets uitleg wordt ze meestal heel redelijk. Ze snapt ook veel meer dan een paar maanden geleden. Daphne, fijn dat alles bij Fay beter verliep dan bij Sam. Misschien had je daarom na haar zwangerschap nog verlangen naar een derde? Of heeft dat er niets mee te maken? Ik dacht toen niet eens over een tweede. Je hebt mazzel dat je dr. Spaanderman had, die is erg zorgvuldig, he? Ik zou ook geen contact meer hebben gewild met Y. Als er teveel gebeurd is, is 'sorry' niet meer voldoende. En zo'n belangrijke persoon was ze toch ook niet voor je? Ik ben blij dat ik dat hele Hyves-gedoe gemist heb. Wilma, gelukkig heb jij wel een fijn contact opgebouwd via Hyves. Ik denk ook dat het probleem bij Y. ligt en niet bij Daphne. Ik heb nog nooit meegemaakt dat Daphne op dit topic onvriendelijk reageerde op berichtjes. Sanja, wanneer mag jij weer proberen zwanger te raken? Moet je nog testen afwachten of heb je nog controles? Ik hoop dat je nog wel durft, je hebt hier nu genoeg positieve ervaringen gelezen hoop ik. Juul, het is heel normaal dat je hoopt dat je kindje geen schisis heeft (dit hoop je voor het kindje en niet voor jezelf). En dat je hoopt dat HELLP je zwangerschap niet zoveel beinvloedt dat je kindje niet levensvatbaar is en dat je zelf strontziek wordt en een lange nasleep krijgt is ook volkomen normaal. Begrijp ik het goed, ben je nu met foliumzuur gestart zodat je meteen na de testen in januari weer kunt gaan proberen? Ik ben het met mamavanMischa eens, je bent positief. En angst hoeft niet te betekenen dat je je zwangerschapswens uit moet stellen. ch28, als je liever een paar jaar wacht moet je dat zeker doen. Als je leeftijd nog geen rol speelt is dat de beste keuze. Ik had geen laag plasmavolume. Maar ik moet ook zeggen dat mijn HELLP heel geleidelijk is ontstaan en dit hoor je ooit anders. Ik had vanaf het begin hoge bloeddruk (hoort bij mij), daarna kwam er eiwit in mijn urine en bloedafwijkingen en dus HELLP. En die werd langzaam erger maar er is niet met grote spoed ingegrepen, ik was 36 weken zwanger en het hoefde allemaal niet meer zo. Iedereen een goede jaarwisseling en ik hoop tot volgend jaar, Mamalbf
mamablf Nou idd ik heb ook nog niet meegemaakt dat Daphne op dit topic onvriendelijk was, en zoals ook ik geschreven had heb ik problemen gehad met de Hellp hyves en Met Y en I,helaas ben ik weg van die hyves maar ben er zo blij om ik heb meer rust gekregen nu en ben niet meer alle dagen bezig wat het hellp heeft gedaan maar leef en geniet, tuurlijk is het hellp erg. Maar daar op die hyves had iedereen het erger. En dat maakt het dan nog moeilijker. Weetje er hoeft maar een rotte appel tussen te zitten, of het is al mis en in mijn optiek is dat Y geweest. Maar goed genoeg over die meiden, hier is hier en hier is het gezellig iedereen is gelijk en heeft het zelfde probleem. Hier kent niemand elkaar persoonlijk en dat is erg fijn, gewoon lekker kletsen mailen is fijn, Voor vriendschappen waak ik een beetje om het zo even te zeggen. Voor iedereen een heel veel, gezondheid,vriendschap en geluk dan kan 2011 niet meer stuk!
Lieve allemaal, Ok al ben ik tegenwoordig erg weinig op het forum, wil ik jullie allemaal een goed en gezond 2011 toewensen. Ik zie dat er een heel stel (voor mij) nieuwe bij zijn en een heel stel zwangeren. Welkom en gefeliciteerd, ik hoop dat jullie zwangerschap goed verloopt en dat jullie niet nogmaals PE, Hellp of fluxus krijgen. Veel liefs, Loesje