Oh, ik had gewoon 'ja' gezegd Als mensen zo dom/bot zijn om zoiets hardop te zeggen, dan ga ik de moeite niet nemen om ook maar iets uit te leggen. Hier is inmiddels iedereen eigenlijk wel op de hoogte van onze 'planning' en krijg ik er dus ook nooit meer vragen over. Zeker toen we onze babyspullen in de verkoop deden, was voor iedereen wel duidelijk dat er echt geen kleintje meer bij komt bij ons. En ik voel me daar inmiddels ook echt helemaal goed bij. De twijfels zijn nagenoeg verdwenen en ik vind het een heerlijk idee om met zijn drieen dit gezin te zijn en mijn zoon een fijne, onbezorgde jeugd te geven.
Hey Hallo! Ik kom ook eens hier meelezen... Zoals het nu voelt zal ons meisje waarschijnlijk ook enigst kind blijven. Al voor dat ik zwanger was zeiden we dat 1 kindje wel bij ons past.... We willen haar graag veel van de wereld laten zien.. reizen, uitstapjes, levenservaring opdoen... en met 2 kinderen zit zo'n leventje er gewoon niet in! Wel zeggen we 'zeg nooit nooit'... We weten gewoon niet hoe het over een aantal jaar zal voelen.. Maar mocht het ooit opnieuw gaan kriebelen, dan wil wel minimaal een leeftijdsverschil van een jaar of 5/6/7... Maar... tot nu toe voelt met z'n 3tjes gewoon heel goed en heel compleet... Zag op een van de eerste pagina's dat iemand schreef heel graag weer zwanger te willen zijn... maar wel van hetzelfde kindje! Dat heb ik nou ook! Zou dolgraag mijn meisje weer eens voelen draaien en woelen.. We zien wel wat de tijd ons brengt.. maar voor nu voelt het heel goed! Wel roepen we dit vrij hardop... mijn ouders en schoonouders weten dus ook dat dit ons gevoel is... familie en collega's hebben het geloof ik ondertussen ook al meegekregen..
Hai, Wij kiezen ook heel bewust voor 1 kindje! Ik heb, toen ik jong was, altijd geroepen ik wil meerdere kinderen. Wij zeggen net als andere: zeg nooit nooit! Mijn zwangerschap is best zwaar verlopen. Al heb ik zeker ook genoten van het voelen en krioelen van de kleine in mijn buik. Ik ben constant ziek en onderweg geweest. Heb eerder al mijn werk moeten minderen enzo. Ik moet wel zeggen dat, nu de kleine er is, het wel heel compleet aanvoelt. Wij zijn zo ontzettend gelukkig zo met zijn drietjes, het voelt gewoon goed. Wat ook wel een lekker idee is dat je al je aandacht aan dit ene kleine mensje kunt geven. Heerlijk leuke uitjes maken en veel zin van de wereld. Genieten van kleine dingen. Bijvoorbeeld nu met de sneeuw. Ik heb geen auto en dan is op pad gaan met 1 kleintje ook wel handiger dan met twee of meer. Maar al met al is de belangrijkste reden nog mijn eigen gezondheid. Nu kan ik 100 procent genieten van 1 kindje en als er een tweede komt is dat niet zo zeker, als ik nog zo een zwangerschap zou krijgen. Ook bij ons in de omgeving weet iedereen dat het zo is en blijft. De meeste mensen snappen ons en geven ons ook helemaal gelijk! De opa's en oma's zijn trots op ons meisje en de nichtjes spelen graag met haar! Iedereen helemaal happy! Dus daarom bewust hier 1 kindje, maar zeg nooit nooit!
hier ook een mama die voorlopig bewust kiest voor maar een kindje. Wij zouden er graag nog een bij willlen maar ja helaas moet het financieel ook kunnen en hoe het nu is gaat dat niet lukken. mijn man heeft een vast baan en ik heb een contract. ik werk dan ook maar 24 uur en dat leverd niet echt veel op. dus voorlopig hebben wij besloten om het bij een kindje te houden. misschien verandert het toch nog wel in de toekomst maar nu zeker nog niet.
Ik zit hier wel eens mee te lezen omdat ik waarschijnlijk zal moeten accepteren dat we maar 1 kindje zullen krijgen. De reden dat ik mee lees is omdat ik graag positieve verhalen wil lezen over het hebben van 1 kindje om zo de acceptatie makkelijker te maken. Even kort mijn verhaal. Ik ben 38 en sinds sept 2009 'bezig' voor een 2e kindje. Mijn zoontje is na 2,5 jaar via de 4e IUI (ik heb verklevingen in mijn eileiders) geboren op 28 december 2008. Wij willen graag een 2e en zijn dus weer de MMM in gegaan. Nu is mijn 1ste IVF afgebroken omdat ik geen eicellen meer aanmaak ondanks alle hormonen die ik heb gespoten. Dat was wel een schok om te horen en totaal onverwacht. Woensdag 29 dec horen wel of het ziekenhuis nog verder met ons wil of dat het voor ons over is gezien mijn hele lage eicelreserve. Dus kom maar op met de positieve verhalen over het hebben van 1 kindje!!!!!!! Veel liefs Nataly
@ Nataly: heftig, zeg! Ik kan me voorstellen dat het je zwaar valt zoiets een plekje te geven. Eerlijk gezegd betwijfel ik of je veel zult hebben aan positieve verhalen van mensen zoals ik. Er zit namelijk volgens mij wel een heel groot verschil tussen kiezen voor een enig kind of ertoe gedwongen worden door omstandigheden. Ik (wij) kies er heel bewust voor om diverse redenen, niet in de laatste plaats omdat meer dan 1 kind voor mij zeer waarschijnlijk veel te veel stress zou opleveren op allerlei gebieden (energie, financieel, organisatorisch). Daarbij kan ik me ons gezin simpelweg niet voorstellen met meer kinderen. Het voelt gewoon helemaal goed zoals het nu is, papa mama en zoon; zo hoort het bij ons gewoon. Ik hoop dat het niet lullig overkomt wat ik schrijf, want ik bedoel het natuurlijk echt niet slecht. Ik denk alleen dat je er meer aan hebt als je bijv. in contact komt met mensen die ook gedwongen zijn het bij 1 kindje te houden. Die hebben tenslotte hetzelfde moeten doormaken aan emoties en verwerking als jij nu....? Wel veel sterkte ermee, hoor! Lijkt me erg zwaar, maar je komt er met voldoende steun ongetwijfeld sterker uit. *knuffel*
Bij ons is het ook geen eigen keus, maar ja ik zou niet weten wat ik kan zeggen om bij jou de acceptatie makkelijker te laten gaan. Ik heb heel lang gewacht met de spulletjes weg te doen en toen van de week de wieg verkocht was en opgehaald werd, moest ik toch even slikken. Zo definitief ineens, ookal was het al definitief... Ik troost me met de gedachte dat ik dit ene kind alles kan geven wat ik heb, zonder dat ze het hoeft te delen met een broertje of zusje,. Financieel is het met 1 altijd makkelijker haalbaar dan met 2. Qua oppas is het makkelijker 1 kind ergens tijdelijk te parkeren dan meerdere. En het valt mij ook altijd weer op hoe druk het is als er meer kinderen in een gezin zijn. Dan vind ik eht toch ook wel lekker rustig, 1 kind. Dus tja....
Oh wat veel nieuwe namen zijn er bijgekomen! Mijn laptop was overleden en via mn telefoon ging het zo moeilijk hier Dus zal binnenkort eens bijlezen!
erg stil hier allemaal druk? Kheb zitten denken laatste tijd, kmoet het toch even kwijt hier. Heb altijd gezegt dat ik absoluut geen 2de kindje wil. Sinds een maand of 2 ben ik toch een beetje aant twijfelen maar was voor mij nog geen genoeg redenen om aan een 2de kindje te denken. Nu heb ik afgelopen nacht voor de zoveelste keer gedroomd dat we een dochtertje erbij kregen. Ik werd wakker en op een of andere manier leek het zo ongelovelijk echt. heel raar. ging met zoonlief naar beneden, elke ochtend kijken we even De Wereld is Mooi en Piet Piraat. Bij beiden ging het vandaag over baby's. Het leek een soort teken. Maar dat was het niet alleen. Ik zoek zo nu en dan gewoon doelloos wat dingetjes op internet uit verveling. En vandaag typte ik in google zomaar 'jongensnamen' in. Ik betrap mezelf er dus op dat ik er toch wel meer mee bezig ben dan ik durf toe te geven. Ik weet even niet wat ik moet doen of denken. Tegen manlief durf ik niks te zeggen want die zei dat ik pas met m moest praten erover als ik er zeker van ben dat ik wel een 2de kindje wil. hij is bang voor valse hoop omdat hij ontzettend graag een 2de wil... zit dus beetje in de knoop met mezelf
Tja, meis, das lastig, he...? Het moeilijke is dat jij de enige bent die die knoop kan doorhakken. Ik denk dat als de wens voor een tweede groter wordt dan je met praktische bezwaren kunt wegredeneren het een goed moment is om er toch voor te gaan. Kun je nog moeiteloos opnoemen waarom je geen tweede wilt/wilde?
ja heb 2 grote redenen waarom niet: Financieel en rugklachten al 10jaar. Omdat ik veel pijn in mn rug heb kan ik niet werken, niet werken wilt zeggen geen inkomen. Leven dus van alleen het inkomen van mijn man en komen daar nu normaal van rond. Moeten geen rare dingen doen met geld maar brood op tafel is geen probleem. Een 2de kindje kunnen we financieel NU zeker er niet bij hebben. En dan nog mn rug. Ik heb snel last, en dan hevige pijn en kan dan weinig. Zit aan de morfine en het ziet er niet naar uit dat dit komende tijd zal veranderen. Kan ik met zoveel pijn er wel een 2de bij hebben? trek ik dit? Tillen van 1 kind ging afgelope 1.5jaar goed, maar hoe zal dat met 2 kids zijn. Er zit wel een 'maar' aan, stel dat ik wel een 2de kindje wil dan weet ik nu al dat ik die er pas bij wil hebben als zoonlief naar school gaat. Hijs nu 1.5jaar dus heb nog wel even de tijd om na te denken erover. Maar de twijfel kwelt me, ik droom erover, kzie overal soort van hints en tekens lijkt wel. Ik voel jaloezie als ik anderen baby's zie zovan: dat wil ik ook weer! maarja, ik heb een hellse bevalling gehad (kort: 5 mislukte ruggenprikken op de OK voor een spoed ks)
Ik moet zeggen dat je verhaal me veel duidelijk maakt over je twijfels. In mijn geval is de keuze voor 1 kind helemaal gebaseerd op ons gevoel en dat gevoel is dat we compleet zijn zo. Jouw situatie is zo, dat je op basis van praktische/verstandelijke grond de keuze voor 1 kindje hebt moeten maken. Helemaal logisch, hoor, en groot gelijk ook! Alleen denk ik wel dat je dan eerder kans hebt op twijfels en toch een wens voor een tweede. Ik moet zeggen dat ik zelf een poosje terug ook heel erg getwijfeld heb, alleen ontstonden mijn twijfels vooral door alle commentaren dat het zielig voor mijn kind zou zijn. Mijn gevoel gilde nog steeds heel hard dat het zo goed is. Aangezien je zelf zegt dat je sowieso niet aan een 2e zou willen beginnen voor je 1e naar school is, zou ik toch proberen het van je af te zetten. Het duurt nog 2,5 jaar voordat je de knoop moet doorhakken! Laat het lekker op je af komen en sta open voor je eigen gevoel. Misschien kom je nu in een periode dat je denkt: "ja, als 1 naar school gaat, wil ik een 2e", maar het kan makkelijk dat je over een half jaar dat gevoel weer helemaal kwijt bent. Dat weet je gewoon niet. Accepteer dus dat je het voelt zoals je het voelt en 'go with the flow' Je weet immers ook nog helemaal niet hoe het met jouw rug en jullie financiën is over 2 jaar... Ik snap best dat je er gek van word, hoor, zou ik ook hebben, denk ik Maar ik hoop dat je iets met mijn reactie kunt. Sterkte! Oh, ik denk trouwens wel dat het moeilijker voor je is omdat je er met je man niet over kunt praten. Heb je niet een vriendin of familielid waar je dit mee kunt bespreken? Dat scheelt misschien ook al!
dankje je voor je woorden Het nu 1kind hebben is gebasseerd op dat ik absoluut geen 2de wilde. het was voor mij compleet zo. maarja, sinds geboorte van een neefje is dat beetje veranderd. Misschien verlang ik alleen naar de leuke dingen ervan? positieve zwangerschapstest, de echo's, eerste huiltje na de geboorte, een prachtige baby in je armen. moet zeggen dat je al snel de vreselijke dingen vergeet. hoe zwaar de zwangerschap in werkelijkheid eigenlijk is. maar zoals je al zei is het nog 2jaar wachten voor ik me hier druk om moet gaan maken, en wie weet wat er allemaal veranderd in die tijd. 'Go with the Flow' heb ik altijd al gezegt, dat adviseer ik zelfs naar anderen toe haha. Maar nu moet ik dat zelf ook maar is gaan doen. Heb verder niet echt iemand waar ik mee kan praten hierover. Vriendschappen zijn niet meer wat het was sinds we een kind hebben. Ze hebben een hele andere levensstijl en de vrienden die wel kinderen hebben, hebben t altijd maar te druk met van alles.
haha ja dat heb je heel goed gezien. we hebben de knoop doorgehakt en gaan voor een 2de wondertje ik kon dit topic even niet meer vinden haha
Hai allemaal, Ik post hier bijna nooit maar lees wel mee Mijn man en ik hebben een zoontje van anderhalf. En zijn ontzettend blij met hem. MAAR...... Nu is er bij mij een hele sterke twijfel of ik wel een 2e kindje zou willen. Mijn man twijfeld niet en wil graag een 2e. Maar begrijpt mij wel en zegt als er een 2e komt ok en anders worden we ook gelukkig hoor (de lieverd) Ik twijfel om de volgende redenen: -Kan ik het wel aan (heb een flink verleden met therapie ed achter de rug) -zal ik de ene niet voortrekken op de ander en zal de 2e niet moeten waarmaken wat bij de eertse niet lukte -Ik wil niet constant lopen politieagenten tussen 2 kinderen. -we hebben nu een heerlijk en makkelijk kind hoe zou de 2e zijn -heeben we wel genoeg tijd voor elkaar en ik voor mezelf met een 2e De grootste reden is het psychische gedeelte. Kan ik het wel aan. Als ik nu wat minder goed draai heb ik alleen mn mannetje maar wat als er 2 zijn. Maar ook het als mn zoontje wat ouder is kunnen we lekker op stap en dat kan dan niet omdat zn broertje of zusje dan te klein is. Dus het combineren van de zorg van 2 en ook nog voor mezelf. Ik ga een paar gesprekken aanvragen met de psycholoog om eea voor mezelf duidelijk te krijgen want het houd me dagelijks bezig ookal zal het zeker nog een jaar duren voor ik eventueel zou gaan kunnen proberen zwanger te raken. (midden in verkoop woning en nieuwbouw) Ik moest het gewoon even kwijt ik vind het zooooo moeilijk omdat ik Mn zoontje niets tekort wil doen en m graag een broertje of zusje gun maar wat heeft hij aan een br/zu als mama het allemaal niet trekt? En dan heb ik het niet eens over het nooit meer zwanger zijn en al die dingen meer. In mijn omgeving kan ik er eigenlijk alleen met mn man over praten. veel mensen wuiven het weg. Om me heen zijn heel veel mensen alweer zwanger als de eerste tussen de 12 en 16 maanden is en ik krijg die vraag nu ook. Zucht.....moeilijk sorry voor mn ego verhaal maar wie herkent dit en hoe gaan jullie ermee om? liefs mini me
@Roozjuh wat knap dat je de knoop hebt doorgehakt ik hoop dat alles voorspoedig verloopt!! (we zaten samen bij de juli 2009 mama's )
hey mini me, hoe ik ermee om ga? tja tis heel veel afvragen en 'wat als...' momenten. inderdaad met een uitje voor oudste kind waar de baby dan weer te jong voor is. maar ik dacht bij mezelf wat ik niet de enige moeder ben op de aardbol die daarmee zit als ik 2 kids heb. en ook zij leven nog steeds er is altijd voor alles een oplossing denk ik dan maar. ik ben een fulltime huismama en geniet dan wel van 2 prachtige kids hele dag. keuze om erbij te gaan werken heb ik ook nog eens. hier veel rug problemen en dat gaat laatste tijd opeens weer erg goed (heel raar maar het gaat weer beter sinds we besloten hebben om voor een 2de te gaan) en tja als ik pijn in mn rug heb, dan is 1kind al 'te veel' dus tja kan er nog wel een 2de bij je moet veel inleveren (kwa vrije tijd enzo) maar je krijgt er bergen liefde voor terug succes meid! ik ben inmiddels dus wel om ik wilde geen 2de kindje en mn man heel graag. en nu gaan we er helemaal voor