Ik was even nieuwsgierig. Mijn dochtertje van ruim 18 maanden is bij andere kindjes erg afwachtend, lijkt dan zelfs bang en wil het liefste in me kruipen en alleen bij mij zitten of in de kinderstoel. Gaat anders echt huilen. Als we op bezoek zijn en er zijn geen kindjes geen vuiltje aan de lucht: heerlijk spelen, kletsen en de clown uithangen. Ze gaat al vanaf dat ze 4 maanden is naar het kdv en ook daar heeft ze dit. Wel gaat dit de laatste tijd veel beter als we maar niets pushen, ze zoekt het dan vanzelf wel op. Maar hier thuis: jeetje, soms maak ik me wel een beetje druk. Als het bezoek met kindjes aanstalten maken om te gaan is ze erg enthousiast: iedereen en ook de kindjes krijgen dan kusjes en handjes, net of ze blij is dat ze weg zijn.... daarna gaat ze ook heerlijk zelf spelen.... Ze ontwikkeld zich naar mijn idee prima: lopen/rennen/spelen/kletsen/goed eten en slapen. Alleen andere kindjes lijken het 'probleem' te zijn. Iemand tips of gerustellende woorden
Het is ook eng als je grotendeels alleen bent met je ouders en dan ineens vrienden en aanhang voor je staan. Of zoals op de KDV meerdere die met je willen spelen. Ik zou haar haar eigen gang laten gaan en zelf aan laten geven hoe snel ze zichzelf op d'r gemak voelt. Thuis zou ik misschien eens er bij gaan zitten om te laten zien dat de andere kindjes ook leuk zijn om mee te spelen. Soms lijkt me zo dat ze even een voorbeeld moeten hebben om te zien dat het ook anders kan. In ieder geval goed dat je niks forceert dat werkt vaak averechts. Successs
Misschien heeft ze 'ervaring' met wat dominantere leeftijdsgenootjes op het kdv, en dat ze onbewust terugdeinst voor alle kindjes van die leeftijd? Mijn ervaring is dat kindjes van deze leeftijd best wel goed weten (een soort verdedigingsmechanisme) wat ze aan een ander hebben. Hier zijn ze ook heel afwachtend als er bezoek komt met grotere kindjes. Van een kindje dat groter is durven ze echt niks af te pakken of zo. Terwijl ze dat bij elkaar constant doen. 'Ze kennen hun plaats' zegt mijn man altijd. Ik denk dat ze gewoon een paar keer goed weggeduwd zijn door een groter kindje op kdv, en dat goed onthouden hebben. Bij kleinere kindjes gedragen ze zich veel assertiever, komen aaien, speeltjes aanbieden enz. Daar zien ze geen 'gevaar'.
Thanx, ik denk idd dat het zo is hoe jullie omschrijven. Eerst merkte ik dat ze maar altijd 'het gezellige kindje' moest zijn wat uiteraard niet kan. Maar natuurlijk zie ik in mijn omgeving alleen maar kindjes die erg sociaal zijn en die dat noooooit doen Ik laat haar idd wennen op haar eigen tempo en als ze het pas leuk vind als ze weg zijn dan is dat maar zo. Ik hoop alleen dat dit niet bepalend is voor haar verdere onwtikkeling, zal wel niet denk ik. Zou ik haar misschien verwend hebben door teveel anadacht? Ze wordt door mij overrompeld met aandacht, kusjes, knuffels en leuke dingen doen. Ben gewoon super trots op haar en verliefd!! (zoals elke ouder) Uiteraard zit ik haar niet steeds op de lip: ze moet van mij ook zelf spelen en krijgt zeker niet altijd aandacht als ze erom vraagt.
Het zal wel meevallen . Sommige kindjes raken soms ook verward in de situatie als ze niet meer de enige zijn 'in hun soort' en dat ze aandacht van de aanwezige volwassenen moeten delen. Dat gaat vanzelf over als zij echt in de leeftijd komt dat ze MET andere kindjes gaat spelen. Dan moet ze alleen leren dat ze speelgoed kan delen, en dan komt het meestal wel goed.
Idd, samen spelen: is pas als ze ouder dan drie zijn, toch? Ik maak me wederom weer veel te druk, het is echt een schatje hoor: als ze maar bij alleen volwassenen is en zelf dus alle aandacht krijgt. Wordt nog wat als er ooit een broertje/zusje mag komen We wachten rustig af. En jij, moeder van een drieling: gaaf! Gaat dat allemaal goed thuis, zal een gezellige drukte zijn