Tja waar begin ik? Nooit had ik verwacht in dit forumdeel te eindigen. Ik dacht een geweldige man te hebben, tot ons meisje werd geboren. toen is het helemaal mis gegaan we waren zo gelukkig, nieuw groot huis, na 2 jongens zwanger van een meisje, tot de bevalling. Bij 36w3d braken ineens midden in de nacht mijn vliezen, man in paniek en het enige wat hij kon bedenken was moeders bellen. Zelf heb ik mijn vk in haar verlof kunnen bellen,want ik had vrijwel meteen persdrang. De bevalling heb ik alleen gedaan,wel met vk (die net op tijd was om te vangen), maar zonder man. In mijn kraamtijd gedroeg hij zich als een hork, een dag na de bevalling stond ik alweer te koken. Ik snapte er niks van, waar was die lieve bezorgde man gebleven? ondertussen liepen we ook met onze oudste in een autisme centrum. Hij kn er niet mee overweg en het is oorlog tussen die 2. Ons meisje blijkt een huilbaby door kisssyndroom, wat de situatie nog slechter maakt. Ondertussen komt het vermoeden dat onoze oudste niet de enige auti is in het gezin. School trekt aan de bel, want zoonlief komt met verhalen over een boze papa. Ik had ondertussen zelf ook al een vermoedden en kan het alleen maar bevestigen. Het autisme team wordt ingelicht en vanwege zijn extreem onvoorspelbare gedrag en ondertussen ook agressie moet ik mijn mond houden omtrent de vermoedens. Ze zijn bang voor escalatie. Vooral omdat hij niks wil weten van het autisme van onze oudste,laat staan bij hemzelf. ruim een maand geleden is het uit de hand gelopen en heb ik een time out genomen, ook omdat ik een burn out heb door de situatie. Dat had ik beter niet kunnen doen, want het is nog verder uit d hand gelopen. Met als gevolg dat ik er vanochtend achter ben gekomen dat ik zwanger ben. nog wel heel pril, maar ik herkende de symptonen maar al te goed en vanochtend had ik een licht posi kv in mjn handen. Woest heb ik mijn man geconfronteerd, die heel lullig zei, nou dat wordt bezoekje ziekenhuis voor abortus. Ik heb hem gezegd dat dat wel hee makkelijk was en dat hij de pot op kan. hi schrok zich rot en stamelde alleen maar 4 kids... Miijn besluit dat ik dat wel alleen ga doen heb ik achterwege gelaten. Misschien gemeen, maar mijn besluit staat vast, ik wil zo niet verder. Maandag ga ik het autsme team bellen, want hier heb ik hulp bij nodig. Ik ben zo bang dat hij doorslaat, als hij hoort dat ik niet verder wil. Wat gaat hij dan doen? Ik heb wel drie kleintjes, die hebben mama nodig, vooral de oudste, ikben zijn enige veilige stabiele factor. Het huis is gelukkig groot genoeg om hem te ontlopn e ik doe niks anders. hij doet asof er niks gebeurd is, maar is wel verontwaardigd dat ik totaal geen fysiek contact wil. wat moet ik nu? Met drie kleintjes kan ik niet zomaar weg, daarbij durf ik niet, wat als hij ontploft? Hij doet of ons wat aan of zichzelf. Ik weet het ff niet meer. sorry als het warriig is, dit is nog maar een korte versie, anders kan ik blijven typen. voor de meiden die me kennen en mij op hyves hebben, zeg aub niks op hyves over mijn zwangerschap please!
Jij zegt het, ik denk het. Meid zoals ik het lees leef je met een man die op scherp staat en ieder moment kan ontploffen. Ik vind dat een ongezonde en met name een zeer onveilige omgeving voor jou en je kinderen. Is er een reden waarom je je spullen niet pakt en samen met je kinderen naar een veiliger oord vertrekt al is het maar om op adem te komen. Ik vind het verschrikkelijk voor je! Zoek hulp en een veilige plek voor jou en je kinderen. Heel veel sterkte!
Ik weet eigenlijk niet wat ik hierop moet zeggen. Wat verschrikkelijk voor je. Laat het duidelijk zijn dat dit een niet gezonde situatie is. Ik weet wel dat het voor ons als buitenstaanders makkelijk praten is en als je er midden in zit het anders is. Maar probeer alstjeblieft voorzichtig te zijn voor jou en je kids kun je niet bij je ouders terecht? Anders zijn er instanties die crisisopvang bieden (maar dat weet je waarschijnlijk wel). Heel veel sterkte en handel alleen in het belang van jou en je kids jullie zijn het allerbelangrijkste he. Veel liefs kim
jeetje mamasan.... sta even met mijn mond vol tanden... ik ken je van t september forum..ik was 12wk zwanger van mijn meisje toen meneer ervandoor ging. Ik doe t nu alleen en we hebben een goede omgangsregeling. Maar goed, daar heb jij nu niets aan. Ik vind t echt verschrikkelijk voor je, toch wil ik je feliciteren met de zwangerschap! T blijft iets bijzonders en speciaals ook al is de situatie nu grof gezegd, klote. Zo jammer dat je man niet wil erkennen dat hij een probleem heeft. ( mijn ex idem dito) Hoop dat je een goede zwangerschap krijgt en je gaat t zeker weten redden. Al lijkt t nu een warboel van dingen. Heel veel sterkte en als ik je ergens mee kan helpen of wat dan ook, je zegt t maar.
Wat een vervelende situatie zeg. Ik denk dat het verstandig is om ook even langs je huisarts te gaan om daar even te praten. Ik wil je wel veel sterkte wensen voor de komende tijd.
Al een paar keer geprobeerd te reageren,hopelijk nu meer geluk. Draak, ik krijg het mijn strot niet uit, maar het is wel gebeurd. Ik zit behoorlijk vast, mijn ouders zijn totaal geen optie. We hebben weing contact wegens alcoholverslaving en daar ga ik de kleintjes niet aan bloot stellen. Daarbij heeft mijn oudste vanwege MCDD (een autistische stoornis) intensieve begeleiding nodig, dus ik moet het doen met de mogelikheden hier in het dorp. Het was al heel moeilijk om de begeleiding hier te krijgen, wachttijden in de zorg kennen we amper, behalve in de kinderpsychiatrie en hij kan niet zonder. Hier in Belgie kennen we het CAW, die onder andere de vluchthuizen hebben. Vanwege onze oudste kan ik er pas terecht, als het echt te extreem wordt. Het probleem is dat hij bij stress zoals een verplaatsing in een psychose kan geraken en hun zijn daar niet op ingesteld om dat op te vangen en ze durven het niet aan. Wel kom ik aanmerking voor een zogenoemde sociale spoedwoning, maar er zijn er welgeteld maar 66 hier, dus een flnke wachttijd. Er wordt al langer geroepen dat i weg moet, ik was dus al bezig om te zorgen dat ik zelfstandig voor mijzelf en de kleintjes te kunnen zorgen. Een woning heb je hier zo, als je maar kunt betalen. Tot ik er dus gister achterkwam dat ik zwanger ben. Ben nog steeds in shock eerlijk gezegd. De paniek of ik wel voor 4 kleintjes kan zorgen is gezakt, het zal niet makkelijk zijn, maar ik kan het. De grootste zorg is mijn man. stad vn zaken: struisvogelpolitiek, doet alsof er niks gebeurd is, is alleen ineens extra behulpzaam. Hij laat ineens onze chi's uit, doet hij normaal nooit. Omtrent de zwangerschap, nu verzin ik het ineens, maar hij had gister wel gemerkt dat ik al een week overtijd was:x en dat ikeen heel kort lontje heb en dat is heel typerend voor mij als ik zwanger ben. dus nu wordt er goed weer gespeeld en ik ben benieuwd hoe lang dat nog duurt. Ik weet dondersgoed dat de bom zo weer kan ontploffen. Van de week naar de huisdokter, om bloed te trekken voor de hcg waardes en mijn B12 en homocysteine. Ik heb B12 tkort en normaal spuit mijn man, maar ook dat vertouw ik hem niet toe. De vraag s dus of deze zwangerschap wel een kans heeft. Ik heb al weken niet meer gespoten. @fontana, ik was een juli mama, maar ons meisje kwam dus al in juni. Misschien van een ander deel van het forum dat je mij kent? Hoe eb jij het ervaren? Alleen zwanger en dan de bevalling? Dat lijkt mij het ergste, niet kunnen delen
Oh ja, klopt ik zie t al.. mijn eerste en jouw tweede dat was t. April 2009 forum. Sem is van 30 april 09. Hoe ik het ervaren heb..vond t vreselijk. Heb ook de eerste maanden niet willen accepteren dat ik zwanger was. Heb therapie gevolgd om het te accepteren. Kreeg toen pas met 21 wk een buik, daarvoor kon ik gewoon mijn spijkerbroeken aan. Zwangerschap onder controle van de gyn gestaan, baby groeide niet goed. Verwijt hij aan stress. Bij geboorte woog ze 2770 gelukkig. Heb mijn ex bij de bevalling gehad, maar dat komt omdat hij mij in juli terug wilde.. en ik was zo gek om hem te geloven. 3 dgn na de bevalling was ie weer vertrokken en liet mij zitten. Heb het heel zwaar gehad, beide keren dat ie me liet zitten. Maar kan je zeggen dat ik me goed voel, sterker ben dan ooit! en mijn ex? Die denkt dat ie gelukkig is, maar doet ook lekker zijn kop in t zand. Scharrelt van de een naar de ander om maar niet alleen te hoeven zijn. Maar goed, dat niet kunnen delen was heel moeilijk, heb veel aan mijn moeder gehad, maar lees dat jij daar niet terecht kunt. zou je misschien een vriendin kunnen vragen, maar zover is het nog lang niet. Eerst maar zeker weten of alles goed is met de baby. Veel sterkte en goed op jezelf en de kids passen.
wat vreselijk allemaal. Ik wens je heel veel kracht toe. Als ik jou was geweest dan had ik geloof ik niet hoeven twijfelen of ik een abortus zou laten plegen, maar ik hoef die keuze gelukkig niet te maken.. heel veel succes de komende periode
Wat een verschrikkelijke situatie waar je je in bevind... Ik wil je heel veel sterkte, kracht en moed toewensen om deze moeilijke periode door te komen!
Allereerst wil ik je veel sterkte wensen met je aankomende beslissingen. Ik weet niet hoe ernstig de situatie is , ken jullie niet persoonlijk, maar houden jullie allebei nog van elkaar ? Misschien kan je vriend/ man moeilijk dingen verwerken en is het misschien nuttig om met een persoon/ maatschappelijk werk te gaan praten? Of misschien heeft je vriend wel last van stemmingswisselingen met een bepaalde oorzaak, aangezien hij nu ineens heel zorgzaam is. Heb er zelf geen verstand van, maar misschien is een bezoek aan de huisarts ook nuttig? Voor je vriend dan. Het is niet een kleine beslissing en het gaat wel om je gezin met straks 4 kinderen, dus ik zou mij die dingen afvragen. Ik wil je niks verwijten of wat dan ook, ik weet nogmaals de ernst van de situatie niet, maar probeer een beetje mee te denken.. Sommige problemen kunnen ook worden opgelost door er samen aan te werken.
wat een vreselijk verhaal.. heb je wel mensen in je omgeving die je kunnen steuenen en waar je je uiten kunt. klinkt alsof je geen uitweg ziet.... en als ik goed lees heb je wel een nooduitgang nodig...
Sorry, een aantal vragen. Je zegt dat jullie relatie voor jullie dochter wel heel goed was, heeft je man niet ook last van een burn out? Wat is er veranderd? Hoe is dit gekomen? Mensen veranderen door gebeurtenissen namelijk. Of is hij eigenlijk altijd al zo geweest?
Jemig wat vreselijk dat je hierdoorheen moet. Maar mijn man kon de zwaarste stoornis in de wereld hebben of de grootste burnout...Als hij lef heeft mij te verkrachten kan die in de stront zakken. Dan pak ik mn spullen en vertrek! Misschien heel kort door de bocht maar zo denk ik erover. Wil je wel veel succes wensen met de hele situatie.
Ik denk dat je de situatie zoals je deze hier voorlegt idd meot voorleggen bij het Autisme centrum of andere hulpinstantie.. misschien dat zij je incl begeleiding kunnen helpen om op eigen benen verder te gaan met je kinderen.. Uiteraard naar je HA gaan voor de VIT B12 spuit.. lijkt me wel verstandig als je het niet zelf kunt.. Buiten dat ben ik het wel moet bovenstaande eens.. Welke stoornis of situatie ook.. Bij verkrachting ga je weg!!!!!!!!.. Dat het niet zo makkelijk gaat als dat dit gezegd is snap ik heel goed in jouw situatie, maar onmogelijk kan het niet zijn!.. Schakel hulpinstanties in.. Voordat hij ontploft.. Wat een machteloos gevoel moet je hebben.. Hele dikke knuffel en ontzettend veel sterkte.!!!!!
Ik heb met verbazingf zitten lezen. Wat moet jij je rot voelen nu. Ik wil je heel veel sterkte wensen met je beslissingen die je echt moet gaan maken voor je eigen gezondheid maar ook die van je kinderen. groetjes kim
Oehhh ik hoop dat je inmiddels je B12 wel gespoten hebt, ik kan nog geen 12wkn zonder.........en in jou situatie heb je het heel hard nodig! Wat een vrezelijke situatie waar je in beland ben! Ik hoop dat er snel verbetering komt voor jou en je kindjes!
Allemachtig Ik las je verhaal en kreeg er gewoon kippenvel van. Heel erg dat je alles zelf hebt moeten doen. Nog erger dat hij je verkracht heeft (is wat ik eruit op maak) en dat jij je niet veilig voelt met je kinderen daar. Ik zou idd ook alle mogelijke logeeradress af gaan zoeken, om mn spullen te pakken als hij weg is, en er vandoor te gaan met je kinderen. Ook zou ik aangifte tegen hem doen. Het is niet normaal dat je je niet veilig voelt tegenover de vader van je kinderen. En ook heel kwalijk neem ik het hem dat hij er niet is voor zijn zoon die het zo zwaar heeft. Echt ongelooflijk dit verhaal. Als ik dicht bij je woonde, en de ruimte ervoor had mocht je bij me logeren met de kids hoor. Ik hoop echt dat er heel snel een oplossing voor je komt. Ps...geen idee of hij ook achter je pc zit? dan zorgen dat je alles met een wachtwoord hebt, en geen logs bewaren. Das heel gevaarlijk bij zo iemand. Voor je het weet hoor je weer zo'n rot ding in de krant...brrr moet er niet aan denken. Kies voor de veiligheid van jou en je kinderen. Heel veel sterkte! Big hug
Wat vreselijk, zit met open mond te lezen... Meid, heb je niemand waarbij je terecht kan? Of kan je misschien tijdelijk iets goedkoops huren particulier? Al slapen jullie allemaal bij elkaar op de kamer, alles is beter dan bij die man te blijven! Als hij dit met jou doet als hij doordraait, wat gaat hij dan met zn kinderen doen als hij doordraait? Heel veel sterkte!!!!