stortbevalling

nou ik vind het helemaal niet aanstellerig, volgensmij kan zo'n snelle bevalling als jij hebt gehad, meer trauma's opleveren dan een hele lange en zware bevalling. ik heb het wel vaker om me heen gehoord van mensen die snel zijn bevallen, dat ze het liever allemaal iets langzamer hadden gewild zodat ze zich er geestelijk op voor konden bereiden, het is natuurlijk niet niks, bevallen! en meis als je er echt zo erg mee zit, ga er mee naar de huisarts, het laatste wat je wilt nu is een post natale depressie oid!

 

Kan me best een beetje voorstellen hoe je je moet voelen hoor. Ik heb dan wel geen stortbevalling gehad zoals jij, maar bij mij liep het ook allemaal wat anders dan gepland. Het lijkt me een hele rare gewaarwording als je ineens binnen een uur moeder bent geworden. Dus ik vind absoluut niet dat je je aanstelt. Het is gewoon niet zoals het normaal gaat, dus logisch dat je van slag bent. Ik hoop voor je dat je snel helemaal kunt genieten van je kindje.

 

Hallo! Ik ben redelijk onverwachts ingeleid, lag wel al in het ziekenhuis maar was er nog lang niet klaar voor, zou drie dagen duren en 6 uur later lag bram in mijn armen.. ik vond dit best heel heftig, had net 1 dag verlof en ook geen kraamtijd gehad aangezien bram in het zh moest blijven en we dus geen hulp enzo meer kregen... Ook ik heb altijd al gezegd dat ik er een tweede keer graag iets langer over doe.. snap je dus erg goed! Tuurlijk qua pijn is het prettig maar daar is ook echt alles mee gezegd! Wat jij hebt meegemaakt lijkt me ook echt super schrikken! Maar nu kan het mooie moederschap beginnen! Vertrouw in jezelf, je bent zeker weten de beste moeder voor jouw kindje die er is!!

 

jeetje, ik kan het me heel goed voorstellen dat dit niet is wat je voor ogen had!
ik vind dan ook echt niet dat je je aansteld!!
en helemaal omdat je kleintje ook nog eens in het ziekenhuis moest blijven, kon je nog niet wennen aan het moederschap!
pas op dat je heen pnd krijgt... mocht je je onbegrepen voelen en hier onder gaan leiden, ga dan optijd naar de huisarts!
maar ik weet zeker dat je het kan!
geniet van je kleintje

 

Ik begrijp je helemaal.Laat mensen maar makkelijk praten,maar het is zeker niet gemakkelijk op zo'n manier bevallen.
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt.

Ik ging alleen voor een groeiecho naar het ziekenhuis(tweelingzwangerschap).Echo was perfect en ik mocht naar huis.Ik sta op en ...mijn water gebroken.
Meteen paniek,verloskamers,weeremmers,longrijping-spuitjes,ctg en noem maar op.Vier uur later 1 cm ontsluiting,30 min later volledige ontsluiting.
Ze lagen beiden met de voetjes naar benenden,dus werd een KS.Tussen echo geboorte zat 4 uurtjes.En dat met 30 weken zwangerschap.

Dus weet precies hoe je je voelt,maar...je hebt toch maar mooi een kindje op de wereld gezet.(misschien zijn sommige mensen wel jaloers,al hebben ze daar weinig reden toe!).

 

snap je heel goed, erger me ook aan mensen die denken dat heel snel bevallen fijn is. tweede bij mij ook heel snel, was er zelf nog niet klaar voor, had mijn lichaam totaal niet onder controle, wat een enorme kracht van binnen kan zo'n baby creeren. Vond de eerste bevalling van 10 uur veel prettiger, had toen ook geen last van naweeen, bij de tweede nog een volle week gehad.

 

Ik snap je wel, heb zelf ook een snelle bevalling gehad.

Had zonder weeen vijf cm ontsluiting, had nergens last van ja wat harde buiken maar ach Liep nog gewoon was al 10 dagen over de tijd maar had geen haast. Ze besloten mijn vliezen te breken en waar ik totaal niet op voorbereid was gebeurd. Ze braken mijn vliezen en kwam in een complete weeenstorm terecht gewoon direct. Na minder dan anderhalf uur had ik een dochter van bijna 4300 gram op de wereld gezet Kon die anderhalf uur bijna geen ademhalen van de weeen. Dat zit je raar te kijken, twee uur daarvoor zat ik gewoon nog in de auto grapjes te maken etc etc.

Niemand begrijpt als ik zeg van alle bevallingen was dit de ergste:x
(heb er nu drie gehad).

Bij jou is het nog een ander verhaal. Heb het ook erg druk gehad tijdens mijn zwangerschap maar doordat ik over de tijd liep wel mijn rust erin gevonden. Jij niet, ik zou hier wel hulp bij zoeken hoor. Voor iemand die het niet heeft meegemaakt is het moeilijk te bevatten.

Sterkte hoor!!

 

heb het zelf niet meegemaakt, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je het zwaar vind emotioneel..
kan me goed indenken dat het heel onverwacht is dat het zo snel gegaan is en dat je er niet aan hebt kunnen wennen zo snel dat het ging..
ik heb vaker verhalen gelezen van meiden die zo snel bevielen en ook zeiden die bevalling van de vorige die langer duurde vond ik prettiger die het er emotioneel ook zwaarder mee hadden!
hou jezelf goed in de gaten, en trek idd op tijd aan de bel ivm een pnd... zeker als je je zo onbegrepen voelt!
ik voelde me ook onbegrepen weliswaar om andere redenen maar ik ben dus wel depressief geweest een hele tijd en dat gun ik niemand !
toen ik er eenmaal voor uitkwam kreeg ik meer begrip dan ik verwacht had , dat was een hele opluchting dus als je je rot voelt geef het gewoon aan en zorg dat ze je serieus nemen!
ik weet zeker dat een huisarts dit ook wel begrijpt die hoort dat vast vaker na zon snelle bevalling!
je hoeft je geen aansteller te voelen, echt niet!
dikke knuffel!

 

ik begrijp het heel goed dat het heel zwaar voor je is geweest en nog steeds is.
ik heb hier zelf ook last van gehad na de bevalling van me zoontje.
ik werd ingeleid wegens uitputtings gevaar met precies 40 weken.
baarmoedermond was nog niet rijp dus daar zijn ze 1,5 dag mee bezig geweest en het wou niet vlotten dus hadden ze besloten te stoppen en aan te kijken wat de natuur zou doen omdat ik beetjes vruchtwater verloor.
dus ik ging er van uit dat hij ergens die week geboren zou worden maar niet meer die dag en ik was me spullen aan het inpakken om naar huis te gaan.
tot ik plots om kwart voor 7 savonds met de laatste controle voordat ik naar huis ging 3 cm ontsluiting bleek te hebben.
ze hebben gelijk de vliezen gebroken en ik kwam in een hele heftige weenstorm trecht.
om half 8 kreeg ik perweeen maar de verpleegkundige wou de gyn niet halen omdat ik nog geen 10 cm ontsluiting kon hebben volgens haar.
nadat me moeder haar heeft gedwongen de gyn te halen was die er eindelijk om kwart voor 8 en ik kon gelijk beginnen met persen terwijl de verpleegkundige aan het rennen was om alles klaar te leggen en 19:57 is hij geboren.
dus ik lag daar plots met me zoontje in me armen terwijl ik naar huis zou gaan en ergens die week zou bevallen.
heeft een tijdje geduurd voordat ik dit allemaal heb kunnen verwerken omdat ik alleenstaande mama was.

de opmerkingen van mensen dat het alleen maar fijn is dat het zo snel is gegaan herken ik indd ook.
maar dat ging en gaat bij mij het ene oor in en het andere uit maar ik denk dat dat voor jou wat moeilijker is omdat jij ook nog eens te vroeg bent bevallen.

probeer er wel over te praten met mensen want zoals al eerder is gezegd moet je uitkijken voor een depressi.

 

Heb ook geen ervaring, maar kan me voorstellen dat het moeilijk is om dit een plaatsje te geven! Je wil je voorbereiden op je bevalling en aloewel niemand precies weet hoe het zal verlopen, heb jij je echt helemaal niet kunnen voorbereiden! Hopleijk kan je het een plekje geven....

 

Ik vind je zeker niet aanstellerig!
Mijn eerste duurde 38 uur, de tweede 12,5 uur en dat vond ik zelf vreselijk.
Ik ben in de laatste 10 minuten van 6cm naar geboorte gegaan en dat vond ik vreselijk, die weeënstorm.
Heb daar ook nog wel even moeite mee gehad, laat staan om moeder te worden binnen 45 minuten vanuit het niets!
Dat is een klap op je fysieke gedeelte.
Dit soort dingen hebben altijd tijd nodig!
Mijn derde kindje is geboren na een bevalling van 6 uur, zonder weeënstorm!
Neem je tijd om het te verwerken!

 

Ik herken me helemaal in jouw verhaal. Ik lag net een dag in het ziekenhuis omdat ik wat slijm verloor (slijmprop was er al uit) en uit controle bleek dat mn baarmoedermond verkort was. ik zou na een dag naar huis gaan als de boel stabiel bleef. Ik had geen weeen (kreeg uit voorzorg wel remmers) en geen ontsluiting.
S'nachts bij het omdraaien braken mijn vliezen, meteen een weeenstorm en een half uur later een kindje! Ik was precies 32 weken zwanger. Mijn man was te laat.

Het leek alsof er een lawine in mn lichaam bezig was, ik lag verkrampt van de weeen die elkaar in giga tempo opvolgde. In een half uur volledig ontsluiten doet zeer!. Ik was in paniek, ik was nog helemaal niet klaar voor de komst van de baby. ik wist niet wat me overkwam.
Ik heb nog lang mn buik gemist, het eind van mn zwangerschap en de kraamtijd die ik niet had. Mn zoontje heeft 5 weken in het ziekenhuis gelegen.
Nee, bevallen op deze manier is niet om jaloers op te zijn.
ik heb er maanden moeite mee gehad.

 

Ik ben ook plotseling ingeleid en heel erg snel bevallen. Ik heb er in de weken/maanden ook wel last van gehad dat mijn zwangerschap 4 weken te kort heeft geduurd. Ook ik miste mijn buik en had het gevoel dat het niet af was.
Ik ben daar naar de mensen om mij heen ook wel eerlijk over geweest. Toch ben ik achteraf wel blij met de snelle bevalling. Ik zou het zo weer doen, ik weet nu tenminste wat ik kan verwachten.
Het gevoel is wel gesleten hoor, de afgelopen maanden. Maar denk dat het natuurlijk is om dit nu te voelen. Mag je ook best toelaten denk ik en spreek het uit. Goed dat je dit hier bespreekbaar maakt, zoals je ziet zijn er veel meiden die hier last van hebben en er wordt eigenlijk nooit aandacht aan besteed.

 

Ik ben dan wel niet zo snel als jij bevallen, maar voor een eerste wel vrij snel. (3,5 uur) Mensen denken altijd maar dat een korte bevalling gelijk staat aan een makkelijke bevalling, maar dat is absoluut niet zo. Ik weet nog goed hoe erg ik in paniek was door de plotselinge oerkracht.
Probeer het een plaatsje te geven en ga anders eens met iemand praten, je stelt je zeker niet aan hoor.

 

tja ik herken de reacties, ik had ook een stortbevalling en iedereen incl mijn moeder maar roepen hoe makkelijke bevalling ik had gehad. Ik ben op geven moment boos geworden tegen mijn moeder.
Ik had van niks volop weeen, ik stond onder de douche, mijn man heeft me afgedroogd en aangekleed en in de auto...
ik had vreselijk veel pijn en kon geen kant op. Ik kon niet eens ademhalen en ik heb zuurstoftekort gehad en Sander toen ook.
Gelukkig kreeg ik direct zuurstof en hebben ze Sander ook nog met de vacuum moeten halen.
Ik was totaal overvallen. Omdat ik zoveel pijn had boden ze gelijk pijnstilling aan.....
Al met al veel te snel en veel te heftig.
En heel onprettig en iedereen maar roepen. Ik voelde me ook totaal onbegrepen.
Bij de 2e wilde ik perse ingeleid worden omdat ik veilig in het ziekenhuis wilde zijn. Ik had geen zin in zuurstof tekort in de auto opweg naar het ziekenhuis. Of dat ik alleen thuis was met onze eerste zoon en dat ik het niet redde naar het ziekenhuis.
heb echt nachtmerries van gehad.
sterkte!

 

je stelt je echt niet aan meid.
ik had voor een eerste ook best wel een snelle bevalling.
mijn vliezen braken om 22.15 uur. even later had ik gelijk weeen om de minuut. dus half 12 de vk gebeld en die zei nou voor de zekerheid kom ik wel even langs. ze voelde naar mijn ontsluiting en ik had 8 cm.
00.20 uur had ik 10 cm en mocht ik mee persen. 02.15 uur had ik een prachtige zoon op mijn buik liggen!
ik vond het ook allemaal heel snel gaan. ik was precies 40 weken maar had verwacht dat het nog wel even zou blijven zitten nou niet dus. na 3 dagen stond ik al wel weer op te ruimen en te stof zuigen. maar het was voor mij allemaal toch wel een beetje zwaar. zo'n snelle bevalling. vooral geestelijk. ineens is je buik weg en ineens ben je mama.
als je niet met je ha of mama kunt praten misschien een goeie vriendin? en anders gewoon lekker je ei kwijt hier op het forum. sterkte meid. ik hoop voor je dat je het snel een plekje kunt geven.

liefs en knuffel sunlight

 

Ik herken het wel een beetje ook al heb ik geen stortbevalling gehad. Mijn zwangerschap verliep super had amper kwalen en voelde me gewoon goed! Ik was net 2 dagen met verlof en had dus het idee ongeveer nog 4 weekjes rustig aan te doen en me voor te bereiden op de bevalling. Tot ineens met 36 weken mn vliezen braken, het eerste wat ik zei tegen de verloskundige was dat ik er nog helemaal niet klaar voor was. En ze had het kamertje etc gezien en zei, nou ik geloof van wel hoor alles is af. Maar ik bedoelde dus in mn hoofd dat ik er nog niet klaar voor was. Uiteindelijk is ze 1,5 dag later geboren dus had ik nog wel even tijd om aan het idee te wennen. Maar toch vond ik het bizar om zonder ook maar enig voorteken te zijn bevallen. Had gewoon het gevoel dat ik de zwangerschap nog niet had afgesloten, tuurlijk toen mijn dochter er was wilde ik niet anders meer en was ik heel erg blij maar het was wel raar.

 

Je verhaal had de mijne kunnen zijn.
ik ben 's avonds naar bed gegaan en werd vervolgens wakker van een harde knap in mijn buik en vervolgens een kleddernat bed.
Bijna meteen had ik persdrang, het vruchtwater spoot er bij iedere wee uit, heel bizar.
Toen nog paniek, mijn vaste vroedvrouw had verlof, de vervangster wilde niet komen omdat ik ng maar 36w3d was.
Ik moest maar naar het ziekenhuis 20 min verderop.
vervolgens mijn vaste vroedvrouw gebeld op haar privenr en die was net op tijd om ons meisje te vangen.
en ze woont heel dichtbij, dus het is echt een supersnelle bevalling geweest.
Als we naar het zh waren gegaan had ik bijna zekers te weten in de auto bevallen, er was echt geen houden aan.

Het commentaar kennen we, goh lekker snel en wat een makkie.
Ik heb het het ene oor in laten gaan en het andere uit.
Verder veel gepraat met de vroedvrouw na de bevalling, want ik was woest op de vervangster.
Van eerdere bevallingen wist ze, dat als het los gaat, is er geen houden aan.
We hadden het al 2x eerder meegemaakt,maar dit was echt extreem.

Blijf praten, ookmet je man, want het heeft een flinke impact.
Laat de rest lekker l*llen, dit is jouw ervariing niet die van hun.