hoi meiden, even onder een schuilnaam doordat ik me aardig schaam. ik werk sinds onze kleine man er is 16 uur 2 dagen per week. wat natuurlijk al hardstikke fijn is dat dat kan ik werkte voorheen 32 uur. onze kleine is nu 10 maanden en nog steeds vind ik het zo moeilijk om hem weg te brengen... sinds anderhalve maand is hij ook nog vreselijk eenkennig zodra ik hem aan de leidster geef brult hij alles bijelkaar. maar ook daarvoor reed ik huilend weg naar mijn werk. ik had gehoopt dat dit naarmate de tijd zo verstrijken makkelijker zou worden maar helaas... nacht voordat ik weer aan het werk moet slaap ik slecht eenmaal op mn werk probeer ik zo min mogelijk aan onze man te denken en gaat het wel maar dat weg brengen pfff. als ik al die moeders om me heen hoor die het heerlijk vinden dat ze weer aan het werk mogen blij een dagje voor hun zelf dan denk ik kon ik maar stoppen en voel ik me weer stom omdat ik het zo voel. ook dat ik iedere keer weer huilend in de auto zit pfff schaam me er best wel voor als ik eerlijk ben. en het is niet dat ik denk dat ze het op het kdv niet goed doen het zijn hardstikke leuke meiden daar ligt het niet aan het is gewoon mn gevoel. komt jullie dit bekent voor en hebben jullie misschien tips? of gaat dit nog over? word nu echt gek van mezelf lucht trouwens wel op dat ik het hier neer heb gezet.
ik herken het wel een beetje. ik vind het ook ontzettend dubbel om weer aan het werk te zijn. momenteel werk ik 3x per week 4uurtjes (ben nog aan het opbouwen ivm bi) maar ik denk dat ik ga vragen of ik 2x per week mag gaan werken. ik vind het gewoon erg moeilijk om mn kinderen 3dagen in de week te moeten missen. ze vinden het allebei gelukkig erg leuk bij de gastouder dus dat is het probleem ook niet. misschien moet je voor jezelf nagaan of je moet blijven werken (vanwege het geld) of dat je het doet om iets voor jezelf te hebben. als je kan stoppen zou ik het gewoon doen als ik jou was. je kleintje is nu 10mnd en je zit nu nog iedere keer te huilen in de auto en dat lijkt me niet goed. ook denk ik dat je daardoor op je werk ook minder presteerd en dat kan voor jezelf ook frustrerend zijn. kijk het nog heel even aan en praat erover en weeg de voor en nadelen van het werken goed af voordat je een keuze maakt. heel veel succes ermee. liefs doris
wat een lief bericht doris! ik ben blij dat je het een beetje herkent, kan me voorstellen dat je het met 3 dagen nog moeilijker hebt! voel me ook zo schuldig omdat ik al "maar" 16 uur werk... en eigenlijk niets te klagen heb maar ja stiekem toch wel. ik werk nu vooral omdat we financieel mijn werk niet kunnen missen, en doordat ik nu al een hele tijd met deze gevoelens loop gaat het inderdaad op mn werk ook minder. als ik zou kunnen stoppen deed ik dat liever vandaag dan morgen .maar helaas gaat dat niet lukken denk ik. zat nog te denken zouden deze gevoelens nog komen door hormonen doordat ik nog bv geef? vind het erg moeilijk allemaal
Heeeeeel herkenbaar!! Ook het gevoel je te moeten schamen omdat je al zo weinig werkt. Raar eigenlijk dat je je tegenwoordig bijna moet schamen omdat je gewoon liever bij je kindje wilt zijn. Hoewel ik het niet eens hardop durf te zeggen zit het er wel aan te komen...ik stop! Stomme is dat ik niet weet hoe ik het mensen moet vertellen en bang ben voor al het commentaar dat ik zal krijgen. Bij ons gaat het trouwens nu ook nog niet hoor, maar gaan er ws zelfs voor verhuizen. Zou heel graag nog een 2e willen en zie mezelf daarna al helemaal niet meer aan de slag gaan. Ik ben mijn moeder heel jong verloren en vind het nu ik terug kijk zo heerlijk dat we de tijd die we hadden ook samen hebben doorgebracht. Altijd thuis als ik tussen de middag een broodje kwam eten of s middags uit school limonade en een koekje kwam halen....heerlijk. Mocht ik nu weten dat ik zoals zij in die tijd 3 kleine kinderen moest achterlaten dan zou ik willen dat ik was gestopt en daarom doe ik het ook gewoon! Het leven is te kort....volg je gevoel! Succes!! Liefs
Ik heb het bij Eva best wel erg gehad. Tot ruim een jaar geloof ik, toen had ik er helemaal geen problemen meer mee. Toen Eva 9 maanden was zat ik er aan te denken om te stoppen met werken, maar dat heb ik gelukkig niet gedaan, omdat Eva het er zo leuk vond (en vindt!). Een paar maanden later ging het al veel beter. Nu met Lisa vind ik het veel makkelijker, terwijl het toch wat gecompliceerder is met de sonde. Maar ik kan het véél makkelijker loslaten, van me af zetten, dat heb ik bij Lisa vanaf het begin al en zeker toen ik haar niet meer aan de borst had. Ik weet ook hoe leuk Eva het nu vindt op het kdv en ik weet zeker dat Lisa het er straks net zo leuk vindt.
Tja, ik mis m'n ventje ook nog steeds hoor als ik werk! Niks vreemds aan. Ik werk 3 dagen per week, financieel gezien is stoppen geen optie. Ik heb echt leuk werk maar zou toch het liefste thuis met m'n ventje zijn! Hij heeft tot een jaar bv gehad en denk dat dat wel wat scheelt, ik vond het ook vreselijk toen m'n kolfrecht afliep en daardoor de melkproductie enorm terugliep. Het voelt zo tegennatuurlijk om dat zo te moeten. Rond de 10 maanden heeft hij ook een lastige periode gehad met veel drama als ik weg ging, dan voel je je wel een rotmoeder hoor. Overigens was dat telkens snel voorbij als ik weg was maar voor je gevoel maakt dat bij het afscheid weinig uit! Gelukkig is hij nu al wat ouder en vind de opvang steeds leuker, hij wordt al helemaal vrolijk als we er heen gaan en heeft ook vaak al meer aandacht voor z'n vriendjes en speelgoed dan voor mij. Erg leuk om te zien dat hij zo sociaal is en er plezier in heeft. Het wordt dus echt makkelijker hoor!
Is zeker herkenbaar hoor. Mijn oudste is bijna 4 en de jongste ruim 2. Mijn man brengt ze altijd weg en ik haal ze op. Als ik ze wel weg moet brengen vind ik dat ook altijd erg moeilijk maar ik weet ook dat ze het daar hartstikke naar hun zin hebben en heerlijk hun energie kwijt kunnen. Ze zijn stapelgek op hun leidsters. Maar misschien is het een idee als je man jullie kleine man weg brengt? En jij hem ophaalt? Mijn man belt ook altijd nog even om te zeggen hoe het wegbrengen gegaan is. En ik haal ze op en heb dan 2 super blije koppies omdat ze mama zien Misschien is het een idee.
ik heb precies hetzelfde hoor!! vind het ook verschrikkelijk! ik werk 3 dagen 3 uurtjes per dag dus das echt niet veel maar ik wil gewoon bij mijn zoontje zijn dag en nacht!! ik werk dinsdag 9-12 en dan is ie bij schoonmoeder (wat ik dus al heel erg vind!!) woensdag 13-16 dan is ie thuis met papa (vind ik al fijner maar toch ben ik er liever zelf) donderdag 9-12 dan is ie bij mijn moeder (vind ik ook weer fijner als de dinsdag maar toch ook weer IK WIL BIJ MIJN KINDJE ZIJN) ik heb dan zondag zelfs al zo van sh*t het is morgen maandag en dan moet ik dinsdag weer werken.. dan heb ik gewoon een rot gevoel en dat vind ik erg jammer van die 2 dagen dat ik wel bij hem ben.. ik werk omdat we willen sparen en op vakantie willen, anders is het niet nodig maar je wilt die dingen toch.. ik schaam me er trouwens echt niet voor!! dan ben je toch een hele goede moeder als je bij je kindje wilt zijn?? vroeger was het zo altijd maar tegenwoordig kan dat haast niet meer.. dus we hopen dat we met oud en nieuw de staatsloterij winnen hahaha
hoi meiden! ik ben blij dat jullie het herkennen! ja noukie gek he dat we ons eigenlijk meoten schamen. vind het ook zo lullig voor mn man die 5 dagen gewoon werkt maar die heeft er ook een stuk minder moeite mee om onze kleine man weg te brengen. jeetje joh helemaal verhuizen ervoor dat is best een grote stap! mijn moeder was ook altijd thuis super fijn vond ik dat altijd! maar jeetje ervoor verhuizen we wonen hier nog "maar" 4.5 jaar en zo fijn, leuke buurt enzo en deze tijd is ook niet zo best met de crisis enzo om je huis te verkopen.... jeetje snoopy dik een jaar onze kleine word januari 1 maar kan me nog niet voorstellen dat het straks makkelijker word. daphne jorn krijgt ook nog bv al is hij nu hard aan het afbouwen nu nog maar 1 voeding s'morgens dus dat zal snel aflopen mooi want ik wilde tot 1 jaar geven. misschien dat het daar mee te maken heeft maar ben bang van niet. christiea bedankt voor het meedenken! maar dat mn man hem weg brengt is eigenlijk geen optie omdat hij altijd op de scooter naar zn werk moet. en als hij de kleine eerst met de auto wegbrengt en dan weer terug naar huis gaat het weer zoveel tijd kosten en we moeten al om 6 uur op. haha wonderbaby wij doen niet mee met de loterij maar misschien eens gaan doen haha. hou op zat er gisteren alweer mee in mn hoofd dat ik m woensdag en vrijdag weer weg moet brengen pffff.....
Heb je wel eens aan de leidsters gevraagd of ze foto's (of eventueel filmen) willen maken van je kindje zo door de dag heen? Ik ben zelf leidster op een kdv, en heb dit al eens eerder voor ouders gedaan. zo kun je zien hoe leuk en gezellig jou kleintje het eigenlijk heeft, en ga je misschien met een minder vervelend gevoel naar je werk. Over het algemeen vinden kinderen het heel gezelig en fijn op een kdv, en tuurlijk vinden ze het ook wel eens lastig dat mama ze achter laat, maar de tranen zijn vaak van korte duur. Moet zeggen dat onze kleine man in Januari mee gaat naar mijn werk, maar dat ik er al vreselijk tegenop zie om hem aan mijn collega te geven .... Ik heb dan nog het voordeel af en toe te kunnen gaan kijken, maar weet ook dat dat niet heel erg verstandig is..
nee daar heb ik nog niet bij stilgestaan,vind het ook zo stom? dat ik het zo erg heb denk dan altijd jee honderden moeders brengen hun kids soms wel 5 dagen weg en ik miep over 2 dagen.... maar ik kan het weleens vragen bedankt voor de tip!
nou het was gisteren weer een drama. zoon brullend achtergelaten huilende mama in de auto op weg naar werk... toen ik hem weer op ging halen kreeg ik te horen dat hij maar een half uurtje! heeft geslapen terwijl hij normaal thuis nog zeker 2 keer 2.5 uur slaapt en daar eigenlijk nog langer moet slapen vanwege indrukken en omdat ik hem wakker moest maken. hij was een beetje mopperig de hele dag ja gek he als hij maar een half uurtje heeft geslapen pfffff moet je hier nu weer mee. hij is vandaag natuurlijk bekaf en mama ook, na een bijna slapeloze nacht (dinsdag op woensdag) en vanacht was hij ineens weer aan het spoken. en dan te denken dat we morgen weer moeten pfff ik ga nu nog even proberen bij te slapen.
Heeeel herkenbaar.. Ik vind het vreselijk om weer aan het werk te zijn... Hier was het vooral de avond van te voren het ergst... kussen nat zeg maar... Mijn vriend brengt haar weg... scheelt wel dat ik haar daardoor niet hoef 'achter te laten' bij het kdv... Het natte kussen is er gelukkig niet meer... maar dat is vooral omdat het zo goed gaat op het kdv.. Ze slaapt prima, drinkt goed, speelt fijn... Maar het gevoel blijft dat ik zo ontzettend graag een jaar zou stoppen.. Hier ook financieel dat ik niet kan stoppen... werk nu 3 dagen... 2 zou eventueel wel kunnen, maar we hebben bewust gekozen voor 3 dagen zodat we kunnen sparen om met haar te kunnen gaan reizen & regelmatig leuke dingen te ondernemen.... dus dat wil ik ook niet op het spel zetten.. 1 stap heb ik nu wel genomen.. Ik werk op een kdv! op een babygroep nog wel.... Vreselijk mis ik mijn meisje... wil haar luier verschonen, haar een flesje geven...... voelt zo raar om haar door andere te laten verzorgen terwijl ik voor andere ukkies zorg... Per januari heb ik dus ook een andere baan... Ga weer op een school werken... ook veel verzorging omdat het om kids met een handicap gaat... maar das natuurlijk heel wat anders dan baby's en dreumessen verschonen! Nu werk ik di, wo, do.... 3 dagen haar missen dus.. straks Ma, di... en vr.... Lijkt me een stuk beter verdeeld ook.. 2 dagen weekend... 2 dagen werken... 2 dagen vrij en 1 dagje werken... veel beter te behappen.. Ik hoop dat dit iig een goede stap voor me gaat zijn, en het iets makkelijker wordt om haar 's morgens met mijn vriend de deur uit te zien gaan.. Maar hier ook 2 oudjaarsloten... dus maar flink duimen draaien!
afgelopen week heb ik me ook weer zo schuldig gevoeld. ik moest maandagmiddag werker, dinsdag naar school en woensdag en donderdagmiddag ook werken. gelukkig was het donderdag zo rustig op mn werk dat ik lekker om 4uur al naar huis mocht ipv 6uur. volgende week weer een normale week van 3middagen en tussen kerst en oud en nieuw hoef ik alleen de woensdagmiddag. helaas moet ik wel meer gaan werken omdat mn man vanaf 1februari zonder werk zit vanwege een reorganisatie. liefs doris
en nog mazzel gehad met de oudejaarsloten? oei balen dorisn weer zware week gehad en vanaf februari nog meer begrijp ik. nou zit hier alweer aan te hikken tegen vrijdag als hij weer nar kdv moet hij is 2 weken niet geweest omdat ze dicht waren, mijn man is 2 weken vrij geweest heerlijk! we zitten toch te denken om naar een andere oppas te gaan. iets van gastouder ofzo.omdat hij totaal niet kan aarden op het kdv, we denken dat hij gewoon teveel prikkels krijgt daar en daardoor zo over de rooie is en daardoor ik ook helaas. moet ook zelf het idee om te stoppen met werken uit mn hoofd proberen te zetten wil zo graag maar het gaat gewoon niet financieel baal baal baal. merk omdat ik nog zo daar mee in mn hoofd zit ik daardoor het absoluut niet meer naar mn zin heb op het werk, wat ook niet ten goede komt aan de werkzaamheden die ik doe. nou ja weer een hoop te doen maar het blijft erg lastig....
Volgens mij voel je je als moeder altijd schuldig! Als je volledig thuis bent: krijgt mijn kindje wel voldoende uitdaging / vriendjes / sociale vaardigheden? Vind je het zelf wel leuk om altijd moeder te zijn? Zou je als gezin met meer inkomen meer kunnen doen? Als je (veel) werkt: geef ik mijn kind wel genoeg aandacht? Vindt hij het wel leuk om de creche? Ik werk 40 uur per week op 4 dagen en vind dat heerlijk, maar mijn vrije momenten met onze zoon zijn dan wel écht HEILIG. Dus dan geen andere afspraken enz. Werkt voor mij perfect zo. Sterkte met je keuzes!
Hoi meiden, Dit onderwerp is al van even geleden maar hopelijk leest er nog iemand mee! Wat herkenbaar allemaal! Mijn dochtertje is nu 6 maanden en ik werk met heeeeel veel tegenzin 2 dagen. Ook ik slaap de nacht ervoor al vreselijk en zie er eigenlijk de hele week tegenop. Voel me enorm truttig maar wil gewoon alles mee kunnen maken van mijn meisje. Ik haal helemaal geen voldoening uit mijn werk en heb sinds ik moeder ben gewoon niet meer zo'n behoefte aan andere dingen. Had dit nooit van mezelf verwacht, afspraak was ook eigenlijk dat ik 3 dagen zou gaan werken. Mijn vriend is het een beetje zat dat ik geen actie onderneem om die dag extra te gaan werken en wilt hier dus ook qua financien niet meer in bijdragen. Gevolg is dat ik nu maandelijk 10 euro voor mezelf overhoud (voor kleding, cadeautjes etc.) Dat is dus bijna niet te doen.....Ik voel me zo radeloos en verdrietig. Aan de ene kant kan ik dus bijna niet anders dan een dag extra erbij te pakken, aan de andere kant heb ik nu helemaal zoiets van :dan maar niks leuks meer kunnen doen/kopen, ik zal wel laten zien dat ik het red. Wat vinden jullie van deze situatie en heeft iemand hier ervaringen mee?
heel herkenbaar verhaal! hier nog steeds hetzelfde we komen rond maar met bijna niets extra's ik heb zoiets van ga geen dag extra's werken dan maar niets extra's maar daar tegenover staat dat ik lekker veel bij onze zoon kan zijn. heb jeje gevoelens al tegen je vriend verteld?
Vind het eerlijk gezegd enorm asociaal van je vriend. Het is ook zijn kind, moet hij je 'bestraffen' met geen geld meer te geven? Hoeveel maakt één gewerkte dag nu uit? Daar doe je tegenwoordig toch niks mee. Ik zou net hetzelfde reageren als jij; dan maar geen extra's, maar toch een GROTE extra, een dagje meer bij je kind kunnen zijn. Vind het trouwens in het algemeen echt degoutant hoe sommige mannen kunnen reageren. Ze snappen werkelijk NIKS van hoe wij ons voelen. Zij rijden niet huilend naar hun werk toe, zij voelen niet het wrange buikgevoel. Een klein beetje empathie zou welkom zijn... Ik vind eigenlijk dat elke moeder de kans zou moeten krijgen (als ze dat wil!!) om een jaar lang zélf voor dr kind te zorgen.
:x helemaal met je eens ze krijgen in sommige landen niet voor niets een jaar verlof.... maar hier ook genoeg mensen die zeggen o wat fijn dat je nog 2 dagen werkt nou zeg heerlijk :x.