Hallo dames, op 31 december heb ik positief getest. Helaas ging het afgelopen weekend mis en heb ik veel bloedverlies gehad. Mijn symptomen zijn weg en ik voel me helemaal leeg (fysiek en emotioneel). Ik was ongeveer 6,5 week zwanger, en ik ben al wat stolsels en bloed kwijt. Mijn vraag is nu, hoe lang duurt het allemaal? En aangezien het vanzelf begon, betekent het dan ook dat ik geen echo hoef te maken om te kijken of mijn bm helemaal leeg is? En hoe zit het nu met mijn cyclus, telt dit als ongi of moet ik daar nog op wachten? Zoals jullie zien heb ik veel vragen en ik hoop dat jullie mij een beetje kunnen helpen,
Je moet sowieso even je VK bellen, zodat er een echo gemaakt kan worden: er moet gewoon echt even gekeken worden of je baarmoeder nu schoon is. Dit geldt gewoon als menstruatie, in die zin dat een eitje nu is afgestorven en je cyclus dus weer opnieuw begint. Of je echter direct weer in je normale ritme zit, is niet te zeggen: dat verschilt per vrouw. Op dit moment is de beste manier om daar achter te komen, om te tempen. Sterkte ermee, we weten wat het is!
Bedankt voor je snelle antwoord. Als het goed word ik morgen door mijn VK gebeld. En weet je ook hoe lang het duurt? Een week? Minder?
Wat klote voor je. Weet hoe je jezelf voelt. Bij mijn tweede miskraam hielden de bloedingen ongeveer een week aan en heb ik zeker vier dagen flinke buikpijn gehad. Heel veel sterkte.
Jeetje meid, ik weet hoe je je voelt. Echt waardeloos. Bij mij heeft het bloedverlies een week geduurd. Ik verloor de eerste 3 dagen behoorlijk wat bloed. Na een week heb ik een echo bij de verloskundige gehad om te kijken of mijn bm leeg is en dat was gelukkig zo. Ik vroeg me eigen ook af hoe het nu verder zou gaan met mijn cyclus, naar mijn idee heb ik gister mijn ei sprong gehad, had enorme vervelende herkenbare buikpijn. Of het echt zo is weet ik pas over ongeveer 2 weken. We hebben deze ronde bewust geen ovutesten gebruikt omdat we eerst de rust weer wilden vinden. Ik wens je enorm veel sterkte en gun jezelf en je lichaam de tijd om het te verwerken. Liefs Dyja
Bedankt voor de lieve berichtjes, dames. Maandagavond heb ik dus daadwerkelijk mijn mk gehad. Vrijdag begonnen de bloedingen en maandag had ik heel erge pijn. Ik had toen een aspirientje genomen en mijn schoonmoeder adviseerde mij om in bad te gaan liggen. Mijn man heeft het bad vol laten lopen, dus ik in bad. Mijn man kwam me nog thee brengen en toen hebben we nog gepraat over hoe jammer we het vonden en dat we hoopten dat het bij de volgende beter zou gaan. Toen stapte ik uit bad en ik voelde ik wat eruit komen, ik ging gauw op een handdoek staan en daar lag het. Een brok weefsel van een cm of 2. Ik heb het opgepakt en onderzocht en toen heb ik het doorgespoeld. Gisteravond nog gebeld door mvm of ik nog mee wilde doen. Nee, helaas, misschien een volgende keer. En nu moet ik de echo afzeggen en de vk en ondertussen proberen om te gaan met mijn verdriet. Gelukkig heb ik veel afleiding op mijn werk en dan denk ik er niet aan. Maar als ik weer eens iemand moet bellen om te vertellen dat ik niet meer zwanger ben, dan schiet ik weer vol. Ik had het zo graag gewild, ik had al plannen om na de 1ste echo alvast wat kleertjes te kopen. Nu begint het wachten opnieuw... Sorry voor het lange verhaal, maar ik wilde het van me afschrijven.
Wat vreselijk triest en verdrietig voor je. Ik ken het gemis wat je voelt. Je was zwanger, je zag het kindje al voor je... en nu is je buik ineens leeg. Dat is een verschrikkelijk gevoel wat je maar moeilijk met anderen kan delen. (Tenzij ze het zelf hebben meegemaakt misschien.) Heel veel sterkte, en liefs. Suus
Jeetje meid, Heel veel sterkte! Ik weet wat je meemaakt, want ik heb 13 dec een miskraam gehad en heb ruim1,5 a 2weken nagebloed! Ik ben ook heel erg onzeker, want mijn man en ik zijn daarna ook weer flink aan de klus gegaan, maar ben nu nog steeds niet ongesteld!(terwijl ik het rond 4/5jan had moeten worden) Wel dacht ik maandag dat ik het zou worden,omdat ik een paar druppels verloor, maar denk niet dat het zo is! Ik heb volgens mijn calculator op de dagen geklust dat ik vruchtbaar zou zijn en nu weer pijnlijke borsten en heel erg misselijk! En heb ook zo'n hoofdpijn wat ik met de vorige keer ook had! Ik wacht nog een paar dagen met testen en hoop dat het raak is! Ook ik had me opgegeven voor mvm en had gebeld dat het niet meer door ging! Dat hadden ze dus niet doorgegeven en heb nu al 2 keer gehad dat ze hier aan de deur stonden met de flessen! Je moet er goed over praten, want dt heb je echt nodig! sterkte meis
hoi laika, ik heb begin december met 6/7 weken een miskraam gehad en heb er nog steeds emotioneel last van. het wordt natuurlijk minder maar blijft toch pijn doen. de leegte is er ook nog steeds. ben inmiddels ook ongi geweest en jeee dat was heftig zeg! maar ja, je lichaam regelt het allemaal zelf wel. blijf praten en blijf je uiten, en neem vooral rust. dat helpt zeker. veel sterkte!
Zucht ja..... Het klopt exact wat je schrijft, dat je je zowel geestelijk als lichamelijk helemaal leeg voelt.... Mijn MK 4 jaar geleden begon met bloedverlies op een woensdag; verder geen krampen o.i.d., alleen 's avonds wat koppijn. De dinsdag daarop zouden we de intake bij de VK hebben, maar goed, op zondag avond ervoor kreeg ik helse krampen die niet op te vangen waren met paracetamol. Maandagochtend naar het toilet geweest, en toen voelde ik het vruchtje uit me "glijden". Ik heb het opgevangen, want ik wilde het meenemen naar de VK. Heb toen diezelfde dag nog een echo gehad om te checken of de baarmoeder schoon was en je zag idd. een leegt "holletje". De VK meende aan het vruchtje te zien dat het met 6 a 7 weken was misgegaan... Ik heb het bij thuiskomst begraven onder een perenboom, en heb er nog heeeeeeeel lang tegen gepraat als ik er langs liep. Nu zit ik in dezelfde periode als waar het de vorige keer misging, dus spannend is het wel... Praten is idd. erg belangrijk; dat hebben we destijds te weinig gedaan, ook omdat nog niemand toen wist van onze zwangerschap. Maar het helpt je wel bij de verwerking, al zal het natuurlijk niet meevallen... Knuf
@sooohappy: ook voor jou sterkte. Dat was ook niet zo lang geleden. @Kabouter Klus: ik praat er heel veel over. Ik had op 31 december positief getest en toen waren we bij de hele schoonfamilie dus ik heb het ze meteen verteld. En mijn schoonmoeder heeft een aantal mk gehad vroeger dus met haar kan ik er goed over praten. En met mijn man natuurlijk ook. Ik heb als groot voordeel dat ik al een prachtig mannetje heb en nu ik dit heb meegemaakt, kijk ik met heel andere ogen naar mijn zoon. Bij de eerste ging het zwanger worden heel snel en alles was meteen goed. En nu besef ik pas wat een wonder kinderen krijgen eigenlijk is.