hahaha echt lachen sommige verhalen, ik lag op de operatietafel en ze waren druk bezig met de keizersnee, en de anestesist vroeg aan me , hoe gaat het mevrouw? waarop ik antwoorde, verder wel goed, ik heb alleen mega honger!!! dat terwijl mijn buik los lag hahhaaha, ze hebben er hard om moeten lachen, ach zal wel door de morfine komen
Sjonge wat reageerde jij lief en netjes. Ik geloof dat ik had gezegd dat als ze niet gemaakt had die kamer uit te rennen dat ik wel of niet puffend achter haar aan zou komen om haar eruit te helpen ipv de baby
Hahaha, leuke verhalen hoor! Ik zelf * heb tijdens het opvangen van de weeen gegild tegen mijn vriend dat ik honger had en NU een koek wilde. En dan ook echt in de trend van: GEEF MIJ DIE KOEK (die was hij op dat moment aan het eten), NUUUUUUU!!! OOOH LAAT MAAR WEER, DAAR KOMT ER WEER 1! * nadat ik de ruggeprik had gekregen waren mijn benen verlamd, dus kon zelf niet meer omdraaien. De verpleegkundige kwam mij helpen om om te draaien...tja...en toen kwam er nogal wat druk op mijn darmen te staan en was het keihard : ffffffp * Op de OK ook de boel ondergekotst.... * Op de kraamafdeling de hele maaltijd macaroni er uit gespuugd...schaamde me dood, want het zat helemaal tegen de muur op
hahahaha wat een verhalen whahaha, ik heb niet veel van die uitspraken gedaan.. Ik werd ingeleid, en had al duidelijk vermeld dat ik geen keizersnede wou moest en zou het zelf doen.. Tijdens de weeen wou ik niet luisteren naar de gyna roept hij in eens als je niet mee gaat werken stuur ik je nu door naar de ok voor een keizersnede. ik riep heel hard ik krijg geen keizersnede!!!! en vervolgens kon ik HEEEEL goed luisteren tijdens mijn persweeen toen riep ik dat ik moest poepen en de verpleegkundige zij nee mag niet weg puffen, de gynacoloog was in een andere kamer. ik bleef roepen dat ik moest poepen en zij bleef maar roepen dat het niet mocht, vervolgens riep ik heel hard tegen mijn zus, GA GVD die gyna halen want ik moet POEPEN.. ik begon al met persen, en de gyna kwam de kamer in rennen en voordat hij zijn handschoenen of jas aan had was daar al onze dochter...zijn blouse zat onder het bloed. Hij heeft 4 x moeten vermelden, Laura pak je dochter eens vast, ik op een gegeven moment kijken he hallo was je dr nu al? Nou dat wast wel
Tijdens mijn bevalling kletste de verloskundige gezellig tegen mn man: wat doet ze het goed he, mooi om te zien hoe dat hoofdje steeds een stukje meer naar buiten komt. Dat ging een beetje langs me heen totdat ik opeens besefte waar ze het over hadden en een vloed van beschermende en ongeruste moedergevoelens over me heen spoelde. Ik hield pardoes op met persen en vroeg in paniek: gaat dat hoofdje steeds weer terug naar binnen?? Dan stikt ie!!! waarop de verloskundige snel een klopje op mn hand gaf en zei: schatje, hij ademt nog steeds door de navelstreng totdat ie echt is geboren. Pers maar gewoon door. Pfff...wat een opluchting 'k Was effe de details van hoe't ook alweer zat kwijt door alle commotie
Haha wat een verhalen.. Ik dacht dat ik nooit zou schreeuwen tijdens de bevalling. Nou ik heb zo geschreeuwd. Echt bij elke wee (had weeenstorm) "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAUUUUUUUW" en de verpleegster was zon stom mens, die deed gewoon haar hand op mijn mond, omdat ik aan het hyperventileren was. Pakte ik haar hand weg, en schreeuwde dat ze weg moest gaan. en toen zei ze nou moet je eens goed luisteren. Toen schreeuwde ik : NEEEE! Toen liep ze weg
Ik weet sowieso dat ik de hele dag zo'n beetje heb liggen kermen, haal haar eruit! ik wil dat ze er uit komt! etc. een verpleegster zei nog droog; ja wij willen ook wel dat ze eruit komt. Op een gegeven moment tijdens het persen, moest ik de persweeën opvangen omdat onze meid het erg benauwd kreeg. Ik had tijdens het persen nogal last van (hoe zal ik dit netjes zeggen ) poepen , dus ze hadden een prullenbak naast het bed, waar ze steeds de bevuilde matjes ingooiden. Toen ik de persweeën dus moest opvangen, zou de gyn er even bij gaan zitten; in juist...... de prullenbak. Helaas was de verpleegkundige net op tijd dit te vermelden
Haha wat een grappige verhalen en uitspraken Ikzelf had al meer dan 24 uur gebroken vliezen en had al die tijd niet geslapen, met als gevolg tijdens het persen: ik ging dood van de pijn maar viel ook om van de slaap. En ik zei: even pauze houden, ik wil even slapen hoor. Mijn man vertelde ook achteraf dat ik hem een klap had gegeven omdat niemand gehoor gaf toen ik om een ruggenprik vroeg (lees: gilde)
Ik heb heerlijk genoten van alle verhalen, kijk nu met een fijn gevoel uit naar mijn bevalling. Dat ondanks de pijn, je ook er met glimlach op terug kan kijken! Ik hoop dat er snel meer komen en mocht er iets hilarisch gebeuren bij mij, zal ik dat zeker plaatsen hier! xxx
Ik heb dit topic heel vaak gelezen voor mijn bevalling. En dacht ohw jee hoe ga ik zelf reageren , ik zie het wel Ondertussen ben ik dus 29 December bevallen van een prachtig zoontje. Ik ben 26 December binnen gegaan op de spoed aangezien ik enorm veel vocht vasthield en last van hoofdpijn had. Had het wat erger gemaakt dan het was , anders keken ze misschien niet Nu bleek ik dus zwangerschapsvergiftiging te hebben en werd dus per direct opgenomen. Uiteindelijk besloten ze me de 28e in te leiden om 13:00 's middags. De weeën begonnen al snel te komen maar zorgden nog niet echt vor een ontsluiting( had zelf 1 cm zagen ze voor de inleiding) Mijn man moest eerst werken en was tegen 18 uur bij me. Tegen half 11 's avonds werd hij naar huis gestuurd( lag op een zal ipv een 1 persoonskamer) Om half 12 werden ze steeds heftiger en korter op elkaar. Om de minuut kwam een en bleef een 5 minuten aanhouden. Toen zei de vk dat ik toch maar mijn man moest bellen ( zou toch nog wel ff duren) Toen hij kwart over 1 bij mij was, hebben ze me naar de verloskamer gebracht. Waar ik in 45 minuten van 3 cm naar volledige ontsluiting ging. Ik ben heel erg rustig ( in mijn eigen gekeerd) geweest en heb niet geschreeuwd. De vk vroeg of ik een ruggeprik wilde , en zei haar ja misschien idd maar wel, maar die heb ik niet eens gehaald! Mijn man zegt ook telkens dat hij vind dat ik het zo goed heb gedaan. Enkel bij de persweeën durfde ik eerst niet goed en toen heb ik wel gezegd: Ik kan dat niet ( heel rustig) Maar uiteindelijk al mijn krachten gespaard en na 2 keer goed persen is hij geboren Met een klein scheurtje. En mijn man die maar papier nat maakte en mijn voorhoofd heeft gekoeld
Ik heb hier ook altijd graag gelezen en was benieuwd hoe ik zou zijn. Nou eigenlijk heb ik niet echt iets genants gedaan of meegemaakt. Ik heb alleen maar liggen huilen de helft van de tijd Ik werd met een halve dosis ingeleid ivm een dysmatuur kindje. Dan kunnen ze gemakkelijker besluiten om er een sectio van te maken. Ik bleek al lichte weeën te hebben toen ze me voor het inleiden aan de ctg legden. Moest steeds plassen maar dan moest ik steeds af en aangesloten worden. Ik heb eerst relaxed wat blaadjes liggen lezen... toen lachte ik nog! Om half 1 werd er even gevoeld en had maarliefst 1 cm ontsluiting dus gingen ze strippen proberen... nou, vanaf toen heb ik alleen maar gehuild. Te**** wat deed dat zeer! Daarna 3 fatsoenlijke weeën en toen werd het weer rustig. Maar ondertussen zag ik dat onze Lars zijn hartslag steeds dipte. Ik heb dus steeds gesmeekt... "haal hem er uit! haal hem er uit!" Om 15 uur nog steeds 1 cm ontsluiting. En niet wetende dat ze ondertussen mij al in de planning van de o.k. hadden gezet. Mijn gyn (lijkt op Paul de Leeuw in de film "spion van oranje") kwam heel "droog" binnen met de mededeling... we gaan een sectio doen. Nou, ik kon wel huilen van geluk! Ik heb die lieve man wel 100 x bedankt! Eenmaal in de o.k. was het klusje zo gepiept. Binnen 15 minuten zijn we papa en mama geworden! Ik gelijk weer huilen toen ik onze Lars hoorde huilen, waarna de chirurgen dachten dat mijn bloeddruk op hol sloeg! Petje af voor de genen die zelf een kind vaginaal gebaard hebben!!! Echt waar! Ik dacht dat ik dood ging van het strippen alleen al!
Wat zijn er intussen weer heerlijke verhalen bij gekomen! Ik krijg gelijk weer kriebels hoor als ik het zo lees.. ik ben er weer ingetrapt, ik mag begin september weer Ik weet alleen nu wel beter... die laarzen die ik toen persé mee moest hebben naar het ziekenhuis (zonder ging ik toen écht niet mee en weet nog steeds niet waarom ) die blijven deze keer lekker thuis Oja.. Elif: Wat heb jij je voorbeeldig gedragen zeg *geeft een schouderklopje*
Misschien was dat wel net zo erg of erger dan wanneer je op een 'normale' manier weeën krijgt en bevalt. Ik heb er geen ervaring mee, maar dat strippen lijkt mij ook niets en zo'n weeënopwekker ook niet. Petje af voor jou dus, het was al anders dat je te maken had met zo'n klein kindje ipv een voldragen baby.
Dank je wel hahaha Maar denk dat het gewoon eraan ligt of je in je eigen keert of andersom. Moest om mezelf wel lachen daarna toen ik eraan dacht dat ik zei dat kan ik niet
Ik zou poliklinisch gaan bevallen maar toen de verloskundige kwam bleek ik (tot ieders verassing) al 8,5/9 cm ontsluiting te hebben. Ze belde het ziekenhuis maar ik kreeg persweeen en ze zei: de baby heeft gekozen, dat wordt een thuisbevalling. Waarop ik riep: ja maar dat kan niet, we hebben 2 matrassen op elkaar en dat is te zacht! En ik heb geen po gehuurd! Verloskundige keek me vreemd aan en zei dat ze het wel aandurfde Persweeen vond ik heftig maar was tussendoor heel helder. Mijn vriend vond het maar bizar om te zien: tijdens een wee was ik helemaal 'weg' en ertussen zat ik gewon grapjes te maken en gesprekken te voeren enzo. Helaas waren de persweeen niet krachtig genoeg, heb het 1,5 uur thuis geprobeerd en moest toen alsnog (met ambulance) naar het ziekenhuis. Heb zitten loeien omdat ik de weeen moest wegzuchten (hoe doe je dat??? geen kerm gelaten tijdens de bevalling maar dat wegzuchten is niet aan mij besteed) en steeds mijn excuses aangeboden voor de herrie die ik maakte. Toen ik de ambulance instapte zei ik: goh heb ik dat ook eens meegemaakt. Heb nog nooit een ambulance van binnen gezien. En toen ze me hadden vastgemaakt: goh ik lig best lekker. In het ziekenhuis kreeg ik oxytocine om mijn persweeen sterker te maken. Toen begon de gyn met de leerling-gyn te praten over een kiwi (vacuumpomp). Heb ik na een wee gezegd: ja dat wil ik dus niet he en anders mag je me eerst wel flink verdoven! Gyns reactie: hmm ik denk dat ze het zonder ook wel redt. Was ook zo. Ik kreeg een verdoving ivm met een knip (auw die prik doet zéér! om vervolgens van de hele knip niets te merken) en met 3 keer persen was onze mooie zoon er. Heb iedereen steeds maar weer bedankt en bleef maar zeggen hoe mooi hij was. Wat een ervaring. Zou het zo nog 10x doen (maar heb ook niet veel pijn gehad, de ontsluitingsfase vond ik echt zo erg meevallen, vond het persen erger (stuitje: auw).)
dit is het beste topic ooit! Heb ook wel een paar genante uitspraken voor in het boekje... Vrijdag 17/09 kregen we te horen van de gyn dat ze me maandag 20/09 wilde inleiden... daar baalde ik wel ff van, maar goed, de kleine werd een beetje te groot en wilde ook wel een sectio vermijden. Dus maandagavond 21u, binnen in de materniteit, ballon ingebracht etc. Hele nacht liggen luisteren naar de horror-kreten die door het gebouw galmden... Pas rond 6u s'ochtends kreeg ik echte weëen + een infuus om nog meer weëen te krijgen... vréselijk! Was echt niet te houden, ik voelde de realiteit steeds meer wegglippen en rond 9u heb ik heel zielig een ruggenprik gevraagd. * Was toen al zo groggy... ligt daar te kermen op bed, komt de anesthesist binnen... écht een knappe man! Brede schouders, groot, jong... en die ogen!! Dus ik herpak me en zeg (met mijn meligste lach) ; "WEES WELKOM" * tegen m'n vriend na de ruggenprik; ga jij maar een boekje lezen, ik wil slapen! * een half uurtje voor ik mocht persen komen ze de kamer binnen met 'n plateau met eten... ik helemaal blij!! ETEN, eindelijk (was ondertussen 18u geleden ofzo)... geven ze het aan m'n vriend!! :x Was echt boos en zei; 'blèèh dat eten stinkt!!' * toen hij net aan z'n chocolademousse wilde beginnen, kwamen de vroedvrouwen weer binnen en was het perstijd! Hij keek beteuterd naar zijn mousse... ik; "kom HIER, bij MIJ, je hebt al genoeg gehad!!" * tijdens het persen (was toen al anderhalf uur bezig, was een hele klus want onze zoon was niet ingedaald) - wilde m'n vriend me wat moed inspreken, hij hield m'n hoofd vast en zei; "Komaan, lanceer u!" Waarop ik hem aankijk en zeg; "Michel Wuyts, we zitten hier niet in de Tour de France he!!!":x Toen keek de gyn écht raar. - toen de gyn zei dat het hoofdje bijna kwam; "ik durf niet meer, ik duuuuurf niet!!" - toen het hoofdje er half uit was; "AUUU mijn GAT, dat doet PIJN!!!"