Hoe voelt een curettage?

O nee, moet je nou alsnog een curettage? Vraag je wel om cytotec vooraf? Paar uur van tevoren inbrengen, dan staat de baarmoedermond al open, en hoeven ze minder te wrikken. Dus minder pijnlijk, en minder kans op schade. Zeg maar dat het op Wikipedia staat en dat het in Amerika heel normaal is.

Gaat het onder narcose of onder plaatselijke verdoving gebeuren?
Met narcose heb ik geen ervaring, met plaatselijk wel. Dat vond ik zelf goed te doen, zeker bij een rest. Voordeel is dat je man erbij mag blijven.

Ik bracht dan een paar uur van tevoren de cytotec in, en slik 2 x 400 Naproxen. Een uur voor de curettage nogmaals 2 x 400 Naproxen. Ze brengen een speculum in, verdoven de baarmoedermond met een paar prikjes (vind ik zelf niet erg pijnlijk), rekken eventueel de baarmoedermond wat op (wat heel pijnlijk kan zijn, tenzij je cytotec hebt gebruikt, dan voel je het zowat niet) en gaan dan met een dun slangetje naarbinnen. Ze zuigen het restje eruit, en maken achteraf een inwendige controle-echo. De hele procedure duurt 10 minuten, hooguit.

Psychisch is het natuurlijk wel k-u-t.

Eigenlijk ben je meteen weer 'fit to fly'. Ja mag een boterhammetje eten en een kopje thee, en als je je oké voelt, wandel je weer het ziekenhuis uit.

Ik verloor daarna wel wat bloed, maar al binnen een paar uur nauwelijks meer. Je bent eigenlijk meteen weer op de been. Ik had geen of nauwelijks buikpijn erna.

Met een narcose ben je wel een dagje onder de pannen. Heb het zelf nooit gehad, maar hoor het veel van anderen. Narcose geeft ook meer nawerking, ook na een aantal dagen nog, als je er gevoelig voor bent. En je hoort weleens dat vrouwen erg gedesoriënteerd zijn als ze wakker worden. Dat kan heel naar zijn.

Echt klote voor je, na al die ellende die je al gehad hebt. Heel veel sterkte, wanneer moet je?

Lfs, Suus

 

Wat een tegenvaller zeg dat je nu alsnog een curettage krijgt.

Zelf had ik na de curettage amper last van buikpijn en bloedverlies. Ik was voornamelijk heel erg moe. Ik heb de curettage onder narcose gehad, dus de moeheid kwam daardoor. De dag van de curettage zelf, voelde ik me echt een zombie. Voor mijn zoontje kon de volgende dag ik best wel zorgen, was ook afleiding (en hij was toen heel lief). Maar hij moest wel 's middags slapen zodat ik ook kon slapen. Moeheid heeft nog lang geduurd, zeker een maand. Regelmatig heb ik even oppas gevraagd, zodat ik even kon slapen.

Heel veel sterkte!

 

Hoi
Ik had vorig jaar in oktober een curettage,dit onder volledige verdoving en daghospitalisatie.
Voelde me dezelfde avond wel suf maar dat was voornamelijk door de narcose. ik had nog een tiental dagen bloedverlies zoals bij mijn maandstonden.
Ze hadden me gezegd dat ik wat buikpijn kon hebben en ik daarvoor gerust een pijnstiller mocht nemen maar dat was niet nodig.ik herinner me eigenlijk niet of ik achteraf buikpijn had het zal dus wel niet zo erg geweest zijn.

Veel sterkte in ieder geval.
Ervaring leert me dat deze ingreep vooral psychologisch moeilijk ligt..

 

Jammer dat die pillen niet geholpen hebben! Ik begrijp je helemaal dat je enorm tegen een curettage opziet. Je krijgt een dagopname en krijgt voor de curettage een rustgevend medicijn. Je voelt je wat licht in je hoofd, maar alles gaat wat meer langs je heen (zonder dat je het doorhebt). Ik zag ook enorm op tegen het moment van onder narcose gaan, maar het ging helemaal vanzelf (geen paniek of zoiets). Bij mij hebben ze de baarmoeder leeggezogen en niet geschraapt, maar dat is per ziekenhuis verschillend.
Het wachten op de curettage is ook heel vervelend. Hopelijk gaat je lichaam voor die tijd zelf aan de gang en is de curettage niet nodig!

 

In mijn ziekenhuis ook standaard onder narcose, maar omdat ik dat per se niet wilde, deden ze het plaatselijk. Goed te doen, vond ik dus.

Met een lepeltje? Dat is hoogst ongebruikelijk. Weet je dat zeker? Ze doen eigenlijk altijd zuigcurettages, omdat dat minder schade schijnt te geven.

Suus

 

Nee hoor, ik ben talloze keren nagecuretteerd, allemaal zuigcurettages! Onzin gewoon. Ik zou het niet aandurven met dat schrapen (echt nog nooooit van gehoord, dat doen ze hoogstens bij vrouwen in de overgang die overmatig bloeden!), maar ik ben dan ook gezegend met Asherman, dus heel erg bang voor verklevingen.

Er zijn meer ziekenhuizen...

 

Hoe langer ik erover nadenk, hoe bizarder ik dit vind. Een baarmoeder die tot voor kort zwanger was, om het zo maar te zeggen, is juist súpergevoelig en heel makkelijk te beschadigen. Wat ze altijd doen, is zuigen zonder ook maar enigszins de wanden te raken, omdat dát juist zo slecht is voor de baarmoeder. Schrapen moet je helemaal niet willen. Eerlijk waar niet.

Bovendien moet de gyn er verdomd veel ervaring mee hebben, want als je iets te veel wegschraapt, groeit het baarmoederslijmvlies niet meer aan. En daar is niets meer aan te doen ook.

Ik zou de arts vragen of afwachten geen optie is, want ik weet dat andere vrouwen bij stolsels ook wel het advies krijgen om de menstruatie af te wachten, omdat het dan vaak meekomt.

En vraag haar eens of ze weleens van het syndroom van Asherman gehoord heeft. Ik ben bang dat ze gaat zeggen dat dat bijna niet voorkomt, terwijl dat dus pertinent niet waar is.

Sorry voor m'n bemoeienis, maar ik vind dit echt een zorgelijk verhaal.

Suus

 

Ik ben ook onder narcose gecurreteerd en ik moet zeggen dat ik daar heel blij mee was! Ik moet er niet aan denken alles bewust mee te maken.

Ik ben nog een dagje erna wel wat suf geweest, de pijn was goed te hebben met wat paracetamol. Verder weinig last gehad en een weekje een klein beetje bloed verlies.

Ik hoop het natuurlijk nooit meer mee te hoeven maken, maar mocht het wel het geval zijn, zou ik het weer op deze manier laten doen.

 

Dat is ook heel persoonlijk, maar je moet weten dat het plaatselijk kán, in ieder geval met een normale zuigcurettage. Alleen biedt bijna geen ziekenhuis het uit zichzelf aan. Ze vinden het wat prettiger werken, een slapende dus ook niet-emotionele patiënt, denk ik.

 

Nog even een toevoeging: ik kon kiezen tussen narcose of een ruggenprik. Misschien kun je dat nog voorstellen?

 

O ja, dat kan ook nog. Maar dan kun je niet zo snel naar huis.

 

Als je onder narcose gaat, mag je ook niet meteen naar huis. Je krijgt dan een dagopname. Zou dat bij een ruggeprik weer anders zijn? Ik dacht dat het ongeveer hetzelfde was...

 

Nee bij narcose en ruggenprik dagopname. Bij lokale verdoving mag je meteen naar huis. Dat heb ik dus gehad, 6 keer.

 

@Suus, moest je dan niet blijven om het bloedverlies in de gaten te houden? Ik dacht nl dat dat de reden was voor de dagopname (al was het fijn om nog even verder te mogen slapen na de narcose).

 

Ja, even 20 minuutjes. Maar ze kijken er niet heel erg naar. Ik ga na het bammetje altijd hup naar huis. Naar de wijn en de pizza. (vrij bizar ritueel eigenlijk)

 

Ik mocht een paar uurtjes na mijn narcose al weer naar huis, toen ik had geplast, kreeg ik eerst nog wat te eten en te drinken en toen mocht ik gaan.

 

ik ben x gecuriteerd 1 x omdat ik een lege vruchtzak had en de 2de x na mijn keizersnee.

allebij onder narcose en de 1te x mocht ik na het eten en drinken en zelf kunnen plassen weer naar huis.
heb alleen een beetje buikpijn gehad en de volgende dag was alles weer normaal ben ook niet moe of iets geweest.

de 2de x lag ik zoizo in het zkh 2weken na de keizersnee werd ik ziek bijna 41 graden koorts en ze konden niet presies vinden wat ik had dus voor de zekerheid ben ik nog schoongemaakt (gecuriteerd) die x ook nergens last van gehad.
later bleek dat ik waarschijnlijk een abbces had wie waarshijnlijk geknapt is onder het schoonmaken want ze zagen onder het schoonmaken iets van pus ofzo door de catheter heen gaan, wat dus me geluk is geweest dat het niet midden in me lichaam zat.