Zoals de titel al zegt; Liam begrijpt het woordje echt niet. Nu zou je denken, houden zo, lekker rustig... Dat dacht ik ook, maar het is ook lastig. Als ik vraag "waarom gooi je met dat boekje?" kijkt hij me aan alsof ik russisch praat. Zijn er nog meer kindjes die dit woord gewoon niet gebruiken? Verder is hij best een slim mannetje. Hij vraagt wel steeds wat is dat? waar gaan we naartoe? hoe moet dat? wat gaan we doen? waar is oma? waar woont die? hoe heet die meneer? en alle vragen vormen die je maar kan bedenken, behalve waarom. Zou hij dit woordje niet ook al moeten kennen? Of heeft hij de vragen gewoon anders ingepakt, en dit woordje dus niet nodig? En hoe kan ik het aanpakken dat hij het toch gaat begrijpen.... (of misschien moet ik dit gewoon niet willen? )
Hahahah HERKENBAAR! HIer op de vraag: waarom doe je dat nou (gooien met een boekje idd bijvoorbeeld)? Zegt ie: mag 'k niet doen. Ik: maar waarom doe je dat dan? Hij: mag 'k niet doen... etc. etc. etc. Alsof hij het er om doet inderdaad! Hij vraagt wel vaak: waarom dan? Ik vertrouw erop dat het helemaal goed komt. Misschien probeert hij je inderdaad uit
Zou het kunnen dat hij niet weet waarom hij met het boekje gooit? Zo van: "ja, dat vraag je nu wel mama, maar eigenlijk heb ik ook geen idee? Ik krijg gewoon de impuls om ermee te gooien, dus doe ik dat?" Of kraam ik nu enorme onzin uit ?
Voor mij was dat boekje een voorbeeld... Bij ons krijg je nooit antwoord, op geen enkele waarom vraag. Denk dus ook dat hij het niet snapt, echt nog te jong is, maar... Zelf wel om de haverklap:waarom dan, vragen
@mamamarije, daar heb je ook wel een punt, misschien niet helemaal het goede voorbeeld. In welke vorm ik het woordje waarom gebruik maakt niks uit. Ook bv, Waarom wil je niet naar oma? Waarom wil je geen boterham? Misschien verwacht ik nu wel teveel van hem hoor. Het kan natuurlijk ook dat hij dat woordje totaal niet interessant vind.
Volgens mij is dat wel vrij normaal hoor. Mijn zoontje is nu bijna 2,5 maar die geeft ook geen goed antwoord op "waarom"-vragen. Zijn standaard antwoord is: "van de poplisie" (politie). En als ik om me heen kijk naar kindjes van zijn leeftijd geven ze daar ook nooit een goed antwoord op. Ik zou me dus geen zorgen maken!
@linda, Ik heb juist de andere voorbeelden in mijn omgeving, en als er dan 3 mensen vragen; Zit ie nog niet in de waarom fase?? Dan ga je je toch afvragen of het nou echt zo raar is. Nee, echt zorgen maak ik me niet, want hij is "slim" genoeg. Verder begrijpt hij alles en praten doet ie erg goed (veel ook hahaha) maar soms heb je gewoon even andere meningen/ideeen nodig
Kids zijn op deze leeftijd nog helemaal niet in staat te verwoorden waarom ze dingen doen Dat oorzaak-gevolg is nog volop in ontwikkeling, (daarom ook dat ze het wel steeds zelf vragen! ). Dus vooral niet vragen waarom ze het doen. Als voor jou de reden WEL helder is, dat dan benoemen: Mama ziet dat jij met het boekje gooit omdat jij boos bent. En jij bent boos, omdat je van mij dit-en-dit niet mocht doen. Daarmee help je ze om steeds meer te gaan begrijpen hoe het van binnen bij henzelf werkt
haha hier is het standaard antwoord op waarom doe je dat? Omdat ik stout ben.. tja dan houdt het op he haha Hier is het wel de hele dag waarom waarom maar daar voorafgaande was het welke.. alles was welke en nu dus waarom..
hier word met het volgende op de waarom vraag geantwoord mag toch niet, doen pa en ma ook niet en broertje ook niet nee dus waarom doe je het dan, mag toch niet, etc. en mijn zoontje is bijna 4 jr
Mijn zoon van 3,5 begrijpt het nu ietsje beter, maar verwart het ook nog vaak met wanneer of waar naartoe/waarheen... Volgens mij is waarom gewoon het lastigste woord van de 'waar...'- woorden. Ik heb geleerd dat ik dingen gewoon via een omweg vraag. En het anders maar gewoon laat zitten. Kinderen van nog geen 3 kunnen moeilijk uitleggen waarom ze iets wel of niet willen. Mijn zoon kan dat nu, als ik met veel geduld en omweg vraag, best wel redelijk. En hij is verbaal eigenlijk heel sterk en stelt je ook de gekste vragen. Het is dus ook niet dat hij niet met taal bezig is of zo... Komt dus wel goed.
PS: ik denk dat we overigens ook niet altijd moeten willen weten WAAROM kinderen iets doen/niet doen. Niet dat het antwoord ons niet gaat bevallen, maar omdat kinderen vaak gewoon geen antwoord hebben. Zeker bij de vraag: waarom doe je dat nu? Tsja, gewoon, omdat het in je kindje opkwam. Kinderen denken vaak niet van tevoren na. Aan ons de taak om consequent aan te geven dat dingen niet mogen of juist moeten, tot het bij je kindje is ingesleten... En ja, dat is soms best een taaie en langdurige klus... *zucht*
nettekind snapt het pas een paar weken/maanden.. gevolg=> ik word kapot gegooid met "maar maaaaaahhhhhhmm waarom" enz
Volgens mij is het inderdaad normaal dat ze het nog niet helemaal snappen. Wat ik hier doe om het een beetje door te laten dringen, even een recent voorbeeld: waarom wil je niet eten? Heb je misschien pijn in je keel, of ben je moe? Als je zo vaker dingen gaat vragen gaan ze het wel snappen. Laatst duwde Eva Lisa omver (ik was in de keuken en kon ze niet zien). Toen vroeg ik waarom Eva Lisa omver duwde: 'omdat ze mijn boek wilde afpakken!' Ze snapte dus echt wat ik vroeg
Thanks meiden. Dan wil ik toch teveel en te snel. Zeker omdat Liam ook al goed en duidelijk praat, verwacht ik misschien te veel van hem. Komt dus vanzelf. Dan ga ik mijn hersens er niet meer over breken... groetjes Debs
Wat ik merk is dat ik niet te veel zelf "mogelijke antwoorden" moet gaan geven, want dan wordt Siem echt boos.... Dus niet: waarom wil je niet eten, heb je soms pijn in je keel of buikpijn? Hij vindt dat echt vervelend, omdat ie dan zelf geen antwoord kan geven. Ik heb me in de laatste maanden gerealiseerd dat het niet heel veel uitmaakt of je nu wel of niet antwoord krijgt op de waarom-vraag. Zeker niet als het gaat over zaken als eten/drinken/kleren/speelgoed etc. Hij zal er wel een reden voor hebben, en soms ook niet. Als ik het wél wil weten (zojuist nog had ik een overstuur kind in bed, waar ik geen vat op kreeg met waarom-vragen) dan blijf ik niet vragen WAAROM. Ik zag laatst in een programma een andere techniek: "mama ziet dat je heel verdrietig bent en is een beetje bezorgd. Wil je mama vertellen wat er is?" Ik had meteen antwoord... Het antwoord was: Nee, ik wil slapen. Met 'waarom moet je zo huilen' was ik dus niet veel verder gekomen... Gaf wel weer een goed inzicht. Ik hoorde mezelf steeds WAAROM vragen en zag zijn reactie daarop. Toen draaide ik de knop weer even om. Ik denk dat wij ouders wel eens teveel willen controleren (niet negatief bedoeld). Ik doe het zelf ook vrij automatisch hoor, maar die nieuwe techniek heeft me wel de ogen geopend.
Het verschilt denk ik erg per kind, bij Eva gebruik ik het dus zo om haar te leren wat 'waarom' betekent en dat gaat prima. Maar ik vraag ook wel eens wat jij ook ongeveer schrijft: ben je zo verdrietig, hoe kan dat nou? Het is denk ik ook maar net welke woorden/zinnen je zelf vaak gebruikt.
Onze meid reageert ook niet op waarom. Ik heb het idee dat ze nog niet begrijpt wat ik vraag, omdat ze er geen ja of nee op kan antwoorden.
Maar was ook niet een aanval op jouw aanpak, maar een manier van mij om te zeggen dat zoiets bij mijn zoon niet (meer) werkt, en inderdaad aan te geven dat dat dus per kind verschilt. Toen ik hem nog wilde leren wat WAAROM betekent, deed ik het ook en ging het nog, maar nu moet ik dat niet meer doen. Dan nog blijf ik er bij: waarom () willen we (ik incluis) alles weten? Waarom bijvoorbeeld vragen we steeds waarom een kind zo verdrietig is. Kunnen we het niet soms gewoon bij troosten laten? Juist omdat een kind het soms echt niet eens (meer) weet. Ik merk nu dat het me totaal niet dwars zit dat ik niet weet waarom mijn zoontje zo overstuur was zojuist. Nu slaapt hij weer rustig en dat is veel belangrijker. En als je er echt eens op let: we stellen onze kinderen best veel vragen op een dag..... Maar goed, dat is de filo in mij. Sorry voor deze dwaalgedachten!