Begrijp mij niet verkeerd, ik hou ontzettend veel van mijn mannetje en als hij 's ochtends tegen mij lacht dan is mijn dag al goed. Toch vind ik deze periode erg vermoeiend en niet wat ik er van verwacht had. Dus hier even wat geklaag van mij kant, dan kan ik er straks weer tegenaan) Ik wist dat er slapeloze nachten aan zouden komen. Daar kan ik mij wel tegen wapenen, maar de onzekerheid van een 1e kind, of je alles wel goed doet is killing. Hij doet het hartstikke goed en er is niets aan de hand, maar toch sluipt af en toe het vervelende gevoel "waar ben ik aan begonnen" naar binnen. Dit is voornamelijk 's avonds als ik moe ben, dus dat zal daar ook wel grotendeels aan liggen. Toch zou ik graag meer willen genieten van mijn mannetje, want hij is gewoon fantastisch. Ik baal er dan van dat ik mijn controle uit handen moet geven en gewoon met de flow mee moet gaan. Ik lees me suf over zijn eetgedrag, slaapgedrag enz en dan wordt ik nog onzekerder. Als ik alles nou eens gewoon los kon laten dan kan ik beter gaan genieten. Zijn er meer die met deze gevoelens worstelen?
Meid het is niet klagen. De meeste moeders hebben dat de eerste periode. En ook al denk je te weten wat een baby voor tijd kost daar kom je pas achter als je ook daad werkelijk een baby hebt. En je bent echt niet de enige die denkt waar ben ik aan begonnen. Denk dat de meeste dat wel hebben. Je leven krijgt een slag van 180 graden en bij de een is het zo gepiept en bij de ander ben je wel een paar maanden bezig voor je beseft he van het is wel leuk. Neem de tijd en pak je rust als je dat kunt. En lees niet te veel over baby verzoring ect daar kan je als moeder heel onzeker van worden vertrouw op je zelf en je gevoel dan komt het allemaal goed. Knuf en sterkte.
Maak je niet druk, hebben meerderen. Ik had het ook met mijn eerste kind, en het ging vanzelf over. Ik was super onzeker en kreeg zelfs een knoop in mijn maag als hij huilend wakker werd, want dan moest ik weer gaan uitvissen wat er met hem aan de hand was. Ging allemaal over na verloop van tijd, hoort er een beetje bij denk ik, niet te druk maken.
is volgens mij een hele normale reactie hoor. ik ben super blij met onze meid, zou dr voor geen goud meer willen missen maar als ze dan weer een giga huil dag heeft of weet ik veel wat dan denk ik ook wel eens pffffff maar gaat echt allemaal over en dan geniet je de hele dag door (tot dat ze overal aan gaan zitten en helemaal niet meer luisteren haha!)
Stoppen met alles lezen! Word je helemaal gek van, ik snap het wel hoor, ik wilde ook alles weten, maar ben er op een gegeven moment mee gestopt. Ik werd er onzeker van en dat wilde ik niet. Meer genieten en wat meer loslaten zijn de toverwoorden.
Ja hoor, hartstikke bekend deze gevoelens. Ik had van tevoren ook nooit bedacht hoe zwaar het in het begin kan zijn. Van tevoren wist ik dat de nachten zwaar zouden zijn, maar dat viel me toch echt heel erg tegen. Je hebt net een bevalling achter de rug en je kan eigenlijk niet goed je rust pakken (zo ervaarde ik het). Ik had het gevoel dat ik in periodes van 2/3 uur leefde. Alles was baby..... baby moest schone luier, moest drinken, moest boeren, moest getroost worden, moest slapen (en wil niet), moest gewassen, moest weer drinken, etc etc En nu.... (bijna 10 maanden later).. is alles nog steeds baby, maar ben ik er aan gewend en gaat alles een stukje sneller. Dus voelt het nu gewoon goed.
Mij viel het ook zwaar in het begin, zeker de nachten.. Ik doe alle voedingen dus de laatste voeding van 23 uur en de nachtvoeding, gelukkig ging de nachtvoeding eraf rond de 11 weken, ik had het niet veel langer volgehouden denk ik.. Ik heb me op een gegeven moment maar erbij neergelegd dat onze dochter het ritme (voor zover daar sprake van is) grotendeels bepaald.. Inmiddels is ze vier maanden en krijgen we eindelijk een beetje regelmaat. Slaap, eet en wakkere momenten zijn redelijk vaste tijden inmiddels dus dan kun je ook wat meer plannen of afspreken Er veranderd gewoon ontzettend veel in je leventje als je ouders wordt, logisch dat je daar aan moet wennen toch?
Meiden, super bedankt voor jullie reacties, Vannacht heb ik een stuk beter geslapen en dan merk je dat die gevoelens ook minder zijn. Ik ga inderdaad maar eens een stuk minder lezen want je wordt er helemaal gek van. Succes iedereen!!!
Ik begrijp je volkomen maar laat je zoals eerder gezegd, niet gek maken. Waarom zou jij je niet zo mogen voelen? Het zou apart zijn als het allemaal rozengeur en maneschijn zou zijn. Ik heb 3 kinderen, tussen de 6 en 1 jaar en ook ik vind het zo nu en dan best pittig. Mijn zoontje van net 1 jaar sliep bijna geen enkele nacht door en ik werk nog 3 dagen erbij. Dus het is dan doorbijten. Heel veel sterkte meid en bedenk wel dat je echt niet de enige bent die dit meemaakt ,
Heel herkenbaar! Idd niet teveel lezen! Ben hier echt blij dat ze nu wat ouder is, het wordt zoveel gemakkelijker en het genieten neemt alleen maar meer toe. Hier tot nu toe gebroken nachten en dat is wel pittig, maar 't lijkt erop dat ze nu toch door begint te slapen.
vind het ook best pittig hoor jongste slaapt ook nog niet door en door de gebroken nachten is het best zwaar
Ik vind het zelfs zo pittig dat ik vorige week huilend bij de huisarts zat... Het "omg waaaar ben ik aan begonnen" gevoel begon bij mij toch echt de overhand te krijgen en dat is natuurlijk al helemaal niet goed. Wat mijn voorgangsters al zeggen, het is normaal dat je je zo voelt. Bij de een duurt het alleen langer dan bij de ander, en sommigen moeten professionele hulp gaan zoeken (zoals ik waarschijnlijk ook zal doen ). Het wordt vast (veel) minder zwaar en leuker