MEE eens NOONOO.. en zo komen verschillende meningen en opvattingen en overtuiging dichter bij elkaar.. mooi toch?!
De eerste operatie is inmiddels achter de rug. Met 3mnd is zijn lip dus 'cosmetisch'geholpen. Voor de buitenwereld lijkt het hiermee klaar maar zelfs wij, met dus een zeer milde vorm, hebben nog enkele operaties voor de boeg. Zijn lip zit aan elkaar maar daar is ook alles mee gezegd. waarschijnlijk zal hij nog een of twee operaties krijgen voor de lip om dit goed te corrigeren. Bij 8jr wordt er een stukje bot gezet in de kaak. Bij kindjes met een gehemeltespleet wordt dit dus ook nog geopereerd. Dit is het stukje van de neurochirurg en de plastische chirugen in het schisisteam. Bij het team zitten ook KNO-artsen...veel kindjes hebben slecht gehoor, logopedie...veel kindjes kunnen moeilijk meekomen met spraak omdat de spier soms niet goed werkt, psycholoog voor alle psychische klachten, orthodontist kiezen komen niet goed door of zelfs helemaal niet. Er zit dus nog een redelijke staart aan het verhaal. Ik denk dat veel mensen als ze horen dat een zwangerschap hiervoor wordt beeindigd dit zeker niet goed kunnen beoordelen en al snel minachtend zijn hierover. Ik kan me juist goed voorstellen dat er dan over na wordt gedacht. En zeker als je ziet dat het meer is dan een schooneheidsfoutje. Tot aan zijn 18e zijn we onder controle bij het schisisteam. En wij mogen echt van geluk spreken!
Pfoe, ik zou hier niet een duidelijk antwoord op kunnen geven denk ik. Vanuit mijzelf zou ik het niet kunnen denk ik, maar ik heb nooit in die situatie gezeten. En respect voor degenen die wel in zo'n situatie zitten/gezeten hebben. Lijkt me 1 van de vreselijkste dingen om mee te maken Ik heb geen nekplooimeting ed laten doen, omdat dat slechts een kansberekening is. Wel heb ik de 20-weken echo laten doen, ik wilde wel weten als er iets (ernstigs) is. Omdat ik me er zo goed mogelijk op kon voorbereiden, of dat er medisch al een ingreep vlak na de geboorte zou moeten gebeuren. Maar ja, dan nog zijn er dingen die niet opgemerkt worden of kunnen worden. Mijn dochtertje heeft bijv een oogafwijking, ja dat is lastig bekijken met een echo . (En dat is gelukkig niet iets ernstigs/levensbedreigends.)
jinne, dat wist ik ook niet hoor. Ik dacht dat het dus idd meer een schoonheidsfoutje was. Bedankt voor je uitleg. Ik hoop wel dat de mods die ongetwijfeld ook meegelezen hebben wel bepaalde mensen duidelijk maken dat sommige woorden niet kunnen. Ik vind nl dat hier mensen ontzettend gekwetst worden. Verder, ik zou echt niet zo kunnen zeggen wat ik zou doen. Volgens mij moet je echt voor die keuze staan. Maar ik denk dat elke keuze goed is als die weloverwogen is en je er zelf achterstaat.
Ja dat vind ik dus ook echt, ik heb er helemaal energie van gekregen Het is eigenlijk zo simpel... bijvoorbeeld jij formuleert je mening iets milder, ik ga nadenken over mijn standpunt en dan kom je inderdaad nog dichterbij elkaar ook, terwijl onze visies mijlenver uit elkaar kunnen liggen. Overigens wil ik nog wel even kwijt dat ik echt respect heb voor bijvoorbeeld meiden zoals Bramtim, die hier toch in de tussen in mijn ogen heftige en kwetsende opmerkingen hun eigenlijk aangrijpende verhaal neerzetten.
@JINNE.. Sjonge.. zo had ik het nooit gezien.. pfff.. wat eenweg nog te gaan veel STERKTE.. @NooNoo.. mee eens.. thnx.
haha Dat mag idd. Ik ben het niet altijd met je eens, maar kan absoluut respect opbrengen voor hoe je er in staat en hoe je het verwoordt.
Noem het zoals je wilt maar op zo'n manier win je weinig respect! Ik vind dat je pas kan oordelen als je er zelf voor staat. Het is zo makkelijk lullen vanaf de zijkant. Ik ben tegen abortus maar in sommige gevallen heb je geen keus. En de meesten hebben het over kinbdjes die nooit iets zelf zouden kunnen en geen kwaliteit van leven hebben. Dat kun je niet vergelijken met gezonde kinderen. Maar misschien of-topic. Stel je hebt een dochter van 13 jaar die is zwanger na een verkrachting. Wat doe je dan? Laat je je kind dan een leven lang daar tegen aan kijken.
Toch zijn er andere manieren. Maar dat is vakkennis van mij. Vandaar dat ik fel reageer op zulke berichten. Ze zijn onjuist en kunnen kwetsend zijn voor sommigen. Voor mensen die geen keuze gehad hebben. Daarom graag wat genuanceerder aub
En dat is dus mijn grootste ANGST.. dat ik in eerste plaats als moeder en in tweede plaats als christen dit dilemma aan moet gaan.. Ik zou hier absoluut zoeken naar inlichtingen, voorlichting, gesprekken aan gaan.. eerlijk.. dan is mijn zo'n zwart witte houding t.o.v. Abortus ineens heel grijs geworden.. Kijk doet ze t zelf als ze 13 is.. dan heeft ze ronduit pech.. dan zal ze het (heel kort door de bocht) ook dragen en zelf uitpoepen.., maar na verkrachting?? en hierin weet ik helaas wel degelijk waar ik over praat.. Ik was alleen 16 en wist zelf meteen dat ik het kindje wilde houden..dit werd een mk met 8 weken.. heel verdrietig, maar achteraf gezien denk ik dat dit wel het beste is geweest.. .. moeilijk.. heel moeilijk.
ik heb het dan ook over een hazenlipje en verder geen andere afwijkingen. Ik weet dat het soms voorkomt dat een kind met een hazenlipje ook afwijkingen heeft aan de hersentjes of twijfel. dan is het natuurlijk weer anders. heb het echt over het feit dat alles er goed uitziet op het hazenlipje na. ook daar zijn veel verschillen in waar ik me niet in verdiept heb maar zover ik weer kan de sleet zitten in de bovenkaak, lip, of gehemelte en dat je enkelzijdig hebt en dubbelzijdig etc maar ik weet niet tot hoever ze die verschillen kunnen waarnemen op de echo. volgens mijn is het wel zo dat de meeste gevallen er op een litteken na goed vanaf komen? of is dat niet zo. sorry hoor maar dit dacht ik zo en zou voor mijn geen rede zijn voo rabortus als er aan de hersentjes niks mankeerd
Een oud-collega van mij heeft een zoon van 11 met Down. Hij gaat gewoon naar de basisschool, kan beter rekenen dan zijn klasgenootjes en keek me met groot geluk aan toen ik hem als Zwarte Piet een simpel klein cadeautje gaf... Hij speelt elke dag buiten met zijn - niet gehandicapte - vriendjes, kan fietsen, eten, praten, lachen, huilen... Enige verschil? Hij was pas zindelijk toen hij 8 was, zal misschien nooit zelfstandig wonen... Het idee dat deze mensen na een punctie hadden besloten dit prachtige mannetje niet te laten komen, maakt me kotsmisselijk! Je weet niet wat de gevolgen zijn, die zijn nooit in te schatten. Dus het kan zomaar zijn dat je het mooiste dat je ooit kan overkomen "wegdoet"... vreselijk dat die keuze gemaakt wordt! Ik zou dus nooit een kindje weghalen. De dochter van vrienden van mijn ouders heeft een kindje verloren. Bij de 20 weken echo bleek dat zijn hersenen niet groeiden. Ze heeft hem gedragen tot met 39 weken de bevalling vanzelf op gang kwam, het jongetje heeft nog heel even geleefd. Ze hebben - zeer emotioneel - mooi afscheid kunnen nemen van hun zoon. Nog zo'n voorbeeld. Vanaf de dag dat ik zwanger bleek, vanaf de eerste echo met een kloppend hartje, maar vooral na de eerste schopjes....beide dames waren gelijk MIJN kind...ik zou mijn kind nooit weg kunnen laten halen. Ik zou mezelf nooit meer recht in de ogen kunnen kijken dat ik heb geoordeeld over het leven van een ander...
en zo kun je: "Oordeel niet opdat gij niet veroordeelt worde..." ook neerzetten!!!. Kan het alleen maar beamen..
Dit zijn zulke moeilijke onderwerpen. Ik kan nu wel gaan roepen dat ik dit of dat zou doen. Maar ik weet pas wat ik daadwerkelijk ga doen, als ik eenmaal in deze situatie zou zitten.
Het punt is dat een hazelip een uitwerking is en niet direct een oorzaak. Dit is niet vooraf te zien. Er bestaat dus altijd de kans dat het een chromosoomafwijking is van iets veel 'groters'. En ook op een litteken na goed vanafkomen valt ook nog maar te bezien. Daarom vind ik zomaar een hazelipje een beetje kort door de bocht genomen. Ik wil allen maar ff duidelijk maken dat het niet zomaar een operatie is en je bent er klaar mee. het heeft wel wat meer gevolgen. het klopt dat de meesten na intensieve begeleiding door het schisisteam er goed vanaf komen. voor ons was het iig ook geen reden. De kans op geestelijke aandoeningen is groter maar ook bij een voolgens echo's gezond kind kan geestelijk niet in orde zijn. Gelukkig is het een aandoening waar veel aan gedaan kan worden
Ik heb geprobeerd me door alle pagina's met reacties heen te worstelen, en weet niet wat ik zelf zou doen als ik in zo'n situatie zou zitten maar wilde wel even zeggen dat er vorige week dinsdag op ned 1 een mooie,aangrijpende documentaire op tv was, 'Sam is dood' die mij enorm met beide benen op de grond gezet heeft. Ik werk in de zorg en 'wij' beslissen bijna dagelijks over kwaliteit van leven. In deze docu (van Ria Bremer) gaat het over de 26 jarige Sam waarvan artsen overtuigd waren van een kort leven en medisch zinloos handelen. Uiteindelijk is hij, ondanks zijn beperkingen en tegen alle verwachtingen in, toch nog 26 jaar geworden. Sam vond dat anderen niet mochten oordelen over de kwaliteit van leven, dat moest je aan de persoon zelf overlaten. Deze documentaire is het kijken waard. Ik wil hier niet mee verkondigen dat je je keuze dan bijstelt, maar het belicht wel de andere zijde van het verhaal. Nogmaals, ik heb persoonlijk nog nooit voor deze zware beslissing gestaan dus weet niet wat te doen.
Dat krijg je echt niet zomaar voor elkaar hoor als ik het had laten willen weghalen had ik toch flink wat tegenwerk gehad zoiezo bieden ze dat helemaal niet als optie aan als je alleen een combitest hebt gedaan, ze vragen of je verder wil testen of verder je zwangerschap wilt uitzetten (met bv wel een uitgebreide 20 weken echo) maar de optie "abortus" is nooit aan bod gekomen en dat word ook echt niet zo gedaan, zoiezo als wij ons meisje niet hadden laten komen had ik echt moeten bevallen, dus niets wegknippen en snijden nee een echte ingeleide bevalling. Niet zomaar even wegzuigen dus, vind dat zo onrespectvol tegenover moeders die deze moeilijke keuze hebben gemaakt (jij zij het niet ik weet even ook niet meer precies wie het zij, dus het laatste is niet specifiek aan jou gericht ) Ik heb wel een hele discussie gemist, op zich moet ik wel zeggen dat ik vroeger er makkelijker over dacht dan had ik minder kunnen accepteren qua afwijkingen als toen ik zwanger eenmaal was en er toch al heel veel van hield, ik kon heel veel dingen door de vingers zien die ik voorheen niet dacht te kunnen accepteren. Het was een ware hel, bij elk schopje voel je liefde en tegelijk verdriet, je durft je niet te hechten want voor hetzelfde geldt is het verkeerd, ik heb een vreselijke zwangerschap (voor een groot deel) gehad ONDANKS dat ze gezond bleek, vruchtwaterverlies als complicatie (is vaak voorkomen maar goed dan moet je toch weer plat) een ernstig virus waardoor ons meiske zou kunnen overlijden, ik werd op den duur gek. Na 30 weken kon ik pas gaan genieten zonder zorgen en toen kreeg ik met 32 weken zowat elke nacht voorweeen, dus dat gun ik niemand toe maar wat de mensen tegen mij zeiden (omdat wij hier heel open in waren) was echt hartverscheurend, ik kreeg zelfs een mailtje van een vreemd persoon met allerlei nare opmerkingen naar me hoofd, terwijl ik al elke dag uren huilde om (voor mijn gevoel) alvast afscheid te nemen van ons meiske..
Ik moet zeggen dat je stukje me erg raakt. Ik wilde een voorbeeld stellen in welke situaties ik voor abortus ben. Helaas ben ik vergeten dat op dit forum heel veel vrouwen zijn die het mogelijk hebben meegemaakt. Hiervoor mijn excuses. En inderdaad als ze vrijwillig seks hebben is het een ander verhaal maar als ze 13 zijn weet ik nog niet wat ik zou doen. Want ook al word je oma eigenlijk word je ook weer moeder.
Wij zouden een kindje met een beperking, zowel lichamelijk als geestelijk laten komen. Het kindje zal bij ons een goed leven hebben en liefdevol verzorgt worden.. Wel; als het kindje buiten de baarmoeder geen kans van leven heeft dan zouden we overwegen om de zwangerschap toch vroegtijdig af te breken. Hoe moeilijk dit ook zal zijn. Ik werk zelf in de verstandelijk gehandicapten zorg dus ben me heel bewust van de gevolgen van een handicap bij een kind. Ik heb met zowel " hoog" als " laag " niveau gewerkt en een mens onterend bestaan hebben deze kinderen/mensen niet. Het zal zwaar zijn en je leven staat op zijn kop en je hebt voor altijd zorgen maar er zullen ook veel mooie en liefdevolle momenten zijn. Daar ben ik van overtuigd. Wel respecteer ik ieder zijn mening hierin. Niet iedereen kan het opbrengen om levenslang voor een kind te zorgen en niet te weten hoe het gaat wanneer je overlijd. Al zijn hierin ook goede dingen te regelen tegenwoordig.