hallo allemaal, De laatste loodjes wegen het zwaarst en ik begin nu echt te voelen wat er mee bedoeld wordt. Ik ben morgen 41 weken zwanger en ons kindje wil maar niet komen Het grootste deel van mijn zwangerschap ben ik bezig geweest met het halen van de 37 weken en dan...tik,tak,tik, tak...niets, helemaal niets! Ik heb gewoon nooit gedacht dat ik overtijd zou gaan en nu ga ik bijna al de 42ste week in, zonder dat ik ook maar iets merk van een naderdende bevalling. Ik begin me gewoon zorgen te maken en zit te piekeren. Heb ik me vergist in de uitgerekende datum wellicht? De echo's vertelden toch wel de waarheid inzake het termijn? Waarom komt het toch niet en waarom voel ik niets van een naderende bevalling? En dat warme weer helpt ook niet echt mee...het hele huis is schoon e n opgeruimd en ik begin fysiek nu het echt zwaar te krijgen waardoor ik het huis nauwelijks nog kan en wil bijhouden. Lig bijna de hele dag uitgeblust op de bank of in een tuinstoel. Te puffen en naar mijn opgezwollen voeten te kijken...Genieten is er niet meer bij. Elke dag hetzelfde gewacht, zonder dat er maar ook iets gebeurt wat op een bevalling lijkt... Ik ben het zo zat aan het worden. Vrijdag weer naar de verloskundige, vanaf week 37 denkend: Is dit nu de laatste keer dat ik hier ben? Nu denk ik....goh nog een weekje en dan kan ik fijn naar de gynecoloog. Al die maanden bij de verloskundige en nu sta ik voor mijn gevoel met 1 been al bij de gynecoloog. Daaaaaaaaaaaag eventuele thuisbevalling, hallo ziekenhuis GEK wordt ik ervan! Zo dat ben ik ook weer kwijt!
Hoi hoi Weet precies wat je bedoelt ik moest vanaf een week of 34 plat liggen omdat ze bang waren dat de uk eerder zou komen en nu mag het en gebeurt er niks je veel harde buiken en veel voorweeen. Loop al weken met pijn en met een ijzer gehalte die niet op pijl wil komen en mag dus zeker al niet meer thuis bevallen is me gisteren verteld de vk belde me er zelfs voor op en ze had al met de gyn overlegd om me in te leiden en die was het er helemaal mee eens. Ze vertrouwen er zelf helemaal niks van en dinsdag moet ik naar de gyn om het te hebben over een inleiden en daar zie ik zo tegen op en hoop zo dat onze uk zich voor de tijd vanzelf meldt want moest mijn spullen maar vast mee nemen naar het ziekenhuis want de kans was groot dat ik meteen kon blijven. Ben disndag 40 weken en 2 dagen. En het warme weer is echt verschikkelijk en kan er ook helemaal niet tegen maar ja nog een paar dagen en dan hebben we ons ukje in de armen succes meid met de laatste loodjes
He, Ramona, pfff, dan mag ik nog niet klagen als jij al vanaf 34 weken plat ligt en het HB gehalte niet op peil is...ik loopt tenminste nog rond, zover dat het kan.. Ik hoop ook dat het inleiden niet nodig is en dat onze pukkies snel zullen komen. Ik troost me maar met de gedachten dat ik niet de enige ben die het helemaal zat is. Succes meid.
Wacht nog maar even rustig af Cam, er kan in een week nog zo veel gebeuren. Ik sta met 1,5 been bij de gyn. Ik heb nog maar 2 dagen, niet leuk, maar het is niet anders. Het gaat immers om de gezondheid van je kindje niet waar. Hoe meer je je er over opwind hoe langer het (lijkt) te duren.
Ik had precies hetzelfde hoor! Eerst gigantisch uitgekeken naar de 37 weken en toen ik de 41 weken had gehaald had ik ook zoiets van: hij komt niet vanzelf! En had ook geen tekenen van een aankomende bevalling... En ineens uit het niets begon het... Dus er is nog hoop! Ik ben bevallen met 41wk3dg! Maar ik snap helemaal dat je er helemaal doorheen zit! Denk maar zo: Nog hooguit een week! En maak je geen zorgen, zoveel vrouwen bevallen pas na de 40 weken!
Hier nog eentje hoor. Ook al vanaf 37 weken de hoop om fijn te bevallen. Ik heb nogal een buik, en fysiek wordt het voor mij echt heel zwaar. Ook al vanaf de 37 weken oefen weeen enz... Nu nog eens een lichte zwangerschapsvergiftiging door hoge bloeddruk, dus ik mag niet zoveel en kan niet zoveel meer. *klaag* *Klaag* Maar troost je, jij zal nu snel moeder worden, 42 weken en een paar dagen, dan zul je niet lang meer lopen.
Hoi Cam, Ik ben zelf maandag pas 40 weken maar wat je zegt is voor mij ook zoo herkenbaar..alles staat klaar..alleen nog weinig signalen van een naderende bevalling.. ik dacht zelf ook dat ik de 40 weken misschien niet zou halen nu begin ik ook te denken van heb ik wel goed gerekend..maar idd je gaat ervan uit dat de echo s de waarheid vertellen qua duur...maarja geduldig afwachten voor de rest valt er weinig te doen...
ik ken het. loop ook al een aantal weken met voorweeen en ze zit er nog steeds in. maandag ben ik gestript en sindsdien nog meer voorweeen maar gelukkig kot morgen de vk langs om me weer te strippen, hopen dat het dan wel doorzet. lastig he wachten, succes
bedankt dames voor deze enorme opsteker! Het gaat vandaag al weer wat beter, elke dag tegelijk nemen is volgens mij nu het beste wat ik kan doen. Ik ben blij dat ik in ieder geval niet de enige ben die over de 40 weken heen ga, begon echt aan mezelf te twijfelen. Al die reakties ook van je omgeving: Voel je nu nog niets? Je moet toch iets merken? Grr..elke dag weer telefoon. Tot 40 weken ben je echt met zijn tweetjes aan het wachten maar daarna..jemig zeg...de hele familie, vrienden en kennissenkring blijven maar bellen, sms-en en mailen. Lief bedoeld, maar wordt er een beetje depri van
Zet je voicemail aan en hang een bordje op je deur met het bericht: ''Laat me met rust, en nee, ik voel nog niks!'' Nee hoor, grapje. veel sterkte de komende dagen nog...
Ik had me gelukkig ingesteld op 42 weken, dus nu pas word ik ongeduldig. Ben nu 12 dagen overtijd. Zaterdag ben ik 42 weken.
ik word ook gek gebeld. mijn schoonmoeder belt al vanaf 37 weken elke dag om te vragen of ze al geboren is, nou als dat zo was hadden we al gebeld. daarna vraagt ze of ik al wat voel en of ik nog wel leven voel. elke keer als ik bij de vk ben geweest vraagt ze of de vk heeft gezegd wanneer de baby komt
Ja dat dacht ik ook maar tegenwoordig willen ze je nog wel langer laten lopen dan 42 weken. Vanaf week 41 moest ik om de dag naar het ziekenhuis, ecg en echo maken. Zolang de kleine het goed deed grepen ze niet in omdat een inleiding geen meerwaarde bracht voor de kleine. Uiteindelijk begonnen bij 42 + 3 de weeën, ik helemaal blij want nu was het einde toch in zicht. De hele middag+ avond en nacht onregelmatige weeën gehad en de volgende morgen had ik een afspraak in het ziekenhuis. Jaa ik helemaal happy en helemaal zeker dat ik dan nu toch echt wel zou mogen blijven. Nou niets was minder waar, ik had 2 cm ontsluiting, de weeën waren te onregelmatig en niet krachtig genoeg, de kleine deed het nog goed, mijn vliezen waren nog heel dus ik kon gewoon weer naar huis. Die nacht kwamen de weeën regelmatig netjes om de 5 minuten, dus zh gebeld en we mochten komen. Weer helemaal blij, nu zou het dan toch eindelijk gebeuren. Maar nee hoor ik mocht weer naar huis maar kreeg wel een slaap tabletje mee. Ondertussen zaten we op 42 + 5 en die middag weer naar het ziekenhuis en weer mochten we naar huis, weer met wat slaaptabletten. Eenmaal thuis verloor ik de slijmprop, nam een tabletje in en ging naar bed, heb een uurtje geslapen en werd wakker van de weeën die nu om de 3 minuten kwamen en sterk waren. Tegen 19 uur hadden we weer een afspraak in het ziekenhuis (ze hielden me wel heel goed in de gaten hoor) en ik heb de Gyn meteen verteld dat hij 3 hoog de boom in kon en dat ik niet meer terug naar huis heen ging (zh is een half uur rijden). Gelukkig hoefde dat ook niet. En met 42+6 dagen kwam Kylian dan toch eindelijk. Groetjes Anita
Owwww meisje ik leef met je mee hoor, de laatste loodjes zijn het zwaarst. Ik wil alleen even op dit zinnetje reageren... dat je niets merkt van een naderende bevalling wil niks zeggen. Ik heb ook HELEMAAL NIETS gemerkt. Geen gerommel, geen voorweeën, geen aankondiging... helemaal niets. Ineens vanuit het niets *pats* vliezen gebroken. Had er echt nog niet op gerekend. Nou was ik 39 weken... en ik had het al vreselijk zwaar. Ik had echt niet tot 42 weken willen lopen op dat moment, vandaar dat ik met je meeleef... maar geloof me... je kindje komt eruit. Is het niet vandaag, dan wel morgen of van de week
Owwww meisje ik leef met je mee hoor, de laatste loodjes zijn het zwaarst. Ik wil alleen even op dit zinnetje reageren... dat je niets merkt van een naderende bevalling wil niks zeggen. Ik heb ook HELEMAAL NIETS gemerkt. Geen gerommel, geen voorweeën, geen aankondiging... helemaal niets. Ineens vanuit het niets *pats* vliezen gebroken. Had er echt nog niet op gerekend. Nou was ik 39 weken... en ik had het al vreselijk zwaar. Ik had echt niet tot 42 weken willen lopen op dat moment, vandaar dat ik met je meeleef... maar geloof me... je kindje komt eruit. Is het niet vandaag, dan wel morgen of van de week
Een vraagje over de voorweeen, voelt dat als menstruatiepijn? Ook ik ga met spanning afwachten of er wat begint en af en toe voel ik een wat zeurdige menstruatiepijn maar verder niets....
Die zeurderige pijn heb ik ook al vanaf 38 weken, maar blijkbaar zegt dat niks. Bij mij voelt dat als een soort menstruatiepijn met steken. Ik zou nu al niet gaan afwachten hoor, het kan nog wel even duren. Dat een bevalling uit het niets komt kan ik me niks bij voorstellen. Dat vind ik toch wel zo raar. Spannend!
Het is helaas zo onvoorspelbaar........ Bij mijn eerste zat ik volgens gyno om 15:30 nog potdicht, zelfs geen enkele vorm van verweking vd BM. Terwijl ik al 41w6d as 18:35 braken ineens mijn vliezen en 23:02 is mijn zoon geboren. Bij mijn tweede was het bidden dat we de levensvatbaregrens zouden halen.... uit eindelijk met ruim 40 weken ingeleid......... werd me veel te zwaar ivm BI. Nu zwanger van de derde en nu rommelt het al vanaf 28 wkn zo, maar ik ga er gewoon vanuit dat ik weer over de 41 wkn ga, dan kan het alleen maar meevallen toch Ik hoop dat je gewoon lekker snel mag bevallen en snel je kleine in je armen mag houden, heel cliché ,maar dat maakt alles weer helemaal goed. Suc6 met de laatste loodjes
hoi allemaal, Hier nog steeds niets hoor. Ben net terug van de verloskundige. ben vandaag 41 weken precies. Voor woensdag moet ik bevallen zijn anders dragen ze me over aan het ziekenhuis. Voor donderdag of vrijdag kan ik daar dan een echo laten maken en wordt er een hartfilmpje gemaakt van het kindje om te bepalen of de conditie van het kindje goed is... Ik heb af en toe wel harde buiken, maar er zit geen regelmaat in. Vanochtend werd ik wel wakker met het gevoel van: het gaat nu niet meer lang duren, maar waarom ik dat dacht...geen idee. Ik hoop dat het me inituitie is en dat me niet in de steek laat. By the way, volgens de verloskundige komt het vaak voor dat er over de 40 weken grens heen gegaan wordt. Zelfs bij een tweede of derde kindje. Op dit moment hadden ze al 5 dames die overtijd waren...die april kindjes willen gewoon niet echt. We verwennen ze veel te veel groetjes cam