Sommigen zeggen dat je door de pijn van de bevalling hormonen aanmaakt die zorgen dat je van je kindje gaat houden. Wie heeft er pijnstilling gehad en wie niet (en zo ja welke)? Denk je dat het de relatie met je kindje beïnvloed heeft?
ik heb pijn gehad ja. ben thuis bevallen en dat duurde op een gegeven moment te lang. had geen persweeen meer dus hebben ze me geknipt zonder verdoving en zonder wee en ben tot me kont uitgescheurd. maar je moet wel wat pijn hebben idd bij een bevalling want idd je maakt een stofje aan waardoor je een soort van oerkracht krijgt en je baby eruit kan persen. kijk als het te gek wordt of in bijzondere situaties dat je dan pijnbestrijding krijgt ok. maar pijn hoort erbij. het gaat er nu eenmaal lekkerder in als dat het eruit moet
Pijn hoort er inderdaad bij. Zo doen weeen pijn. Maar toen het me te gek werd heb ik een ruggeprik gevraagd en gekregen. Ben toen bijna pijnloos bevallen. En het was heerlijk!
Ik ben in het ziekenhuis bevallen zonder pijnbestrijding. Gewoon omdat ik dat niet wilde. Waarom kan ik je niet vertellen, ik hoefde het gewoon niet. Mijn zus heeft wel pijn bestrijding gehad (ruggenprik), maar vrees niet. Op het moment dat je volledige ontsluiting hebt gaat die bestrijding uit en moet je het alsnog op eigen kracht doen. Dus helemaal pijn vrij is het nooit. Ik geloof niet dat ik meer van mijn zoontje houd, als mijn zus van haar beide kinderen. (haar eerste was met een keizersnede). Kies gewoon voor datgene wat voor jou goed voelt. Als jij opziet tegen de pijn bij de bevalling of denkt dat je in paniek gaat raken zou ik gewoon voor pijnbestrijding gaan. Vind het een beetje vaag idee dat wanneer je dus niet genoeg pijn hebt gehad tijdens de bevalling je ook minder van je kindje houdt. Dan komen er dus heel wat keizersnede-kindjes liefde tekort. Vage conclusies...
Ik heb daar ook wel eens van gehoord en heb het er eens met vriendinnen over gehad die een keizersnede hebben gehad. Zij gaven aan dat er na de bevalling een band moest groeien, allemaal afzonderlijk van elkaar dus dat was wel heel typisch. Ik heb 3 kindjes gekregen. Bij de eerste een prik met morfine gekregen omdat de weeen niet afzwakte en erg hoog bleven hangen waardoor ik eigenlijk continue een wee had zeg maar. Ja bevallen doet pijn maar tijdens de bevalling maak je ook iets van een stofje aan zodat het draagbaar is. Ik vond het echt ontzettend bijzonder om allemaal mee te maken en ikzelf ben wel van mening dat de pijn die je hebt, zorgt dat je een goede band met je kindje krijgt.
Dit is bijna een filosofische vraag... Is pijn nodig? Ik zou er geen volmmondig ja of nee op kunnen antwoorden. Ik ben alleen wel blij met de luxe van de ruggenprik en de mogelijkheid de pijn te kunnen beperken. Ik heb een ruggenprik gehad, maar daarvóór heb ik ook pijn geleden hoor. En veel mensen die een keizersnee krijgen, hebben ook eerst een heeeeeeeleboel pijn gehad en misschien wel meer dan vrouwen die in 1 keer vaginaal bevallen zijn, juist omdat het niet van een leien dakje ging meestal. Dus of het nodig is weet ik niet maar ik vind het niet van deze tijd en maatschappij om vrouwen pijnbestrijding te ontzeggen als ze erom vragen.
Storm: ik ben bevallen met pijnbestrijding, de pomp is niet uitgegaan. Dus dat hoeft niet bij iedereen. Oh ja, antwoord op je vraag: Ik hield vanaf de eerste seconde van mijn meisje. Ik was goed uitgerust zo zonder pijn, dat ik er ook direct van kon genieten. Vond dat echt een pluspunt.
Ik heb geen pijnstilling gehad, maar vond de pijn ook niet ondraaglijk of zo.. mijn adrenaline werkte perfect, heb zlelfs nog flauwe grappen gemaakt tussen de weeen door, en ik ben een superpieperd normaal!vond het hechten erger.. autsch..
Ik heb een spuit in m'n been gehad en die zorgde ervoor dat de scherpe kantjes wat minder werden........ Pijn heb ik nog wel gehad maar dat was ik snel vergeten toen m'n kleine meid op m'n buik gelegd werd.
Wilde thuis bevallen, maar lukte niet. Dus we moesten naar het ziekenhuis en kreeg daar een weeen versterker (zat op 2 cm) En heb gelijk om ruggenprik gevraagd. Nog geen 3 uur later 10 cm ontsluiting. Ondertussen hadden ze de ruggenprik verdoving verhoogt, want ze hadden niet in de gaten dat het zo snel ging. Ik moest gaan persen terwijl ik geen persdrang voelden (heel klein beetje druk bij poepert) En daar lag hij op mijn borst. En ik vind niet dat dat de relatie tegen over mijn zoontje beïnvloed heeft.
wilde thuis bevallen maar ben uiteindelijk naar het ziekenhuis gegaan voor pijnbestrijding. had ischias (zenuwbeklemming onderin de rug) tijdens de zwangerschap opgelopen, daar lag hij met zijn hoofd tegenaan te duwen tijdens de weeën en daarna kreeg ik rugweeën en beenweeën in een weeënstorm. continu weeën dus. maar de rit naar het ziekenhuis in de auto heeft het allemaal wat versneld vermoedelijk. 23.30u in het ziekenhuis, werd eerst aan ctg gelegd om te kijken of kindje het aankan de medicatie (krijgt er namelijk ook wat van mee) duurde half uurtje. daarna wilde ze pinnetje op t hoofdje aanbrengen ivm slechte registratie van ctg. toen bleek dat ik al 8 cm ontsluiting had. dat was 00.10u laatste vliezen zijn toen nog gebroken en om 00.20u mocht ik gaan persen. om 00.48u was hij er al. heb dus geen medicatie gehad maar heb uiteindelijk wel de eerste paar weken heel erg moeten wennen aan de nieuwe situatie en ook even een band moeten opbouwen met mijn zoon. dus dat zegt verder niks.
Mijn dochter is gehaald met de keizersnee...vanaf de 1ste blik was ik opslag verliefd op haar en dat is nooit weer over gegaan.....dus ook met een ruggeprik komt het goed hoor
Vind het een beetje moeilijk om er zo ja of nee op te zeggen..... Bij mijn oudste pijn gehad, weeen en uiteindelijk een ks(ook met pijn!) en het heeft toch een paar dagen geduurd voor ik echt wist dat ik mama was... Bij mijn jongste een geplande ks gehad, dus geen/weinig pijn en dat was meteen goed.... Volgens mij heb je pijn nodig om een goede vordering van je ontsluiting te krijgen, maar om van je kind te houden????
Ik vind het onzin dat pijn perse nodig is bij een bevalling. Pijn is tegenwoordig niet meer nodig. Ik bedoel, een keizersnee doen ze toch ook niet zonder verdoving? De middelen bestaan dus als je wilt kan je er gebruik van maken.
Ik heb een ruggenprik gehad, maar ben zeker niet pijnloos bevallen... was het maar waar hahaha. Hoewel ik het een bijzondere ervaring vond, had ik de pijn best wel thuis willen laten hoor! Het duurde sowieso even voordat ik om de ruggenprik vroeg. Pas nadat ik een uurtje of 6 zeer onregelmatige heftige piekige weeën had gehad en de ontsluiting maar 1,5 cm. gevorderd was, heb ik erom gevraagd, dan duurt het even voordat je hem hebt en idd, hij wordt weer uitgezet bij een cm. of 8 ontsluiting (bij mij dan). Toen heb ik nog een uurtje of 4/5 gewacht op het volledig worden van de ontsluiting en opkomen van de persdrang. Met weeën om de 1,5 á 2 minuten is dat best pittig. Ik heb niet het idee dat het de band met mijn zoon beïnvloedt heeft, al heb ik natuurlijk 'pas' 1 kind, dus ik kan het niet vergelijken. Ik moest wel wennen aan mijn nieuwe leven en ik had niet het 'o ben jij het!-gevoel) waar sommigen het over hebben, maar ik denk eerlijk gezegd niet dat dat door mijn ruggenprik kwam. Ik was daar niet van 'van de wereld' ofzo.... kwam juist weer een beetje op aarde (en op adem ). Of pijn nodig is, daar kun je over discussiëren. Ik denk dat het voor de meeste vrouwen die bevallen zijn, wel bij hun bevalling gehoord heeft, of ze dat nou wilden of niet! Ik moet wel zeggen dat ik niet compleet geloof in 'pijnloos bevallen' zoals je dat nu wel eens hoort, maar dat is persoonlijk natuurlijk.
ik denk niet dat het voor de band nodig is, maar misschien wel als afsluiting. zowel de zwangerschap als de bevalling zijn heel intens en een volledig pijnloze bevalling lijkt me (net als een stortbevalling) zo'n rare overgang. maar onnodig lijden vind ik onzin. ik heb de ruggeprik gehad op het goede moment, ik heb pijn ervaren, maar toen het ondragelijk werd was het over.
Ja dat hoort er nu eenmaal bij ben 2 keer in he tzikenehuis bevallen zonder pijnstilling (moet ook zeggen zou het ook niet willen dan moet het wel heeeeel erg zijn) Als de baby er is is de pijn ook weg dus dat heb je in t vooruitzicht. bij de eerste wel geknipt en gehecht (behoorlijkn grote knip) wel met verdoving maar toch voel je het.
Ik ben zonder pijnstilling natuurlijk bevallen maar heb het twee keer geen enkel moment nodig gehad. Pijn nodig hebben is dus echt onzin. Een bevalling kan dus ook (vrijwel) pijnloos verlopen en ik hou ongelofelijk veel van mijn kindjes (en zij van mij!)... Doen waar je je goed bij voelt. Hou je opties open en kies niet bij voorbaat zou ik zeggen.
@ Wasmachine, Grappig de vraag is pijn nodig heeft mij ook heel lang bezig gehouden ben op het internet en in boekjes gaan zoeken of het ook anders kon en ben dus op hypnobirthing uitgekomen. Ik zal niet zeggen dat je niets meer zal voelen(moet het allemaal nog gaan mee maken) maar de filosofie er achter vind ik erg goed en ik moet zeggen na bijna 2 wk bezig te zijn met de adem oefeningen ik zelfs mijn pijn in de rug weg kan ademen en ook veel beter kan ontspannen met een harde buik. Dus ik denk nee pijn hoeft niet ben niet tegen medicatie neem het lekker en anders is het een optie om iets te vinden wat jou wel kan helpen .
Ik geloof wel echt (is m.i. ook voldoende wetenschappelijk aangetoond) dat de pijn tot gevolg heeft dat je lijf natuurlijke pijnstillers aanmaakt waar niet alleen de moeder maar óók het kindje (!) van profiteert en die na de bevalling (als de pijn wegvalt) nog steeds in je systeem zitten en mogelijk iets met de binding doen. Los daarvan denk ik dat je óók prima kunt binden als je geen pijn hebt ervaren. En net zo goed dat je moeite met de binding kan hebben ook al heb je (veel) pijn ervaren. Pijn is dus m.i. niet noodzakelijk, maar als je een natuurlijke bevalling aankunt, denk ik wel dat het voordelen heeft om het op die manier te doen. En als de pijn je teveel wordt, denk ik dat het beter is als je juist pijnstilling neemt, en dat dát kan maken dat je de bevalling goed doorkomt en je goed kunt binden enzo. Het ligt dus weer lekker genuanceerd, als je het mij vraagt