Hallo lieve meiden! Dank je wel Sjors voor het openen van dit topic, vreselijk eigenlijk dat het nodig is! Wat is dit heftig allemaal zeg! Ik voel me helemaal lamgeslagen...Alle dromen die ik nu al had voor ons kleintje zijn ineens binnen een paar seconden weggevaagt! Onze vorige echo was goed,zag er allemaal prima uit, niks afwijkends... De nieuwe echo was minder positief...Ik had een voorgevoel, hoe vreemd ook want ik voel(de) me nog steeds op en top zwanger. Last van mn borsten, last van darmen en af en toe beetje gerommel in mn buik. De klap was hard, maar op de 1 of andere manier dus niet geheel onverwacht, maar het doet niet minder pijn. Nu heb ik minder last van mn borsten maar ze zijn nog wel ietwat gevoelig. Morgen naar de gyneacoloog. We hebben gesprek gehad met de verloskundige wat we zelf willen, curretage of medicatie. Ik persoonlijk ga het liefst voor medicatie (al had ik liever de keus helemaal niet gehad ) Curretage doet me aan nare dingen denken, waar ik zo nog iets over zal vertellen. We krijgen morgen ook weer een echo om echt zeker te zijn van de zaak, maar ik heb geen sprankje hoop meer hoor, want er zal nu heus niet ineens wél een hartje kloppen! Ik voel me zoooo verdrietig, het is vreselijk! Er is ook nog geen enkel teken dat het vanzichzelf 'loskomt' alles zit nog steeds 'prima vast' zoals de verloskundige zegt. Maar het voelt zooo dubbel... aan de ene kant wil ik dat het voor altijd blijft zitten, maar aan de andere kant vind ik het zo'n naar idee dat er nu iets in mij zit wat gewoon niet doet wat het had moeten doen (kennen jullie dit gevoel?) Morgen weten we dus meer! Maar poeh wat zie ik er tegenop! Wat ik net bedoelde is het volgende: Een 'vriendin' van me (ik zet het tussen haakjes omdat het nu even érg gevoelig ligt) is 20 jaar, en inmiddels voor de 5e keer zwanger. Haar eerste keer zwanger was toen ze 14 was en heeft het kindje toen laten komen. Haar reden; ik was te laat voor abortus. Nu is ze wéér in verwachting en heeft besloten om het wéér weg te laten halen (wat ze tijdens de vorige zwangerschappen,op de 1e na dus, ook heeft laten doen) Ik word er zooo moedeloos van! Ik,mijn vriend, en jullie lieve dames hier, willen zo graag een kindje en zij laat ze weghalen alsof ze keer op keer een stuk oud speelgoed weg gooit. Ik vind het zo naar en het maakt me zoooo verdrietig! Ik wil jullie allemaal veel sterkte wensen!! Liefs! xx
Wij hebben afgelopen maandag te horen/zien gekregen tijdens de echo dat het hartje van ons gupke niet meer klopte. We waren al 2 weken teruggezet, achteraf dacht de echoscopiste dat dat al een voorteken kon zijn, en uiteiindelijk is 'ie 9 weken en 2 dagen geworden. Ongelooflijk bot was de echoscopiste trouwens. Ik heb 0,0 pijn. Ik heb ook nog geen bloedverlies of iets. Dus met de verloskundige is begin van de week afgesproken af te wachten of het natuurlijk op gang komt tot morgen. Dan moet ik bellen om het ziekenhuis op de hoogte te brengen en een afspraak in te plannen met de gyn. Inmiddels hebben manlief en ik het beebje al wel een naam gegeven, en we hebben al een plekje waar we hem (ik dacht sinds dag 1 dat het een jongen zou zijn, vandaar) willen begraven. Maar mijn goeie god, wat is dit allemaal moeilijk . Afschuwelijk.
@ sjors, ik kijk hier regelmatig dus ik was blij toen ik hier terecht kwam! bij mij had de verloskudinge nog alle hoop dat alles goed zou komen maar ik voelde me niet goed.. weet niet hoe ik het moet omschrijven maar ik wist denk ik ergens diep van binnen dat het niet goed zat want ik kon er opeens niet meer van genieten. de miskraam is snachts vanzelf begonnen, en gek genoeg had ik diezelfde avond vreemde gevoelens; ik voelde me opgejaagd en zat totaal niet lekker in mn vel. nou diezelfde nacht begonnen de krampen, het vele bloedverlies en ik dat rare vreemde gevoel was ook gelijk weg. uiteraard daarna ontzettend in de war geweest.. en verdrietig en boos.. en zwak maar je 'accepteert' het toch min of meer want je moet wel doorgaan. ik ben ook doorgegaan. het lege gevoel is minder geworden maar ik zit nog niet helemaal 100% lekker in mn vel. af en toe heb ik weer een dipje en baal ik ontzettend dat we niet over een paar maandjes al papa & mama worden. *zucht*
Goedenavond dames, Helaas helaas is het voor mij allemaal definitief afgelopen. Er is geen sprankeltje hoop meer te bekennen, al wist ik dat het zo zou zijn. Vanmiddag naar de gynaecoloog geweest. Wat een hel was het wachten zeg! Het duurde zo ontzettend lang. Ik was al om half 3 in het ziekenhuis met mijn schoonmoeder, omdat ik nog niet bekend was in het ziekenhuis en dus eerst een aantal dingen aan moest laten maken. Vervolgens aangemeld en toen begon het wachten. In plaats van 3 uur werd het kwart voor 4 dus dat was echt shit. Opnieuw een inwendige echo gehad en deze keer was het echt niet prettig. Het deed toch wel een beetje zeer! Helaas was er geen leven meer te vinden in onze kleine. Opnieuw brak weer mijn hart. Na het aankleden zijn we gaan zitten en kon ik de vragen stellen die maar in mijn hoofd bleven zitten. Daarna begon ze over de opties met voor en nadelen daarvan. Zoals jullie al wisten misschien had ik al een keus gemaakt en ook na haar verhaal ben ik bij de keus voor de pillen gebleven. Ik wilde het graag zo snel mogelijk en ik heb in dat opzicht geluk. Morgen kan ik al terecht. Om 9 uur moet ik aanwezig zijn in het ziekenhuis en nemen ze me op. Dan krijg ik de pillen en vervolgens is het afwachten. Misschien wel voor 48 uur, maar dat merken we dan wel weer. Gelukkig heb ik een telefoon en ipad bij de hand dus vermaken doe ik me wel.
Heel triest voor je, Babyboo. Je bent de eerste van wie ik hoor dat ze wordt opgenomen omdat ze Cytotec gaat gebruiken, maar het kan sowieso geen kwaad. Heel soms krijg je inderdaad complicaties, zoals extreem bloedverlies (en dan bedoel ik extreem-extreem, want veel bloed verlies je toch wel) en zelfs bewusteloos raken. Die complicaties kunnen bij een spontane mk ook optreden, overigens. Heel veel sterkte! Suus
lieve meiden ik kom toevallig op dit topic omdat ik bij nieuwe berichten keek ik krijg kippenvel van jullie verhalen ik heb in april 2010 een miskraam gehad........wil jullie alleen erg veel sterkte wensen met dit grote verlies en ik duim voor jullie dat jullie heel snel weer een positieve test in handen mogen krijgen en houden dikke knuf
Dag meiden, wat een verdrietige verhalen hier zeg... Ik zou ook een augustus mama 2011 zijn geweest. Ik heb ook een missed abortion gehad. Vruchtje is waarschijnlijk met 6 weken gestopt met groeien, en met 8 weken kwamen we er achter door de echo. Ik heb tot drie keer toe cytotec gehad, met wisselend resultaat. De tweede keer veel bloedverlies en stolsel. Helaas is alles nog niet weg, en moet ik morgen voor curretage. Hoop het snel achter de rug te hebben...
Heel veel sterkte morgen in het ziekenhuis Sparkie! Het zal allemaal wel flinke impact hebben, denk goed aan jezelf hoor! Wat verdrietig om te horen BabyBoo dat het nu definitief over is voor jullie! Heel erg veel sterkte gewenst!!! Liefs! Ps. sorry dat ik niet zo spraakzaam ben, ik ben erg nerveus voor morgen en ik weet op dit moment niet de goede woorden te vinden...Maar alles wat ik zeg, meen ik oprecht!
Vlinder: jij ook sterkte morgen. Het gevoel van zwanger zijn maar ook weer niet, herken ik. Is zo'n gek idee dat technisch gezien nog zwanger bent, maar er dus geen kindje zal komen... Ik wilde het het liefste zo snel mogelijk achter de rug hebben. Ik heb het ook met medicijnen geprobeerd, da's toch stap 1 (op afwachten na, maar dat zag ik echt niet zitten). Hopelijk gaan de medicijnen bij jou goed werken. Heel veel sterkte zeg. En wat een rotverhaal van die 'vriendin' zeg. Echt afschuwelijk hoe makkelijk er door sommige mensen wordt gedacht over abortus. Verplicht aan de prikpil ofzo zeg ik.
@Vlinder... ik voel het zelfde meid... ben ook niet zo spraakzaam nu. Vanmorgen nog wel maar ben nu ook mega zenuwachtig voor morgen. Ik moet om 08:30 in het ziekenhuis zijn. @Babyboo meid ik leef zo met je mee!!!! Denk echt aan je... Morgen reageer ik (als ik thuis kom, want ook ik zou misschien worden opgenomen.. weet niet waarom of afhankelijk van wat??) maar ik reageer gauw op de andere meiden!!!!! Girls Ik hoop dat we hier ons verhaal kwijt kunnen.. een en ander en ervaringen kunnen delen enz. Vind het fijn dat er meer meiden hier even fijn hun ding kwijt kunnen. Veel liefs... voor de gene bij wie het gaande is suc6 komende uurtjes... of nou ja wat zeg ik nou.. allen suc6!!! Ik laat gauw weten wat ze bij ons doen. xxx
Lieve meiden... lees net nog even me mail voor het slapen gaan.. geen idee of ik zo kan slapen... maar zojuist opnieuw een golf van tranen bij het lezen van het volgende gedicht... dat we hebben ontvangen van mijn schoonmoeder. Een leven is een geschenk samen gesmolten uit 2 mensen Alle liefde van de wereld dat is wat zij het wensten Soms is het niet gegeven een leven op aarde door te staan Weet dat het dan in vele harten als een beschermengeltje verder zal gaan! Heel veel sterkte gewenst ...mamma Truste meiden x Sjors
Hoi dames, Ik zou ook een augustus-mama zijn geweest. Helaas is het bij mij op 10 januari bij 6/7 weken ook misgegaan. Het is al een paar weken geleden, maar op sommige dagen ben ik opeens intens verdrietig en voel ik het gemis heel erg. Het is raar om opeens weer een lege buik te hebben. Ik moet er niet aan denken als het straks augustus is en dat je dan weet dat als het goed was gegaan er een nieuw mensje erbij was gekomen. Dan zie je allemaal gelukkige zwangeren om je heen en dan denk je: dat had ik ook kunnen zijn.
hey allemaal, Aan de dames die nog zwanger zijn en nog moeten bevallen: succes! Want het is uiteindelijk wel een echte, véél te vroege, bevalling en niemand die daar erkenning aan geeft. Morgen gaan mijn man en ik de moederkoek begraven, kwestie van ons Prutske een mooi afscheid te kunnen geven, samen. Ik ben echt blij dat we dit hier allemaal kunnen delen, maar wil jullie ook allemaal toch wat hoop geven: we kunnen normaal allemaal opnieuw zwanger worden. En misschien krijgen we nog een beeb dit jaar, wie weet... Ik hoop er in elk geval op en ik geloof erin! Ik wens jullie allemaal veel sterkte en vind jullie stuk voor stuk sterke vrouwen!
Hallo lieve allemaal, Ik zit hier met tranen in mn ogen door de lieve berichtjes allemaal. Wat fijn dat we op deze manier steun bij elkaar kunnen vinden. Ik ben vanochtend in het ziekenhuis geweest en daar zijn weer flink wat tranen gevallen. Wat doet het pijn en bah wat is het een verdrietige situatie!!!! Ter controle weer een echo gehad en inderdaad, wat ik uiteindelijk al wist, was het niet goed met onze kleine. We hebben de opties besproken met de gyn. We mochten (nog langer) afwachten, maar dat kan ik niet, het voelt niet goed... Nu heb ik Cytotec gekregen, ik begin er morgen mee. De laatste optie is curretage, maar de gyn gaf zelf (ook) aan er geen voorstander van te zijn. Maar als de Cytotec niet doet wat het zou moeten doen, krijg ik uiteraard wel een curretage! Ik hoop oprecht dat het dus wel zijn werk doet, want curretage zie ik echt niet zitten. Ik voel me zo lamgeslagen nu. Zo vervelend...Je hebt, zodra je een positieve test in handen hebt, gelijk dromen over hoe het zou zijn. Hoe je kleintje eruit zou gaan zien etc etc.. Alles is nu weg, over, voorbij en dat doet écht veel verdriet! Lieve Sjorsette, hoe is het bij jou gegaan in het ziekenhuis? Heb je nog een beetje kunnen slapen afgelopen nacht? Ik kreeg helemaal tranen in mn ogen van het gedichtje van je schoonmama, echt super lief en mooi! @ Trine, bedankt voor de lieve woorden, ze bieden toch een beetje troost! @ Laika, ook jij heel veel sterkte, het is niet niks, deze ellende @Sparkie, je hebt gelijk wat betreft die 'vriendin' van me! Ik heb d'r verteld dat ik dr nu even niet kan zien/spreken, ligt veel te gevoelig! Nu heeft ze me vandaag al een paar x gebeld, maar ik neem even niet op. Hopelijk is de hint dan duidelijk voor haar! Liefs!
Hopelijk werken de pillen voor jou goed Vlindur. Ik ga dinsdag voor een eerste gesprek naar de gyn. Zucht.
hoi dames! mag ik mij hier ook aanmelden?! was een september 2011 mama, 10 september...maar helaas is deze week (gisteren) het misgegaan en voel ik mij vreemd..... hoor het wel! in ieder geval heel veel sterkte aan ieder hier! liefs
Hee dames, sorry als ik weer thuis ben ga ik opnieuw rustig alle verhalen lezen en neem ik ook even de tijd om overal op te reageren. Ik lig ondertussen sinds 9 uur vanochtend in het ziekenhuis. Eerst hebben ze een aantal dingetjes nagekeken. Temperatuur, bloed druk en ze moesten bloed prikken. Dat ging niet helemaal zoals het hoorde dus het voelde niet echt prettig. Rond 5 uur begon het eerste bloed als ik het maar zo mag zeggen. Daar straks een voor mij enorm stuk stolsel. Ik schrok me helemaal kapot!! Ondertussen is het eigenlijk best wel zwaar en elke keer ben ik toch wel een beetje bang door het gevoel. Ik heb gelukkig een kamer voor mij alleen dus dat is best prettig. Later laat ik opnieuw weer even een berichtje achter. Voor nu even: sterkte meiden voor allen die nog een zware tijd tegemoet moeten. Dikke knuffel en kus voor iedereen!