Ik heb vanmiddag van mijn vader te horen gekregen dat mijn 87 -jarige oma kanker heeft. Ze heeft een tumor op haar lever, de kanker is al uitgezaaid We weten al dat het een aflopende zaak is maar goed. Ze gaf direct al aan dat wij ons geen zorgen mogen maken! Moet je nagaan, ze wil ons niet belasten Super lief, maar toch zit ik wel met een gigantische knoop in mijn maag. Mijn oma is erg actief, ja.. geloof het of niet maar als wij gingen wandelen met de kids, was ik op den duur wel moe. Oma niet, ze is heel quik voor haar leeftijd, gaat graag winkelen, dansen en ook altijd positief! Heel raar om dit nieuws zo te horen. Vanmiddag even flink lopen huilen, maar wel direct nagedacht wat ik nog kan doen om haar te helpen. Dinsdag horen we hoe het zich gaat behandelen, we weten eigelijk allang dat het 'einde' dichtbij komt. Het is een vrouw op leeftijd, maar dan nog.. vindt ik het echt een rotziekte!! Wat kan ik nu nog doen, om haar te bedanken? In mei hebben we altijd een familiedag met oma. Maar goed, of we dit jaar nog redden is maar de vraag.
wat een rot nieuws!! heel veel sterkte de komende tijd, hopelijk mag ze nog even genieten van alles! tja wat zou je kunnen doen... ik denk dat ik zou kijken wat ze heel graag eens zou willen doen en dat regelen voor haar.
Het eerste wat in mij opkomt is de familiedag vervroegen, of in ieder geval een dag plannen met de mensen die het dichtst bij haar staan, als ze dat nog aankan tenminste.. Verder weet ik het ook niet Sterkte!
Oh mijn vader denkt echt te makkelijk! Die denkt dat ze MEI nog wel red. Ik neem het hem ook niet kwalijk. Ik weet dat ze al op leeftijd is en dat ze ziek kan worden! maar dit is wel even iets waar ik over nadenken moet . Ik heb hem al aangegeven dat hij beter de familiedag eerder kan plannen!!! Ze houd van varen, dus ik stel voor om met de familie gaan varen! Het komt wel goed, maar toch heel rot!
Ja familiedag vervroegen is misschien een goed idee als ze dat nog kan. Bij oudere mensen (en 87 is toch al aan de leeftijd) gaat het verloop van kanker trouwens heel langzaam (veel langzamer dan bij onze leeftijd) dus hoeft niet zo heel snel te gaan, echter als ze met chemokuren gaan beginnen e.d. bestaan daar ook risico's e.d. aan en zal ze afzwakken wat kan zorgen voor andere problemen. Daarom zie je vaak dat ze er bij oudere mensen niet veel aan doen.. omdat het nog best even kan duren voordat ze echt veel last heeft, ik hoop voor jou dat ze nog even "een beetje gezond" bij jullie mag blijven ... gewoon lief zijn en normaal doen is meer dan zat voor haar als ik haar instelling een beetje goed overneem (vanuit je tekst) Succes en sterkte met alles!!
Ik zou idd ook die familiedag gaan vervroegen. Wacht daar dan ook niet te lang meer mee.. Het kan allemaal nog best lang duren, maar het kan ook heel snel gaan.. Ik ken iemand, of beter kende, die was in 6 weken tijd na de diagnose weg.. Was ook iemand van boven de 80, altijd goed gezond. Die had een tumor in de buik.. HEt kan 2 kanten opgaan.. Maar echt, probeer die familie dag, te vervroegen of organiseer iets anders waar je oma nog bij kan zijn.. Sterkte!!
Ja, ik denk ook vervroegen. Ik wordt gek van het gemaal Bedankt voor de reacties tot nu toe. ik ben er morgen weer xx bedankt voor de tips...
Bespreek het wel even met oma als je de familiedag wilt vervroegen, misschien wil ze dat helemaal niet of heeft ze er helemaal de fut niet voor.... Wat je kunt doen? Een luisterend oor zijn, af en toe langs gaan, laten weten dat ze niet alleen staat in haar proces... die Sire reclame is er niet voor niets Sterkte!
ik denk dat je moet doen wat je hart je ingeeft.. En echt tonen hoe veel je van haar houdt.. Want alleen liefde is voor altijd
vergeet ik helemaal te zeggen dat ik jou (jullie) heel veel strekte wil wensen.. want dit is niet niks.. mijn oma is 94 geworden.. maar hoe oud ze ook was, ik kon haar niet missen.. dus veel sterkte voor de komende tijd...
Ik zou even wachten voor je iets plant. Geef je oma en je familie (en jezelf) de kans om het nieuws te verwerken. Het is heel begrijpelijk dat je na dit nieuws de behoefte voelt om actie te ondernemen (iets doen voelt vaak beter dan niks doen), maar het is misschien nog niet de juiste tijd daarvoor. Iedereen moet de schok nog verwerken. Ik kan me voorstellen dat het voor je oma ook moeilijk te bevatten is, zeker wanneer ze zo'n lekker vief persoon is. Nog even terug naar het 'gewone' leven kan best fijn zijn na zulk slecht nieuws. Veel sterkte allemaal de komende tijd.
Ja, het is echt zo vreemd... Zo actief, en dan dit. En dan ook nog zeggen: Laat haar zich geen zorgen maken?! (ik dus) Dat weet ze, en ik schiet er niets mee op. Heb gisteren gewoon de dagelijkse dingen gedaan. Ik heb heel veel aan jullie tips gehad (nu al) Ik ga d'r nu een kaart sturen en deze week erlangs. Het is daar nu 'bommetje druk' dus nee.. Fijn weekend allemaal. xx
Dank je wel voor je lieve reactie. Ik kan d'r nog lang niet missen. Maar ooit is het wel haar tijd, maar ik heb het liever niet op deze manier. Helaas hebben wij dit niet te zeggen..
Daar heb je gelijk in, ze is goed in orde. Ik durf nog niets te bespreken, wel met de familie. Ik denk dat we nog een keer een zaal afhuren, met eten, drinken en een bandje. (uit de streek) dat is iets wat ze nu nog kan volhouden. Ah, ze weet wel dat ik van haar hou! Vroeger kwam ik iedere dag bij d'r. Nu ik een gezin heb is dat minder, logisch. Dat geeft ze ook altijd aan, je hebt een eigen leven. Of ze zegt, ik ben trots op jou! Al om al.. neem ik alle tips en adviezen mee. Bedankt!!
Wat ik zou doen om haar te bedanken. Een mooi foto/wensenboek samenstellen, inpakken en aan haar geven. Misschien met mooie foto's van jullie samen en foto's van jou en je familie door de jaren heen. Memorabele momenten benoemen en haar bedanken voor wat ze bijdraagt aan je leven. Veel sterkte, hoe oud iemand ook is, het blijft wel familie en het blijft moeilijk als je iemand moet verliezen.
Moet je nagaan, dat is altijd kei mooi om te geven! Bedankt voor je tip. Over het algemeen kan ik wel goed mijn gedachten verzetten, maar het spookt wel door mijn koppie. Ik wil haar wel voor de tijd nog even bedanken (om maar even op de zaken vooruit te lopen)
Ik zou idd niet te lang wachten met iets te doen het kan nog wel even duren, maar het kan ook in 1x heel snel gaan zoals bij mijn opa (68jr) die kwam in het zkh kreeg het te horen vervolgens zeiden ze meneer u heeft nog ongeveer 3 maanden (en dat is al heeel kort) en met 3 weken was het over. Maar ken ook weer iemand die er 5 jaar mee heeft gelopen maar dan slaan de medicijnen gewoon goed aan denk ik. heel veel sterkte in ieder geval het is niet niks wat de leeftijd ook is je wilt ze nooit missen.