Jij bent knettergek Maar inderdaad: we worstelen ons er doorheen en over een tijdje wordt het allemaal vast weer wat makkelijker Ik heb in ieder geval geen spijt van mijn keuze en hoef dus ook zeker geen medelijden
Waarom zo fel?? Omdat jij een moeilijke beslissing hebt moeten nemen, mag ik niet klagen als ik het zwaar heb omdat ik wel de mogelijkheden heb gekregen om bewust te kiezen voor kinderen zo kort op elkaar? Ik hoef je medelij niet. Maar het leven bestaat niet alleen maar uit de manier waarop jij hem bekijkt. Ik tel me zegeningen, maar tegelijkertijd mag ik zoveel klagen als ik wil. Beetje respect voor anders denkende en levende graag.
Maar wat hier al eerder gevraagd werd, straks gaan je kindjes toch naar de opvang, kan de oudste dan nu ook niet heen? Als is het maar een dag(deel), dan heb je echt even wat tijd met je jongste samen!
Jee, ik dacht toch best met een goede oplossing gekomen te zijn, is mijn draagdoekidee dan helemaal geen optie voor een mama en kindje die nog wat nader tot elkaar zouden mogen komen?
Ik heb een zoontje van 2,5 en een dochter van bijna 6 maanden het went allemaal wel vind ik, heb sinds deze maand geen werk meer ben wel weer opzoek een paar dagen werken vind ik toch ook wel lekker. Maar ja wij redden ons wel het heeft even tijd nodig best gezellig met ze 3en (ben alleenstaand)
deze verhalen doen mij sterken in onze beslissing om een tweede (eventueel) pas te proberen als JElmar 3 is en dus bijna richting basisschool zou gaan als de 2e komt, uiteraard weet ik dat je niks kan "plannen" maar zo gaan wij het wel proberen, heb echt respect voor dames die binnen 2/3 jaar 2 kindjes krijgen! petje af dames!! ik zou dit niet willen uit angst dat inderdaad 1 van de 2 iets te kort zou komen (voor ons gevoel dan, wil niemand voor de borst stuiten!)
oh, en even serieuze vraag voor de dames die de kindjes binnen 2 jaar op elkaar hebben en 'klagen' ... hadden jullie hier ech tniet van te voren over nagedacht? hoe het zou zijn met zo'n jonge oudste en een baby?
Het is dat ik van de tweede onverwacht zwanger was ( was natuurlijk wel een super verassing omdat ik niet dacht zelf zwanger te kunnen raken zonder clomid). Maar anders had ik het ook zo gedaan. Dus niks is te plannen inderdaad. Maar kan me wel verheugen als ze met elkaar gaan spelen of als de jongste moet lachen om zijn broer. Elke nadeel heeft ook zijn voordeel.
Ja zeker wel. Ik heb me van tevoren goed ingeprent dat het zwaar zou worden. Heel erg zwaar. Ik ken mezelf namelijk Dus het valt me niet tegen, dit is wat ik ervan had verwacht. Maar ik wilde heel graag een tweede dus ik had zoiets van "daar moet ik dan maar even doorheen".
Geloof me heb het grootste deel van ne zwangerschap hier zorgen over gemaakt maar zoals ik al zei kwam de tweede onverwacht. Ik heb twee makkelijke kinderen maar mentaal vind ik het nu niet leuk omdat ik niet zo kan genieten als van mijn eerste en dat had ik van tevoren niet verwacht. Dat het druk is etc ja dat wist ik wel. Ik wil overal 100% van kunnen genieten en ben af en toe zo moe dat ik niet lief en leuk kan dan en daar schrik ik van.