Ik ken er 3, verder van plaatsgenoten zeker een stuk of 5 ook nog gehoord.. En die laatste 5 allemaal nadat de vervangende pil voor de microgynon werd ingevoerd...Toeval??? I don't think so.
Wat een bittere reactie zeg. Ik vind het ook dom als je niet weet wie de vader is maar je mag en kunt niet oordelen over mensen. Bij mij was het ook niet gepland maar geen enkel kindje is meer welkom dan deze! Heel vervelend en heel zwaar voor jou als het bij jou niet wil lukken, maar ik wil me daar niet schuldig over hoeven voelen. Ik gun het jou net zo hard als ieder ander en ik verwacht ook dat jij mij of iemand anders waarbij het een 'ongelukje' was het ook gunt.
Skatje, je moet de post van Jarina denk ik ook niet persoonlijk opvatten. Het gaat immers niet over jou.
Mijn dochter kan je wel een ongelukje noemen, mijn man en ik waren 6 weken samen toen ik zwanger werd. Maar ze is echt het grootste en mooiste cadeau wat ik ooit heb gekregen. Inmiddels zijn we getrouwd en de 2e onderweg, dus het is wel een succesverhaal Toch denk ik er weleens aan, want wij hebben er juist heel bewust voor gekozen om voor dit kindje te gaan. Er zijn genoeg stellen die na 10 jaar aan de kinderen gaan 'omdat het moet of erbij hoort'. In mijn omgeving wordt juist iedereen heel moeilijk zwanger, een hoop ivf-verhalen. En daarom ben ik ook superdankbaar dat het bij ons wel goed en snel gaat.
Begrijp enigzins wel dat Skatje het zo opvat hoor. Vandaar ook mijn neutrale reactie een paar pagina's eerder. Voor de wat jongere moeders welke ongepland zwanger zijn geraakt kan zo'n reactie logischerwijs ietwat vervelend overkomen. Al helemaal als het kindje zeer gewenst is, zij een goede basis hebben ongeacht of vader in beeld is of niet en zij zeer veel van het kind houden. Dat is al een gift opzich, voor zowel moeder (en vader) als kind ongeacht leeftijd...
Hier is voor mijn gevoel deze zwangerschap een 'on'gelukje.. Bij mijn dochter hebben mijn ex en ik er ruim een jaar over gedaan. Dit was voor mijn gevoel zooooo lang (is het natuurlijk niet, maar zo voelde het wel). Mijn huidige vriend heeft eerder 1 iemand door de pil heen zwanger gehad en zijn ex was direct zwanger na het stoppen. Hij riep dus regelmatig dat ik snel zwanger zou zijn, na het stoppen van de pil. Dit was echter pas in de planning na een paar jaar.. Ik bleef hem maar uitleggen dat hij dat niet kon weten, helemaal niet omdat hij bij mijn dochter ook niet 'vanzelf' ging.. Uiteindelijk kreeg hij gelijk. Ik zat tussen spiraal en pil in en we gebruikten condooms. 1 keer vergeten... En dus een minuut later omgedaan. Soort van 'voor het zingen de kerk uit' gevalletje krijg je dan.. En gelijk bingo... Heeeeel onverwachts voor mij en ook ongepland.. Niet helemaal correct gebruik van anticonceptie, dus we konden het weten, maar ja.... van 1 minuutje denk je niet gelijk oh ik zou wel eens zwanger kunnen zijn.. Verder vind ik het niet raar dat het ongelukjes genoemt worden hoor. De situaties overvallen je, net als een ongelukje. Wil niet zeggen dat de kleintjes niet enorm gewenst zijn
Mijn eerste zoontje was niet gepland, maar zeer gewenst. Dwars door de pil heen. De maand ervoor had ik antibiotica geslikt en deden we het met condooms. Ik ben de maand dat ik zwanger raakte nog naar de huisarts geweest, want ik was net van pil gewisseld en wilde weten of die het nu wel goed deed. Werd nauwelijks ongesteld. Jaaa hoor, niks aan de hand, hoort bij deze pil. En tadaaaaa, wat later bleek ik ineens 6 weken zwanger te zijn. Mijn ex-vriend stelde me voor de keuze: of de relatie of het kind. ik heb voor het kind gekozen. Mijn tweede zoontje was gepland en zeer gewenst. In mijn omgeving ken ik niemand die door de pil zwanger is geworden, behalve ik dan hihi. Liefs Suzanne
Ik ken er tot nu toe 3! Bij 1 vriendin bleek het een leeg vruchtzakje te zijn,toen ik net was bevallen lag ze een dag later op dezlfde afdeling als mij,een kamer tegenover me. Ze was gecurreteerd omdat het niet goed afkwam,pfff wat was dat moeilijk zeg. Het was niet "gepland"bij haar,zou door een ziekte uit haar verleden ook niet zwanger kunnen worden.. Een paar dagen later veranderde haar hele houding naar mij,ze vertelde dat ze toch geen kinderen wilde,en dat kinderen haar hele leven zouden bepalen,en ze zelf niks meer kon,het leven stond dan stil..... Vondt dit erg vreemd,denk dat het van haar uit een vorm van verwerking was.......ik zie haar soms nog weleens,maar het contact is wel anders dan voorheen....
Wij hebben helemaal niets gepland, we hebben 2 kinderen gekregen, 2 wondertjes, zo zie ik het. Tegenwoordig moet alles gepland worden. Ze krijgt ze of je krijgt ze niet.
Ik bedoel dat je het wel kan plannen, maar als je geen kinderen kunt krijgen, heb je aan dat plannen ook niets. Soms hoor je mensen weleens zeggen; Over een jaar nemen we kinderen... Kun je beter zeggen, over een jaar hopen we een kind te krijgen. Wij willen over 2 jaar misschien nog wel kindje, maar kans is groot dat het al eerder gebeurt. Ik spreek dan niet over een ongelukje, vind dat echt het stomste woord wat je kunt gebruiken. Bij mijn jongste zusje spraken ze ook van een ongelukje of nakomertje. Terwijl zij helemaal gepland en welkom was. Mijn moeder was eerder ongepland zwanger geraakt, maar kreeg toch een miskraam. Mijn ouders hebben toen besloten om er toch nog een keer voor te gaan.
Geen ongelukje wel totaal nog onverwachts. Een ongelukje was mijn dochter niet had haar alleen niet meer verwacht. Met mijn zoon was ik binnen vier maanden zwanger. Daarna een spriaal gehad tot hij twee was en daarna is hij er uit gegaan. Van af dat moment hebben we geen voorbehoedsmiddelen meer gebruikt en na een paar jaar dacht ik het zit er niet meer in ik kan geen kinderen meer krijgen. Mijn verbazing was dan ook groot( Na dat ik de periode kinderen krijgen had afgesloten, het zit er toch niet meer in) Dat ik toch ineens zwanger bleek na 7 jaar onverwachts dus maar een ongelukje nee dat is ze zeker niet. Wel heel gewenst. Ik ken dus bijde kanten van de kinderen krijgen een bij waar het zo gepiept was en een die totaal niet meer in de planning stond, En ja ben er wel eens voor naar de gyn gegaan drie jaar na dat ik geen voorbehoedsmiddelen gebruikte er bleek een verdikte baarmoederslijmvlies dat kan het verklaren we konden wel verder het traject in maar daar koos ik op dat moment niet voor, En beruste me er in dat kinderen krijgen er niet meer in zat., Maar je ziet het de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Kinderen neem je niet die krijgje idd. En hier gewoon geluk gehad uiteindelijk zonder mmm.
Ik was zelf een ongelukje, mijn tweede was/ is enorm gewenst maar niet gepland, en een kennis beviel zonder te weten dat ze zwanger was, was ook echt niet te zien. Dat was het.
Nou dat is pas een verassing hahaha, die zal wel flink zijn geschrokken dan ofniet! Mijn schoonzus heeft ook 6maanden rondgelopen met een kleine in de buik zonder dat ze dat wist, totdat ze ma eens na heeft laten kijken waar die klopjes vandaan kwamen hihi. Heeft ze dat ook niet gevoeld dan trouwens dan de beeb aan het schoppen was ofzo? Wel heel grappig eigenlijk
Ja ik ken er wel een paar, maar misschien overwachts maar wel ontzettend gewenst. Ook wel een paar gevallen waar ik mijn wenkbrauwen bij fronste toen ik hoorde.
En ja, dat was sarcastisch bedoeld. Wat is dit uberhaupt voor topic? Het 'wijzende vingertje' druipt er vanaf.. Wat maakt het in godsnaam uit of het gepland was of niet. Als er maar ontzettend veel van het kind gehouden wordt. Ik ken genoeg stellen waar de kinderen gepland waren, maar erg slecht met hun kroost omgaan. En dat is vele malen erger. Ik was aan de pil, had zelfs maandelijks bloedingen en toen bleek ik 4 maanden zwanger. Mijn ex vond dat ik maar abortus moest plegen en tot op de dag vandaag heb ik niets meer van hem vernomen. En het raakt me ondertussen heel erg dat men hier maar zit te oordelen, allemaal vanuit hun veilige positie. Ik vind dat het tijd is om gelukkig te zijn met je eigen situatie, zonder iemand anders daarbij te veroordelen en beoordelen. Wij zijn moeders, waar de zogenaamde 'vader' niet in beeld, die net zo goed voor hun kinderen zorgen. Misschien wel met meer passie, omdat wij (ik wel althans) er veel harder voor moeten werken.
Helemaal mee eens! Ik was 19 toen ik zwanger bleek te zijn (ik was aan de pil). De vader van mijn zoontje stelde mij voor de keuze, hij of ons kindje. Ik heb geen moment getwijfeld en hij is er dus vandoor gegaan. En nee, dit is niet de situatie die ik voor mijn zoontje gewenst had. En nee, het is ook niet altijd makkelijk. Maar ookal was hij niet gepland, hij was voor mij ontzettend gewenst!! Ik studeer voltijd aan de universiteit om voor een goede toekomst voor ons beiden te zorgen. Ik vind inderdaad ook dat het niet uit moet maken of een kindje gepland of niet gepland is. Zolang er maar zielsveel van het kindje wordt gehouden.