Misschien een tip.. Mijn moeder was ook in de war en wist niet goed of het mij lukte enzo. Maar ik heb haar bij de eerste echo mee genomen, dit heeft echt gewerkt, ze heeft haar kleinkind kunnen bewonderen. Sinds dien is ze heel trots! in ieder geval heel veel succes zometeen! Liefs Kiss
@ dianne Dat is helemaal geen gek gevoel. Ik raakte vorige x ook in paniek omdat ik me afvroeg hoe alles ging en of ik dat wel wist. En of het wel lukken zou om het een goed leven te geven.. Suc6 meis! Bij ons reageerde ze heel leuk. Alleen de opa's en oma's vonden mij iets te jong. Man is bijna 29 ik 21... Toen het ook 2x mis ging zeiden ze dat we voorlopig maar moesten wachten want ik was toch nog jong genoeg en nog een heel leven voor me.
ja okey dat mag dan wel zo zijn, maar hoe ze het vertelde van '' ik wil nog geen jonge oma worden'' schiet bij mij in het verkeerde keelgat! nou ligt het ook aan de situatie tussen mij en mijn moeder, dat ligt al namelijk niet maar goed, ze is nog steeds geen trotse oma, en helemaal geen intresse in mij. Alleen wanneer haar vriendinnen komen is het van "" kijk mijn dochter en mijn kleinzoon" dan ben ik wel intressant! ach jah pffff somige moeders
Ja ik vind dat ook een hele nare opmerking "ik ben nog te jong om oma te worden" het gaat niet altijd om jouw denk ik dan ja mijn vader is 43 als hij opa word en hij vind het geweldig! Sterkte meis met je moeder straks! We horen het wel...
pff dat viel harstikke mee. Ze is mee geweest naar de verloskundige om een afspraak te maken, ze dacht dat ik schijnzwanger ben, maar de verloskundige heeft haar direct de mond gesnoert, ze zei dan heeft ze ook geen positieve test. toen was alles oke. wel vind ze het jammer dat ik niet meer kan reizen enzo.. en ja dat kan ik snappen. Dus ze vind het wel leuk!
Me schoonmoeder die reageerde heeeel stil.. enigste wat ze zei was.. gefeliciteert meid.. gaf me een kus en verder niks.. ma dag later kwam ze met een kaart enzo.. ze was beetje geschrokken omdat ze me nog jong vind.. enzo.. me eigen moeder.. heb ik geen contact meer mee.. dus heb der wel een kaartje gestuurd dat z oma word.. ma verder niks.. me vader en schoonvader zijn super blij en heb ze het vertelt vorig weekend..
Ik was net 20 toen ik zwanger was.Ik woonde nog thuis,had nog maar 4 maanden verkering etc etc..zelf supergeschrokken maar wel superblij..mn ouders waren ook erg geschrokken maar zeiden gelijk we gaan ervoor!Zijn ouders waren iets minder enthousiast..Zij zijn marokkaans en zagen het een btje als een schande..maar nu is onze kleine Mali er en is iedereen er superblij mee..en al die woorden van mensen over dat we het niet zouden redden!Nou we zijn supergelukkig en niemand kan dat kapot maken!
Succes meid. Ik was 20 en ben 21 als ik beval. Mijn moeder was in eerste instantie erg geschrokken, maar dat was na 2 weken weer over. nu kan ze niet wachten en roep ze elke dag dat ze de kleine meid zo graag wilt zien en dat het nu wel mag komen.. Dus een trotse Oma, ze zit het ook overal te vertellen. Dus je moeder zal wel bijdraaien hoor.. Het is heel naar om geen juichende, blije oma gelijk te zien, maar het is gewoon even schrikken voor de oma;s. Zullen wij misschien later ook wel zijn hahahaha
ben 20 en 18 weken zwanger.. woon samen met mn vriend bij mijn ouders.. heb t ze gelijk verteld nadat ik de test heb gedaan.. mn ma reageerde geschokt.. ze is nog steeds niet echt blij helaas.. mn pa heeft wel 10x de gebruiksaanwijzing van de test gelezen haha.. hij vind het nu echt leuk dat ie opa wordt! mn schoonouders waren ook erg geschrokken, maar ze zullen ons hoe en waar dan ook steunen!
Ik was 22 toen ik zwanger raakte. Iedereen was DOLBLIJ! Ik heb mun hele leven al geroepen dat ik jong moeder wilde zijn. toevallig had mun zus een maand voor de test nog tegen moeders gezegd; goh, redrose mag wel eens gaan opschieten als ze nog jong moeder wil zijn! Destijds woonde ik al een paar jaar samen en mijn vriend en ik kenden elkaar al 8 jaar. Nu ben ik zwanger van de tweede en iedereen reageerde weer net zo leuk. Wel krijg ik nog altijd van mensen die me niet goed kennen reactie van; goh, jij was vroeg moeder! Idd, en ik ben er trots op! Succes meis, het hoge woord is eruit en laat je niet gek maken door wat andere zeggen. En wat school en alles betreft; komt ook wel weer goed! Je kan desnoods altijd nog gaan werken... Je zal toch keuzes moeten maken..
hey, ik ben nu 20 en 21 als de kleine komt. Ik heb gewoon samen met mijn vriend besloten dat dit is wat we wilde en dat we er voor gingen. Bewust tegen niemand verteld, na 1 maand bleek ik zwanger en pas daarna hebben we het onze ouders verteld. Die waren heel blij en trots. We hebben deze manier gekozen omdat allebei onze ouders altijd ongevraagde adviezen geven en nu was de daad al gebeurd dus konden ze dat achterwege laten. Niemand weet het leven ons brengt, we leven vandaag en wat morgen op ons te wachten staat is een raadsel. Geniet ervan! Succes! Liefs Rach
IK ben 22 jaar me ouders en schoonouders zijn supertrots, ben nu bijna 10 weken zwanger en me moeder komt steeds met spulletjes aan zetten...wel schattig
Hallo Ik ben er ook 24 en zwanger geraakt door de pil heen. Dus ook ongepland. Voor mij was het geen probleem wist wat ik wilde. Mijn vriend waar ik 4 jaar mee samen ben was een beetje aan het twijfelen. Mijn schoonmoeder reageerde heel bot ben ook weggelopen en toen durfde ik het mijn eigen ouders niet te vertellen. Na 1 week heb ik het toch maar gezegt mijn pa is apetrots mijn moeder minder omdat ze mijn vriend niet moeten. Mijn schoonouders zijn ondertussen bij getrokken en zijn super blij. En mij ma ook koopt alleen maar kadootjes haha. En mijn broertjes vinden het ook super 1 ervan wordt zelfs peetoom hihih x x x bieke
Ik was 19 toen ik zwanger was van mijn zoontje kende mijn vriend 6 weken en woonde nog thuis. mijn moeder (ouders zijn gescheiden) was ook in paniek maar ze heeft me altijd gesteund. En waren allemaal verliefd toen het ventje werd geboren. Inmiddels zijn we alweer bijna 13 jaar verder pfff wat ga dat snel.
Ik volg dit topic vanaf het begin met een half oog (ben zelf 28 dus niet echt de doelgroep). Ik had wel begrip voor de oma in spé, maar vond haar reactie ook wel wat cru. Inmiddels ben ik (vroegtijdig) bevallen van een prachtige dochter en heb ik wel meer begrip voor het feit dat je moeder niet erg tactisch was. Tijdens mijn zwangerschap was ik wel bezorgd en hield ik al van haar, maar nu ze in het ziekenhuis ligt heb ik echt fysieke pijn van de zorgen en het missen. De blijdschap is fantastisch, maar als het moeilijk is voor je kind voel je dat echt keihard. Je bent nooit meer echt onbezorgd, dus misschien dat je moeder daarom zo schrok. Ze wil natuurlijk het allerbeste voor jou en zou je daarom misschien nog even die onbezorgdheid en het "losse" jongemeidenleven gunnen.(?). Gelukkig is ze nu aan het bijdraaien, waarschijnlijk is ze straks helemaal idolaat van jouw kleintje en wordt ze heel gelukkig als ze jouw geluk ziet! Hou wel in gedachten dat haar liefde voor jou haar naar jou toe ook beschermend maakt en dat ze daardoor soms wat ondoordacht reageert (ik heb bijvoorbeeld al een verpleegkundige afgesnauwd omdat ik alleen vanuit mijn gevoel reageerde ). Veel geluk, geniet ervan een zwangerschap is echt heel bijzonder!