Hallo dames, Lang geleden hé, er is zoveel gebeurd de laatste tijd, zowel goede als slechte dingen, maar daar gaat het niet om. Ik heb een vraag voor jullie, vergeef jij je partner bij ontrouw?
Nee ik denk het niet! Maar misschien ligt het er ook wel aan wat hij heeft gedaan, k denk dat ik zoenen met een ander misschien nog wel zou kunnen vergeven, al twijfel ik daar ook over, maar echt seks nee dat zou ik hem niet kunnen vergeven denk ik!
Nee. 2 keer gedaan, en meneer leerde er niks van, want hij kon er toch mee weg komen. Nu absoluut niet meer, vind het toch een groot gedeelte van (gebrek aan) respect naar de partner toe.
Ik denk het niet, ik hoop niet dat ik ooit voor die keuze kom te staan. Zoals ik het nu zie: ontrouw = exit want ik zou hem nooit meer vertrouwen. Bellen in de auto op de oprit, wie had je aan de lijn?? Beetje later thuis van zijn werk, waar was je?? Een avond stappen met vrienden, no way! Dus nee, hier denk ik niet dat het goed zou komen.
Ik weet het niet. Jaren terug heeft mijn man ( toen nog gewoon mijn vriendje ) een keer gezoend met een ander. Was stapel verliefd en heb hem toen vergeven. Maar heeft heel lang geduurd voor ik hem ook weer vertrouwde. Ben sindsdien ook heel jaloers, dit is gelukkig wel minder geworden sinds we getrouwd zijn. Sindsdien heb ik altijd geroepen dat als hij nogmaals vreemd zou gaan hij gelijk kon vertrekken. Maar nu heb je kinderen etc. Is het echt sex is het sowieso einde verhaal. Blijft het bij "alleen" zoenen dan zou ik voor een hele moeilijke keuze komen te staan
Ik vind het lastig om zo te zeggen, want heb gelukkig nog nooit de situatie meegemaakt.. Maar ik zou hem idd nooit meer kunnen vertrouwen en dat is toch wel het belangrijkste in een relatie..
Nee, dat komt hier niet goed. Als hij denkt dat hij beter kan krijgen, moet hij gaan. Vind het respectloos en ontzettend goor! Ik zou heel veel verdriet hebben, maar uiteindelijk zit hij met de consequenties; hij is je kwijt. Eigen schuld, dikke bult!
Hele dikke nee! Het vertrouwen zou dan totaal weg zijn bij mij.. Elke avond dat hij weggaat of iets later thuis is zou ik me eigen druk maken.. Elke keer dat z'n telefoon gaat of hij z'n eigen vreemd gedraagd..
Ik heb in een vorige relatie gemerkt hoe je relatie lijdt als je partner vreemd gaat. Ik heb hem nooit meer kunnen vertrouwen en was bij het minste of geringste jaloers. Dat heeft dan ook zon invloed op je relatie. Nu in mn huidige relatie heb ik echt mij soulmate gevonden,ook een heel ander type. Maar hoe gek ik ook op mn vriend ben. Vreemdgaan is direct exit! Weggaan en niet meer terug komen!
nee!! Hij mij ook niet. Dusssss das duidelijk in onze relatie,, Mijn motto, "Pik buiten de deur? Zijn koffers ook!"
Heb er wel eens over nagedacht wat ik zou doen als het zou gebeuren.. En ik denk dat ik teveel van hem houd om hem de deur te wijzen, ligt wel een beetje aan de omstandigheden. Zeg nooit nooit natuurlijk maar geloof ook niet dat mijn mannetje vreemd kan gaan.
Ik denk het niet... maar ik vind het lastig, omdat ik gelukkig nog nooit voor dit dilemma heb gestaan. Ik moet er niet aan denken trouwens... nee, ik denk niet dat ik het hem zou kunnen vergeven... je kunt iets lijmen, maar de barst blijft altijd zitten en ik denk dat bij het minste of geringste het wantrouwen weer omhoog zal komen.
Toen ik 3 maanden met mijn vriend ging is hij vreemd gegaan..met een ander naar bed. Ik was woendend en als ik vroeg waarom hij het had gedaan kreeg ik ik wilde het toch uitmaken!!!!(hij ging voor een half jaar naar australie) Ik heb hem vergeven...Maar het vertrouwen duurde zo lang voor mij om dat terug te krijgen. Hij is tot op de dag van vandaag nooit meer vreemdgegaan. En hij zal het ook nooit meer doen. Toen hij dat half jaar weg was heeft hij gerealiseert dat ik belangrijk was. (hij miste nooit iemand) maar is voor mij anderhalve maand eerder terug gekomen! En nu een paar jaar verder vertrouw ik hem weer! En hebben we een zoontje van bijna 1. Ik ben gewoon gek op hem! Maar als hij het ooit weer flikt en ik kom erachter... Ik pak me spullen en Thijs en ben weg!!!