Wie herkent dit? Jesper kan sinds drie maanden lopen. Ben natuurlijk hartstikke trots op hem! Vond het ook een heerlijk vooruitzicht dat ik dan minder hoef te tillen, gezien m'n zwangerschap. Maar sinds een week is het buiten lopen drama! Als ik met hem thuis kom, vind ik het best prettig om hem het stuk van de auto naar de voordeur zelf te laten lopen. Scheelt toch weer gesjouw. Maar meneer wil zelf zijn richting bepalen! Hij wil alle kanten op, behalve de juiste. Een handje geven? Ho maar, dat is natuurlijk niet leuk... Als ik hem verzoek/vraag/zeg mee te lopen, gaat hij gewoon languit op de grond liggen en schreeuwen alsof er ik weet niet wat gebeurt. Erg fijn!! Overdag gaan we regelmatig lekker naar buiten en dan mag hij ook echt lekker ontdekken en vrij rond lopen. Maar er zijn nou eenmaal momenten waarop hij met mij mee moet! Gevolg is dat ik hem vervolgens toch op moet tillen, omdat ik hem anders met heen mogelijkheid mee krijg. Dat begint nu toch wel steeds zwaarder te worden. Hij wil ook helemaal niet opgetild worden op die momenten, hij maakt er een groot drama van, wat het nóg zwaarder maakt. Wat doen jullie in dit soort situaties? Ik snap dat het vast en zeker weer een fase is. Maar hoe kan ik hier het beste mee om gaan? Als hij wel mee loopt, beloon ik hem super enthousiast (met stem). Als hij 'vervelend' doet, blijf ik kalm en negeer ik dat gedrag zoveel mogelijk. Heb al geprobeerd hem streng toe te spreken, vriendelijk, te 'lokken' met iets interessants (geen snoep uiteraard). Maar niets helpt. Krijg steeds meer het idee dat dragen toch de enige optie is, haha! Alle tips zijn welkom.
Haha, herkenbaar en het is inderdaad een fase. Wij zeiden gewoon tegen hem: het is óf een handje of ik draag je. En als hij dan geen hand wilde geven tilde ik hem dus ook op, meestal zei hij dan uit zichzelf dat 'ie toch liever een handje wilde geven en liep 'ie braaf mee . Maar soms moest ik 'm inderdaad ook gewoon tillen. Ik denk dus ook dat er weinig anders op zit dan 'm toch tillen en wachten tot de fase voorbij is .
Ik herken het! Hier een dreumes van 17 mnd en over 9 weken de 2e op komst. Zoonlief loopt idd ook gelukkig al een tijd zelf en dat scheelt een hoop voor mijn lijf. Soms heeft ie ook de nodige 'kuren', alles opeten wat er op de grond ligt, alle blaadjes uit de heg van de buren trekken, de andere kant op rennen, uuuuuuuren kijken naar de bomen die waaien, hihihi. Ik vrees dat we er niet zoveel aan kunnen doen... Dit hoort bij een dreumes en het is een ontwikkelingsfase waar ze doorheen gaan, het ontdekken van de wereld. Het grote nadeel is dat ze perfect aanvoelen wanneer jij 'haast' hebt, dan lijkt het wel alsof ze nog 100x langzamer bewegen dan normaal. Ik los het een beetje hetzelfde op als jij. Genoeg gelegenheden aanbieden om wél te ontdekken. Handje geven is hier ook 'niet stoer', dus hij mag op zulke momenten los lopen indien hij luistert. Luistert hij niet, dan handje geven, wil hij dat niet, dan tillen of in de buggy. Dat vergt idd heel veel geduld en ik loop dus ook wel eens met een krijsende dreumes te sjouwen omdat 'hij gewoon even mee moet van mama'. Dat gekrijs negeer ik dan ook gewoon. Veel complimentjes geven en belonen als hij goed luistert/meeloopt en wat ik ook veel doe is afleiden in de richting waar ik hem hebben wil. Bijv: "kun jij voor mama de auto zoeken? Weet je nog waar de auto is? Kun je lekker rennen naar de auto?" (kan ie nog niet, maar is wel REUZE-interessant)... Zo hou je zijn blik gericht op waar jij heen wilt, dat scheelt allicht een beetje... Je kunt hem ook vastzetten in de buggy, dan krijst ie wellicht wel, maar kun jij gewoon gaan waar je heen wilt op dat moment. En verder is dit denk ik één van de nadelen van twee kindjes wat korter op elkaar krijgen. Dreumesleeftijd is gewoon een pittige leeftijd omdat ze lang nog niet zo zelfstandig zijn (lichamelijk gezien dan) en je dus veel moet tillen, EN je ook niet van ze kunt verwachten dat ze vlekkeloos luisteren... Het vergt gewoon heeeeel veeeeeel geduld, positieve bekrachtiging en consequent zijn. Oeps ... tis een heel verhaal geworden zie ik... sorry. Succes met je mannetje!
Heel herkenbaar! Mijn zoontje pakt ook elke kans om te 'ontsnappen'. het is super irritant, aangezien ik ook twee kinderen meer in de gaten moet houden. Ik merk hier dat het per kind verschillend is. Mijn dochters luisteren inmiddels wel, ik heb een soort riedeltje met hun ontwikkeld waarbij ik met korte duidelijke woorden aangeef wat ik verwacht, dus: - even wachten; - kom maar; - mama handje. Die drie dingen herhaal ik elke keer als ze van de voordeur naar de auto mee moeten lopen, en op de parkeerplaats van het KDV. Ik moet ze dan in mijn eentje veilig binnen zien te krijgen en vind het elke keer eng. Mijn zoontje til ik dan nog gewoon, want hij luistert voor geen meter. Bij hem helpen dat soort trucjes niet
Tja denk dat we daar allemaal mee worstelen. Wat DE manier is weet ik ook niet. Ik vraag hem mee te lopen, dan verzoek ik hem wat dringender mee te gaan, en de 3e x pak ik hem op. Waarop hij zich achterover gooit en alles bij elkaar schreeuwt. De pest is dat hij dondersgoed weet hoe laat het is en gewoon smeert. Afgelopen week in de stad; ik liet hem een klein stukje lopen, hij moet het toch leren dacht ik. Schiet hij me de miss etam binnen, en rennen! Die meiden lagen dubbel, ik kreeg hem echt niet te pakken! Je schaamt je rot!
Hier gaat het precies hetzelfde. Als ik mijn zoon bij zijn handje neem en het zint hem niet, laat hij zich vallen. Ik lat hem of zelf opstaan of zet hem weer op zijn voeten en spreek hem streng toe. Soms helpt het en soms moet ik toch tillen of gaat hij in de wagen. Als we uit de auto komen thuis vraag "is papa al thuis?" en loopt hij zo naar de voordeur. Als we aan het wandelen zijn helpt het om te vragen "waar is dit?" of "waar is dat?" de beestjes, de glijbaan, de fiets, de auto. Hij is tijdens het wandelen vaak de goede kant op te sturen door mijn hand op zijn ruggetje te leggen of hem lichtjes bij kraag te nemen en hem zo zachtjes de goeie kant op te dirigeren.
ja hoor, herkenbaar. ik neem Ties dan nog wel gewoon onder een arm mee, maar het is nu zover dat ie dat weet en dus meestal wel een handje geeft. als ie boos wordt en zich laat vallen loop ik door (hou hem wel heel goed in de gaten natuurlijk) en dan komt ie vanzelf wel weer achter me aan.
Als ik met onze zoon ga lopen, en hij wil niet aan 't handje, dan pak ik 'm aan z'n cappuchon vast. dan denkt hij dat hij los loopt maar dat is dus niet zo. en als ik links wil en hij rechts, dan ploft hij ook neer op z'n knietjes met een vette pruillip (héérlijk), en dan zet ik 'm terug op z'n voeten en zeg ik welke kant we op gaan. de ene keer lukt dat, de ander keer moet ik 'm gewoon tillen. het zij zo. (al kan ik me indenken, als mede zwangere dat dat steeds moeilijker wordt)...en...mocht hij nou vlug worden...en die cappuchon die gaat er tegen de zomer ook vanaf natuurlijk, dan heb ik een tuigje in huis en dan is dat mijn oplossing. of de buggy natuurlijk. (op drukke plekken zoals de stad, zou ik dan voor 't tuigje gaan , laat mensen maar lekker kijken ) groetjes, Cat
héél bekend! ik 'lok' mn zoontje door te zeggen dat de hond binnen is, dat werkt vaak want die vind hij helemaal geweldig. en als dat niet werkt dan zeg ik dat Woezel en Teigertje binnen op hem wachten en dan gaat ie toch wel snel naar binnen want dat zijn zn lievelings knuffels maaaaaar dit werkt natuurlijk lang niet altijd. en dan is het gewoon een kwestie van tillen en hopen dat je geen hernia krijgt
Las hier laats op het forum een reactie en die zij dat is de leeftijd dat je ze horizontaal uit de winkel mee neemt!! Is echt blijven hangen zo herkenbaar. Ik vind afleiden echt super maar na 3 keer waarschuwen dan is inderdaad enige optie optillen!! Ik heb ze ook wel eens omgekocht hoor met een snoepje. Geloof me het gaat over maar duurt bij de meeste wel even. Succes!
Ahum, hier werkte De Buggy heel goed. Dochter wenst al, eh, een half jaar ofzo (sinds ze kan lopen) niet meer in de buggy te zitten. Dus toen ze wat moeilijk ging doen (weglopen, geen handje willen geven) heb ik gewoon weer een paar keer de buggy mee naar buiten genomen en 'gedreigd' met De Buggy: lieverd, het is òf mama een handje geven, òf in de buggy. Nou, dan was het snel bekeken. Als we naar de auto lopen heeft ze meestal de knuffel of pop 'van de dag' vast en dan zeg ik: nadine en pop blijven nu even bij mama. En dat werkt doorgaans wel..
Ja ook ik herken het hoor!! Lijkt me idd wel extra vervelend nu je zwanger bent. Maar ook ik til hem op als hij niet wil luisteren. Nu luisterd onze zoont best wel goed, en als hij 2x gewaarschuwd is komt hij meestal wel onze kant op. Hij gaat ook wel eens op de grond liggen, maar dan is hij meestal moe. Hetzelfde geld voor als hij de hele tijd stil blijft staan, dan wil hij opgetilt worden. Ik denk toch dat je door deze fase heen moet en als je man bij je is gewoon hem even vragen of hij wil tillen
Hier ook zo! Ik pas dit bij veel dingen toe, dan zeg ik : Marin ZELF of mama doet het..Eerste keren moest ik werkelijk dus mama doen uitvoeren.En dan protesteerde ze gigantisch maar ik nam haar gewoon onder mn arm en hup.. Nu hoef ik maar te zeggen Marin zelf of......en dan luistert ze keurig. Nu zit ze in een fase om dan 1 stapje te doen en dan heel uitdagend mij aankijken, dan waarschuw ik nog 1 x zelf doen of mama doet het en als ze dan weer 1 stapje doet gaat ze gewoon weer onder de arm. Eerlijk gezegd hoef ik dit echt maar 2 x toe te passen en dan weet ze het. Maar je moet het echt heel consequent aanpakken. Hier is het ook altijd wandelen aan de hand, en pas los als ik dat wil en ik denk hier kan het even. In het begin ook een strijd , dus pakt ze zelf mijn handje al.
lastig gelukkig heb ik er geen last van , mijn dochter wil persee mijn hand vast houden . ze steekt haar arm omhoor en zegt dan uuhhh uuuhhh hahahha
Dankjewel voor al jullie reacties!! Wat fijn (voor mij dan he..) om te horen dat het herkenbaar is voor jullie. Denk dat ik me er idd maar bij neer moet leggen en wachten tot de fase voorbij is, haha! Gelukkig ging het vanmiddag ineens weer heel erg goed. Ik merk dat hij in een voor hem onbekende omgeving gemakkelijker aan de hand loopt, dan bijv. hier in de straat. Hier kent hij het en wil hij z'n eigen ding doen. Ga het voortaan inderdaad maar zo doen: maximaal drie keer waarschuwen en anders draag ik hem. Hopelijk leert ie daar heel snel van, haha! Lokken met iets interessants helpt bij hem helaas voor geen meter. Hij heeft me precies door. Denk wel dat een koekje zou helpen, maar laat ik daar maar niet aan beginnen. Jullie allemaal ook succes ermee! En nogmaals bedankt.
ooowww grrr hahahahaaaa ik loop graag met mijn zoontje, vooral in het winkelcntrum. hij vindt het superleuk en dat zie je ook echt aan hem dat hij er zoveel plezier aan heeft om los te mogen lopen maaaaaaaarrrrrrr i kkan hem wel uit elke winkel trekken!!! handje geven? HO MAAR DAT IS NIET STOER. of hij staat plotseling stil en kijkt me dan aan kan wel bijna 5 min duren en dan begint hij te lachen en rent hij door of rolt hij om ofzo. is wel leuk hoor en grappig maar na een half uur heb ik toch wel even gehad met dat achter hem aanrennen en hem uit elke winkel trekken.
Finn kan dat ook heel goed! Ik probeer zoveel mogelijk te negeren als het in een winkel gebeurt en hij niet kan ontsnappen of kwaad kan. Als ik achter hem aan ga rennen gaat ie keihard lachen en wordt het een spelletje voor hem! Vorige week waren we op schiphol, en als hij dan zo gaat doen pak ik hem uiteraard wel...maar dan gaat ie ook gelijk terug in de kinderwagen! Het wonderlijke is...dat ie vandeweek bij zijn oma een heel stuk naar het park heeft gelopen. Netjes aan de hand! Dus hij kan het wel! Hahahah!