Sommigen van jullie hebben het misschien wel meegekregen, maar 3 weken geleden heb ik mijn pols gebroken. Nou komt dat vast wel weer goed, maar......... Ik had net een telefoongesprek met de poli chirurgie, ik heb namelijk nog steeds best veel pijn. Van die felle steken. Nu is het zo ( heb ik eerlijk verteld ook) dat ik mijn hand nog wel regelmatig gebruik. Alles gaat hier wel door en mijn jongste is 15 mnd. Mijn man is de hele week van huis, vrachwagenchauffeur. Ik mag nu dus NIKS meer doen met mijn hand, anders groeit het niet goed aan.. Oke, tuurlijk snap ik dat je gips hebt om het te laten rusten en ik weet ook wel dat ik stiekem eigenlijk teveel doe, maar het is zooo moeilijk. Mijn moeder helpt me wel veel, maarja, die is hier ook niet dag en nacht....paar dagen per week. Ik weet nu dus echt even niet meer hoe ik alles rond moet breien hier.... Bah, ik ben er echt zat van......
Oei, das wel lastig. Hoe lang moet je pols absolute rust hebben? Is er niet een mogelijkheid dat je man tijdelijk zorgverlof opneemt zodat je je pols even kunt ontlasten? Als je nu teveel doet en het herstelt niet goed, ben je straks nóg verder van huis en kan je je kinderen helemaal niet meer verzorgen.
Is er geen vriendin in de buurt? Wie je af en toe kan helpen? Vreselijk is dat, en ja.. het moet goed herstellen, anders ben je inderdaad verder van huis. Probeer zoveel mogelijk met één hand te doen, en dat je moeder of iemand anders de kindjes kan douchen. De zwaardere klussen zou ik echt aan iemand anders overlaten. Sterkte!
Ik moet nu sowieso nog 2 weken rust en als het dan niet goed is krijg in nieuw gips. Mijn man heeft net een nieuwe baan, dus dat is geen optie, helaas. Wel komt mijn moeder elke week een paar dagen en ik heb hele lieve buren, die helpen me wel, maar het zijn vooral de kleine dingen die het vervelendst zijn, zoals luiers verschonen, brood smeren enz. Douchen van de kinderen doet een buurmeisje, vindt ze ook leuk! De zware klussen doet mijn man wel in het weekend. Vooral de gewone dingen, nu kom je er achter wat je normaal allemaal doet zonder nadenken...
is het niet mogelijk dat je tijdelijke thuiszorg krijgt? Vraag het anders via het consultatie buro, die weten vaak nog wel eens vrijwilleger of instantied die je hulp kunnen bieden!!!
Jeetje wat rot! Kan me voorstellen dat je er even goed door heen zit. Misschien is tijdelijk een oppas in huis een goed idee? Ik weet het zo ook anders even niet. Sterkte! Liefs Shantii
Heb de komende week de kinderen een paar dagen kunnen onderbrengen bij opa en oma. Dat scheelt me alweer 2 dagen verzorging van de jongste. Mijn buurvrouw doet ze nog een keer in bad en die kookt voor ons ( lief he?). Nog een week afwachten, dan moet ik naar de chirurg, maar het voelt raar, dus ben bang dat ik zo weer met gips terug ga.... En weet je wat het is....ik ben nogal zelfstandig en ik vind het heel moeilijk om hulp te vragen, bang tot last te zijn denk ik... En ik kan er gewoon domweg chagerijnig van worden dat de meest simpele dingen niet lukken! En het komt allemaal wel weer natuurlijk, maar ik was er nu even helemaal zat van.
he bah! Je ontkomt er niet aan je hand te gebruiken en ik kan me voorstellen dat het huilen je nader staat dan het lachen!