Lief vriendinnetje, Wat ik heb gehoord over inleiden (betrouwbare bronnen ; o.a mijn zusjes) )is dat het vaak krachtige weeën opwekt, die wél productief zijn. Afhankelijk van het tempo waarop de weeën elkaar opvolgen, kun je wat heen en weer wandelen en ben je zeker niet gebonden aan zo'n scan hoor! Inleiden is geen garantie tot een snelle bevalling, maar ook niet tot een gebed zonder eind van dagen. Net als bij de huis-tuin-en-keuken-bevalling kan het alle kanten opgaan. xxx
Hoi mrs Hair, Ik ben ook ingeleid met 41 +3 wkn. We moesten om half acht in het ziekenhuis zijn. Al snel werd de hartslag van de baby in de gaten gehouden en kreeg ik een week-maak-pilletje ingebracht. Ik vond het ellendig dat ik moest blijven liggen omdat de baby niet ingedaald was. Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe ik moest liggen. Omdat het druk was kwam er pas weer iemand kijken om een uur of half drie. Eerst werd gezegd dat ik nog zo´n week-maak-pilletje zou krijgen, wat zou betekenen dat de bevalling waarschijnlijk niet meer dezelfde dag zou beginnen. Waarschijnlijk is er toen iets veranderd in de planning van het ziekenhuis ofzo, want opeens kreeg ik om drie uur toch een infuus met weeenopwekkers, m´n vliezen werden ook direct gebroken en ik kreeg banden om m´n buik om de weeen te meten. De banden waren alleen wel verschoven, omdat ik anders was gaan liggen. Het leek daardoor net of er maar weinig weeenactiviteit was. De verpleegster luisterde niet naar mij en bleef de dosis van de weeenopwekkers steeds maar opvoeren. Rond kwart over vijf schoot onze zoon er uit, terwijl er in paniek wat mensen van de gang werden getrokken om te helpen vangen. Het was bizar, maar gelukkig alles goed. Zelfs geen hechtingen.
Wat een positieve verhalen, hier vond ik het afschuwelijk. Ik had en heb nog steeds veel liever spontaan willen bevallen. Hier zat alles nog flink dicht, maar 1x gel was voldoende voor een krappe 2 cm ontsluiting. Bij het toucheren braken de vliezen spontaan, maar heb geen eigen weeën gekregen dus ben toen aan de opwekkers gegaan.. Ik heb 20 uur over 3 cm gedaan (van 2 tot 5..) en ik had zoveel pijn dat ik mijn buik open wilde snijden of mezelf uit het raam wilde gooien. Ik had pijn in mijn bekken, benen en rug, overal. Ik had ook een weeënstorm. Pijnpompje hielp wel een beetje maar toen werden mijn pols en zijn hartslag te laag en mocht ik dat niet meer. Kreeg toen eindelijk een ruggenprik. Daarna voelde ik binnen 3 kwartier het hoofdje drukken dus toen ging het eindelijk snel! Ik weet niet meer hoe lang ik over het persen heb gedaan, maar geloof 3 kwartier ofzo. Hij zat vast achter mijn schaambot dus hebben hem er ook nog uit moeten trekken ongeveer.. mannetje zat ook nog met zijn hand naast zijn hoofd, slimmerd! Al met al duurde het een hele tijd eer ik het heb verwerkt en nu heb ik er wel vrede mee, met een inleiding heb je een grotere kans op een weeënstorm en verder kan het óf heel snel gaan óf lang duren (dat laatste vooral als je lichaam er echt nog niet klaar voor was). Het kan gewoon alle kanten uit
O en ik lag wel ongeveer vast aan het bed, mocht er alleen een keer af toen ik naar de wc moest.. maar hier was het noodzaak dat ze het hartje in de gaten moesten houden omdat het wel eens wegviel.
Ik heb 18 uur vastgelegen op bed aan 7 slangen, draden, infusen, catheters. Als je > 37 wkn bent en/of je tweede kind verwacht, is de kans groter dat het sneller gaat. 2 betrouwbare bronnen zegt natuurlijk niks, het blijven slechts 2 bronnen.
Na complicaties na mijn 1e bevalling (inwendig ingescheurd en, in combinatie met bloedverdunners de hele zwangerschap, ruim 2 liter bloed verloren) had mijn gyn besloten om bij de volgende zwangerschappen mij in te leiden met 39wkn+5/6 dgn. Bij zowel mijn 2e als 3e bevalling had ik al 2 cm ontsluiting voordat het infuus aangesloten werd en beide bevallingen duurden maar 2,5 uur. Het enige jammere vond ik dat ik zo aan het bed gekluisterd was, ivm CTG. Maar het fijne was dat ik diezelfde dag nog naar huis mocht. Sandy
Hoi meiden, Raar om nooit meer wat te laten horen na de inleiding natuurlijk. Dus hier nog even het vervolg: Donderdagochtend zijn thuis mijn vliezen gebroken, echt een raar gevoel trouwens dat het maar blijft lopen.., en zijn we naar het ziekenhuis vertrokken. Daar aan de weeenopwekkers gegaan wat 's avonds om 8u tot slechts 3 cm ontsluiting leidde. Lang niet genoeg, want normaal gesproken had ik al lang eerder zelf weeen moeten krijgen, maar dat gebeurde dus niet. Toen besloten tot een ks. Helaas werkte de ruggenprik niet en onder volledige narcose gegaan. Donderdagavond (17-02) om 21:28u is toen onze zoon Mees geboren! Toen ik daarna op de kraamsuitte terecht kwam ging het met mij niet helemaal goed, ben 1.5l bloed verloren. 's Nachts een lage bloeddruk en zelfs bloedtransfusie gehad. Inmiddels maakte ik het goed en konden we na 4 dagen ziekenhuis maandagochtend naar huis. Wellicht dus dat het inleiden van de maandag en dinsdag toch effect heeft gehad en dat de rustdag (woensdag) me goed heeft gedaan. Overigens geen trauma's overgehouden aan de bevalling hoor, ben blij dat ik onder narcose was. Eerst dacht ik daar anders over, maar als je voelt dat de ruggenprik niet werkt dan denk je daar gauw anders over..
Hoi Karina, Van harte gefeliciteerd! Wat fijn om nog van je te horen! En super dat je de bevalling ondanks alles toch als positief hebt ervaren of er in ieder geval zo op terugkijkt. Gaat alles goed met jou en Mees? Liefs, Mrs Hair
En een 11-ponder trouwens! Sjonge jonge, misschien maar goed dat het toch een keizersnee is geworden he... Ze verwachtten toch een 9-ponder? Ik ben heel benieuwd hoe groot ons meisje wordt, vanwege de zwangerschapsdiabetes...
Achja, fijn of niet... Ik ben ingeleid met 41+5 weken. Ik had nog noppes aan ontsluiting. In de ochtend om 8 uur en 11 uur gel gehad. Klein beetje harde buiken maar verder niks. Toen liep ik nog wel gewoon rond in het zkh. Kaartspelletje zitten spelen met vriend in de kantine van het zkh etc. Om een uur of 13.00 begonnen de weeën. Gelijk vrij snel achter elkaar en vrij heftig. Ik dacht: nu gaat het snel! Heb eerst een uurtje onder de douche gestaan en toen naar bed gegaan. Bleek helemaal niet snel te gaan, ze hebben om een uur of 17.00 mijn vliezen doorgeprikt in de hoop dat mijn ontsluiting dan op zou schieten maar werkte ook niet. Uiteindelijk ben ik de volgende ochtend om 4.48 bevallen. (3100 gr en 49 cm). Ik kwam niet verder dan 9 cm ontsluiting en dus tijdens mijn 1e persweeën hebben ze het laatste randje weggemasseerd (klinkt leuker dan het is, deed erg veel pijn). Omdat Dominique zelfs toen er niet uitwilde hebben ze me geknipt en een pomp erop. Ik heb vanaf het douchen alleen op bed geleden omdat lopen teveel pijn deed. Na het doorprikken vliezen bleek dat ze in het vruchtwater had gepoept en dus zo'n hartslagmeter op haar hoofd. En ik kon dus niet meer van het bed af. Weetje, alles bij elkaar was het geen ideale bevalling. Ik zou bij een volgende ook super graag willen ervaren hoe het is om uit mezelf te beginnen. Maaaaaaaaaaaaaaaaaaar: de bevalling is maar zo'n klein stukje van het geheel. En als ik er nu aan terugdenk dan denk ik verstandelijk: was niet ideaal. Maar gevoelsmatig denk ik: die dag en nacht waren ZO bijzonder... ik heb met alles wat ik had gevochten, iedere wee weer (en dat zijn er veel in 16 uur met een soort weeënstorm). En ik ben ZO trots op mezelf, mijn lief en mijn dochter. We hebben het gewoon geflikt en het komt zoals het komt. Denk er niet teveel over na, je kan het niet sturen en zult het gewoon moeten beleven. Iedere wee brengt je dichter bij dat einddoel!
Ben ook 2 x ingeleid vanwege pre-eclampsie: Eerste keer (36+3) 3 x gel gehad gedurende de dag. Leek niks te doen tot rond 18.00 uur ik wat buikpijn kreeg. Om 21.30 braken spontaan mijn vliezen. Om 00.40 lag mijn meisje op mijn buik. Had wel de hele dag aan de CTG moeten liggen omdat de hartslag nogal "strak" was. Naderhand bleek ik gewoon een meiske te hebben dat heel veel slaapt, nu nog, vandaag het strakke CTG. Heb dat wel als heel vervelend ervaren want kon geen kant op met die banden om mijn buik omdat bij elke beweging de tonen wegvielen. Had zo'n pijn in mijn billen van het de hele dag hetzelfde liggen... Maar al met al een prima bevalling, wel erg heftige weeen omdat de ontsluiting binnen een kwartier van 3 naar 10 centimeter ging. Tweede keer (37 weken) smorgens 1x gel gehad en begon direct een beetje te rommelen. Om 14.30 zijn mijn vliezen handmatig gebroken. Daarvoro nog lekker rondgekuiert in het ziekenhuis, zelfs nog even wezen eten in het restaurant. Hierna nog even gedouched (15.40), maar weeen werden snel heftiger, dus weer gaan liggen. 17.00 iemand gevraagd te komen kijken naar de ontsluiting ivm beslissing pijnmedicatie (weeen waren heeeeel heftig) en 2 minuten nadat ik dat vroeg kreeg ik mijn eerste perswee. 15 minuten later was mijn tweede meisje er. Ik wil ooit graag nog een derde en teken zo weer voor een inleiding.
@ cjpt: denk dat jouw conclusie heel verstandig is... En goed om daaraan te denken ipv mezelf te veel zorgen te maken... En daar helpt dit topic wel bij
Ik werd ingeleid met precies 40 weken. Mijn vliezen werden gebroken om 09.15 uur, kreeg gelijk een weeenstorm, om 12.00 uur ruggenprik gekregen en om 16.20 uur werd ons zoontje geboren . Heb een superbevalling gehad!
Bij mijn dochter ben ik ingeleid met 37 weken vanwege gebroken vliezen. Om 8.45 aan het infuus, om half 10 weeen en om 11.40 was ze er al. Wel met een weeenstorm. Nu wordt ik ook ingeleid vanwege diabetes met 38 weken, ik ben nu 33,4 weken, hopelijk gaat het net zo snel!!
Ik ben met 41 weken en 3 dagen ingeleid. Bij mij heeft het 1 dag geduurd en 2x spul ingespoten gekregen voordat het ging werken. Ik heb die dag zelfs nog zonder infuus enz. buiten een rondje gelopen omdat er niets opgang kwam. Om 8 uur 's ochtends de eerste injectie gehad en pas om 23 uur 's avonds braken mijn vliezen maar had ik nog geen weeen. Maar omdat de kleine in het vruchtwater had gepoept werd toch de bevallingskamer klaar gemaakt. Toen eenmaal om 2 uur 's nachts de weeen kwamen werd het hevig omdat ik beenweeen kreeg. Maar had geen kans om me daar mee bezig te houden want tijden de weeen bleek het hartje van onze dochter stil te staan en moest het met 3x persen en een vacuumpomp eruit gehaald worden. Van de hele inleiding heb ik geen spijt en/of last gehad.
Als ik alle verhalen zo lees, denk ik dat heel veel toch van je persoonlijke ervaring met de bevalling afhangt... Want je kan objectief zeggen dat het éne verhaal 'erger' is dan het andere, en dan lezen dat de één het wel positief heeft ervaren, en de ander het als een hel heeft gevoeld... Net als bij alle andere 'normale' bevallingen eigenlijk. Ben heel benieuwd wat ik er straks zelf van vind, nog 4 weekjes!
Bedankt voor het delen van jullie verhalen, ik word donderdag ingeleid en vind het toch allemaal wel spannend. Ben benieuwd hoe het bij mij gaat verlopen eigenlijk Als ze je vliezen breken, doet dat zeer?
Hier met 37 weken ingeleid (met 36+6 gebroken vliezen). Om 2 uur 's middags ging ik aan het infuus met een vingertop ontsluiting, maar nog geen verstreken bmm.. Werd direct aan 3 draden gekoppeld: infuus, CTG band en elektrode op 't hoofdje van de kleine.. Na 5 minuten waren de krampen en harde buiken er al, na een uur of 2 had ik al weeën.. Na 8 uur infuus had ik nog steeds 1cm ontsluiting, maar m'n bmm was nu wel verstreken. Het infuus is uit gezet, heb een prik in m'n been gehad waarmee ik wel zou kunnen slapen en de weeën af zouden zakken, gezien m'n lichaam ze niet oppakte.. Right! 22.00 1cm ontsluiting 04.00 2cm ontsluiting Tot 6 uur in bad gelegen en toen 4cm ontsluiting om 7.45 10cm ontsluiting Ergens tussendoor heb ik nog gesmeekt om pijnstilling (had been en rugweeën, en niet te houden), en kreeg toen een pijnpompje.. Ding werkt alleen als je denkt dat het werkt.. Hier dus niet! Lag daardoor wel aan ook nog een bloeddrukmeter, zuurstofmeter en had een pompje in m'n hand.. 6 kabels ofzo dus.. Om kwart voor 8 volledige ontsluiting, om 8 uur mocht ik meepersen als ik persweeën had (stretchbedje moest eerst opgeruimd enzo), heb niet op persweeën gewacht, en om 8.25 was m'n dochter er (na een fundusexpressie).