Ik heb een dochtertje van 2 jaar, en we zijn sinds dec. 2005 bezig voor een 2e kindje. Het leek mij zo leuk om er niet zoveel tijd tussen te hebben. De 1e keer duurde het 6 maanden voor ik zwanger was, en ik ging er vanuit dat het nu ook weer minstens zo lang zou duren. Ik ben draagster van een erfelijke afwijking waardoor ik 40-60% kans heb op eierstokkanker, en daarom wil ik over een paar jaar mijn eierstokken laten verwijderen. Daardoor neemt de druk wel toe, en ben ik soms bang dat het helemaal niet meer gaat lukken een 2e kindje te krijgen. Na 6 maanden was ik weer zwanger, en helemaal gelukkig! Alleen resulteerde dat na ruim 9 weken in een missed abbortion. Dat heeft meer indruk gemaakt dan ik vooraf kon bedenken. Ik hoopte echt dat het niet weer zo lang zou duren voor ik zwanger was, want dat zou het iets makkelijker maken. Maar helaas is het nog niet weer gelukt, en zijn we alweer 10 maanden verder. Ik wil voor de buitenwereld niet te dramatisch doen, want ik heb tenslotte 1 gezonde dochter waar ik ontzettend blij mee ben, en weet dat dat niet iedereen gegund is! Toch maakt het mij verdrietig als anderen om mij heen wel zwanger raken van een 2e of een 3e, want ik wil ook zooo graag! Wie herkent dit?
Ik herken het niet, maar ik begrijp wel dat je graag een 2e kindje wilt. Ik wens je wel heel veel sterkte en ik hoop voor je dat het snel weer lukt! Wat vervelend/verdrietig voor je dat je draagster bent van dat nare gen! Ook als een 2e kindje lang op zich laat wachten, kun je naar de huisarts gaan, hoor! Vooral in jouw situatie, als draagster van dat gen, zou ik dat doen
Ik ken het ook niet uit eigen ervaring. Maar ik vind het echt onzin dat je niet verdrietig/teleurgesteld zou mogen zijn als een zwangerschap uitblijft omdat je al een kindje hebt. De wens is er bij jullie en als het dan niet lukt zoals je hoopt, ben je gewoon verdrietig. Dat staat los van het verdriet van andere vrouwen waar het misschien helemaal niet lukt zwanger te raken. Heel veel succes en wat hierboven ook is gezegd, ga naar je ha als je het te lang vindt duren.
Hoi Sara, Heel herkenbaar. Ook wij willen graag nog een 2e kindje, maar dit lijkt ons niet gegund. Ik raakte snel zwanger toen we voor een 2de wilden gaan, maar helaas eindigde dit in een miskraam. Dit heeft er wel ingehakt en we hebben een paar maanden de tijd genomen om dit een plekje te geven. Nu zitten we echter in ronde 11 na de miskraam en nog steeds niet. Net zoals je zegt, mensen die weten dat we een 2de willen roepen, maar jullie hebben toch een gezond kind ! Ik heb dan geen erfelijke aandoening, maar ik hik tegen mijn biologische klok aan. Ik wil niet na mijn 37e verder gaan, ivm de risico's naarmate je ouder wordt. Ik kan het op het moment ook niet loslaten, ook al weet ik dat je er niet teveel mee bezig moet zijn. Ik hoop dat ons beiden een 2de gegund is. Groetjes, Niekie.
Aguilegia en Pendrag, dank je voor jullie reacties. Ik dacht ook dat ik me misschien eerder mocht melden bij de gynaecoloog voor onderzoek, maar bij navraag aan de gynaecoloog (waar ik loop voor periodieke controles voor mijn eierstokken) bleek dat dit niet zo was. Ik mag me bij hem melden wanneer het een jaar na mijn miskraam (die was in juli) nog niet is gelukt. Dat viel me toen wel een beetje tegen, maar snap het wel, want zoveel kan hij denk ik ook niet doen. @aquilegia, ik zag in je onderschrift dat je moeder bent, maar je kindje is overleden. Ik ken je verhaal niet, maar het lijkt me ontzettend zwaar! Ik wens je veel sterkte! Liefs Sara
ik herken precies wat jij bedoelt meid.... jullie zijn dec 05 gestopt, wij zijn jan 06 gestopt met de pil....en omdat ik bij de 2 andere kids direct zwanger was in de 1e ronde (2e zelfs door de pil heen trouwens) hadden we ook nu "verwacht" dat het weer snel "raak" zou zijn... op een gegeven moment had ik toch zoiets van kunnen we niet iets laten onderzoeken en volgens de ha was dat geen probleem...(sperma) helaas bleek toen dus inmiddels 11 mnd later toen we Ed zijn sperma lieten onderzoeken dat de aantal en concentratie en motiliteit laag was, hij afwijkende zaadcellen had, en ook nog eens antistoffen... onderzoeken nog een paar keer herhaald maar elke keer slecht soms zelfs slechter...toen via de uroloog uiteindelijk doorgestuurd naar het UMC utrecht waar ze afgelopen maand verschillende onderzoeken weer hebben gedaan, en daar zouden we de 16e terug moeten komen om de uitslagen te bespreken en hoe verder te gaan (iui).... maar gelukkig op de valreep is dat (iui) niet nodig omdat ik gisteren 2 mooi positieve testen in handen had... dus als je in een dip zit en straks misschien mag blijken dat het zaad van je man niet goed is, denk dan maar aan bovenstaande want nu 1,5 jaar verder kunnen we toch vertellen zwanger te zijn uiteindelijk van de 3e... wil je in ieder geval heel veel succes wensen en dat je me maar gauw mag volgen, want anderhalf jaar is gewoon lang.... maar je ziet maar weer dat het "stom" is om bepaalde dingen te "verwachten" liefs smoekie
@ Niekie, jij zit dus ook in hetzelfde schuitje. Hoe oud is jouw kindje nu? Heb jij dat ook dat iedereen ook roept dat je er niet zoveel mee bezig moet zijn? Maar hoe doe je dat? Je wordt elke maand ongesteld en voelt vanalles, hoe kun je dat negeren? Ik probeer het wel van me af te zetten, en het gaat beter dan in het begin, maar het blijft in m'n hoofd zitten. Ik denk er wel over om vanaf volgende maand toch weer eens ovulatietesten te kopen. Ik heb dat bewust niet gedaan, omdat je er dan nog meer mee bezig bent, maar nu we zo'n tijd bezig zijn, denk ik dat we dan misschien toch iets meer kans hebben. Ik heb trouwens wel mijn hoop gevestigd op de komende maanden. De vakantieperiode komt eraan, de zon schijnt vaker, meer energie, je voelt je beter. Het zal een teleurstelling zijn als in augustus/september blijkt dat ik nog niet zwanger ben. Hoe oud ben jij eigenlijk? Ik ben 31
Hoi Sara, Ja, echt iedereen roept dat er teveel mee bezig zijn negatieve invloed heeft. Maar ik gebruik al bewust geen ovulatietesten meer, heb geen banner meer zodat ik me niet focus of mijn ei, maar je bent er lijkt me altijd wel mee bezig. Het beheerst mijn leven niet meer (heeft het wel gedaan) maar het is wel iets wat we beiden ontzettend graag willen, dus dat kun je niet helemaal naast je neerleggen. Ik ben zelf 37 en onze kleine is net 3 geworden. Ik vindt 37 jaar gewoon gezien de risico's de uiterste leeftijd om zwanger te worden, en we willen niet de MM in. Maar er zijn wel eens dagen dat ik echt gefrustreerd raak als ik erover nadenk. Toen we graag een 2de wilden was ik heel snel zwanger, maar mocht het helaas niet zo zijn. Na mijn MK was mijn hele ongi ontregeld en was het maandelijks een hel. Mijn huisarts vondt dit niet raar en liet me gewoon doorlopen. Ik ben vervolgens bij accupunctuur terecht gekomen en sinds deze maand is in ieder geval mijn ongi weer normaal, en dan maar hopen dat dit dus ook een positieve werking heeft naar het zwanger worden. Dat we allebei maar snel zwanger mogen zijn van een 2de wondertje. Groetjes, Niekie
Hallo Sara, Ken het ook wel een beetje. Mn zoontje is van juni 2005, en we wilden eigenlijk ook wel gauw een tweede. De tweede zwangerschap liet gelukkig ook niet lang op zich wachten, maar helaas eindigde deze in een missed abbortion na 10 weken in februari dit jaar. Nu is net de 2e ronde voorbij, maar als de duivels komen, is Loesje wel erg verdrietig....en dan moed houden? Ik snap dat je na de 11e ronde zoiets hebt van grrrr, dat heb ik namelijk nu al. Volgende ronde voor ons? Ik hoop het!
hallo,lotgenootjes Ik ben ook sinds 2005 bezig . In 2006 een Mk . Mijn dochtertje wordt dit jaar 7. Bij mij is het verhaal ook dat mijn dochter elk jaar ouder wordt en de verschil dus ook groter wordt. Ik ben heel erg blij met haar ,maar een tweede kindje zou ons geluk compleet maken. Ik ben al bij de gyn geweest ,want we waren een jaar verder,en dat heeft mij gerustgesteld. Ik hoop dat ons geduld wordt beloond. Ally
Hallo sara ik weet heel goed hoe jij je voelt. Ik heb 3 kinder 1 van 17 1 van 15 en 1 van bijna 2 en ik wil er heeeeeeeeeeeel graag een 4de bij maar dat wil ook niet lukken. Ik heb inmiddels 3 miskramen gehad en in afwachting van de 4de (ben nu 9 wk zwanger maar is weer mis). Toch blijft die wens van dat 4de kindje. Dus dat is niets raars.
@smoekie Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wat super zeg, voor jullie, dat je niet verder hoeft in het medische circuit! Het is jullie gegund! Jij schrijft dat het probleem bij jullie was dat de kwaliteit van het sperma van je man niet goed is. Mijn gynaecoloog zei tegen me: je hebt bewezen dat je zwanger kunt worden, dus (voorlopig) nog geen reden voor actie. Maar zo om me heen hoor ik genoeg verhalen van mensen die 1 kindje hebben of meer, en waarbij het niet lukt om weer zwanger te raken. En is dus wel iets aan de hand is. Begin voor mezelf dan ook te twijfelen om toch een afspraak te gaan maken voor in juli om toch wat onderzoekjes te starten. Maar volgens mij krijg ik mijn vriend nooit zover, want het 1e wat ze gaan doen is zeker een onderzoek naar de kwaliteit van het sperma? En wat bij de vrouw? Ik krijg sowieso elk jaar een inwendige echo ivm erf. afwijking. Voor mezelf twijfel ik ook, weet niet goed of ik de stap wil zetten om naar de huisarts te gaan. Heb de laatste jaren genoeg doktoren en het ziekenhuis gezien, en vond het al moeilijk om tijdens mijn zwangerschap af en toe naar het ziekenhuis te moeten. Heb er gewoon een hekel aan. (terwijl ik er zelf werk) Geniet van je zwangerschap! @Niekie Wat vervelend dat je zoveel problemen hebt gekregen met je cyclus na je miskraam. Bij mij was het gelukkig vrij snel weer aardig regelmatig. Leuk zo'n meelevende huisarts Heb al zo hier en daar wat meer gelezen over accupunctuur, dat leek mij ook wel iets om over na te denken. Voor jou werkt het dus positief? @Loesje Ik vond zelf de eerste rondes na mijn curretage het ergst wanneer ik weer ongesteld werd! Ik wilde echt zo snel mogelijk weer zwanger zijn. Ik zat toen ook niet lekker in mijn vel, kon in mijn hoofd alleen daar maar mee bezig zijn. Kan me jouw gevoel ook zo goed voorstellen, wat een teleurstelling als het weer een ronde niet gelukt is. Ik hoop echt voor je dat je snel weer zwanger mag worden en dat het dit keer goed gaat! @Ally Jij verwoordt het goed inderdaad, een 2e kindje maakt het geluk compleet. Jij bent al bij de gynaecoloog geweest, was jij een jaar verder na je miskraam, of was het een jaar nadat jullie voor een 2e kindje gingen? Hebben julllie verschillende onderzoeken gehad, of gaan jullie hiermee beginnen? Dat 2007 voor ons allemaal een vruchtbaar jaar mag worden! @Lyan 3 miskramen, wat lijkt me dat zwaar! Ik moet er echt niet aan denken dat mij dat overkomt, hoe ga je iedere keer weer verder dan? Ik vind 1 miskraam al zo moeilijk. En nu alweer voor de 4e keer, jezus meis, wat verschrikkelijk voor je! Hoe weet je dat het nu weer mis is, is er nog hoop, of helemaal niet meer? Veel sterkte! Liefs Sara
Hier nog zo'n verhaal. We hebben een zoontje van 6, een grote verrassing, was met de pil bezig en de huisarts dacht dat ik urinewegeninfectie had, dit bleek dus anders. In 2005 zijn we verhuisd, toen hebben we besloten om voor een tweede te gaan. Dit jaar februari heb ik een miskraam gehad met 13 weken. In april weer een positieve urinetest, maar volgens de bloedtest in het ziekenhuis ben ik niet zwanger, afgelopen zondag nog een test gedaan (helaas geen ochtendurine en ook nog veel gedronken), maar toch was ie positief. Soms best frusterend, gek dat je er dan veel mee bezig bent.Wij hebben het niet in de omgeving kenbaar gemaakt dat we graag een tweede willen. De miskraam hebben we wel bekend gemaakt, i.v.m. curretage en ik was behoorlijk depressief hierna.