ja toen had ze vooral maat 92.... ze is ineens in de lengte gegroeit waardoor ze om de taille slanker is geworden..... nu draagt ze maat 98 van broeken... sommige truitjes nog 92... en jurken maat 98... een jas 104.... is lastig uit te leggen als je niet weet hoe mijn dochters eruit zien.... ze zijn beide erg lang... en slank... ze heeft bv zo een schoenmaat groter binnen 1,5 mnd tijd... had pas nieuwe schoenen gekocht en nu alweer.... achja ik maak me er niet druk om hoor... ze worden vanzelf groot... en kwa maten van kleding... ik haal altijd merkkleding en ik merk dus echt verschil in maten.... sommige vallen ruim en soomige een maatje kleiner....
en missym, Zou proberen je niet zo druk te maken voordat je je kind nog een complex aanpraat door er zo over te denken... wie weet schiet hij ineens een stuk de lucht in en heb je je zomaar druk gemaakt..... kan je nu toch nog niet doen... en die grafieken bij het cb is allemaal algemeen genomen en er word niet gekeken naar het kind zelf.... mijn oudste bv die zit boven het gemiddelde... mijn jongste ook.... maar als ik zo om me heen kijk valt dat best mee... op de psz zijn ze rond de 3 jr allemaal zo groot....
Mijn zoontje van 2 jaar en 4 maanden is nu 93 cm en weegt 14,3 kg. Hij gaat in dezelfde lijn verder als hij waar hij al vanaf het begin op zat, bijna tegen de bovenlijn in de curve. En dat terwijl hij 's avonds weinig tot niets eet... Overdag eet hij voldoende, gek op brood en fruit.
nee hoor, dat valt reuze mee. Ik heb de start van mijn dochter goed kunnen verwerken, mede omdat er nooit sprake van problemen zijn geweest, behalve dan haar gewicht/lengte. Mijn andere dochter, a-therm geboren, normaal geboorte-gewicht is precies het tegenovergestelde van mijn oudste. Baby-vetjes en groot voor haar leeftijd. Ze lijkt nou eenmaal meer op mijn kant van de familie, en wij hebben allemaal aanleg om wat forser te worden, dus ik moet zelf ook goed opletten wat ik eet. Maar om me nu al druk te gaan maken dat er een mogelijkheid is dat ze overgewicht zal hebben?! Ze zal waarschijnlijk op haar gewicht moeten letten, en nu kan ik nog bepalen wat ze eet en hoeveel ze beweegt, maar als ze straks 25 is zal ze het toch echt zelf moeten doen. Maar wat ik haar wel kan leren is te accepteren en blij te zijn met wie ze is, of ze nou lang, klein, dik, dun, hetero, lesbisch, brildragend of wat dan ook is. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen leren iedereen met respect te behandelen en niet te veroordelen op de buitenkant. Misschien zit de rest van de wereld niet zo in elkaar, maar als later blijkt dat mijn ene dochter klein is en mijn andere dochter overgewicht heeft, hebben ze in ieder geval zelfvertrouwen genoeg om gelukkig met zichzelf te kunnen zijn. En verschil tussen jongens en meisjes... joh, we leven niet in de jaren 50. Als mijn dochters later besluiten dat ze liever mannen willen zijn, dan so be it. Als ze maar gelukkig zijn. Ik ken genoeg kleine mannen die geweldige mannen zijn, en ik zo mee uit zou gaan. Om wie ze zijn, niet om hun lengte. Daarnaast, iemand die hem af zou wijzen vanwege iets als lengte, wil je die echt als schoondochter? Of wil je iemand die van hem houd om wie hij is?
Mora27: Welke merken koop je dan vooral die veel groter uitvallen? Mijn zoontje draagt voornamelijk Diesel, Airforce, Vingino, D&G, Retour, Guess en McGregor maar dat valt hier toch altijd wel "gewoon" als de maat zeg maar. Tuurlijk zit er wel eens een model tussen dat iets groter of kleiner valt. Alleen de basics koop ik bij WE en H&M en daar scheelt het vaak enorm qua maat. Laatst had ik 2 truien voor hem in maat 86/92 die nog groter vielen dan de shirtjes in maat 3 van Diesel haha. Maar ik merkte trouwens dat er sowieso qua maat ook verschil zit tussen jongens en meisjeskleding. De Vingino spijkerbroeken maat 92 van mijn nichtje zijn korter (maar wel wijder) dan de jongens modellen van mijn zoontje. En dat met die schoenmaten ken ik haha, hier was het nog veel erger! We gingen eind juli op vakantie en toen had mijn zoontje maat 22 bij thuiskomst vond ik dat zijn schoenen zo krap zaten (die hadden we niet mee, hij liep constant op sandaaltjes) en had meneer ineens maat 24! Ik kon het haast niet geloven haha. MissyM: Ik zou me er echt niet te druk om maken als ik jou was. Daarnaast is het toch helemaal geen wereldramp als hij 1.65/1.70 is? Ik ken eigenlijk genoeg jongens die die lengte hebben hoor en die zijn hartstikke gelukkig!
ik ben afgehaakt bij de reactie met de groeihormonen. dat gaat echt niet zomaar. het is geen pokon. daarvoor moet je naar de kinderarts en dan moeten er zwaarwegende argumenten zijn, dat kom je in een hele mallemolen terrecht. dus wellicht is de huisarts een goede eerste stap. maar hormonen zijn echt niet zaligmakend hoor, daar kleven ook heel wat nadelen aan. ik ben zelf met de oudste bij de kinderarts geweest vanwege een tegenovergesteld probleem en daar heb je dus ook hormonen voor. maar ze zijn er heel terughoudend mee. ze hebben een foto van de pols gemaakt en daaruit bleek dat mijn dochter tussen de 1.86 en 1.90 zou worden. daarmee kan ik leven ze heeft inmiddels schoenmaat 45 en dat lijkt nu ook te stoppen. de ka was niet enthousiast over de hormonen en ze zijn er erg terughoudend mee, juist vanwege de nadelen. ik was blij dat het uiteindelijk niet hoefde. ( met deze lengte had ik zelf nooit toestemming gegeven trouwens.) mijn jongste is 86.5 cm en weegt 11.4 kilo met 22 maanden.
ik ben gek op cakewalk, oililly, eager beaver, moodstreet, muy malo (ofoiets) noppies, mimi pi, barbara farber, babybarb... carbone enne nog wel meer... sommige vallen groter dan de andere.. verschild ook per collectie.... maarja lekker boeie toch... haha.. ja ze groeien zo ineens een stuk groter en kunnen dan ineens een tijdje niet groeien... na de groeispurt van de laatste keer zie je het echt wel goed... de juf van mijn dochter zei ookal, ze is echt een stuk langer geworden ofniet? egt mijn man " ik dacht al zoiets want er werden oveel pakketjes bezorgd ineens" haha
Klein zijn als peutertje en kleuter heeft ook wel zijn voordelen hoor. Ik kon vroeger daardoor veel meer doen dan mijn zusje die 3 jaar jonger was maar wel groter dan ik. Ze zeiden dan altijd,ach laat haar maar gaan ze is nog klein, haha mijn moeder zei dan: je moest eens weten lol. Ik moet altijd maar zeggen dat Mika 3 is,omdat ze hem zelf niet geloven als hij zegt dat hij 3 is. Juist omdat hij 1m17 is en zo beidehand is word hij voor 5,5 jaar aangezien. Ik vind het voor hem zo rot dat hij constant maar zo overschat word vanwege zijn extreme lengte. Kijk hij heeft de groei van zijn vader(niet van mij,iki ben maar 1m63) Hij heeft een stofwisselingziekte maar dat heeft gelukkig niet met zijn snelle groei te maken,wat ik in het begin dus wel dacht. Hij heeft FH(familieair hypercholesterollemie)daarvoor heeft hij pravastatine pillen gekregen,en is nu onder controle gelukkig. Ik vraag me af wat ze gaan doen als hij zo blijft groeien,want hij heeft veel last van zijn benen,rug en voeten. Vooral snachts veel last van groeipijnen. Kon ik maar een beetje groei van hem naar de mensen sturen waarvan de kindjes klein van stuk zijn. Dan werd hij ook niet zo overschat. Klein zijn heeft dus als peuter en kleuter wel zijn voordelen,maar idd als je dan puber bent is het niet zo leuk. Groetjes Bianca
Net bij de HA geweest, een brief gekregen voor bij de kinderarts. Daar kunnen ze globale metingen doen, pas vanaf 12 jaar doen ze het met de handen etc en beginnen ze evt. aan hormonen oid (als er iets mis is). Vind het toch wel fijn het even te controleren en ben iets geruster door wat de arts allemaal zei.
bianca, bij mijn dochter dachten ze met haar 2 ookal dat ze 4 was. en dan kreeg ze steeds opmerkingen. kun je dat nu nog niet? enzo. doodvermoeiend vernederend voor haar en voor mij. ik ben dikwijls boos en verdrietig weggelopen. en die was dan nog niet eens zo extreem groot door ziekte net als jou zoontje. ze eheft ook heel wat nachten huilend gelegen van de groeipijnen echt zo zielig. en nu heeft ze allerlei problemen emt de armen benen en rug. volgens mij is het allemaal veel en veel te snel gegaan. ( ze is nu 16 en 1.84 en schoenmaat 45 behoorlijk op gewicht hoewel ze al haar hele leven op een dieet staat. missy m, mijn dochter was inderdaad 11 toen ze die foto maakte.
anthony bij precies 2.5 13 kilo en 94.5cm! Ik maak me juist altijd meer zorgen over zijn gewicht. Kan me prima voorstellen dat je angst hebt alleen kan je er zo en zo niks aan veranderen totdat hij tegen de 12 jaar aan loopt en dan zal je waarschijnlijk alsnog zien dat hij flink gegroeid is ...zo niet zullen de kinderartsen wel stapen gaan ondernemen. Sterkte meid maar laat je niet te gek maken door cijfertjes!
@mommy1981: hier 92cm met 16kg half jaar terug. Commentaar van het CB: prima! Dus ik zou me niet te druk maken @verwachtingen: hier juist tgenovergesteld "oh kan ze al lopen?", "jee, wat praat ze al goed zeg!" maar ook "een mueslibol? Je weet toch wel dat daar noten inzitten? Straks verslikt ze zich!" nu is het wel minder omdat ze onwijs bijdehand is.. Maar met 1-2 jaar leken mensen soms wel te denken dat ik stond te liegen danwel een geintje maakte. soms leuk en natuurlijk altijd trotse mama maar dat commentaar altijd en eeuwig....
zoals ik al in mijn eerdere bericht zei, MIJ doet het niets, al word hij maar 1,20.... als hij er zelf gelukkig mee is ben ik het ook.... zodra hij zelf aangeeft er moeite mee te hebben zou ik "actie" ondernemen. maar ik denk dat als jou dochter zometeen met bijv 1meter 60 op 12 jarige leeftijd richting de 100 kilo gaat dat jij er toch ook wel wat mee zou doen ? laatst zag ik bij het kinderziekenhuis een jongetje van een jaar of 8 denk ik.... die zou niet groter worden als 1,40.... nou dat jongetje werd helemaal boos en overstuur, vond hij maar niets, en krijgt nu dus al groeihormonen. mijn punt is dus iig, ik SNAP dat ze zich zorgen maakt, maar zelf zou ik er pas iets mee doen wanneer mijn kinderen zelf aan geven er moeite mee te hebben,
sorry, maar het blijft me steken dat ts zegt dat haar kindje tegen dingen aan loopt als hij maar 150cm zou worden. nogmaals, en het is al eerder gezegd , groeihormonen werken alleen als er iets mis is in het lijf. klein zijn betekend niet dat er medisch iets niet goed is. is er niets aan de hand dan zou ik het toch maar gaan accepteren want dan is er gewoon niets aan te doen. mijn vriend is dus 167cm, erg klein voor een man, maar he so be it. ja hij is altijd en overal de kleinste maar geloof mij hij is op de basisschool 1 keer gepest. hij heeft diegen toen geslagen en sindsdien is hij nooit meer gepest. niet op het voortgezet onderwijs of waar dan ook. ( moet zeggen dat mijn schoonmoeder dat haar kinderen ook wel bijgebracht heeft) hij was met voetballen van kleins af aan al super. hij heeft gewoon een toptijd in het leger gehad, ja net 2 cm te klein , toendertijd, om bij de mariniers te mogen want ze wilden hem graag hebben. ook nooit moeite gehad om een baan te vinden, ook niet in deze moeilijke tijd, hij heeft binnen 2 weken een baan gevonden in de technische sector. ts dit is niet om je af te vallen of aantevallen of wat dan ook. ik snap je als geen ander, want mijn kinderen zijn altijd de kleinste, ik heb nog nooit kinderen gezien die kleiner zijn dan mijn mannetjes, maar dat wil niet zeggen dat ze later geen kans hebben op een relatie, baan of wat dan ook. goed dat je je gevoel volgt door naar de ka te gaan, maar ik wilde toch even deze kant vertellen. succes , liefs joyce
Nee hoor, pas wanneer ze werkelijk dat overgewicht heeft bereikt, en ik vind dat wanneer je ziet dat je kind "dikker" word, en je weet dat het niets met een bepaalde ziekte te maken heeft waardoor een kind dik word..... vind ik dat je als ouder zijnde al moet ingrijpen. dan is het nog niet qua gezondheid hoor. bij gewoon iets overgewicht ben je nog gewoon gezond
en daarbij zei mama van mars dat ze altijd haar kinderen zal accepteren, daarom zei ik het van het extreme overgewicht, IK als ouder zijnde zou dat NIET accepteren...... ofja .... wel accepteren maar toch ook weer niet, kan het niet goed uitleggen, als ik merk dat mijn kind dikker word zal ik gezonder gaan koken, minder snoep en chips in huis halen, misschien zelfs aansporen om samen t gaan sporten oid. tuurlijk qua karakter,geslachtsintresse en dat soort dingen wel.
Mejojo die vergelijking slaat nergens op! Natuurlijk doe je er iets aan als je kind naar obesitas gaat neigen, aangezien dit super ongezond is! Maar van 10cm meer of minder word je niet gezonder/minder gezond of gelukkig hoor!