nou misschien is een kinderstoel wat? hier gaan ze echt niet een hapje nemen en weer wegrennen hoor... dan eten ze maar niks... gelukkig heb ik geen moeilijke eters en weten ze gewoon dat er in ieder geval 3 happen gegeten moeten worden... hapje groente, vlees en aardappels of anders wat.... zou dat toch snel veranderen anders krijg je daar echt last mee... en tafelmanieren leren is ook niet verkeerd... gewoon vandaag mee beginnen, waarschijnlijk weigerd ze dat dan maar gewoon stug volhouden en je kindje begrijpt op den duur wel dat het gewoon niet anders is......
zou dat toch snel veranderen anders krijg je daar echt last mee... en tafelmanieren leren is ook niet verkeerd... gewoon vandaag mee beginnen, waarschijnlijk weigerd ze dat dan maar gewoon stug volhouden en je kindje begrijpt op den duur wel dat het gewoon niet anders is......[/QUOTE] weet niet of dit bericht op mij van toepassing is, maar heb het idee dat ik met dit topic een leuke discussie heb opgevoerd, wij gaan heerlijk door met onze manier van eten. vanavond ging het weer prima aan tafel, en heb pagina's eerder gelezen dat er nog een moeder is, die het niet zo nauw neemt.
het feit dat ze op sommige dagen wel gewoon aan tafel zit, geeft voor mij aan dat dat dus geen probleem voor haar is. Dus dat ze op de andere dagen gewoon een beetje dwars is. Daar zou ik niet in meegaan, ze kan het dus wel en als ze geen zin heeft, dan maar geen eten.
Mijn zoontje eet ook slecht zijn avondeten. Wij hebben dat helemaal losgelaten. Als hij van tafel wil, dan mag dat en mij een biet wat een ander daarvan vindt. Soms wil hij nog bij mij of papa op schoot en wil dan nog wat hapjes. Met het grootste plezier voert hij mij of papa. Dat is voor ons het belangrijkste; het plezier in eten, no matter hoe of wat of hoeveel.
typisch genoeg heeft mijn dochter ook gewoon plezier als ze haar eten aan tafel op eet zonder speelgoed zelfs...
snap overigens wel dat je een kind niet kan dwingen om te eten. als hij/zij echt niet wil en gewoon keihard de kaken op elkaar houdt elke maaltijd weer dan ga je wellicht vanzelf voor alternatieven. en vind je uiteindelijk het daadwerkelijk eten belangrijker dan de tafelmanieren.
Ik heb gewoon een kleine neurose (mijn kind moet iets eten!) en heb dat geaccepteerd van mezelf. Ik sta dus op m'n kop als het moet, zolang het maar leuk blijft. Dwingen werkt toch niet, eet ze niets meer. Tja, dus dan maar speelgoed, tv, youtube, kleuren aan tafel, etc. Ze eet ook tergend langzaam als ze aan tafel eet en dan moeten we allemaal drie kwartier blijven zitten terwijl wij na 10 min al klaar zijn. Nou, dan voer ik het liever, gaat veel sneller. En zoals gezegd eet ze ook zelf redelijk snel voor youtube-filmpjes. Dan kan ik als ze drie is weer iets meer van haar vragen (zelf eten deed ze tot voor kort ook niet, en haar bordje leeg ook niet, nu wel!), en als ze vier is ook weer iets meer, namelijk gewoon aan tafel met ons hopelijk. Mocht dat mislukken. Kan ik altijd nog de 'dan eet je maar niet' methode toepassen en dan zal ze na een paar weken zichzelf daar ook wel op aanpassen. Elke dag kan je je leven veranderen
Oh die andere 'ontspoorde moeder' ben ik Mijn kind gaat regelmatig mee uit eten en zit dan prima aan tafel, thuis eet hij soms aan tafel, soms achter de tv etc. boeiend... En tafelmanieren? Vind ik opzich al veel gevraagd voor een 2 jarige, dat komt wel!
Idd, boeiend! Wij vinden het belangrijk dat eten gezellig is, een prettig moment. Als ik klaar ben met eten ga ik ook van tafel af, zoonlief ook. Ik vind dat heel begrijpelijk en als ik me nu al zorgen moet maken om tafelmanieren, dan kan ik me de hele dag wel zorgen gaan maken om alles wat ie nu nog niet doet en wat wel wenselijk zou zijn dat hij nu al doet? Ik vertrouw er gewoon op dat mijn kind ooit gaat eten en dat aan tafel doet.
hoe ouder ze worden hoe meer weerstand je krijgt als je iets wilt veranderen wat normaal altijd wel mocht. Misschien wel iets om je bewust van te zijn.
Hoe ouder ze worden, hoe meer ze begrijpen van wat je van ze vraagt. Als je relatie met je kind gebaseerd is op wederzijds respect, komt dat dus met grote waarschijnlijkheid goed... ...hoop ik Ach, boeien, we zien wel. Er is altijd wel een weg die voor iedereen in een gezin werkt.
Dat vind ik dus ook! Mijn zoon van 2 snapt echt de juiste tafel etiquette nog niet en daar kan ik me absoluut ook geen zorgen om maken.. Als ik me idd daar zorgen over moest maken pffieuww.. Hij doet wel meer wat later echt niet kan, zoals z'n eigen snot opeten! Hahahaha Dat zijn gewoon dingen die wel komen zodra hij ouder is en het idee erachter ook begrijpt! Daarnaast vinden wij op de bank eten ook gezellig !
Overigens heb ik nog nooit een jongeman of jongedame van 16 gezien die rondjes om de tafel rent en af en toe een hapje komt nemen dusse komt goed hoor! Hihi
Onze dochter is op het moment een hele goede eter, maar is tot een maand of 16 een hele lastige eter geweest (zeg maar gerust dat ze niks at). We hebben het wel eens voor de tv geprobeerd en op schoot, alles om je kind te laten eten. Op een gegeven moment een beetje losgelaten, en haar zelf maar wat laten 'aanklooien'. Vanaf die tijd is het beter gegaan.. Ik snap dus wel dat je erg ver kunt gaan zodat je kind maar iets binnenkrijgt. Maar van het op en neer rennen zou ik zelf een beetje zenuwachtig worden... Maar als het werkt. Wij hebben maar 1 regel. Onze dochter blijft wachten tot wij klaar zijn. Maar meestal moeten we op haar wachten. Ze vraagt ook altijd; mama, ben je klaar? Als ze klaar is met eten. Dus ze snapt het idee. Verder mag ze zelf weten wat ze eet, hoeveel ze eet en hoe ze het eet. Ze mag wel wat spelen met eten, maar er niet mee gooien ofzo.. Vaak gaan we na afloop van het eten nog even aan tafel spelen, knutselen ofzo..
Ik ben gezegend met een erg lief mannetje dat als ik het hem echt vraag wel doet wat ik wil. Hij heeft door medische redenen een aversie tegen avondeten, hij begint altijd lief en opgewekt aan tafel. Als hij dan "uit" zegt mag hij van tafel en gaan spelen. 1000x liever zo dan een gillend onhandelbaar kind. Mijn man en ik eten altijd aan tafel en zijn op de hoogte van tafeletiquette, maar om een kind van 22 maanden te leren niet met de ellebogen aan tafl te zitten en van buiten naar binnen te eten met het driedubbele zilveren bestek gaat mij wat ver!
Ik heb toch liever dat hij genoeg binnenkrijgt, dan de tafelmanieren! Alhoewel ik daar anders over dacht toen ik geen kind had! Bij ons gaat het niet om dat hij een lastige eter is want hij eet echt alles als hij dat wil, maar hij heeft daar geen rust ervoor. Of doet errg lang erover( op kdv ook). Dus toch maar vaak voor de tv eten geven. Maar ik probeer laatste tijd z'n warme eten tussen de middag te geven als we alleen zijn, dan lukt het nog dat hij zelf aan tafel eet. Misschien dat het dan gewoon voor hem rustiger is! Het komt allemaal op z'n plek denk ik. En ik ken ook geen 16 jarige die rondrent met eten maar ik ken wel een 11 jarige jongen die nog steeds gevoed wordt als hij het niet zelf wil! Dan vind ik het afschuwelijk!
Ja maar dat is wél een 'probleem' dan.. Ik bedoel een kind van 11 jaar kan je best uitleggen dat hij zelf dient te eten en als hij dit niet doet, hij dus ook Niks eet.