mja lastig he maar dat is niet alleen als je jong bent helaas hier ook weleens stevige discussies omdat wij weleens wat anders doen dan bijv. mijn familie gewend is en die ook heel niet te beroerd zijn om te zeggen dat ZIJ dat heel anders zouden doen... maarja.. we houden toch maar voet bij stuk.. mijn kind, mijn opvoeding.. en tja.. soms denk ik het inderdaad beter te weten
Pfff ik heb er zo'n hekel aan als mensen op straat of in de winkel commentaar geven, ene oor in andere oor uit, maar toch irritant.
@manon: mja ik ben daar vrij snel mee gestopt ergens toen ik met huilbaby boodschappen deed en mensen opmerkten dat ik dr gewoon eten moest geven dus ik was er vrij snel klaar mee gelukkig maar ook familietechnisch doen wij het blijkbaar anders dan stiefbroer/zus... iets met minder snoepen, minder tv en iets strenger over het geheel genomen.
ons zoontje zit nu in de: als mama ja wilt horen zeg ik nee en andersom! Wij zijn heel consequent alleen zoontje heeft het nog niet door en is heeeeeeeeel eigenwijs! Doodmoe en het behang ziet er bij wijze van spreken steeds aantrekkelijker uit om hem er achter te plakken Ik kom zelf uit de kinderopvang maar merk wel dat je eigen kinderen je nog meer op je geduld werken dan 'vreemde' kindjes.. Ik heb engelen geduld maar andere vaak niet... Ik hoop gewoon dat ons zoontje snel door heeft dat drammen, schreeuwen of simmen je er bij ons niets mee bereikt...Tis zo zonde van onze tijd en die van hem
haha Lynn, ik heb het nogal moeilijk soms met mijn dochter en had het erover met de leidster van de psz. Ik kijk vaak dat opvoedprogramma op tv maar zulke dingen werken dan vaak niet hier op 1 of andere manier. De juf zei toen tegen me: 'Ik heb jarenlang met kinderen met gedragsproblemen gewerkt, maar toen ik zelf kinderen kreeg werkte al mijn methodes niet dus voel je niet bezwaard..' Deed me wel even goed, want het lijkt altijd alsof je het allemaal fout doet.
umm@ ik heb een ontzettende hekel aan die opvoedprogramma's. vooral die op tv. denk je nu echt dat het bij mensen thuis zo werkt. dat ze in 2 dagen veranderen van monstertjes in engeltjes, dat kan helemaal niet en zeker zo snel niet. het is allemaal fake en nog eens fake en vooral veel knip en plakwerk. de theorie erachter is leuk en soms ook wel aardig, maar zoals hun het op tv willen doen geloven werkt dat niet hoor. je moet je dus niet bezwaard voelen als het bij jou niet werkt in 2 dagen. affijn je ziet het ook vaak dat mensen die met opvoedkundig werk bezig zijn er thuis ook niks of weinig mee kunnen. thuis is gewoon voor altijd en van je eigen vlees en bloed. en niet voor van 9 tot 5 en dat is gewoon het verschil. daarom is het fijn, dat als je met hulpverleners van doen krijgt dat het mensen zijn met kinderen. die blazen dan iets minder hoog van de toren met hun "ik weet wel hoe het moet" gedrag. die hebben inmiddels ondervonden dat het niet altijd gaat zoals je graag zou willen. en ik kan je vertellen, er zijn de afgelopen 16 jaar heel wat dingen niet gegaan zoals ik ze graag gewild had en god weet dat ik mijn uiterste best gedaan heb en dat geldt voor de meeste moeders. ik heb ook een ontzettende hekel aan dames die ( vaak nog voordat ze kinderen hebben) gaan roepen "bij mij zou dat niet hoeven gebeuren, want dan......" of "ik zou het wel weten"of "je moet gewoon zus of zo doen" hoor. nou, we zullen zien over een jaar of wat denk ik dan maar.
mja plus.. "vreemde ogen dwingen" dat voordeeltje mis je altijd als ouder. En als iets niet gaat zoals je wil ben je er vaak langzaam in gegroeid dus dan is omschakelen ook nogal lastig. Niet allee. Voor je kind maar je moet jezelf ook structureel in de gaten houden dat je ook echt consequent blijft. Merk hier overigens wel dat het in vlagen gaat.. Dan probeert ze een tijdje uit hoe ver ze kan gaan. Hou je dat strak in de hand kan daarna best wat minder streng voor een tijdje. Tot je op een dag weer merkt dat iemand subtiel maar consequent probeert over grenzen te gaan en kijken tot hoe ver dat kan.
Hier ook van die winkelwagen/wegloopdrama's gehad. Met het verschil dat ik haar soms gewoon met geen mogelijkheid in het karretje kreeg.. En in het grote vak wil ik ook niet (gaat ze boodschappen openmaken). Zelfde heb ik een paar keer gehad met het autostoeltje.. Schreeuwen, gillen en zo hard trappen en verzetten, ik kreeg dr er gewoon niet in!! (toen ben ik maar even in de auto gaan zitten wachten tot ze er wel in wilde...) Ik merk wel dat ze, nu ik thuis nóg consequenter ben geworden, buiten de deur ook beter naar me luistert. Maar het blijft met fases gaan. Soms is ze perioden redelijk makkelijk en ontzettend lief, dan weer een extreem moeilijke drama periode . Net als met het slaapgedrag. Ook daar hebben we dr heel stevig aan moeten pakken, maar ze blijft perioden van beter en 'slechter' (minder) slapen houden. Echt super consequent, altijd en overal, ben ik ook niet. Ik probeer er wel een beetje balans in te vinden, ze moet ook kind kunnen zijn . En als ze iets echt niet wil (of juist heel graag) dan ga ik daar ook niet heel moeilijk over doen. Maar ze moet wel naar me luisteren en het niet te gek maken. Ik bepaal de grenzen. Ik denk ook wel dat het per kind (en ouder) verschilt hoe je er mee om kan gaan/gaat.
Heel herkenbaar Maka123, hier gaat t ook echt met fases heen en weer!! Rond de 2 jr hadden we echt regelmatig drama's met mn dochter. We hebben toen ook echt moeten uitvogelen hoe we daar mee om moesten gaan, idd consequent zijn in je regels. En bij ons werkt de mat in de gang als time out plekje goed. Dat duurde een aantal weken en toen trok ze weer behoorlijk bij. Nu is een maand geleden haar zusje geboren en tegelijkertijd is er ook een nieuwe drama fase bij de oudste aangebroken. Ws toch ook wel mede een reactie op alle veranderingen hier in huis, daarnaast is het natuurlijk ook gewoon de leeftijd met 2,5jr oud. Pff, tis bij tijd en wijle wel even flink doorzetten hoor. Tuurlijk mag ze zelf ook dingen aangeven die ze echt wel of niet wil, maar uiteindelijk ben ik wel degene die de grenzen bepaalt.....hoe vermoeiend dat soms ook is!