ik voel me gigantisch slap en ben niet voorruit te branden en heel emotioneel. Heb nergens trek in. Toch wel wat geprobeerd te eten en drinken. Ben nu niet aan het spugen.
Hoi meiden. Hier weer even snel een berichtje. Het gaat bij mij nog steeds vrij goed. Ik spuug niet meer en ik ben niet meer de hele dag door misselijk. Helaas voel ik me nog steeds niet 100% en ligt de misselijkheid constant op de loer. Vandaag erdoor ook even een dip. Ik mis het normaal kunnen doen van dingen. Alles kost enorm veel energie en ik moet constant zorgen dat ik eten bij me heb of net wat heb gegeten. Want met een lege maag word de misselijkheid weer erger. Ik moet eten wil ik me redelijk voelen en zo nu en dan heb ik het helemaal gehad met eten! Wat mij betreft had ik nu ook al verder mogen zijn dan 22 weken, terwijl ik toch wel elk moment wil meemaken in deze zwangerschap. Alleen zo nu en dan heb ik het gehad met dat gevoel van ziekjes zijn.
mariekebr1, wat moet jij je verschrikkelijk voelen meis.... Heb je al contact met een goeie psych op medisch gebied? Kan me je paniek levendig voorstellen... wou dat ik iets kon zeggen om je gerust te stellen. Hoop dat je de kracht kan vinden om vol te houden...
Hallo Henrieke. Goed om te horen dat het stabiel is in ieder geval. Ik ken jou gevoel helemaal. Bij mij gaat het ook beter. Het overgeven heeft zich beperkt tot maximaal 1x per dag. Misselijkheid blijft wel op de loer liggen en heb daarom nog steeds sondevoeding. Het is zo vervelend om de hele tijd met eten te bezig te zijn, vooral omdat ik niet echt iets kan vinden waar ik echt trek in heb. Ja waterijsjes! Ik wil me gewoon zo graag weer normaail voelen, wat mij betreft mocht deze wangerschaps wel over zijn. Het kindje wil ik heel graag, maar ik kan er niet van genieten... @Mariekebr Kan wel huilen als ik de wanhoop in je woorden lees. Hoop dat je de kracht kunt vinden om erdoorheen te komen. Wellicht valt het uiteindelijk mee?Hoe gaat het va ndaag met je?
@Liesje, helemaal met je eens. We zitten exact op dezelfde lijn qua gevoel! Aan de ene kant is dat wel fijn, dan weet je dat jij dit niet alleen hebt. Het hoort er helaas bij. Alleen zo nu en dan heb je er gewoon genoeg van. Meeste dagen trek ik het wel en doe ik mijn eigen ding. Maar nu opeens had ik er weer meer dan genoeg van. Ik ga woensdag weer naar de vk en dan ga ik het er toch maar weer eens over hebben. Ze had wel al eens de tip gegeven van acupunctuur, wellicht dat dit nog iets is.
Wel fijn dat er meer meiden zijn met het zelfde gevoel. Het gewoon even hebben gehad bah .. Dat eten altijd het staat me zo tegen. Ik heb moeite met mijn flesjes die ik moet hebben en dan proberen tussen door te eten. Terwijl ik zo beroerd ben dus het toch niet wil. Sterkte meiden
Hoi mariekebr1. Ik heb je gevolgd bij de eerste, ik ben ook 2x zwanger geweest met HG. De eerste keer met sondevoeding tot 14 weken, de tweede keer met sondevoeding tot 20 weken. Daarna was het goed te doen. Ik heb de tweede keer direct contact opgenomen met mijn huisarts. Neem in ieder geval direct contact op met je huisarts/verloskundige. Dat ze je in ieder geval niet te lang laten lopen en ze weten wat er aan de hand is. Kop op, want als je er al eentje hebt rondlopen is het nog een stukje zwaarder vond ik.
@ Mariekebr1 Ik kan me voorstellen dat je in paniek bent, ik zou ook inderdaad zeggen: zoek meteen hulp en begeleiding. Ik heb af en toe telefonisch contact met de verloskundige en huisarts en het helpt toch. Ze leven mee en geven tips en houden me in de gaten, dat ervaar ik als een steun. Want het alleen zijn in deze strubbelingen vind ik bijna net zo zwaar als het overgeven zelf... Verder gaat het met mij weer minder goed, toch weer overgegeven vandaag en waterige diarree, geen goede combi. Helaas mag ik geen medicijnen om mijn darmen tot rust te brengen (heb spastische darm) want die kun je niet gebruiken tijdens de zwangerschap. Dus gewoon kruikjes en uitkijken dat ik niet uitdroog. Ik probeer te drinken maar hoe gek het ook klinkt, juist van water krijg ik zo'n pijn in m'n maag! Het waterijsje kwam er weer uit, dus dat laat ik even voor nu. Hier en daar een druif en een appeltje naar binnen peuzelen... nu hopen dat ik het binnenhou. Ik ga dus maar eens gewoon meeschrijven, hoewel ik steeds voel dat ik hier niet helemaal thuis hoor, want geen HG. Wanneer noem je het eigenlijk HG? Zo langzamerhand kan je dit toch geen normale zwangerschapsmisselijkheid meer noemen... Mijn dochtertje is vandaag weer naar haar oma... fijn dat ze daar terecht kan maar ik vind het erg moeilijk dat ik niet zelf voor haar kan zorgen hoor!! Succes allemaal! Liefs mama karlien
@mamakarlien Dat had ik ook. Ik heb officieel geen HG, maar was wel constant misselijk en in zo'n mate dat normaal functioneren niet meer ging. En toch voel ik me wel enigszins HG patient. Alleen dan noem ik het de milde vorm, aangezien ik het geluk heb het zonder sondevoeding en ziekenhuis opnames mag doen. Als je weer naar de regels kijkt voor HG, dan val ik er toch weer wel onder. Want ik ben meer dan 5% van mijn gewicht afgevallen en dat hoort bij HG. Het is heel moeilijk om te bepalen of je het wel hebt of niet. Hoe dan ook was ik hier meer dan welkom. Of ik het volgens de een nou heb en volgens de ander misschien niet. Dus klets hier gerust mee!
Pff het gaat hier echt slecht. Alleen maar overgeven. Dan proberen met moeite de nutricia drinken. Ben blij dat ik woensdag naar de Gyn moet. En dan de dietiste even overleggen hoor.
He meiden, Mag ik me hier ook aansluiten? Ik lees hier zo ontzettend veel herkenning! Continue misselijkheid, alleen maar bezig zijn met eten, veel emoties, wiebelig gevoel etc. Mijn verhaal: Ik ben nu bijna 14 weken (banner klopt niet helemaal, moet ik nog ff aanpassen) zwanger van m'n tweede. Sinds een week of 6 overgeven, misselijk en overgeven. Flink afgevallen ook, nu zo'n 11 kilo. Gelukkig heb ik wat marges, weeg nu 84 kilo (mogen jullie berekenen hoeveel ik woog ahumm). Vorige week maandag eindigde deze periode in een ziekenhuisopname die uiteindelijk bijna 2 weken duurde.Ik ben afgelopen vrijdag weer thuis gekomen. Eerst geprobeerd met infuus om me er boven op te krijgen, maar mijn waarden (ketonen in de urine) bleven maar te hoog. Toen zei de arts dat ik alleen maar zieker werd i.p.v. beter. Gevolg: sondevoeding erbij. Dit zit er nu ongeveer een week in. Een week met veel ups en juist ook downs. Zo heb ik de sonde er een aantal keer uitgekotst. Hierdoor hebben ze de sonde veel langzamer moeten opbouwen. Nu zit ik eindelijk op een hoogte waarmee ik nu genoeg binnen krijg. Ik kan er nu ook weer een beetje bij eten (beschuitje, crackertje, kopje thee, roosvicee). En zit nu met de sonde thuis. Fijn om thuis te zijn, maar wel erg zwaar. Tja, ik heb dus wel echt HG. Bij Koen was het nog flinke zwangerschapsmisselijkheid, nu noemen ze het echt HG. Meiden, ik voelde me er heel alleen mee. Voelde me zo stom, waarom overkomt me dit nu, ben normaal hele goede eter, nu helemaal niks lekker meer vinden, eten staat me zo tegen. Vinden jullie het goed als ik mee kom kletsen? FF reactie met MariekeBr1: ga echt hulp zoeken. Ik heb er echt te lang mee rond gelopen. Dat wil je niet. Dus zoek hulp bij je huisarts/gyn/verloskundige! Ik wil me natuurlijk niet opdringen, maar ik herken je gevoel zo goed. Cos: succes woensdag bij gyn. Balen dat overgeven. Liefs en sterkte aan jullie allen! MamaKoen
Ik kom weer even aanwaaien, iedereen die nog midden in de ellende zit: dikke knuffel! Ik hoef nog maar 6 weekjes, en hopelijk is de misselijkheid dan ook weg! Kijk er naar uit!
@mamakoen ik zit in hetzelfde schuite als jij. Ik heb al wat langer sondevoeding vanaf week 11, maar ik knap er wel van op. Ben nu op het punt dat ik een paar uur per dag mag afkoppelen. Ik groei ook goed en kan er redelijk goed bij eten. Avond eten blijft lastig, maar kleine beetjes lukken. Bent t/m week 12 4 keer opgenomen geweest. Vooral het gevoel van genieten, ondanks dat het beter met me gaat is ver te zoeken. Misschien komt dat als ik van de sondevoeding af mag ofzo en een beetje een echt buikje krijg