Meiden, ik zit ergens mee en ik denk dat dit het enige topic is waar ik het 'hardop durf te zeggen'. Ik heb laatst een AB-kuur gehad. Ik weet dat dan de pil niet veilig is en dat je het na het einde van de kuur nog 2 weken extra veilig moet doen, dus we hebben het zekere voor het onzekere genomen en het al die tijd gewoon maar helemaal niet gedaan (ik heb echt de meest geduldige man ter wereld!). Nu hebben we 't dus afgelopen maandag voor 't eerst weer gedaan - 2 weken en 3 dagen na het einde van mijn kuur. Ik heb al die tijd braaf de pil ingenomen, dus die zou inmiddels gewoon weer veilig moeten zijn. Nu had ik echter gisteren ineens een klein beetje bloedverlies, wat toch wel heeeeeel erg deed denken aan de innestelingsbloeding die ik had toen ik zwanger bleek!! Ik ben toch wel redelijk in paniek, moet ik zeggen. Stel nou dat ik ineens zwanger ben..? Ik wil echt echt echt geen 2e, maar een abortus zou ik ook zeker niet kunnen. Wat moet ik nou doen? Voor testen is het nog te vroeg en voor de MAP is het al (veel) te laat. Wat zouden jullie doen? Afwachten & hopen op het beste? Of actie ondernemen door naar de HA te gaan ofzo..? Zou die nog iets kunnen doen? (heb hier duidelijk nog nooit mee te maken gehad, dus ik weet het echt gewoon niet)
oef dat is dan wel even een domper. Denk dat je er nu weinig aan kan doen. Zelf nooit in die situatie gezeten. Je kan een bloed test aanvragen bij je arts maar als je zwanger blijkt te zijn doe je toch geen abortus dus dat maakt je niks wijzer gok ik. Wacht tot je kan testen en hopen op het beste. Laat je even weten hoe het afloopt? Ego: weet niet wat ik eigenlijk nog in dit topic doe wij gaan toch wel voor een 2de kindje. Ben wel doodsbang maar we gaan er gewoon voor.
Heej Roozjuh Sorry voor mn late reactie Met Bart gaat het goed het is een enorme makkelijke lachebek Gewoon een heerlijk mannetje. Het gaat ons zo best goed af allemaal. Ik heb pas even op het juli forum gekeken maar ik ben zo slecht in het bijhouden van dingen (schaam, schaam) Damian is ook alweer een hele vent geworden als je de foto ziet bij je naam kan je je toch al bijna niet meer indenken dat hij zo klein is geweest? Gaat het allemaal goed met jullie? mss kom ik binnenkort wel weer even buurten. En anders kom ik je hier ergens op het forum wel weer tegen. groetjes mini me
Ja de meiden op juli forum vroegen zich toch wel af hoe het met jullie is fijn dat ik ze kan melden dat alles goed gaat
@MvS Hier ook eens zoiets gehad. Alleen gebruiken wij niet meer als het condoom en die scheurde een keer. Maar die week erna zouden wij op vakantie gaan en toen ik de bijwerkingen van de morning after las, besloot ik meteen om die niet te nemen. Ook omdat we niet in mijn vruchtbare periode zaten. Dus we hebben gewoon afgewacht. Mocht het zo zijn dat ik zwanger was, hadden we ook echt niet voor abortus gekozen. Gelukkig was er niks aan de hand!
moet zeggen dat die periode van wachten echt niet leuk was hoor! Maar meer kan je niet doen helaas.....
He bah nu schaam ik me nog meer (en terrecht hihihi) Ik had niet gedacht dat ze nog aan ons dachten. Nu ga ik zeker even buurten voor een update
Hai hai! Ik zou nog even laten weten hoe het afliep: ik dacht dat er nu wel genoeg tijd verstreken was om een betrouwbare test-uitslag te hebben, dus vandaag dan eindelijk maar al mijn moed bij elkaar geraapt en getest: gelukkig niet zwanger! Ik ben echt enorm opgelucht! Ik moet zeggen dat naarmate ik langer met de 'angst' rondliep, ik toch ook wel steeds vaker eventjes dacht dat het misschien niet zo heel erg zou zijn, maar nu ik niet zwanger blijk te zijn, ben ik eigenlijk alleen maar heel erg blij. Nog een bevestiging dat ik tevreden ben met mijn gezin zoals het is
Mvs: goed nieuws dus Vanmorge ook test gedaan en ook mijne was negatief. ook nog niet ongi maar dat zal ergens deze dagen dan we'll komen. Bij mvs een grote opluchting, ik had geen goed of slecht gevoel bij. Was niet opgelucht/blij maar ook niet teleurgesteld... Hmzz
wij zijn zo zeker van onze zaak dat we 1 kindje willen op laten groeien dat er gekozen is voor sterilisatie... als ik de verhalen lees over mss toch zwanger....oeooeoeoe...breekt me het zweet uit, gelukkig is dit een punt int leven waar ik niet meer bang voor hoef te zijn.
@ Roes: lekker, zeg! Aan de ene kant lijkt me dat heerlijk: nooit meer bang hoeven zijn voor een verrassing! Aan de andere kant blijf ik bang dat ik me nog zal bedenken, dus durf ik het nog niet definitief te maken. Ook al ben ik op dit moment 100% zeker dat ik niet meer kinderen wil. Gek, eigenlijk Na mijn 'scare' van laatst heb ik er wel over gedacht, hoor, zeker toen er steeds meer 'symptomen' bij kwamen, maar ik denk dat ik nog niets definitievers durf dan een spiraal
Nou, hier ook een bewuste keuze het te laten bij 1 kindje. Altijd al geweten dat t er maar 1 zou worden. Ben zelf ook enig kind, en ben nooit iets te kort gekomen, vind dat ik heel sociaal ben, leg makkelijk contact ed. Maar toch lijkt het wel dat je volgens "de regels" minimaal 2 kinderen moet hebben. Je wordt toch een beetje raar aangekeken als je zegt dat je er maar 1 wil, want 1 is geen,1 is maar alleen en nog meer van die onzin... Maar ook ik zit nu dus te denken aan sterilisatie. Ben als de dood dat ik per ongeluk toch weer zwanger wordt, ook al ben ik aan de pil, en ik wil mijn vriend niet verplichten om de ingreep bij hem te laten doen, aangezien IK geen 2e meer wil (mijn vriend staat er wel achter hoor, hij is ook tevreden met wat we hebben). Stel dat we ooit uit elkaar gaan, kan hij bij een andere vrouw als hij wil nog kinderen krijgen...
Yep..nou ja ik...mijn man dan maar ik had me ook al kandidaat gesteld maar mijn man vond dat het nu zijn "beurt"was (de schat) en voor een man is het omkeerbaar en een kleinere ingreep binnen 10min was het gepiept.. bij de dames is het echt een operatie en definitief. Wij geloven ook niet dat enig kind zijn traumatisch is...weet je dat er iemand is geweest die letterlijk zei dat ik egoistisch was om onze jongen enig kind te laten....dat was te zielig voor hem...!! nou:xwas ik..en zeker omdat ze er later bij zei...(hou je vast..)ook voor jezelf is het fijner want stel dat je (ja en nu komt het...) er eentje verliest...................nou ik ben maar weggelopen want ik zou dat mens bijna aanvliegen...wat een figuur!! Maar goed....het speelt ook wel mee dat de artsen een dringend advies hebben gegeven om niet meer zwanger te raken..en onze leeftijden zijn ook niet meer zo laag dat wij denken "ja nog 1" mss dat het daardoor ook makkelijker was om de knoop te hakken..
Zo even snel dit topic doorgelezen... Hier een mama van een zoontje van 2,5 met twijfels over een 2e kindje. Ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben....maar toch denk ik dat er bij ons wel een 2e komt. Maar wil toch mijn twijfels eens uiten. Ik heb enorm veel zwangerschapskriebels de laatste tijd. Ook lijkt het me geweldig om weer zo'n prachtig uniek wondertje van ons tweeën samen op de wereld te mogen zetten. Ook voor mijn zoontje lijkt het me leuk om een brusje te hebben, meer nog omdat mijn enige zus geen kinderen kan krijgen en mijn zoon dus altijd het enige kindje zal blijven. Dat idee vind ik niet leuk. Aan de andere kant twijfel ik omdat ik bang ben voor de stress van een 2e kindje, denkend aan las ze groter zijn, 2 kinderen naar de sportles brengen, 2 studies moeten kunnen betalen etc. En daarbij nog eens de twijfel omdat ik zo bang ben dat een 2e kindje misschien niet gezond zou zijn. We hebben nu een gezond kind (nouja hij heeft wel een zeldzame aandoening maar heeft daar weinig last van in het dagelijks leven) en dat is voor mij zo belangrijk..... Pfff....heerlijk om mijn gedachten eens zo neer te zetten hier....ik kom er alleen geen steek verder mee
welkom eva. ik snap precies wat je bedoeld hoop dat je eruit komt en je kan altijd je hart hier luchten
Zo dan die durft!! Wat ene lef wat een bie-atch., Alsof je er zelf voor kiest om het bij 1 kind te houden, staat ze daar weleens bij stil? dat het misschien wel niet uit eigen keuze is? En hoezo zou een enigst kind traumatisch zijn, wat een onzin! Kan ik me zo kwaad om maken dat soort opmerkingen
ja tis toch te zot om los te lopen dat mensen dit durven te zeggen..hou ut lekker voor jezelf denk ik erbij. Gisteren met een vriendin wezen eten en een borrel nadien. Mijn vriendin is 46 en heeft een volwassen dochter..ze is 6jr geleden gescheiden en leeft erop los..geweldige verhalen over verschillende dates die ze mee gemaakt heeft..en dan zit ik daar helemaal dubbel...en dan de vraag...en jij dan??Heb jij nog wat leuks meegemaakt? euhhh.....wat leuks???...hmm...nie echt eigenlijk..Samen hebben we "vroeger"zoveel gekke dingen meegemaakt..gegarandeerd plezier! En nu...nu weet ik niets leuks te vertellen omdak ook niet zoveel meer te vertellen heb...en dan BOINGG..komt het weer binnen...mijn wereldje is echt een stuk kleiner geworden sinds onze grote liefde er is.