Hier is het eten , of anders niks. Ook geen toetje, papfles of iets anders. Ik vind het niet zielig om ze naar bed te laten gaan zonder eten, ze krijgt van mij 3 kansen en pakt ze die niet.. Prima. Ik snap wel hoe frustrerend het is hoor. Mijn dochter is ongeveer net zo oud als jou zoontje, en reken maar dat ze het heeeel goed door hebben op die leeftijd.
Ik maak er geen drama (meer) van in ieder geval. Kenji heeft ook periodes dat ie slecht eet. Nu hebben wij wel het geluk dat Kenji helemaal dol is op groente, en vooral fruit, dus daarvan krijgen we altijd wel iets bij hem naar binnen. Dus in de periodes dat ie zijn brood niet goed eet, krijgt ie een banaan of wat druiven ná zijn brood wat ie wel eet. Gezond en het vult ook nog. En met zijn pap 's ochtends: Wil ie dat niet of nauwelijks eten, krijgt ie een cracker of wat brood. Maar aangezien ie al geen broodeter is, krijg ik dat bijna niet naar binnen bij hem. Met zijn avondeten beginnen we altijd met aardappels en vlees, wil ie daarvan niet veel, hebben we altijd zijn groenten nog. Die bewaren we dus expres tot het eind, omdat ie anders zijn aardappels en vlees niet meer wil. Die eet ie dus altijd wel op.
Hier is ze nog wat jonger, maar ik geloof niet dat ze al snapt dat als ze niet eet, ze ook niks meer krijgt. Hier krijgt ze nog bv en vaak ook nog 's nachts en merk dat als ze niet goed eet, ze vaker komt. Hier eet ze haar brood soms slecht, dan is het ook jammer dan en op een ander tijdstip eten we wel weer wat fruit. Avondeten gaat er eigenlijk wel goed in, alleen vindt ze rijst niet echt lekker en dan krijgt ze vaak nog wel een droge boterham er achteraan. Toetjes eten wij niet ivm allergieen maar als dat straks wel kan, wordt het een bakje yoghurt zonder toevoegingen en dat vind ik dan gewoon een onderdeel van de maaltijd en geen beloning. Hier eten we vaak wat fruit na het eten, dat krijgt ze ook gewoon. Daar is ze ook gek op dus het moet al heel raar gaan wil ze dat laten staan. Vlees lust ze ook erg graag, dat geven we nu maar na het eten omdat ze anders niet meer wil. En in gerechten waar het tussendoor zit, vist ze het er tussenuit maar vervolgens eet ze de rest ook wel. Maar goed, hier is het dus ook een stukje eigenbelang dat ze goed eet, anders ben ik het bokje. Ze houdt het hier 's nachts ook maar max. 8u vol en heeft dan ook echt honger.
In principe is het eten wat de pot schaft en pas van tafel als we allemaal klaar zijn. Er zijn wel eens dagen dat hij een boterham krijgt, maar die kan ik op 1 hand tellen. Hij eet redelijk slecht tijdens het avondeten, maar is meestal wel gezellig. Dat vind ik het belangrijkste. Daarnaast benoem ik het wel als hij iets probeert. Tegenwoordig probeer ik het ook wel te stimuleren om iets te proberen. Toetjes deden we vroeger niet standaard, nu meestal wel, maar niet altijd hetzelfde, soms yoghurt, soms ijs, soms vla, soms fruit. Net wat er is en waar we zin in hebben.
niks wil de kleine niet eten ook prima! Heeft ze voornamelijk haarzelf mee. Ze krijgt wel een toetje en dan naar bed. Jammer voor je kookkunsten. Misschien kan je het bewaren voor de volgende dag of invriezen.
Mijn uk is ruim 15 maanden nu. Meestal eet ze wel goed. Als ze niet wil eten, of ze gaat erg klieren, dan heeft ze geen honger. Ze heeft alleen maar zichzelf ermee Hier krijgt ze dan ook geen toetje, want als ze geen honger hebben, past er ook geen toetje in
Mijn dreumes is 22 maanden en heeft geloof slechts 1 week iets moeilijker met eten gedaan. Ik heb toen goed naar hem gekeken wat hem dwars zat. Het leek erop dat hij wel wilde eten, maar niet zelf wilde scheppen. Ik heb hem toen op schoot genomen en toen wilde hij wel eten. En ook zelf scheppen. Geen idee waarom. Na drie dagen was alles weer back to normal. Als je elke avond andere dingen voor zet, zal het niet aan het eten zelf liggen, maar aan zijn fase. Wil hij misschien even niet zelf scheppen/pakken, maar geholpen worden? Wil jij bij jou op schoot? Wil hij even rommelen, maar mag hij dat niet?
Mijn zoontje is 2,5 en heeft afgezien van één keer met een doorkomende kies en met ziekte eigenlijk altijd wel goed gegeten. Hij wil vaak niet zelf eten (veel te druk met andere dingen) maar als we hem helpen eet hij eigenlijk altijd wel goed. Maar die keren dat hij echt niet wil, dan mag hij nog een toetje (yoghurt met diksap of fruit) en dan is het klaar. Dit is natuurlijk ook vrij makkelijk te doen met een kind wat over het algemeen goed eet maar we geloven ook helemaal niet in strijd. Wil je echt niet eten? Dan niet. Als hij iets niet lekker vindt (is zelden aan de orde) dan wil ik nog wel een boterham maken maar verder is het gewoon klaar. Dit is voor hem en voor ons wel zo duidelijk. Nu hem nog zelf aan het eten krijgen.. gaat soms prima maar helaas.. vaak ook niet (zal ook wel iets te maken hebben met het feit dat we zijn zusje ook eten moeten geven)
Loslaten loslaten loslaten. Julia is een vreselijke teut met eten. Het is nu ongeveer 50/50, de ene keer eet ze wel wat (vaak is dat ongeveer 2 opscheplepels max), de andere keer eet ze niks. Dit is al beter dan wat het was! Ik heb inmiddels in het afgelopen half jaar zoveel geprobeerd, en het werkt allemaal niet. Het is haar eigen keuze dat ze niet eet, en ik kan haar toch niet dwingen. Ik doe het zo. Alles gaat zoals normaal, we eten wat de pot schaft. Ik schep voor haar op (niet te veel, dat het niet afschrikt), roer het door elkaar of prak het een beetje, en ik bied het aan. Soms "geef" ik haar een hapje, soms geef ik haar de lepel zelf in haar hand. Ik laat haar altijd ook zelf even proberen. Als ze niet wil of gaat lopen klooien (spetteren, weggooien) dan zet ik het bordje even weg en probeer het gedurende het eten nog een paar keer. Daarna bied ik nog een toetje aan (altijd een klein beetje in een bordje, even laten proberen zelf of aanbieden, dus op dezelfde manier). Als ze dat ook niet wil, dan is het klaar. Als wij allebei klaar zijn met eten, dan mag zij ook van tafel. Dit gaat altijd zo. Soms neemt ze wat hapjes, soms niet. Ik vind het erg moeilijk, zeker omdat ze best klein en dun is, maar het heeft gewoon echt geen zin om me er boos over te maken, zeker niet naar haar toe. Ik wil het eten ook leuk houden, en tot nu toe lukt dat ook aardig. Het blijft een gezellig moment. Maar goed, daarbij spui ik wel regelmatig ook even bij mijn man en mijn moeder, en hier Omdat het je natuurlijk wel aan het hart gaat. Ik spui alleen niet naar haar en laat haar niet merken dat ik het belangrijk vind.
Gentle, waarom gaat het bordje weg als ze gaat rommelen? Wij hebben er zelf bewust voor gekozen om het knoeien te accepteren. Gewoon nadien de vloer even vegen. Ik denk niet dat jonge kinderen kunnen beseffen dat knoeien niet 'hoort'. Als je het bord weg haalt, hebben ze misschien het gevoel dat ze verkeerd aan het eten zijn en dan wordt het minder leuk. Onze zoon heeft ook wel eens een fase gehad dat hij vrolijk zijn eten op grond gooide. Hij at het tussendoor ook op hoor, maar dat gooien vond hij wel interessant. Dat ging ook weer over.
Ik heb ook een kind dat niet zo dol is op warm avondeten. Wel op rauwkost en hij is gezellig aan tafel. Wij hebben het echt losgelaten. Ik lees hier veel: "loslaten", maar als ik dan verder lees, zie ik alleen maar frustratie. Dat voelt een kind en werkt miz averechts.
Hey, als mijn dochter niet wil eten zegt ze "klaar" en haal ik het gewoon weg. Dan zal ze wel geen trek hebben denk ik dan. Geen probleem, ik ben er van overtuigd dat de meeste kinderen heel goed zelf aangeven wat ze nodig hebben. Meestal eet ze goed maar er zijn mindere periodes. Ze mag best wat "rommelen" met d'r eten (knijpen/bekijken etc). Maar zodra het gooien word of zoals de laatste tijd d'r hele bord omdraaien is het meteen klaar met eten. Toetje is bij ons een nieuw eetmoment (ze gaat tussendoor even los en wij ook) dus dat zal ze niet linken als beloning. Krijgt ze dus altijd. Als ze echt geen hap op heeft wil ik weleens brinta of fruit in haar yoghurt doen.
Hier gaat het bordje ook weg als ze gaat spelen met het eten. Met de opmerking dat er meten niet gespeeld wordt. Het is prima als ze met haar handjes eet, maar zodra er met eten op de grond gegooid wordt gaat er hier niets meer in het mondje. En tafelmanieeren, als spelen met eten moet denk ik ook geleerd worden. Dat doet volgens mij niets af van leuk en lekker eten. Eten dient gewoon niet gedwongen te worden, grenzen aan hoe er met het eten omgegaan wordt mogen best gesteld.
Zou er later niet nog genoeg tijd zijn om tafelmanieren te leren? Eens maar eens leren omgaan met smaken en structuren, vond ik. Mijn dreumes van 22 maanden, die dus wel mocht klooien (oja, in zijn bordje omkieperperiode hebben we echt wel eens zijn bordje in onze handen genomen en gevraagd of hij naast het kieperen OOK nog wat wilde eten, even als pauze tussen het kieperen door), eet zelf met vork en lepel en als het hem uitkomt met zijn handen. Natuurlijk gaat er wel wat naast, maar in mijn ogen is er met zijn tafelmanieren weinig mis.
Wij hebben vanaf maand 6 gerapleyd en dat "spelen" met eten is er nu wel vanaf. Dat hoorde bij het ontdekken. Het nu bewust klieren met eten omdat het niet gelusten wordt, vind ik iets heel anders en dan is het tijd om af te ruimen, klaar. Vind ik ook wel iets heel anders, hij is bijna 2. Hoe hij eet maakt me trouwens niet uit; handen of bestek.
Als Mini niet wil eten, dan halen we haar bordje weg. Ik probeer altijd wel iets positiefs te zeggen over het eten. Dingen als: 'goed zo dat je het hebt geproefd' of 'goed gegeten' als ze wel iets heeft gegeten maar weinig. maar goed, vaak eet ze helemaal niks dus dan haal ik het gewoon weg zonder iets te zeggen en krijgt ze haar toet (yoghurt of fruit). En ze krijgt nog een fles melk voor het slapengaan. Dat is deels omdat ze geen goede eter is en deels omdat het een rustmomentje is voor onze hele energieke dame . Overigens is er knoeien en knoeien. Als ze eet, en dat doet ze meestal met haar handjes, mag ze knoeien wat ze wil. Het is inderdaad zo opgeruimd en tafelmanieren vind ik minder belangrijk dan dat ze wat binnenkrijgt, zeker bij onze slechte eter. Maar je merkt heus zelf wel aan je kind als het uitproberen wordt of als het niet meer om het eten gaat maar om zoveel mogelijk rommel maken (je zou haar blik op zo'n moment moeten zien, haha! Wijsneus...). Dan wordt ze er wel op aangesproken en halen we haar bordje inderdaad weg. Wat het koken betreft: probeer het niet te persoonlijk te nemen. Ik vond het ook een tijdje heel vervelend als ze het niet at, zeker omdat ik speciaal voor haar kookte omdat ik werk en niet op tijd het eten klaar kan hebben dus voor haar vroor ik het dan altijd in. Had zij tenminste op tijd verantwoord eten, haha! Maar ja, zij kan niet ruiken dat ik speciaal voor haar een paar uur in de keuken had gestaan natuurlijk, dat is ook helemaal mijn eigen keuze. Een potje Olvarit zou ze op zo'n moment ook niet eten dus tja...
als hier bewust geklierd wordt met eten ( dat zie je feilloos aan zijn grijns op zijn gezicht) en dus op de grond gegooid wordt of op iemand anders zijn bord of in een beker drinken ( wat hij altijd doet als iets niet naar zijn tand is) dan gaat het weg. ik vind dat een kind van bijna 2 zo langzaamaan moet leren wat wel of wat niet hoort. ik deed het met de 2 pubers net zo en die zijn niks te kort gekomen wat betreft mogen spelen of wat dan ook. en hebben nu beiden ook gewoon normale tafelmanieren.er is een tijd van spelen en een tijd dat je tafelmanieren gaat leren. met 10 maanden mag je spelen met 2 jaar moet je zo zoetjes aan iets meer tafelmanieren gaan leren. ( binnen de grenzen van het kunnen uiteraard) maar met eten gooien dat accepteer ik dus niet en borden op de kop zetten of kapot gooien op de grond ook niet. wat betreft het gefrustreerd raken omdat al je kookkunsten niet gewaardeerd worden, ook dat went. ik heb inmiddels na 16 jaar al heel wat gemopper gekregen. gelukkig zijn wij met 5 man en is er altijd wel iemand die het wél lekker vind denk ik dan maar.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Hier knoeien ze ook nog steeds veel tijdens het eten. Ik denk dat ik nog een hele maaltijd kan bereiden van de dingen die ik na het eten onder de tafel vind. Maar als ze dan gewoon eten mag dat gewoon. Op deze leeftijd hoort een beetje spelen daar ook bij. Mijn dochtertje vindt het bijv leuk om haar hele hand in het bord pasta te dopen en dan de saus van de hele handpalm af te likken, of in haar haar te smeren. Prima, dat mag. Het complete bord omgooien of de tafellaken met alles erop van de tafel aftrekken mag gewoon niet. En een kind van ruim 1,5 weet dat dondersgoed dat zie je inderdaad aan die blik. Ik moet nog wel leren om het los te laten, dat vind ik best moeilijk. En dat werkt de gezellige sfeer aan tafel niet ten goede.
Hier wordt alleen gegooid/gespeeld met eten als ze er geen zin in heeft... prima geen zin, maar dan hoeft er nog niet mee gegooid te worden. Mijn dame is een prima eter, dus ik heb ook niet veel; te klagen. Ik kan me voorstellen dat als ze niet zo goed eten dat het wellicht anders aanvoelt.