Oh nee maar ik zeg ook niet dat ze letterlijk van hem af moet komen hoor, als je kinderen hebt krijg je altijd met elkaar te maken. Als het om mishandeling zou gaan daarintegen is het anders ja. Maar vreemdgaan betekend voor mij gewoon einde relatie. Niet zozeer dat hij dat permanent uit mn leven moet verdwijnen, maar de relatie is over.
Nou heb ik dus heel veel tips gehoord.En sommige begrepen elkaar niet zo goed. Maar waar is dus degene die dit topic opende? Ze verdedigd haar zelf niet of legt het ons niet uit wat er Idd aan de hand is.Als ik ergens mee zit en ik wil advies vragen hier, ik merk dat er veel nog met vragen zitten omtrent mijn verhaal,dan zou ik hun ff ophelderen.Anders heeft het ook geen nut om een topic te openen? Of ben ik weer hard met mijn oordeel? Mischien wel hoor ,maar dit is dus ook mijn oordeel over wat ik hier lees van begin TOT eind. Ben in ieder geval benieuwd wat er uit komt. Wat haar argumenten zijn.
Als je na 3 maanden ruzie het niet meer zit zitten omdat het kl*te gaat en van hem af wilt had ik al eeuwen weg moeten wezen bij mijn vent
Oow wij redden het financieel als ik voor de kinderen zorg en ze niet naar een kdv moeten en dat heet dan niet zelfstandig Ik dacht dat dat eerder valt onder geluk dat ik niet hoef te werken. Als het niet gaat waarom zou je dan bij elkaar moeten blijven? Lijkt mij juist niet beter voor de kinderen om te leven met iedere dag ruzie Oowja ik heb tegen hem gezegd dat als we iedere keer ruzie hebben het voor mij niet meer hoeft omdat het ook niet goed is voor de kinderen en toen zei hij ineens dat het grotendeels aan hem lag dus ben benieuwd.
Wellicht is TS zelf wel diegene die een ander heeft, dat ze zo pertinent ineens weg wilt en niet aan de relatie wilt werken. Maar ja, zolang ze geen info geeft zal ze weinig info kunnen krijgen waar ze wat aan heeft..
vind dit weer een vreemd topic heb t idee dat hier weer iets staat wat helemaal niet waar is , miss iets van aandacht vragen , anders reageer je wel lijkt mij .
En als dat nou niet gaat? Moet je dan maar voor elkaar blijven voor de kinderen? Ik kan je vertellen dat het bij ons thuis een heel stuk leuker en liefdevoller werd toen mijn ouders gingen scheiden .
Maar in 3 maanden tijd... Dan kan je onmogelijk echt je best hebben gedaan om het te laten werken. Ik ben ook van mening dat je niet bij elkaar moet blijven als het echt niet gaat.. Maar dat beslis je niet na een dipje van 3 maanden tijd.
ik moet zeggen dat ik het niet eens zo raar vind dat het even een tijdje wat minder gaat.. ik lees dat ze 3 kinderen hebben gekregen in nog geen 4 jaar tijd, nou dat is best pittig en dat kan ook effect hebben op je relatie, maar om daarvoor nou gelijk een einde te maken aan een relatie?? wijzelf hebben in 1 jaar tijd 2 kinderen gekregen en dit was/is ook erg zwaar en wij hebben ook wel tijden gehad dat het even wat mInder ging tussen ons ( gewoon omdat het heel druk/zwaar/vermoeiend is) ze zeggen toch niet voor niets het zijn de tropenjaren! tenzij je man vreemd is gegaan ofzo vind ik het wel een hele snelle opgever! ( ik bedoel je jongste is misschien 1 jaar dan moet je daarvoor toch ook al bedenken hebben gehad) ga eens heel goed praten met je man/vriend leg hem uit wat je voelt, en dat je eraan denkt om weg te gaan leg uit wat je mist misschien voelt hij wel hetzelfde en begrijpen jullie elkaar wel verkeerd. ga wat leuke dingen samen doen misschien komen jullie erachter dat jullie toch nog erg veel van elkaar houden,maar dat het gewoon door het hetische gezinsleven het er soms even niet meer uit komt!! succes!
Ruzie is ellendig voor kinderen, dus dat moet éérst stoppen. Maar scheidende ouders is ook ellendig voor kinderen, dus ik vind echt dat je als ouders er álles aan moet doen om samen te kunnen blijven leven. Gelukkig zijn gaat niet vanzelf, daar moet je soms gewoon keihard aan werken. maar goed, zolang TS hier niet komt om te reageren, heeft het niet zoveel zin dat wij met elkaar gaan zitten discussiëren. Op mij komt het ook over alsof ze er te weinig voor over heeft en haar eigen geluk boven dat van haar kinderen plaatst (zo, nog maar eens een knuppel in een hoenderhok..)
oeps!!! heb ik er overheen gelezen.... (schaam) Ik heb me vergist in de naam van degene die dit topic was begonnen. sorry TS!
Ik zie dat je het hebt aangegeven aan je partner dat je niet happy bent met jullie geruzie. Ben benieuwd hoe het verder gaat... Praten, in elk geval uiten hoe je over de huidige situatie denkt is zó belangrijk. En dan sta je soms versteld van de reactie die je krijgt. Weet je, al ben je nóg zo lang bij elkaar, je kunt elkaars gedachten niet lezen. Zeker tussen mannen en vrouwen bestaan zoveel misverstanden omdat je op zo'n andere manier denkt en voelt en communiceert. Daarom moet je ook de dingen die vreselijk voor de hand liggend zijn voor jou, tóch benoemen omdat de ander het heel anders kan ervaren. Over thuis blijven, niet werken en dus geen economische zelfstandigheid hebben kunnen we hier lang en breed discussiëren. Mijn keuze is het niet, maar goed, er zijn veel gezinnen die daar wel voor kiezen om één partner als kostwinner te hebben en één partner als thuisfront. Ik vind dat dit je vreselijk kwetsbaar maakt en daarom zou ik het zelf nooit zien als 'geluk dat je niet hoeft te werken'. Voor mij is werken ook niet iets vreselijks wat moet, maar een zinvolle besteding van mijn tijd en kwaliteiten, waar ik ook nog mijn economische zelfstandigheid aan ontleen. Zodat ik, wat er ook gebeurt, iets heb om op te blijven bouwen.
Oke ik ben ook benieuwd! Ik hoop echt dat jullie er wel uit gaan komen hoor. Even vooropgesteld: ik ben voor een gezin met 2ouders en er voor vechten als het niet gaat. Maar niet ten koste van alles! Als je relatie niet werkt en je vecht in je eentje op het leuk te houden dan leiden je kinderen er ook onder en dat mag ook niet gebeuren. 3kinderen in 4jr tijd krijgen is wel heel heftig en zal zeker je realtie veel druk geven.
Nou heb gepraat en hij had de stomste reden om boos te zijn en het ligt niet eens aan mij of de kinderen ik kan er niet eens wat aan doen of veranderen. Maar als hij daar boos om is zal ik hem proberen hem te steunen.
Goeie instelling Mama8. Ben je zelf nu ook wat rustiger? In je oorspronkelijke bericht leek je behoorlijk vastbesloten. Fijn dat je het nu nog een kans wilt geven.
Je info is wat weinig om er goed op te reageren. Maar als zijn uitleg voor jou genoeg is om hem te kunnen steunen dan is dat voldoende. Succes
Ik hoop dat jullie er samen uit gaan komen. In 3 maanden beslissen dat het niet meer gaat dat is namelijk wel erg kort. Vecht voor je gezin tot dat je echt zeker weet dat het niet meer gaat maar volgens mij zijn 3 maanden daar erg kort voor maar dat is mijn mening.